Στο σημερινό 4σέλιδο «Κομματική Ζωή και Δράση», μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

-- ΚΟ Αττικής: Αποσπάσματα από ομιλίες μελών του ΠΓ της ΚΕ σε συγκεντρώσεις εργαζομένων στις Τηλεπικοινωνίες και την Υγεία - Πρόνοια

-- ΚΟ Κ. Μακεδονίας: Ρεπορτάζ από την εκδήλωση της ΤΟ Βιομηχανίας για τη ναυτιλία, τα λιμάνια και τη ναυπηγοεπισκευή

-- Δ. Μακεδονία: Αποσπάσματα από την ομιλία στην εκδήλωση της ΤΕ ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα, για τη μεγάλη απεργία του 1988 και τα συμπεράσματα από τους εργατικούς αγώνες στη ΔΕΗ

-- Αν. Στερεά - Εύβοια: Ρεπορτάζ από την εκδήλωση των Οργανώσεων Χαλκίδας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και την προετοιμασία της με σειρά περιοδειών σε μεγάλους εργασιακούς χώρους

Αποψη της συγκέντρωσης της ΤΟ Τηλεπικοινωνιών

Η Λουίζα Ράζου και ο Νίκος Σοφιανός, μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας στις συγκεντρώσεις των ΤΟ Υγείας - Πρόνοιας και Τηλεπικοινωνιών αντίστοιχα, ανέλυσαν τις πολιτικές εξελίξεις, την αντιλαϊκή επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη, συνδυασμένη με την κυβερνητική προπαγάνδα περί δήθεν «δίκαιης ανάπτυξης» κ.ο.κ. Συζητήθηκαν επίσης κρίσιμα συμπεράσματα από τις μάχες που έδωσε το εργατικό - λαϊκό κίνημα τους τελευταίους μήνες, αλλά και τα καθήκοντα των μελών και των φίλων του Κόμματος για το επόμενο διάστημα, που απορρέουν από τους στόχους της ανασύνταξης του κινήματος και της ισχυροποίησης του ΚΚΕ.

Στην ομιλία της σε συγκέντρωση της ΤΟ Υγείας - Πρόνοιας, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 6/6 στον «Ευαγγελισμό», η Λουίζα Ράζου σημείωσε μεταξύ άλλων:

Από τη συγκέντρωση της ΤΟ Υγείας - Πρόνοιας

Αυτή την ενιαία στρατηγική υπηρετεί και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που αποδείχτηκε στην πράξη ότι υλοποίησε μέχρι κεραίας και με προσήλωση όλες τις επιλογές των μονοπωλίων, δεν ταλαντεύτηκε ούτε μια στιγμή. Αποκαλύφθηκε ότι πρόκειται για τη σοσιαλδημοκρατική εκδοχή της αστικής διαχείρισης, που κατάφερε να σπρώξει προς τα κάτω και να ρίξει στα τάρταρα τον πήχη των αναγκών της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.

Η κοροϊδία της κυβέρνησης δεν βρίσκεται στο ότι κάνει λιγότερα από αυτά που υποσχέθηκε. Οτι π.χ. οι προσλήψεις γίνονται με το σταγονόμετρο λόγω των "στενών" δημοσιονομικών. Η κοροϊδία βρίσκεται στο ότι οι κυβερνώντες παρουσιάζονται σαν κάτι που δεν είναι και έχουν κάνει επιστήμη το συμβιβασμό και την ενσωμάτωση, λέγοντας στους εργαζόμενους στην Υγεία και σ' όλο το λαό ότι αυτό είναι το ρεαλιστικό να γίνει: Δηλαδή στροφή στην κερδοφορία, στην ανταγωνιστικότητα και στην ανάπτυξη με "δίκαιο" τρόπο για όλους, όπως έλεγαν και οι προηγούμενοι! Ομως, πρόκειται για μια όχι και τόσο πρωτότυπη αντίληψη περί δικαιοσύνης. Πρόκειται για την κλασική προσπάθεια όλων των αστικών κυβερνήσεων και ιδιαίτερα των σοσιαλδημοκρατικών να στρατεύουν εργατικές - λαϊκές δυνάμεις κάτω από ξένες σημαίες συμφερόντων. Το ζήτημα είναι αν αυτή τη φορά θα αξιοποιήσει την πείρα που έχει συγκεντρώσει ο λαός για να τους βάλει εμπόδια, να τους δυσκολέψει, να μην τους αφήσει σε χλωρό κλαρί.

Κανένας λαϊκός άνθρωπος που μπορεί να διατηρεί επιφυλάξεις για την πολιτική του ΚΚΕ, δεν πρέπει να ανεχτεί να παρουσιάζονται αυτή την περίοδο, των μεγάλων δυνατοτήτων της ανθρωπότητας, σαν φιλολαϊκή πολιτική, τα "κοινωνικά δίκτυα" που φτιάχνουν για ένα μικρό μέρος από τους απόκληρους που δημιουργεί η πολιτική τους, για να μοιράσουν ελεημοσύνη και ψίχουλα. Κανένας λαϊκός άνθρωπος δεν πρέπει να αποδεχτεί να ζήσει αυτός και τα παιδιά του με "ολίγον" από δημόσια Υγεία, με "ολίγον" από Παιδεία, με "ολίγον" από την ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών του. Ας μην επιτρέψουμε να επιβεβαιωθεί η επιδίωξη του πολιτικού προσωπικού του ΣΥΡΙΖΑ να μετατρέψει την απογοήτευση και την κούραση που νιώθουν τα λαϊκά στρώματα που τους πίστεψαν, σε αποδοχή και ανοχή της πολιτικής τους, στη βάση του "μικρότερου κακού".

