Νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων: Οι φοιτητικοί σύλλογοι συνεχίζουν με νέα συλλαλητήρια αύριο Πέμπτη | Τι φέρνει το νομοσχέδιο - έκτρωμα της κυβέρνησης | Πλήρης συναίνεση από το ΠΑΣΟΚ στα μη κρατικά πανεπιστήμια | Αρθρο πανεπιστημιακού | Ενδιαφέρουσα εκδήλωση των Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο Πανεπιστήμιο Πατρών

Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο Θοδωρής Κωτσαντής, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, και θα κάνει παρέμβαση ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ την περίοδο 1972 - 1979, οπότε έγινε και η αρχή του Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης θα παρουσιαστούν το λογότυπο, η αφίσα και το σύνθημα του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», καθώς και μέρος της προφεστιβαλικής δραστηριότητας που θα πραγματοποιηθεί τους επόμενους μήνες μέχρι και τον Σεπτέμβρη.

Η εκδήλωση θα κλείσει με μουσικό αφιέρωμα στο επαναστατικό - αντάρτικο τραγούδι από το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη» και την ορχήστρα της ΚΝΕ, με αφορμή την επέτειο ίδρυσης της ΕΠΟΝ (23/2/1943). Στον χώρο της εκδήλωσης θα λειτουργεί έκθεση με στιγμές από την Ιστορία του Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Με το νομοσχέδιο να έχει τεθεί σε διαβούλευση από τις 8 Φλεβάρη και τη δημοσιοποίησή του να επιβεβαιώνει ότι η αντιμετώπιση της Παιδείας ως εμπορεύματος νομιμοποιεί την αδικία, υποβαθμίζει τα πτυχία, φέρνει αντιδραστικές αλλαγές στα δημόσια πανεπιστήμια, οι φοιτητές έχουν ήδη δηλώσει πως κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις. «Η πλειοψηφία το έχει απορρίψει κατηγορηματικά», «δεν σταματάμε μέχρι να δικαιωθούν τα αιτήματά μας», τονίζουν και μέσα από νέο κύκλο Γενικών Συνελεύσεων σήμερα αποφασίζουν συνέχιση των καταλήψεων και συμμετοχή στο αυριανό συλλαλητήριο. Παράλληλα, οι φοιτητές έχουν ήδη δηλώσει το «παρών» στην απεργία της 28ης Φλεβάρη μαζί με τα εργατικά σωματεία και εκπρόσωποι σωματείων έχουν βρεθεί σε Γενικές Συνελεύσεις εκφράζοντας και με αυτόν τον τρόπο τη στήριξη στον αγώνα των φοιτητών. Μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες, με ψηφίσματα και με πολύμορφες δράσεις, οι φοιτητικοί σύλλογοι δηλώνουν στο πλευρό των αγωνιζόμενων αγροτών.

«Ο υπουργός Παιδείας, Κ. Πιερρακάκης, και η κυβέρνηση αρνούνται να αποδεχθούν ότι το νομοσχέδιο της αδικίας έχει απορριφθεί από την πλειοψηφία μαθητών - φοιτητών και θέλουν να προχωρήσουν στην κατάθεση και ψήφισή του έως τα τέλη του Φλεβάρη», σημειώνει η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας, η οποία καλεί «τα σχολεία σε όλη την Αττική και την Ελλάδα να προχωρήσουν εκ νέου σε καταλήψεις και να βγουν στον δρόμο σε όλη τη χώρα την Πέμπτη 15/2».

Στο κάλεσμα αναφέρεται στην αδικία που νομοθετείται σημειώνοντας μεταξύ άλλων:

Δίκαιο είναι το σχολείο να βοηθά ισότιμα όλα τα παιδιά να προοδεύουν, όποιο επάγγελμα και αν ακολουθήσουν και να μην τα διαχωρίζει σε πλούσια και φτωχά.

Αδικο είναι να υποβαθμιστεί ακόμα περισσότερο η δημόσια Παιδεία», τονίζουν, θυμίζοντας ότι «τα σχολεία μας είναι σε τραγική κατάσταση και με το νομοσχέδιο δεν βελτιώνεται κανένα από τα προβλήματά τους. Μόνο οι αλυσίδες φροντιστηρίων, οι έμποροι πτυχίων και οι πλούσιοι χαίρονται!

Δίκαιο είναι να γίνουν πράξη τα αιτήματά μας. Αυτά που τους λέμε τόσα χρόνια για να βελτιωθεί το σχολείο μας. Αύξηση χρηματοδότησης για να μη μας πέφτουν τα ταβάνια στα κεφάλια και να μην πλημμυρίζουν τα προαύλια, πρόσληψη καθηγητών, κατάργηση ΕΒΕ και Τράπεζας Θεμάτων, δωρεάν ενισχυτική διδασκαλία, σχολείο δημιουργικό και όχι εξεταστικό κέντρο μέσα στο άγχος και την παπαγαλία», σημειώνεται μεταξύ άλλων στο κάλεσμα της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας.

Με στάσεις εργασίας συμμετέχουν στα αυριανά συλλαλητήρια οι εκπαιδευτικοί, που με συλλογικές αποφάσεις καταδικάζουν τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες ΟΛΜΕ και ΔΟΕ για τη συμμετοχή στις αυριανές κινητοποιήσεις έχουν προκηρύξει στάσεις εργασίας από τις 11 π.μ.

Αντιδράσεις έχουν προκαλέσει και κάποιες από τις διατάξεις του νομοσχεδίου που αφορούν το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (ΔΠΘ). Το νομοσχέδιο φέρνει όχι μόνο μετακινήσεις Τμημάτων από άλλα ιδρύματα αλλά και συγχωνεύσεις και καταργήσεις.

Ανάμεσά τους έντονες είναι οι αντιδράσεις για τα άρθρα 8 και 9 του νομοσχεδίου.