Τώρα και μετά από αυτό τον κύκλο κινητοποιήσεων, που άφησαν ίχνη σοβαρά για την ταξική ανασυγκρότηση, μπορούμε και πρέπει να συζητήσουμε και να κουβεντιάσουμε πιο ολοκληρωμένα και πλατιά μέσα στην εργατική τάξη αυτή την προοπτική, της οικοδόμησης της Λαϊκής Συμμαχίας, θέτοντας εξαρχής ότι υπάρχει άλλος δρόμος απέναντι σε αυτή την κατάσταση, που είναι ο μόνος ρεαλιστικός, αναγκαίος και επίκαιρος για την πλατιά πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων. Είναι ο δρόμος που βάζει στην ημερήσια διάταξη την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών και δεν τις παζαρεύει.

Αυτός ο δρόμος είναι αντίθετος, δεν συναντιέται πουθενά με το δρόμο της αύξησης των επιχειρηματικών κερδών, της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Ο δρόμος αυτός χαράσσεται σήμερα, στην καθημερινή πάλη, στις μικρές και μεγάλες μάχες, στον ενιαίο αγώνα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και οδηγεί σε ένα μέλλον χωρίς εκμετάλλευση.

Σε ένα μέλλον που οι επιστήμονες και οι εργαζόμενοι τον κλάδο της Υγείας θα υπηρετούν την υγεία της εργατικής τάξης σαν κοινωνικό αγαθό και όχι σαν εμπόρευμα, απελευθερώνοντας τις γνώσεις και τις ικανότητές τους από τα δεσμά των μονοπωλιακών ομίλων της ιατρικής τεχνολογίας και της έρευνας, των φαρμακέμπορων και φαρμακοβιομηχάνων και των άλλων κορακιών που θησαυρίζουν από την υγεία του λαού».

Ο Νίκος Σοφιανός, μιλώντας σε συγκέντρωση της ΤΟ Τηλεπικοινωνιών, την Κυριακή 5/6, ανάμεσα σε άλλα τόνισε:

«Με την παρέμβαση των μελών και των φίλων του ΚΚΕ πρέπει να αντιμετωπιστεί η κυβερνητική επιχείρηση εξαπάτησης, η προσπάθεια της συγκυβέρνησης να βάψει το μαύρο άσπρο και να δημιουργήσει μια εικονική πραγματικότητα. Να αποκαλυφθεί η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, που συνεχίζει να καλλιεργεί ψεύτικες ελπίδες και κλίμα ανοχής, ότι "δεν γίνεται αλλιώς".

Είναι σημαντικό να κρατήσουμε ότι χιλιάδες εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι στην πόλη και στην ύπαιθρο δεν νομιμοποίησαν αυτή την πολιτική. Αντίθετα κινητοποιήθηκαν, ακύρωσαν την προπαγάνδα με την οποία από την αρχή η κυβέρνηση προσπάθησε να ντύσει το πέρασμα αυτών των μέτρων, περί "δίκαιων μέτρων", με "ταξικό πρόσημο" κ.λπ.

Ανέδειξαν, επίσης, αυτές οι κινητοποιήσεις ότι ο μόνος πολιτικός χώρος που αντιπαρατέθηκε με συνέπεια, με συνέχεια, με συνεκτικές προτάσεις και με στόχευση ικανή να κινητοποιήσει κόσμο ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, ήταν το ΚΚΕ. Είναι η δύναμη στην οποία μπορεί να ακουμπήσει σήμερα ο εργαζόμενος. Μπορεί να μην υιοθετεί, να μην αντιλαμβάνεται το σύνολο της πολιτικής πρότασης διεξόδου του Κόμματός μας, όμως καταλαβαίνει και βλέπει από την εμπειρία του ότι μπορεί να κινητοποιηθεί μαζί μας κι αυτό αποδείχτηκε στις μεγάλες κινητοποιήσεις.

Τους παλιούς και νέους διαχειριστές δεν τους ενώνει μόνο το τρίτο μνημόνιο, αλλά και η προπαγάνδα περί σταθερότητας, επενδύσεων και ανάπτυξης. Είναι χαρακτηριστικός ο "αναπτυξιακός νόμος" που δίνει ζεστό χρήμα στο κεφάλαιο, εκτεταμένες φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις και κρατικές ενισχύσεις. Ολο αυτό το πλέγμα είναι για να έρθει η ανάπτυξη και οι επενδύσεις. Ομως, πού επενδύει το κεφάλαιο; Επενδύει με βάση τις κοινωνικές ανάγκες, με βάση τις ελλείψεις που έχει η εργατική - λαϊκή οικογένεια για να καλύψει αυτές τις ανάγκες; Επενδύει εκεί που μπορεί με το γρηγορότερο και πιο άμεσο τρόπο να βγάλει κέρδος, για όσο διάστημα θα το βγάζει, για να το πάει όπου θέλει, με βάση την ελεύθερη κίνηση των κεφαλαίων. Και όταν αυτή η επένδυση κλείσει τον κύκλο της, έρχονται οι πτωχεύσεις, όπως με την "Ηλεκτρονική", το ξενοδοχείο "Ledra" κ.λπ. Η ανάπτυξη, λοιπόν, για την οποία μιλούν δεν είναι ανάπτυξη με φιλολαϊκό πρόσημο, γιατί τέτοια ανάπτυξη στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει.

Είναι υπόθεση καθημερινής πάλης ο προσανατολισμός που θα πάρει το κίνημα, η οργή και η αγανάκτηση του λαού. Τα προηγούμενα χρόνια εγκλωβίστηκε ο λαός στη λογική ότι με την αλλαγή κυβέρνησης μπορεί να αλλάξει η ζωή του. Αυτό το παραμύθι τέλειωσε. Βασικό ζήτημα είναι να αποκαλύψουμε το μηχανισμό της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης και να φανεί το γιατί οι εργάτες μπορούν να ζήσουν χωρίς αφεντικά. Οτι μπορεί η κοινωνία να οργανωθεί, να σταθεί στα πόδια της, να ικανοποιήσει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες χωρίς τους καπιταλιστές, όταν η εργατική τάξη πάρει στα χέρια της τον πλούτο που παράγει. Να φανεί η δυνατότητα που υπάρχει με την ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας των αντιμονοπωλιακών αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, με μια τέτοια στόχευση, να αποτρέπει, να καθυστερεί το πέρασμα αυτής της πολιτικής. Να δημιουργεί την αίσθηση της λαϊκής ανάτασης, ότι οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να εμποδίσουν και να έχουν μικρές νίκες, με στόχευση βέβαια την ανατροπή αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος. Με στόχευση την οικοδόμηση μιας νέας οικονομίας, που βασίζεται στην κοινωνικοποίηση όλων των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, στο σχεδιασμό, στον εργατικό έλεγχο, στη δυνατότητα που έχει η εργατική τάξη όχι μόνο να δουλεύει, αλλά και να διοικεί αυτά που η ίδια παράγει με το μόχθο της. Να σχεδιάζει την οικονομία της ώστε να καλύπτει συνεχώς τις διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες».

-- Σήμερα Παρασκευή, στις 7 μ.μ., σε εκδήλωση της ΚΟΒ Νεάπολης του ΚΚΕ, στο Β' ΚΑΠΗ Νίκαιας (Κυζίκου 12 - Νεάπολη), θα μιλήσει η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος.

-- Αύριο Σάββατο, στις 8 μ.μ. στο Παγκράτι, στην πλατεία Βαρνάβα, θα μιλήσει ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Από τη συγκέντρωση του Κόμματος την Τετάρτη στη Χαλκίδα

Για την προετοιμασία και επιτυχία της συγκέντρωσης, οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη Χαλκίδα πραγματοποίησαν ένα πλατύ πολιτικό άνοιγμα στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα της περιοχής, με περιοδείες και εξορμήσεις σε εργοστάσια, χώρους δουλειάς, λαϊκές γειτονιές και χώρους νεολαίας.

Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η εμπειρία από τη συζήτηση που έγινε με εκατοντάδες εργαζόμενους των εργοστασίων της ευρύτερης περιοχής.

Οι εργαζόμενοι έδειξαν ενδιαφέρον σχετικά με την εκτίμηση των εξελίξεων και την πρόταση διεξόδου του Κόμματος, ήθελαν να εκφράσουν την άποψή τους, προβληματίστηκαν, κάτι που συνεχίστηκε ακόμα και στα μεταξύ τους πηγαδάκια μετά το τέλος της περιοδείας σε κάποια από τα εργοστάσια. Επιπλέον, σε ορισμένους εργασιακούς χώρους, παρά την προσπάθεια της εργοδοσίας να βάλει εμπόδια στην επαφή των κλιμακίων του Κόμματος με τους εργαζόμενους, η ανταπόκρισή τους ήταν θετική, μένοντας ακόμα και μετά τη λήξη της βάρδιας τους για να ακούσουν τις εκτιμήσεις και τις θέσεις του ΚΚΕ.

Στο βήμα ο Κ. Μπασδέκης

Για παράδειγμα, σε φαρμακοβιομηχανία της περιοχής οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που παράγουν τα φάρμακα, γυρνώντας σπίτι δεν μπορούν να κάνουν τα απαραίτητα εμβόλια στα παιδιά τους γιατί κάποια από αυτά είναι σε έλλειψη, με επιλογή των βιομηχάνων...

Αντίστοιχα, εργαζόμενοι σε ιχθυοπαραγωγικές μονάδες δεν μπορούν να έχουν οι ίδιοι στα σπίτια τους τα ψάρια που παράγουν, να τα εντάξουν στη διατροφή των οικογενειών τους, καθότι ο οικογενειακός προϋπολογισμός όσο πάει και συρρικνώνεται...

Η συζήτηση σε αρκετούς χώρους συνεχίστηκε με βάση το πώς μπορούν σήμερα να καλυφθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, μέσα από μια άλλη κοινωνία, όπου οι εργάτες θα καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν, αυτοί θα έχουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής, αυτοί θα σχεδιάζουν με βάση τις ανάγκες τους και δε θα γίνονται έρμαιο στα σχέδια της εργοδοσίας, είτε στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης είτε σε αυτή της κρίσης.

Υπήρξαν αρκετά ερωτήματα για το πώς μπορεί να γίνει πράξη αυτό. Απασχόλησε τη συζήτηση η ζοφερή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής και αναπτύχθηκε γόνιμος προβληματισμός για το πώς αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Επιβεβαιώθηκε ότι σε ένα σημαντικό τμήμα εργαζομένων τα μέτρα της κυβέρνησης δεν έχουν νομιμοποιηθεί στη συνείδησή του, ανεξάρτητα αν αυτό εκφράζεται στην παρούσα φάση με ενεργό συμμετοχή στο κίνημα, στο σωματείο, στις αγωνιστικές δράσεις. Αυτή η στάση συνυπάρχει και με την απογοήτευση, ως αποτέλεσμα και των ψεύτικων προσδοκιών που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Σε αυτό το έδαφος έγινε πλούσια συζήτηση για την ανάγκη ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, για την ανάγκη ισχυροποίησης της Λαϊκής Συμμαχίας, για το περιεχόμενο της πάλης που πρέπει να κατευθύνεται ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, που είναι το κεφάλαιο και η εξουσία του, βάζοντας στην προμετωπίδα των αγώνων την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.

Τα παραπάνω ζητήματα, καθώς και οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, αναπτύχθηκαν διεξοδικά στην εκδήλωση στη Χαλκίδα, από τον Κ. Μπασδέκη, ο οποίος στην ομιλία του τόνισε, μεταξύ άλλων:

«Η κυβέρνηση με τους εταίρους της, αφού πρώτα μεθόδευσε την ψήφιση νέων αντιλαϊκών μέτρων που προστίθενται στα προηγούμενα, συμβάλλοντας στην άμβλυνση των δίκαιων αντιδράσεων των λαϊκών στρωμάτων, τώρα πανηγυρίζει και με περισσό θράσος μας προϊδεάζει ότι αντίστοιχοι "επιτυχημένοι" χειρισμοί θα γίνουν και στα Εργασιακά και στο νέο συνδικαλιστικό νόμο.