Με το άρθρο 9 το νομοσχέδιο προβλέπει τη συγχώνευση ουσιαστικά τριών Τμημάτων του ΔΠΘ και συγκεκριμένα του Τμήματος Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών, του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας και του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας, σε μια μονοτμηματική σχολή «Ανθρωπιστικών Σπουδών». Στο Τμήμα Ανθρωπιστικών Σπουδών αυτής της σχολής θα υλοποιούνται δύο διαφορετικά προπτυχιακά προγράμματα σπουδών ως κατευθύνσεις: α) Φιλολογίας, Ιστορίας και Ανθρωπολογίας και β) Ψηφιακών Εφαρμογών στις Τέχνες και στον Πολιτισμό.

Τα παραπάνω έχουν προκαλέσει την έντονη αντίδραση των υπαρχόντων Τμημάτων Φιλολογίας και Ιστορίας, των μελών ΔΕΠ τους και των αποφοίτων τους.

Από την άλλη, το άρθρο 8 προβλέπει τη μετονομασία της Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του ΔΠΘ σε «Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής, Αθλητισμού και Εργοθεραπείας» και την ίδρυση σε αυτήν τη σχολή Τμήματος Εργοθεραπείας, με έδρα την Κομοτηνή. Ωστόσο μέχρι σήμερα τα υπάρχοντα πανεπιστημιακά Τμήματα Εργοθεραπείας, και με βάση την παγκόσμια πρακτική, εντάσσονταν στις σχολές Επιστημών Υγείας.

Στο θέμα έχει αντιδράσει ο Πανελλήνιος Σύλλογος Εργοθεραπευτών, ο οποίος ζητά την απόσυρση του άρθρου, σημειώνοντας μεταξύ άλλων για την εργοθεραπεία ότι «τα εκπαιδευτικά της αντικείμενα στηρίζονται κατά πλειοψηφία σε γνώσεις του υγειονομικού περιβάλλοντος, ενώ η δράση της εντοπίζεται στο ευρύ φάσμα πρόληψης, αξιολόγησης, αναγνώρισης, αντιμετώπισης και διαρκούς υποστήριξης ανθρώπων με μειωμένη λειτουργικότητα. Ούτε εκπαιδευτικά ούτε κλινικά - επαγγελματικά ταυτίζεται με την Επιστήμη της Φυσικής Αγωγής, με την οποία βέβαια δεν είναι δυνατόν να αποτελούν ενιαία εκπαιδευτική οντότητα». Για το θέμα επίσης ο Σύλλογος έχει ήδη ξεκινήσει και διαδικτυακή συλλογή υπογραφών σε κείμενο με τίτλο «Οχι στην ίδρυση Τμήματος Εργοθεραπείας σε σχολή Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού», όπου ήδη έχουν συγκεντρωθεί εκατοντάδες υπογραφές.

Εκδήλωση με θέμα το σχέδιο νόμου για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και τις επιπτώσεις του στα δημόσια πανεπιστήμια, την πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, διοργανώνει ο ΕΣΔΕΠ ΑΠΘ τη Δευτέρα 19 Φλεβάρη, στις 6 μ.μ. στην αίθουσα «Μ. Αναγνωστάκης» του δημαρχείου Θεσσαλονίκης.

Προσκαλούνται για να παρέμβουν εκπρόσωποι των συλλόγων εργαζομένων του ΑΠΘ, φοιτητικών συλλόγων, των ΕΛΜΕ, των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, καθώς και επιστημονικών φορέων της πόλης.

Εκδήλωση - συζήτηση για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια πραγματοποιεί η ΕΛΜΕ Πειραιά από κοινού με τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κερατσινίου - Περάματος «Νίκος Πλουμπίδης», Κορυδαλλού - Αγίας Βαρβάρας και Σαλαμίνας.

Θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 17 Φλεβάρη, στις 6 μ.μ. στο Πανεπιστήμιο Πειραιά (πορτοκαλί αμφιθέατρο).

RIZOSPASTIS

Το νομοσχέδιο με τίτλο «Ενίσχυση του Δημόσιου Πανεπιστημίου - Πλαίσιο λειτουργίας μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων» έρχεται πάνω στο τοπίο που έχει ήδη διαμορφωθεί στην Ανώτατη Εκπαίδευση από τις κυβερνήσεις όλων των προηγούμενων χρόνων, που έχουν επιβάλει την επιχειρηματική δράση και λειτουργία των πανεπιστημίων, την αξιολόγηση με τα κριτήρια της αγοράς, την αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα, την κατηγοριοποίηση πτυχίων, τμημάτων, ιδρυμάτων.

Σ' αυτό το πλαίσιο επιδιώκει να διαμορφώσει ένα ακόμα χειρότερο, εφιαλτικό τοπίο, με τις συνέπειες που θα έχει για τις σπουδές, τους αποφοίτους και τα ιδρύματα. Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά σ' αυτά που φέρνει το νομοσχέδιο και στις συνέπειές τους.

Για τους πολλούς, η εισαγωγή στο δημόσιο πανεπιστήμιο θα γίνεται με πολλαπλές εξετάσεις, άδικους κόφτες και στο βάθος... πανελλαδικές και στις τρεις τάξεις του λυκείου με τις ανακοινώσεις για Εθνικό Απολυτήριο.

Για τους λίγους η εισαγωγή στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο θα γίνεται μέσα από πολλαπλές επιλογές, με μούφα ΕΒΕ ή μέσω διεθνών και επί πληρωμή απολυτηρίων... αρκεί να ξεπερνά ο υποψήφιος-α την ελάχιστη βάση... πληρωμής (άρθρο 146).

Αποτέλεσμα: Και με τη βούλα του νόμου πλέον η εισαγωγή στα πανεπιστήμια συνδέεται με το πορτοφόλι της οικογένειας.

Οι 3ετείς σπουδές ιδιωτικών πανεπιστημίων και κολεγίων θα έχουν αντίστοιχη ακαδημαϊκή και επαγγελματική αναγνώριση με τα πτυχία των 4ετών, 5ετών των δημόσιων ελληνικών πανεπιστημίων (άρθρο 143).