Και για να το καταλάβουμε αυτό καλύτερα, ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει θέμα να καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα, όταν απαιτείται από τους βιομήχανους να γίνουν θυσία στο βωμό της "δίκαιης ανάπτυξης". Για να γίνει κατανοητό τι σημαίνει αυτό, θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι τώρα στην περιοχή μας, εκτός από τους χιλιάδες ανέργους, τους εργαζόμενους της ΑΓΕΤ, της ΝΕΟΣΕΤ, της ΣΕΛΜΑΝ, του "Ζούρα" και δεκάδων άλλων χώρων δουλειάς που πετιούνται στο δρόμο της ανεργίας, θα προστεθούν και χιλιάδες εργαζόμενοι μεν, αλλά με σημαντικά μειωμένους μισθούς, με νέους εργάτες και εργάτριες που θα εναλλάσσουν τα δίμηνα, τα πεντάμηνα και τα οχτάμηνα στην καλύτερη περίπτωση με παρατεταμένη ανεργία και ακόμα πιο παρατεταμένη φτώχεια.

Μιλάει η κυβέρνηση για "δίκαιη ανάπτυξη" και εννοεί ζεστό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ η θέση εργασίας του εκμεταλλευόμενου εργάτη θα επιδοτείται με βάση τον "αναπτυξιακό νόμο".

Αυτό το πρόσημο έχει η ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ: "Συν" για το κεφάλαιο και σταθερά "μείον" για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Μία είναι η απάντηση που τους πρέπει: Ο λαός που βιώνει την αντιλαϊκή πολιτική με το χειρότερο τρόπο και βλέπει τη ζωή του να θυσιάζεται για τα κέρδη των μονοπωλίων, να πάρει την ίδια τη ζωή στα χέρια του, να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις. Είναι η ώρα να δοκιμάσει τη δύναμή του και να συνταιριάξει τα βήματά του ο εργάτης με το φτωχό αγρότη και τον κατεστραμμένο επαγγελματία και όλοι μαζί, με τους νέους και τις νέες των λαϊκών οικογενειών, να παλέψουν για μια άλλη ζωή, για τη ζωή που τους αξίζει.

Να συνταιριάξουν τα βήματά τους, τη δράση τους με τους κομμουνιστές, με το ΚΚΕ, στην προοπτική που θέτει η πολιτική του πρόταση για μια άλλη κοινωνία, όπου ο εργαζόμενος λαός θα είναι ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, έχοντας την εξουσία στα χέρια του. Σε αυτό το δρόμο βρίσκεται η μοναδική λύση που συμφέρει το λαό».

Από την εκδήλωση στο μνημείο «Μνήμες Λιγνίτη» στην Πτολεμαΐδα

Στο «άνοιγμα» της εκδήλωσης ο Ιορδάνης Καλαϊτζόπουλος, εκ μέρους της ΤΕ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, περιέγραψε τα γεγονότα της εποχής, αλλά και την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος, τότε και τώρα.

Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Μάκη Παπαδόπουλο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο του Τμήματος Οικονομίας, ενώ ακολούθησαν παρεμβάσεις από εργάτες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις της εποχής, δίνοντας την προσωπική τους εμπειρία. Η εκδήλωση έκλεισε με μουσικό αφιέρωμα στο λαϊκό - εργατικό τραγούδι.

Στο χώρο υπήρχε έκθεση με δημοσιεύματα της εποχής, φωτογραφίες και αφίσες από τις κινητοποιήσεις.

Στην ομιλία του, ο Μ. Παπαδόπουλος αναφέρθηκε στην πολιτική της απελευθέρωσης της Ενέργειας:

«Αξίζει να θυμηθούμε τι ισχυριζόταν και τι διακήρυττε κάθε πολιτική δύναμη σχετικά με την κοινοτική κατεύθυνση "απελευθέρωσης" της αγοράς του τομέα ηλεκτρικής ενέργειας, όταν από τα μέσα της δεκαετίας του '90 ξεκίνησε η υλοποίηση αυτής της κατεύθυνσης για τη δημιουργία μιας ενιαίας εσωτερικής αγοράς Ενέργειας στην ΕΕ.

Το ΚΚΕ διακήρυξε απ' την πρώτη στιγμή πως στόχος της "απελευθέρωσης" απ' την κρατική προστασία στρατηγικών τομέων της οικονομίας, όπως η Ενέργεια, δεν ήταν η λαϊκή ευημερία, αλλά η εύρεση κερδοφόρας διεξόδου για την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων. Η "απελευθέρωση" έδωσε προσωρινά τη δυνατότητα να επενδυθούν υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια σ' αυτούς τους τομείς με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους».

Ιδιαίτερα για την κατάσταση στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας τόνισε:

«Ολοι ξέρουμε σήμερα πού οδηγούν αυτοί οι στόχοι της "απελευθέρωσης", αυτός ο δρόμος καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Στη Δυτική Μακεδονία οδήγησαν στη μεγάλη εγκληματική μείωση της εγχώριας λιγνιτικής παραγωγής, που συνοδεύεται με απολύσεις εργαζομένων στις εργολαβίες, αύξηση της ανεργίας, απλήρωτους εργαζομένους. Μόνο το 2015 η ΔΕΗ μείωσε τη λιγνιτική παραγωγή κατά 14,5%. Ποιος είναι ο ένοχος; Γιατί μειώθηκε η αξιοποίηση του λιγνίτη, της βασικής, φθηνής εγχώριας πηγής Ενέργειας;

• Γιατί στο πλαίσιο της "απελευθέρωσης" της αγοράς είναι πιο κερδοφόρες οι εισαγωγές από βαλκανικές χώρες, με φθηνότερη εργατική δύναμη και χωρίς την επιβάρυνση πιστοποιητικών CO₂, γι' αυτό και αυξήθηκαν κατά 16,4% το 2015.
• Γιατί λόγω της καπιταλιστικής κρίσης μειώνονται η ζήτηση, η βιομηχανική παραγωγή και η λαϊκή κατανάλωση.
• Γιατί η εφαρμογή της πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης επιβαρύνει τη λιγνιτική παραγωγή με τα πιστοποιητικά CΟ₂ και τη βαριά φορολογία.
• Γιατί υπάρχει η διαπάλη για την κατοχή και για το μοίρασμα των λιγνιτικών αποθεμάτων, όπως της Βεύης και της Δράμας, μεταξύ των μονοπωλιακών ομίλων».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε το στέλεχος του Κόμματος στις ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας:

«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συνένοχος σε όλη την αντιλαϊκή πορεία των προηγούμενων χρόνων γιατί καλλιέργησε την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση στο πλαίσιο της "απελευθέρωσης". Συσκότιζε τον πραγματικό αντίπαλο, εμφανίζοντας τα αντιλαϊκά μέτρα ως συνέπεια της εφαρμογής των μνημονίων στην Ελλάδα. Εκρυβε ότι η "απελευθέρωση" δεν είναι τέκνο των μνημονίων ούτε της κρίσης, αλλά στρατηγική επιλογή της ΕΕ και της εγχώριας άρχουσας τάξης από τη δεκαετία του '90.

Τώρα, ως αστική κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά πιο αποφασιστικά και αποτελεσματικά στην ολοκλήρωση της "απελευθέρωσης" σε σχέση με τις προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις.

Καταρχήν, αποδέχτηκε τις προηγούμενες νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως την παράδοση του 49% των μετοχών της ΔΕΗ στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Ηδη πολλά επενδυτικά funds εκπροσωπούνται στη Γενική Συνέλευση των μετόχων της ΔΕΗ.

Η κυβέρνηση Τσίπρα επιχειρεί να εξαπατά εμφανίζοντας ως αντίσταση στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων την πρότασή της για τον ΑΔΜΗΕ, που περιλαμβάνει το διαχωρισμό του κλάδου μεταφοράς Ενέργειας από τη ΔΕΗ, την είσοδο στρατηγικού επενδυτή και τη διατήρηση στο κράτος του 51% στη μετοχική του σύνθεση. Στην πραγματικότητα, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ προωθεί την αντιλαϊκή κατεύθυνση της "απελευθέρωσης", διασφαλίζοντας ισότιμους όρους ανταγωνισμού για όλους τους ενεργειακούς ομίλους, συγκριτικά με την προνομιακή θέση της ΔΕΗ στο παρελθόν. Ο ΑΔΜΗΕ θα λειτουργεί και θα σχεδιάζει τη συντήρηση και την επέκταση του δικτύου μεταφοράς με γνώμονα την κερδοφορία του, σε βάρος της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών. Ο στρατηγικός επενδυτής, και όχι ο λαός, θα επωφεληθεί από το νέο αναπτυξιακό πακέτο Γιούνκερ και τις συμβάσεις χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, για επενδύσεις στον τομέα της Ενέργειας».

Ο Μ. Παπαδόπουλος αναφέρθηκε στη διαπάλη με τη ρεφορμιστική γραμμή της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, λέγοντας:

«Σήμερα, που έχει συσσωρευτεί τόση αρνητική πείρα, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εγκλωβιστεί ξανά το κίνημα στη δήθεν ρεαλιστική γραμμή του "μικρότερου κακού" της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ.

Η επιλογή του "μικρότερου κακού", η γραμμή που πάντα αποδέχεται το ασφυκτικό πλαίσιο που καθορίζει ο αντίπαλος και αναζητά μάταια φιλολαϊκές "κόκκινες γραμμές" διαπραγμάτευσης μέσα σε αυτό, οδήγησε το κίνημα από ήττα σε ήττα.

Θυμηθείτε: Αποδοχή της "απελευθέρωσης" και αμυντική μάχη για παραμονή της ΔΕΗ 100% στο Δημόσιο, μετά παράδοση της περιουσίας του ασφαλιστικού ταμείου της ΔΕΗ, μετά αποδοχή της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ ΑΕ και μάχη οπισθοφυλακών για το 51%, αυτή είναι η γραμμή που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση.

Αυτή η γραμμή μετέτρεψε το συνδικαλιστικό κίνημα σε υπηρέτη της κυβερνητικής εναλλαγής και ενίσχυσε τις αυταπάτες για τη δυνατότητα των σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων να πετύχουν φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού. Αυτή η γραμμή προβλήθηκε για δεκαετίες από τη συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, ιδιαίτερα από τους εκπροσώπους της βολεμένης εργατικής αριστοκρατίας, με πρωταγωνιστή την ΠΑΣΚΕ. Στηρίχθηκε στις προηγούμενες δεκαετίες στις υπαρκτές υλικές δυνατότητες της αστικής τάξης να ενσωματώνει ορισμένα αιτήματα των αγώνων του εργατικού κινήματος, σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης και υψηλής κερδοφορίας. Αγώνων που αντικειμενικά δεν ξέφευγαν από το πλαίσιο του οικονομισμού. Περιορίζονταν στη διαπραγμάτευση του ύψους των μισθών και των συνθηκών εργασίας. Ετσι ενισχύθηκαν και οι αυταπάτες για τη δυνατότητα συνεχούς βελτίωσης και εξάλειψης της εξαθλίωσης της πλειοψηφίας των μισθωτών στον καπιταλισμό».

Και πρόσθεσε: «Για να υπηρετήσει ο ενεργειακός σχεδιασμός τη λαϊκή ευημερία πρέπει να απαλλαγεί απ' τους νόμους της αγοράς, τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους.

Το πρόβλημα επομένως είναι πολιτικό και δεν μπορεί να λυθεί ριζικά χωρίς γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με το καθεστώς ιδιοκτησίας των μονοπωλίων στον τομέα της Ενέργειας και συνολικά στην οικονομία, χωρίς ανατροπή στο χαρακτήρα της εξουσίας.

Μέσα σ' αυτό το ιδιοκτησιακό και πολιτικό καθεστώς, όπου οι εγχώριες ενεργειακές πηγές, οι πρώτες ύλες, τα μέσα παραγωγής, μεταφοράς και διανομής της Ενέργειας θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο ενεργειακός σχεδιασμός θα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή και να ικανοποιεί συνδυασμένα το σύνολο των λαϊκών αναγκών.