Οταν ήδη 1 στους 3 απόφοιτους είναι άνεργος και 1 στους 2 εργάζεται σε άσχετο με το αντικείμενο επάγγελμα (στοιχεία ΕΘΑΑΕ)...

Οταν ήδη το πτυχίο έχει μετατραπεί σε ένα προσόν αντί να κατοχυρώνει το δικαίωμα πρόσβασης στο επάγγελμα και οι απόφοιτοι αναγκάζονται να χρυσοπληρώνουν πιστοποιήσεις μήπως καταφέρουν να εργαστούν...

Αποτέλεσμα: Η έκρηξη της πολυ-κατηγοριοποίησης πανεπιστημίων, πτυχίων και αποφοίτων στο ίδιο αντικείμενο μεγαλώνει κι άλλο την απόσταση του πτυχίου από το επάγγελμα και θα οδηγεί να συμπιέζονται τα εργασιακά δικαιώματα όλων προς τα κάτω.

Είναι κοροϊδία και ψέμα ότι τα δημόσια πανεπιστήμια αναβαθμίζονται. Ολα τα άρθρα για τα δημόσια πανεπιστήμια στο νομοσχέδιο αφορούν τους όρους, το πλαίσιο και τη διοίκηση των πανεπιστημίων και κινούνται σε αντιδραστική κατεύθυνση, αφού ενισχύουν και διευκολύνουν τις πλευρές που αφορούν τις δυνατότητες να... τζιράρουν.

- Ανοίγει διάπλατα η πόρτα για γενίκευση των διδάκτρων. Η πρόβλεψη για φοίτηση στα ελληνόγλωσσα προπτυχιακά προγράμματα των δημόσιων πανεπιστημίων με δίδακτρα για τους αλλόγλωσσους - αλλογενείς βασίζεται στην κοστολόγηση των σπουδών στο αντίστοιχο τμήμα. Και είναι πλέον γνωστό ότι όταν οι ανάγκες μας κοστολογούνται... καταλήγουμε να πληρώνουμε! (άρθρο 58).

- Ανοίγονται επικίνδυνοι δρόμοι, αφού το νομοσχέδιο δίνει τη δυνατότητα να ιδρυθούν πανεπιστήμια τύπου ΣΔΙΤ, δηλαδή σε σύμπραξη δημόσιων και ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αυτό σημαίνει δίδακτρα κι από άλλη «πόρτα» (άρθρο 119).

- Προβλέπεται η διατήρηση του προβλήματος της έλλειψης διδασκόντων, αφού έως το 2030 η αναλογία αποχωρήσεων - προσλήψεων θα είναι 1:1 (άρθρο 97), τη στιγμή που το ΔΕΠ έχει μειωθεί δραματικά την τελευταία δεκαπενταετία.

- Η ενίσχυση της «οικονομικής αυτοτέλειας» των πανεπιστημίων (άρθρο 43) αποδεδειγμένα οδηγεί σε κόψιμο της κρατικής χρηματοδότησης, των δωρεάν παροχών για τους φοιτητές και σπρώξιμο στην αναζήτηση εσόδων μέσω επιχειρηματικής δράσης και ανταποδοτικής λειτουργίας. Εδώ κουμπώνουν και αυτά που φέρνει το νομοσχέδιο για: Ευελιξία των ΕΛΚΕ, ενίσχυση επιχειρηματικής δραστηριότητας στο ΔΕΠ, μείωση του μέρους της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων μέσω αντικειμενικών κριτηρίων (π.χ. αριθμός φοιτητών) κατά 10%! (άρθρα 90-93, 98, 103, 110).

- Ενισχύεται το πλαίσιο του ασφυκτικού διοικητικού ελέγχου, με αφαίρεση αρμοδιοτήτων από τη Σύγκλητο, τις κοσμητείες και με συγκέντρωση εξουσιών σε μονοπρόσωπα διορισμένα όργανα (πρυτάνεις, κοσμήτορες, προέδρους) (άρθρα 44-48).

Αποτέλεσμα: Η σημερινή πραγματικότητα του επιχειρηματικού πανεπιστήμιου, που είναι μακριά και έξω από τις ανάγκες των φοιτητών, θα γιγαντωθεί! Οι φοιτητές και οι οικογένειές τους θα αναγκαστούν να χρυσοπληρώνουν τις σπουδές τους. Εφόσον τα δίδακτρα στα προπτυχιακά πλέον θα είναι γεγονός, μπαίνουν έτσι οι βάσεις για τη γενίκευσή τους.

«Μη κερδοσκοπικά» - το πιο σύντομο ανέκδοτο: Είναι κοροϊδία η πρόβλεψη ότι απαγορεύεται να μοιράζουν κέρδη οι ιδιοκτήτες (άρθρο 132). Το ίδιο το νομοσχέδιο προβλέπει ότι μπορούν τα κέρδη να επενδύονται χωρίς κανέναν όρο και καμία προϋπόθεση... (άρθρο 131). Παράδειγμα: Ο κολοσσός ιδιωτικής Υγείας που έχει πολυδιαφημιστεί ότι σκοπεύει να ιδρύσει ιδιωτικό πανεπιστήμιο, μπορεί να «επενδύει» τα κέρδη από το δήθεν μη κερδοσκοπικό πανεπιστήμιο στα νοσοκομεία της ιδιοκτησίας του, δηλαδή στον εαυτό του... και έτσι μπορεί να μοιράζει και κέρδη.

«Αριστεία» της... τσέπης. Θα έχουμε λοιπόν: 3ετή προγράμματα σπουδών, αφού τον βασικό λόγο έχει το μητρικό ΑΕΙ (άρθρο 129). Ελάχιστη βάση εισαγωγής που καθορίζεται από τον χαμηλότερο μέσο όρο των βαθμολογιών επί 0,8 - δηλαδή αν έχεις 120.000 ευρώ μπαίνεις γράφοντας λίγο πάνω από 8 στα 20 στις Ιατρικές και τις Νομικές (άρθρο 146). 30 καθηγητές το μίνιμουμ εκ των οποίων το 80% με διδακτορικό (άρθρο 151). Δηλαδή, αρκούν 24 καθηγητές με διδακτορικό για 3 σχολές = 8 ανά σχολή...