Ο ενεργειακός σχεδιασμός θα διασφαλίζει:

α) Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας.

β) Την εξασφάλιση επαρκούς λαϊκής κατανάλωσης.

γ) Τη σχεδιασμένη ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών και κλάδων.

δ) Την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου, αλλά και των οικιστικών ζωνών και γενικότερα την ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον.

Φυσικά, το άνοιγμα του δρόμου της αποφασιστικής σύγκρουσης, της ριζικής ανατροπής στο επίπεδο της εξουσίας δεν είναι ένα εύκολο και, πολύ περισσότερο, ένα μονόπρακτο έργο. Για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος, ο αγώνας ενάντια στην πολιτική της "απελευθέρωσης" και των ιδιωτικοποιήσεων του ενεργειακού τομέα δεν πρέπει να διεξάγεται κάτω απ' τη σημαία του χτες, δηλαδή με το αίτημα της επιστροφής στο καθεστώς των παλιών κρατικών μονοπωλίων, αλλά κάτω απ' τη σημαία του αύριο, της κοινωνικής κρατικής ιδιοκτησίας, της εργατικής εξουσίας, κάτω απ' τη σημαία της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών.

Να διδαχθούμε απ' τους απεργιακούς αγώνες της δεκαετίας του '80 κρατώντας τη μαζικότητα και τη μαχητικότητά τους, αλλά ξεπερνώντας δημιουργικά τη χρεοκοπημένη γραμμή του οικονομισμού. Γι' αυτό το ΚΚΕ καλεί σε μαζική αγωνιστική συσπείρωση, που δεν περιορίζεται μόνο σε αιτήματα άμεσης ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας αλλά προβάλλει γραμμή αντεπίθεσης, με ριζοσπαστικούς, διεκδικητικούς στόχους».

Από την εκδήλωση στην αίθουσα συνεδριάσεων του ΕΚΘ

Κεντρικός εισηγητής στην εκδήλωση ήταν ο Γιάννης Δελής, βουλευτής του ΚΚΕ, ενώ παρεμβάσεις έκαναν ο Αλέξης Γουσόπουλος, μέλος του Γραφείου της ΤΟ Βιομηχανίας, ο Κυριάκος Τσιαούσης, μέλος του Γραφείου της ΤΟ Εμπορίου - Υπηρεσιών, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων Τουριστικών Επισιτιστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕΠΕ) Θεσσαλονίκης - Πιερίας - Χαλκιδικής, και ο Κώστας Ραστάς, σπουδαστής της ΑΕΝ Μηχανιώνας.

Στη διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκε βίντεο για την Ιστορία του ταξικού ναυτεργατικού κινήματος.

Ο Γ. Δελής σημείωσε ότι «οι ιδιωτικοποιήσεις που εξελίσσονται σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες είναι μια στρατηγική επιλογή που αφορά στο σημερινό επίπεδο λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος κι έχει ως στόχο τα τεράστια υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια να διοχετευθούν σε νέα πεδία κερδοφορίας, πεδία στα οποία μέχρι τώρα δραστηριοποιούνταν το καπιταλιστικό κράτος κι αφού προηγουμένως είχε επενδύσει υπέρογκα κρατικά κεφάλαια δημιουργώντας υποδομές και δίκτυα.

Αυτή η στρατηγική επιλογή υλοποιείται μεθοδικά και στη χώρα μας από όλες τις κυβερνήσεις, ανεξάρτητα από την ετικέτα του κυβερνητικού διαχειριστή και φυσικά συνεχίζεται και από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με ιδιαίτερο ζήλο.

(...) Και σε αυτόν το δρόμο, σε αυτήν τη στρατηγική της ΕΕ, κεντρικός άξονας είναι τα λιμάνια, με το σύνολο της δραστηριότητάς τους (ναυτιλία, λιμενεργασία, ναυπηγοεπισκευή) να αποτελούν οικονομικές ζώνες χωρίς κανένα εργατικό - ασφαλιστικό - συνδικαλιστικό δικαίωμα, αλλά και με ειδικό φορολογικό καθεστώς για τις επιχειρήσεις.

(...) Οι προτάσεις για ιδιωτικοποίηση με τη μορφή της παραχώρησης του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών, ή με τη μορφή της παραχώρησης χρήσεων τις οποίες θα εποπτεύει το καπιταλιστικό κράτος ή μια δημόσια ρυθμιστική αρχή έχουν δοκιμαστεί.

Τώρα, μήπως τα λιμάνια δεν είναι μετοχοποιημένα; Ο ΟΛΘ δεν είναι ΑΕ;

Η κερδοφόρα πορεία του ΟΛΘ άνοιξε θέσεις εργασίας, μεγάλωσε μισθούς;

Η αξιοποίηση των γεωστρατηγικών πλεονεκτημάτων του λιμανιού της Θεσσαλονίκης (πύλη των Βαλκανίων), η εξασφάλιση φθηνότερων συνδυασμένων μεταφορών για εισαγωγείς - εξαγωγείς - πολυεθνικές που θέλουν να σπρώξουν τα προϊόντα τους στην ευρωπαϊκή αγορά μέσω Ελλάδας, η ενδεχόμενη επέκταση της προβλήτας για εμπορευματοκιβώτια και ο σχεδιασμός της ευρύτερης περιοχής στη βάση του νέου ρυθμιστικού συνδυάζονται και θα συνδυαστούν με χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων, μείωση μισθών, μείωση του μόνιμου προσωπικού, νέα βάρδια εργαζομένων με μισθούς πείνας».

Απαντώντας στο ερώτημα αν η πρόταση για παραχώρηση χρήσεων με κρατική - περιφερειακή - δημοτική εποπτεία υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, το λαό της Θεσσαλονίκης, σημείωσε:

«Η εμπλοκή της Τοπικής Διοίκησης, δήμου - περιφέρειας, του τοπικού καπιταλιστικού κράτους, όπως και η εμπλοκή εργοδοτικών φορέων - επιμελητηρίων, δεν διασφαλίζει φιλολαϊκή προοπτική για τον ΟΛΘ και τους εργαζομένους του.