Οι δήθεν αυστηροί όροι που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση είναι η... «αυτοαξιολόγηση». Αφού όλα καθορίζονται από το μητρικό ΑΕΙ και το καταστατικό του ιδιωτικού πανεπιστημίου στη χώρα μας (αυτού που θα έχει τη μορφή Νομικού Προσώπου Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης - ΝΠΠΕ) που συγκροτείται από το ΔΣ του. Η ΕΘΑΑΕ απλώς θα ελέγχει αν το μητρικό ΑΕΙ πιστοποιεί τα προγράμματα σπουδών και αν το ΔΣ του ΝΠΠΕ εφαρμόζει το καταστατικό που το ίδιο έφτιαξε! (άρθρα 129, 133, 134, 143, 144, 150).

Μη κρατικά - με κρατικούς πόρους; Δεν απαγορεύεται πουθενά στο νομοσχέδιο η χρηματοδότηση των ΝΠΠΕ από το κράτος. Αντίθετα, για έρευνα στο πλαίσιο συνεργασίας με δημόσια πανεπιστήμια δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης σε χρηματοδότηση από δημόσια - ευρωπαϊκά κονδύλια (άρθρα 130, 119).

Με χίλιους δυο τρόπους φρόντισε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης να κάνει ξεκάθαρο ότι το κόμμα του είναι υπέρ των μη κρατικών πανεπιστημίων, μιλώντας στην ημερίδα του ινστιτούτου της σοσιαλδημοκρατίας (In Social) με θέμα «Πανεπιστήμιο - Ανοίγουμε τον διάλογο».

Το ΠΑΣΟΚ οραματίζεται - όπως είπε ο πρόεδρός του - να αφήσει στα νέα παιδιά «αυτό που εμείς είχαμε ως δημόσιο πανεπιστήμιο να το συναντήσουν καλύτερο, βελτιωμένο, πιο ανταγωνιστικό. Και, συγχρόνως, για όσα από αυτά τα παιδιά θέλουν, να έχουν την ευκαιρία να σπουδάσουν σε μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά υψηλής ποιότητας, που μαζί θα δημιουργούν το πλαίσιο μίας ισχυρής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης».

«Εμείς, ως σοσιαλδημοκράτες, δεν πιστεύουμε στις απαγορεύσεις», είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, «φωτογραφίζοντας» το άρθρο 16 και την απαγόρευσή του για μη κρατικά πανεπιστήμια. «Εμείς πιστεύουμε στις ισχυρές ρυθμίσεις», πρόσθεσε, επικαλούμενος έναν διάλογο που «θα διασφαλίσει τον ισχυρό δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας με την παράλληλη λειτουργία μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων».

«Εχουμε υποστηρίξει ότιδεν θα σταθούμε εμπόδιο στην ίδρυση μη κρατικών - μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων τα οποία θα πληρούν κάποιες πολύ αυστηρές προδιαγραφές», είπε ακόμα ο Ν. Ανδρουλάκης, για να ξεκαθαρίσει ακόμα μια φορά ότι συμφωνεί πλήρως με το κυβερνητικό σχέδιο και πάει τώρα να συζητήσει τις λεπτομέρειες.

Ως προς αυτές τις λεπτομέρειες, για «να γίνουν σωστά» τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ο Ν. Ανδρουλάκης είπε ότι θα πρέπει να έχουν «υψηλό επίπεδο σπουδών και έρευνας» (κάτι που επίσης υπόσχεται η κυβέρνηση, χωρίς βέβαια να μπορεί να το διασφαλίσει κανείς) και «γεωγραφικά κριτήρια, διασφαλίζοντας την ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη». Πρόταξε επίσης το σκανδιναβικό μοντέλο, σε αντιδιαστολή τάχα με την κυβέρνηση, που προτάσσει το κυπριακό, γιατί δήθεν το σκανδιναβικό με ισχυρές ρυθμίσεις διαχωρίζει και απομονώνει το κέρδος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, έχει κοινό σύστημα εισαγωγής, ενισχύει την αποκέντρωση και αποφεύγεται ο κορεσμός σε αντικείμενα σπουδών. Βέβαια, αυτό που έχουν ξεχάσει όλοι να πουν είναι ότι ο όρος «μη κερδοσκοπικά» δεν σημαίνει ότι τα πανεπιστήμια αυτά δεν έχουν κέρδη, αλλά σημαίνει ότι τα κέρδη τους επανεπενδύονται σε νέες μπίζνες των ιδρυμάτων και δεν μοιράζονται κατευθείαν στους μετόχους. Ισχυρίστηκε δε ότι αυτά τα μαγαζιά «δεν εμπορευματοποιούν την παιδεία (...) αλλά λειτουργούν συμπληρωματικά», τη στιγμή που όλοι τους, όταν μιλούν για τα δημόσια πανεπιστήμια και την αναβάθμισή τους, στην πράξη υιοθετούν και στηρίζουν τη λειτουργία τους όλο και περισσότερο με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σαν επιχειρήσεις.

Επίσης, ο Ν. Ανδρουλάκης είπε ότι «ο πιο καθαρός τρόπος είναι αυτό να γίνει μεαναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος», ενώ στην αρχή της ομιλίας του ευχαρίστησε τον Ν. Αλιβιζάτο, τον οποίο, να θυμίσουμε, επικαλείται σε κάθε δημόσια τοποθέτησή του ο υπουργός Παιδείας ως έναν από τους 4-5 συνταγματολόγους που γνωμοδότησαν για την παράκαμψη του άρθρου 16 διά της ερμηνείας του.

Κατά τ' άλλα, το μόνο που βρήκε να προσάψει στην κυβέρνηση ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι ότι δεν δίνει επαρκή χρόνο στον διάλογο γύρω από το θέμα. Τον ΣΥΡΙΖΑ τον κατηγόρησε για «πολιτικό στρουθοκαμηλισμό», γιατί δεν βλέπει ότι το ιδιωτικό υπάρχει ήδη στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, με τα κολέγια. Και διαμαρτυρήθηκε γιατί, όπως είπε, αυτή η συζήτηση διεξάγεται πολλές φορές μανιχαϊστικά, με την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ «να στέκονται σε δυο όχθες (...) με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δημιουργηθεί πεδίο συναίνεσης». Κοινώς: Αφού όλοι συμφωνούν, γιατί να μην μπορεί αυτό να βγαίνει προς τα έξω;

Στην γεμάτη αίθουσα του Μεγάρου Λόγου Τέχνης το άνοιγμα πραγματοποίησε ο Χρήστος Καποδίστριας, Γραμματέας της Περιφερειακής Οργάνωσης Πανεπιστημίου Πατρών της ΚΝΕ, ενώ στον χώρο βρέθηκαν φοιτητές, μέλη ΔΕΠ, απλός λαϊκός κόσμος.

Αναφερόμενος στις κινητοποιήσεις που διεξάγονται για πάνω από έναν μήνα ενάντια στη μετατροπή της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης σε μια μεγάλη αγορά πτυχίων, ο ομιλητής, αφού σημείωσε ότι πρόκειται για έναν μεγάλο αγώνα που ανεβάζει τον προβληματισμό και οδηγεί στην αναζήτηση όλο και πιο ολοκληρωμένων απαντήσεων, στάθηκε στη στάση του Κόμματος για το θέμα, επισημαίνοντας:

Φυσικά, η ετοιμότητά μας, πέρα από την αναγκαία αποφασιστικότητα που έχουμε ως κομμουνιστές, πατούσε στις επεξεργασίες μας, στις αναλύσεις μας. Πατούσε στην πρόταση του Κόμματος για τα πανεπιστήμια, στην πολύ όμορφη και προπαγανδιστική μπροσούρα της Φοιτητικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ, που κυκλοφόρησε τις μέρες του Κεντρικού Φεστιβάλ της ΚΝΕ και αξίζει πραγματικά να διαβαστεί, γιατί είναι διαχρονικό όπλο απέναντι στις αλλεπάλληλες αντιδραστικές αλλαγές στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, ενώ ταυτόχρονα περιγράφει το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας.

Μέσα σε αυτήν την οπωσδήποτε κοπιαστική, απαιτητική αλλά και πολύ όμορφη μάχη που δίνουμε, έχει σημασία να σταθούμε σε αυτά που έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα και δεν είναι και λίγα.

Ηδη έχει καταγραφεί ότι όταν το δίκιο γίνεται αγώνας, τότε γίνεται ο ισχυρότερος παράγοντας για να πιεστεί κάθε κυβέρνηση. Εχει καταγραφεί το τι σημαίνει αντιπολίτευση από τη σκοπιά των συμφερόντων και των αναγκών των πολλών.

Εχει γίνει συνείδηση πολλών περισσότερων ότι η δύναμη βρίσκεται στην οργάνωση. Μόνο έτσι μπορεί το κίνημα να κλιμακώνει τον αγώνα του, να μην πέφτει σε παγίδες και εκβιασμούς. Μόνο με οργανωμένο αγώνα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ένα σύστημα που είναι επίσης οργανωμένο με το αστικό κράτος του, τις κυβερνήσεις, τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που συναινούν στη βάση της κοινής τους στρατηγικής, τους νόμους που παρουσιάζουν ως "παράνομο" κάθε αγώνα ενάντια σε αυτή την πολιτική, τα ΜΜΕ που συκοφαντούν, αλλά και τις δυνάμεις καταστολής για να τρομοκρατεί.

Και τα έχουμε καταφέρει όλα αυτά επειδή εκφράζουμε αγωνιστικά και σε κατεύθυνση αμφισβήτησης το εύφλεκτο υλικό στο μυαλό και την ψυχή της νεολαίας που βρίσκεται στις αλλεπάλληλες καθημερινές αποδείξεις της αντιδραστικότητας ενός συστήματος που ζει και αναπνέει από την εκμετάλλευση του ανθρώπου και τις ωδίνες που προκαλεί στους πολλούς».

Στάθηκε, μεταξύ άλλων, και στους χειρισμούς της κυβέρνησης της ΝΔ και την προσπάθειά της να αποπροσανατολίζει για τους σκοπούς που φέρνει το νομοσχέδιο με διάφορα επιχειρήματα, υπογραμμίζοντας:

«Αν κάτι επιβεβαιώνει ο Πιερρακάκης με τις δηλώσεις του, ότι το νομοσχέδιο από τα 200 άρθρα που θα έχει, τα 170 θα είναι για τα δημόσια, είναι την τοποθέτηση του ΚΚΕ:

Οτι επιδίωξη είναι να συνυπάρχουν τα αμιγώς ιδιωτικά και τα "βιώσιμα", αυτοχρηματοδοτούμενα δημόσια. Δηλαδή και τα μεν και τα δε να λειτουργούν σαν ιδιωτικά, υπό την ανταποδοτική λογική κόστους - οφέλους. Εκεί έγκειται η επιμονή της να αναδεικνύει ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα παραμείνουν η "ναυαρχίδα" της πολιτικής της κυβέρνησης...

Δηλαδή, ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αγορά πτυχίων!».