Το λιμάνι για να είναι πραγματικά δημόσιο και να λειτουργεί για το συμφέρον των πολλών και όχι για το καπιταλιστικό κέρδος δεν φτάνει να είναι αποκλειστικά κρατική καπιταλιστική περιουσία. Υπάρχει πείρα από τις πρώην ΔΕΚΟ, από άλλους χώρους: Απολύσεις, μειώσεις μισθών, ακριβές υπηρεσίες και φορολογία για το λαό.

Χρειάζεται να είναι πραγματική κοινωνική περιουσία, να ασκείται πραγματικός εργατικός έλεγχος, το λιμάνι να αναπτύσσεται στο πλαίσιο του πανεθνικού επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού.

Κάποιοι κρύβονται πίσω από το σύνθημα "δημόσιος έλεγχος" για να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, που θίγονται άμεσα από τις εξελίξεις.

Δημόσιος είναι δήθεν ο έλεγχος στα περισσότερα λιμάνια της Ευρώπης, εκεί που στη διοίκηση είναι επαγγελματικοί φορείς, ενώσεις εργοδοτών, επιμελητήρια, Τοπική Διοίκηση. Σ' αυτά τα λιμάνια η χρήση των λιμενικών δραστηριοτήτων έχει δοθεί στα μονοπώλια που θησαυρίζουν σε βάρος των εργατοϋπαλλήλων.

Μόνη κρυστάλλινη θέση είναι αυτή που λέει χωρίς καμία ταλάντευση ότι τα λιμάνια είναι αποκλειστικά λαϊκή περιουσία.

Στο ερώτημα ιδιωτικοποίηση ή μεταρρύθμιση, που αφήνει άθικτο το αντιλαϊκό καπιταλιστικό πλαίσιο, απαντάμε ανατροπή. Σύγκρουση με τις επιλογές των μονοπωλιακών ομίλων σε επίπεδο ΕΕ, που εκφράζονται στις εξαγγελίες της κυβέρνησης.

Δεν φτάνει τώρα να πεις "όχι" στην παραχώρηση ούτε προφανώς να ενωθούν όλοι οι αντίπαλοι της μιας μορφής ιδιωτικοποίησης απέναντι στο ΤΑΙΠΕΔ.

Αυτό που χρειάζεται τώρα, αυτό στο οποίο πρέπει να στοχεύουν οι αγώνες, αυτό το οποίο αποτελεί τη μοναδική φιλολαϊκή προοπτική, είναι τα λιμάνια να γίνουν λαϊκή κοινωνική περιουσία και να ενταχθούν στον ενιαίο δημόσιο φορέα μεταφορών στο πλαίσιο της εργατικής - λαϊκής εξουσίας και του πανελλαδικού κεντρικού σχεδιασμού.

Ανάπτυξη του λιμανιού παράλληλα με την αξιοποίηση των αναπτυξιακών παραγωγικών δυνατοτήτων της Κεντρικής Μακεδονίας και στη βάση αμοιβαία επωφελών συμφωνιών με κράτη που θα ενδιαφέρονται να αξιοποιήσουν τις υπηρεσίες του ΟΛΘ».

Ο Αλ. Γουσόπουλος αναφέρθηκε στις εξελίξεις στην πορεία ιδιωτικοποίησης του ΟΛΘ και στην παρέμβαση του ΚΚΕ.

Ξεκαθάρισε ότι «η εργατική τάξη και ο λαός δεν πρέπει να μπαίνουν στο δίλημμα τού ποιος καπιταλιστής και με ποιο τρόπο θα τους εκμεταλλεύεται, το αν θα είναι το Α' ή το Β' μονοπώλιο ή το κράτος. Πρέπει να χαράξουν δρόμο για μια πραγματική φιλολαϊκή προοπτική με κριτήριο την κάλυψη των δικών τους αναγκών.

Το ΚΚΕ δίνει τη μάχη της ενημέρωσης, της οργάνωσης στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, δημιουργεί δεσμούς με τους εργαζόμενους και από αυτή τη θέση τους καλεί να συμβάλουν ακόμα περισσότερο στην προσπάθεια οργάνωσης μέσα στους χώρους δουλειάς, να δυναμώσουν τη συμμετοχή τους στα σωματεία, ώστε να γίνουν πιο μαζικά, να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης, να ηττηθεί η ρεφορμιστική γραμμή, η γραμμή του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, να ενισχυθεί το ταξικό κίνημα. Να ενισχυθεί ο προσανατολισμός της συγκέντρωσης δυνάμεων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Αυτός ο βασικός προσανατολισμός είναι ισχυρό όπλο στα χέρια της εργατικής τάξης, στα χέρια των εργατών και αυτόν πρέπει να κατακτήσουμε καλύτερα και να εκφραστεί στην καθημερινή πάλη, με στόχους που απαντούν στις ανάγκες των εργαζομένων, στις λαϊκές ανάγκες».

Προσδιορίζοντας αυτούς τους στόχους, ανέφερε:

«Κατάργηση των νόμων που ιδιωτικοποιούν τα λιμάνια, τα ναυπηγεία αλλά και τα αεροδρόμια, τον σιδηρόδρομο. Η πάλη ενάντια στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση του ΟΛΘ και ενάντια σε κάθε εκδοχή και σχέδιο επιχειρηματικών συμφερόντων.

Υπεράσπιση και εφαρμογή της ΕΓΣΣΕ και των κλαδικών ΣΣΕ, ουσιαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων. Καμία απόλυση. Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού πλήρους απασχόλησης. Μονιμοποίηση των συμβασιούχων γιατί καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Μέτρα ασφαλείας και υγιεινής στους χώρους εργασίας. Πλήρης, σταθερή εργασία για όλους με μείωση του εργάσιμου χρόνου.

Ουσιαστική προστασία των ανέργων με επιδότηση στο 80% του βασικού μισθού.