Επιπλέον, εξήγησε αναλυτικά ποιοι θα είναι οι κερδισμένοι και ποιοι οι χαμένοι από την ψήφιση του νομοσχεδίου, γιατί οι βασικοί σύμμαχοι στην προσπάθεια της κυβέρνησης σήμερα είναι ενώσεις καπιταλιστών (ΣΕΒ, Κεντρική Ενωση Επιμελητηρίων), και ότι διαχρονικά ακολουθήθηκαν ανάλογες πολιτικές και από ΠΑΣΟΚ (2011 Διαμαντοπούλου), ΣΥΡΙΖΑ (2018 Γαβρόγλου), φτάνοντας έως το σήμερα (Κεραμέως 2022), υπογραμμίζοντας πως πρόκειται για τις ανάγκες της ίδιας της καπιταλιστικής οικονομίας, που επιδιώκει συνεχώς να συνδέεται με τα ΑΕΙ, με καλύτερους όρους, προωθώντας καταιγισμό νόμων και μέτρων, με κάθε κυβέρνηση στην Ελλάδα.

Αναφερόμενος και στον συνολικό αγώνα που πρέπει να δίνεται σήμερα για την Παιδεία που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία του, σημείωσε:

«Το ποτάμι λοιπόν πίσω δεν γυρνά! Γίνεται πιο ώριμο και ορμητικό. Είναι η ώρα να φουσκώσει ακόμα περισσότερο με νέα ρυάκια στήριξης, συμπαράστασης και αλληλεγγύης από όλο τον λαό. Για να γίνει πιο δυνατό το "ως εδώ στον δρόμο που μας έφερε ως εδώ!". Για να γίνουν πιο δυνατοί οι δίκαιοι και γι' αυτό νόμιμοι αγώνες.

Για να απευθυνθούμε ακόμα πιο αποφασιστικά σε αυτήν τη μεγάλη μάζα που βρίσκεται σε αγωνιστική κίνηση και βλέπει δίπλα της μόνο το ΚΚΕ, για να χτίσουμε πιο στέρεους δεσμούς συμφωνίας και έμπνευσης από την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ».

Και υπογράμμισε: «Σας καλούμε να κάνουμε όπλο την πρόταση του ΚΚΕ για το πανεπιστήμιο, στον καθημερινό μας αγώνα, στις αναζητήσεις μας και τους προβληματισμούς μας. Για να δώσουμε πνοή, συνέχεια και αντοχή στους αγώνες.

Για να αναμετρηθούμε ακόμα πιο αποτελεσματικά με την ιδεολογική επίθεση της αστικής τάξης. Για να εμπνεύσουμε τους σημερινούς και αυριανούς επιστήμονες για να θέσουν τη γνώση τους στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών. Γιατί και οι αγώνες που εξελίσσονται έχουν στον πυρήνα τους την υπεράσπιση της επιστήμης και της δυνατότητας να προσφέρει λύσεις, ανακούφιση στους πολλούς».

Ακολούθησε πλούσια συζήτηση με ερωτήματα για τους σκοπούς των διαχρονικών μέτρων και αλλαγών στην Παιδεία, την κατάσταση στο εξωτερικό με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τις επιπτώσεις απ' τη λειτουργία τους κ.ά.

Πράγματι, η Ελλάδα για πάρα πολλά χρόνια όχι μόνο δεν είχε ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά δεν είχε και δίδακτρα στα κρατικά. Μπορεί το λογικό επακόλουθο της κοινωνίας του κέρδους να είναι η εμπορευματοποίηση ολοένα και περισσότερων πτυχών της εκπαίδευσης, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλα γίνονται γραμμικά και με τον ίδιο τρόπο σε κάθε χώρα. Βέβαια, η «ιδιαιτερότητα» αυτή της χώρας μας (η οποία θα πρέπει να μας κάνει να αισθανόμαστε περήφανοι και όχι παρίες) είναι το αποτέλεσμα αντικειμενικών (δηλαδή παράγοντες που αφορούν την ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού) και υποκειμενικών (δηλαδή παράγοντες που έχουν να κάνουν με την ύπαρξη μαζικού κινήματος) συνθηκών, και όχι κάποιων μαγικών χαρακτηριστικών της «φυλής» μας.

Σε αυτό το σημείο βέβαια θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ακόμα και σήμερα δεν είναι ακριβώς δωρεάν η τριτοβάθμια εκπαίδευση. Για να μπει κάποιος ή κάποια σε μία σχολή θα πρέπει να έχει ξοδέψει πληθώρα χρημάτων σε φροντιστήρια, ενώ και η ίδια η διάρκεια της φοίτησης γονατίζει έναν οικογενειακό προϋπολογισμό που αναλαμβάνει τη σίτιση, τη στέγαση, τη βιβλιογραφία, τις μετακινήσεις και τη διασκέδαση του φοιτητή, ακόμα και κομμάτια της ίδιας της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε ορισμένες σχολές. Οι ταξικοί φραγμοί στην εκπαίδευση υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν.

Φαίνεται όμως ότι τώρα η σημερινή κυβέρνηση επιλέγει να οργανώσει και να θωρακίσει όλο αυτό το πεδίο κερδοφορίας, το οποίο στην Ελλάδα είναι ακόμα σε νηπιακό στάδιο σε σχέση με άλλες χώρες, και να κάνει μία τομή με την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων ή «ελεύθερων» όπως αρέσκονται να τα χαρακτηρίζουν.

Πρώτο, με την ίδια τη δημιουργία αυτών των ιδρυμάτων όπου και θα επενδύουν διάφοροι όμιλοι και επιχειρηματίες, φυσικά με το αζημίωτο. Δεύτερο, και εφόσον έχει διαμορφωθεί ένα καινούριο τοπίο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με την ταχεία εισβολή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στα υφιστάμενα κρατικά πανεπιστήμια, όπως είναι η επιβολή διδάκτρων (κάτι που ήδη ισχύει για τις μεταπτυχιακές σπουδές). Τρίτο, και με δεδομένο ότι θα αποκλείονται τα πιο χαμηλά στρώματα της εργατικής τάξης από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με την ομηρία των φοιτητών - αυριανών εργαζομένων στους τραπεζικούς ομίλους, οι οποίοι φοιτητές θα εκκινούν τον ενήλικό του βίο ήδη χρεωμένοι, δουλεύοντας μια ζωή για να ξεπληρώσουν το φοιτητικό δάνειο το οποίο πήραν ελπίζοντας ότι θα μπουν με καλύτερους όρους στην αρένα του ανταγωνισμού.

Εκτός από τα παραπάνω, μια ακόμα πτυχή της επιχειρούμενης αυτής τομής είναι και η υποβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Δεν είναι κρυφό άλλωστε ότι διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι «γκρινιάζουν» ότι οι σημερινοί απόφοιτοι από τα πανεπιστήμια δεν μπορούν να στελεχώσουν την παραγωγή. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Οτι δεν τους ενδιαφέρει να προσλάβουν ολοκληρωμένους επιστήμονες που έχουν πλήρη εποπτεία της παραγωγής, αλλά κατακερματισμένο και καταρτισμένο ευέλικτο εργατικό δυναμικό το οποίο θα έχει «δεξιότητες» και όχι γνώση.

Στη σημερινή πραγματικότητα, με τις γιγάντιες πολυεθνικές και το καθετοποιημένο παραγωγικό μοντέλο, με την παραγωγή να συγκεντρώνεται σε μια χούφτα επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και με ένα μεγάλο κομμάτι της χειρωνακτικής εργασίας να αντικαθίσταται από τα ρομπότ και την τεχνητή νοημοσύνη, οι εργοδότες ενδιαφέρονται πιο πολύ για ένα πολυδαίδαλο «χυλό» που θα περιλαμβάνει πανεπιστήμια δύο και τριών ταχυτήτων, μεταπτυχιακά, κολέγια, ινστιτούτα κατάρτισης, σεμινάρια, προγράμματα διά βίου μάθησης, κ.λπ., παρά μία οριοθετημένη τριτοβάθμια εκπαίδευση που θα δίνει τις γερές βάσεις κατανόησης της επιστήμης.

Το ίδιο το σύστημα των πιστωτικών μονάδων άλλωστε, που καθιέρωσαν η Συνθήκη της Μπολόνια και ο Ενιαίος Χώρος Ανώτατης Εκπαίδευσης, δείχνει καθαρά ποια θα είναι η συνέχεια: Εργαζόμενοι με μηδενικά δικαιώματα, οι οποίοι θα τρέχουν σε όλη τους τη ζωή να μαζέψουν πιστωτικές μονάδες, και κατάρτιση ανάλογα με τη «μόδα» της εποχής (δηλαδή σε ποιον τομέα συμφέρει το κεφάλαιο να επενδύσει).

Πηγαίνοντας στην ουσία τώρα, για το τι κάνουμε. Καταρχάς μία «ντροπαλή» εναντίωση στην επιχειρούμενη αυτή τομή δεν μπορεί να έχει σημαία απλά την υπεράσπιση του Συντάγματος. Αυτή η στρατηγική είναι σαν να ρίχνεις απέναντι σε μία ίλη τεθωρακισμένων μία μονάδα ιππικού. Τίμια μάχη μεν, αναποτελεσματική δε. Ως ακαδημαϊκή κοινότητα άλλωστε ξέρουμε από πρώτο χέρι ότι παρόλο που ήδη υπάρχει το άρθρο 16, παρόλη την αντίσταση του φοιτητικού κινήματος τη διετία 2006 - 2007 στην επικείμενη αναθεώρηση (η οποία και δεν έγινε), τα ιδιωτικά κολέγια εν τέλει ιδρυθήκαν, ενώ άρχισαν και οι διαδικασίες αναγνώρισής τους από διάφορους φορείς. Παράλληλα τα πανεπιστήμια συνεχίζουν και αντικαθιστούν την ολοκληρωμένη γνώση με μερικές «δεξιότητες», τα προγράμματα σπουδών υποβαθμίζονται συνεχώς για να εναρμονιστούν με τις ανάγκες της αγοράς και οι απόφοιτοί μας καταλήγουν άνεργοι, κακοπληρωμένοι, χωρίς δικαιώματα.

Μόνο η συμπόρευση με το φοιτητικό κίνημα, αλλά και με τους λοιπούς εργαζόμενους στα πανεπιστήμια, καθώς και με το επιστημονικό δυναμικό που απασχολείται στην έρευνα μετά τις σπουδές του και το οποίο κινείται μέσα στην αβεβαιότητα, μπορεί να βάλει φρένο στην επιχειρούμενη αυτή τομή, αλλά και να εμπλέξει σε αυτόν τον διάλογο επαγγελματικούς φορείς, επιστημονικούς συλλόγους, ενώσεις γονέων κ.λπ.

Θέλουν να μας πείσουν ότι το μέλλον είναι η υποστελέχωση, η υποχρηματοδότηση και οι ανύπαρκτες υποδομές (αυτοχρηματοδότηση όπως το ονομάζουν), το συνεχές κυνήγι των ερευνητικών προγραμμάτων σε βάρος της ουσιαστικής επιστημονικής έρευνας, η υποβάθμιση της διδασκαλίας, η μετατροπή του επιστημονικού δυναμικού σε μάνατζερ κονδυλίων, οι μηδενικές παροχές σε φοιτητές και φοιτήτριες για να σπουδάσουν. Ε λοιπόν δεν μας αξίζει αυτό το μέλλον!

Πρέπει να κάνουμε ένα ερώτημα στον εαυτό μας: Είναι αυτό το πανεπιστήμιο που ονειρευόμαστε; Κι αν όχι, αυτό συμβαίνει επειδή δεν το επιτρέπουν οι αντικειμενικές συνθήκες; Στο πρώτο ερώτημα νομίζω ότι η πλειονότητα των συναδέλφων απαντάει αρνητικά. Αρα το ζήτημα είναι πλέον στο πώς απαντάει κανείς στη συνέχεια του ερωτήματος. Αν κάποιος είναι ειλικρινής με τον εαυτό του θα συμφωνήσει ότι πράγματι, υπάρχουν σήμερα οι δυνατότητες για ένα σύγχρονο πανεπιστήμιο το οποίο θα προάγει την έρευνα και τη διδασκαλία σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες. Το γιατί δεν συμβαίνει όμως αυτό στην πράξη είναι ίσως πιο δύσκολο να το παραδεχτούμε, αλλά παρ' όλα αυτά έχει όνομα: Είναι η κοινωνία του κέρδους και το κράτος της.