Σύγχρονες, ασφαλείς, φθηνές ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες. Φθηνά ακτοπλοϊκά εισιτήρια για το λαό. Κανένα νησί αποκλεισμένο από το ακτοπλοϊκό δίκτυο.

Υπάρχει ανάγκη για ενιαίο αγώνα από όλα τα τμήματα και τους κλάδους που εμπλέκονται αλλά και το λαό συνολικά. Να κινητοποιηθούν οι εργαζόμενοι στον ΟΛΘ, οι λιμενεργάτες, οι υπάλληλοι, αλλά και οι αυτοαπασχολούμενοι μηχανουργοί, οι ναυτιλιακοί υπάλληλοι, οι σπουδαστές της ΑΕΝ.

Η πολιτικοποίηση της πάλης και η αλλαγή του συσχετισμού στο συνδικαλιστικό κίνημα, η ανασύνταξη του κινήματος, είναι κρίσιμο ζήτημα.

Αποκτά, επομένως, απόλυτη προτεραιότητα, ως κύριο περιεχόμενο της ανασύνταξης, η πάλη για την εξασφάλιση και την ενίσχυση αυτών των προϋποθέσεων, για ένα τέτοιο μαζικό κίνημα, που θα μπολιάζεται με τον αγώνα για ανατροπές σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας, η κατεύθυνση της πάλης σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή. Μόνο στην προοπτική αυτή μπορεί να μετριάζει το κίνημα τις συνέπειες, να αποσπά προσωρινά ορισμένα μέτρα ανακούφισης και όχι αντίστροφα».

Ο Κ. Τσιαούσης σημείωσε ότι «η ναυτιλία και ο τουρισμός είναι δύο κλάδοι που από τη φύση τους δένονται άρρηκτα μεταξύ τους. Πολλοί μεγάλοι όμιλοι δραστηριοποιούνται ταυτόχρονα και στους δύο κλάδους, ενώ όλοι οι μεγάλοι τουριστικοί πράκτορες, όπως η TUI, η "Thomas Cook", κ.ά., βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία με εφοπλιστές και μεγαλοξενοδόχους.

Παίζουν καθοριστικό ρόλο τα διάφορα πακέτα τιμών και προορισμών που βγάζουν οι εφοπλιστές προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους μεγάλους τουριστικούς προορισμούς στη διακύμανση της τουριστικής ροής. Από την άλλη, οι τουριστικοί πράκτορες είναι αυτοί που σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν τις κατευθύνσεις και τις συχνότητες των διαδρομών που πρέπει να πραγματοποιούν τα πλοία».

Για τον τουρισμό μέσα από κρουαζιέρα, που έχει ανοδική τάση, σημείωσε ότι αποτελεί στρατηγικής σημασίας κατεύθυνση για το κεφάλαιο. Ενδεικτικά ανέφερε ότι τα 5 από τα περίπου 25 εκατομμύρια τουριστών που επισκέφθηκαν την Ελλάδα το 2015, το έκαναν μέσα από τις σχεδόν 4.500 αφίξεις κρουαζιερόπλοιων που έγιναν σε διάφορα λιμάνια.

Επίσης, τόνισε ότι «σε πάρα πολλά σημεία είναι κοινή η στρατηγική του τουριστικού και εφοπλιστικού κεφαλαίου. Είναι κοινός τους στόχος η αξιοποίηση των λιμανιών. Από κοινού ζητάνε ελαφρύνσεις αλλά και επιδοτήσεις με "ζεστό" χρήμα, ώστε περισσότεροι παραλίμνιοι χώροι να μετατραπούν για να μπορούν να υποδέχονται κρουαζιερόπλοια. Από κοινού επιτίθενται στις διάφορες κατακτήσεις του κινήματος. Εχοντας πλήρη συνεννόηση εντείνουν την επίθεση σε βάρος των όποιων αγωνιστικών κινητοποιήσεων, στο όνομα της προστασίας του τουριστικού προϊόντος και της οικονομίας. Δεν είναι τυχαίο ότι από τους πρώτους που πετάνε "λάσπη" μαζί με τους εφοπλιστές, π.χ. στους αγώνες των ναυτεργατών, είναι οι μεγαλοξενοδόχοι και οι τουριστικοί πράκτορες».

Ο Κ. Ραστάς αναφέρθηκε στις συνθήκες μέσα στις οποίες σπουδάζουν και εκπαιδεύονται οι 1.200 σπουδαστές της ΑΕΝ, στη Μηχανιώνα.

Οπως είπε, «σπουδαστική μέριμνα δεν υπάρχει, αφού ούτε εστίες ούτε λέσχη σίτισης λειτουργούν, δεν έχουν πάσο για τη μετακίνησή τους με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Το κόστος σπουδών καλούνται να πληρώσουν οι οικογένειές τους, βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Αντίστοιχα, έχουν μειωθεί τα κρατικά κονδύλια για τα λειτουργικά έξοδα της σχολής.

Οι σπουδαστές παρακολουθούν 3 χρόνια μαθήματα στη σχολή και κάνουν επιπλέον δύο εξάμηνα εκπαίδευση στα πλοία. Το μπάρκο αμείβεται, όμως οι μισθοί των δοκίμων έχουν συρρικνωθεί τουλάχιστον κατά 50%».

Παρουσιάζοντας τα ιδεολογήματα με τα οποία βομβαρδίζονται οι σπουδαστές ανέφερε: «Μας λένε ότι η βαριά βιομηχανία της χώρας είναι η ναυτιλία και γι' αυτό δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα για να θίξουμε τους Ελληνες εφοπλιστές γιατί είναι οι "εθνοσωτήρες" και "ευεργέτες" μας...».

Παρέπεμψε, τέλος, σε σχετικές δηλώσεις Ελλήνων εφοπλιστών για να περιγράψει το μέλλον που σχεδιάζουν για τους νέους και τους εν ενεργεία ναυτεργάτες, με μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων, εμπορευματοποίηση της Εκπαίδευσης, κ.λπ.