• Αναδημοσιεύεται από την ιστοσελίδα «empros.gr»

Να δοθεί τώρα μόνιμη λύση στο πρόβλημα στέγασης των Ειδικών Σχολείων στη Θεσσαλονίκη, απαιτούν εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές και σήμερα Τετάρτη οργανώνουν νέα κινητοποίηση στις 2 το μεσημέρι στο υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης.

Επίσης, την Παρασκευή 16/2 και τη Δευτέρα 19/2 θα βρεθούν μαζικά στο κτίριο όπου στεγάζονται τα τρία σχολεία (οδός 17ης Νοεμβρίου 83, Πυλαία).

Λίγες μέρες μετά τις φιέστες της κυβέρνησης περί αναβάθμισης των ΔΙΕΚ, και μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση, το υπουργείο ανακοινώνει ότι το εαρινό εξάμηνο θα ξεκινήσει με δυόμισι βδομάδες καθυστέρηση.

Συγκεκριμένα, η απόφαση του αρμόδιου γενικού γραμματέα του υπουργείου Παιδείας, Γιώργου Βούτσινου, αναφέρει: «Για το εκπαιδευτικό έτος 2023 - 2024 το εαρινό εξάμηνο κατάρτισης των Σχολών Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης (Σ.Α.Ε.Κ.), των πρώην ΙΕΚ, αρμοδιότητας υπουργείου Παιδείας, αρχίζει την 1η Μαρτίου 2024 (σ.σ. αντί 16ης Φεβρουαρίου) και λήγει την 30ή Ιουνίου του ίδιου έτους».

Ο λόγος; «Δεν έχουν ολοκληρωθεί οι απαραίτητες διαδικασίες για την έναρξη του εξαμήνου», όπως αναφέρει το υπουργείο. Οι σπουδαστές των ΙΕΚ όμως ξέρουν ποιες είναι αυτές «οι διαδικασίες που δεν έχουν ολοκληρωθεί»: Είναι οι ελλείψεις σε καθηγητές, όπου κάθε εξάμηνο τα κενά καλύπτονται ακόμα και έναν μήνα μετά την επίσημη έναρξη.

Ετσι, η κυβέρνηση και το υπουργείο απαντάνε στο αίτημα των σπουδαστών για περισσότερες αναπληρώσεις μαθημάτων με καθυστέρηση της έναρξης του εξαμήνου, πολλαπλασιάζοντας τα προβλήματα. Με ευθύνη της κυβέρνησης, που συμπιέζει το εξάμηνο και διατηρεί το χαμηλό όριο απουσιών, στην ουσία αποκλείονται εκατοντάδες σπουδαστές που δουλεύουν ή αρρωσταίνουν και δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις απουσίες τους.

Ταυτόχρονα, για άλλη μια φορά αποκαλύπτεται η υποκρισία της κυβέρνησης: Την ίδια ώρα που δήθεν κόπτεται για χαμένα εξάμηνα και κλειστές σχολές στα πανεπιστήμια, κατηγορώντας γι' αυτά τον δίκαιο αγώνα και τις καταλήψεις των φοιτητών, κρατάει κλειστά τα ΙΕΚ, καθυστερώντας την έναρξη του εξαμήνου, καθώς δεν έχει εξασφαλίσει τους καθηγητές που απαιτούνται για να γίνει μάθημα.

Κινητοποίηση πραγματοποιήθηκε χτες στα γραφεία της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, με αφορμή την περίπτωση αναπληρώτριας εκπαιδευτικού, που παρότι βρίσκεται σε επαπειλούμενη κύηση, αναγκάζεται να εργάζεται κανονικά σε τάξη καθώς δεν δικαιούται άδεια. Με το υφιστάμενο αντεργατικό πλαίσιο οι αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί έχουν ως αναγκαστική «επιλογή» είτε να συνεχίσουν να εργάζονται βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία τους, είτε να λάβουν άδεια άνευ αποδοχών, είτε να παραιτηθούν με ποινή να μην μπορούν να εργαστούν για τα επόμενα δύο χρόνια.

Στην κινητοποίηση, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ηρακλείου «Δομήνικος Θεοτοκόπουλος» και ο Σύλλογος Γυναικών Ηρακλείου (μέλος της ΟΓΕ) απαίτησαν καμία έγκυος αναπληρώτρια να μην αναγκάζεται σε άδεια άνευ αποδοχών ή παραίτηση, αλλά να της εξασφαλίζεται όση άδεια απαιτείται σε περίπτωση επαπειλούμενης εγκυμοσύνης, με πλήρεις αποδοχές, και διεκδίκησαν τη μονιμοποίηση των αναπληρωτριών και αναπληρωτών εκπαιδευτικών και την εξίσωση των δικαιωμάτων των μόνιμων και αναπληρωτριών εκπαιδευτικών.

Σε μια περίοδο με τόσο μεγάλη ακρίβεια, που πολλές φορές δεν φτάνουν οι δυο μισθοί για μια οικογένεια, η αναπληρώτρια έγκυος εξαναγκάζεται να εργάζεται, παρά τον κίνδυνο για την υγεία και της μητέρας και των εμβρύων. Μάλιστα η αναπληρώτρια μεταφέρθηκε πριν από λίγες μέρες από το σχολείο με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο.

• Στο πλευρό της εκπαιδευτικού στέκεται το ΚΚΕ, που έχει καταθέσει Επίκαιρη Ερώτηση με την οποία ζητά να δοθεί άμεσα λύση και να λάβει η αναπληρώτρια εκπαιδευτικός άδεια με εξασφαλισμένα όλα τα δικαιώματα.