Σάββατο 3 Απρίλη 2010 - Κυριακή 4 Απρίλη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η ελπίδα της επ-ανάστασης!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οσο και αν κρώζουν τα μαύρα κοράκια του συστήματος, δεν είναι νομοτέλεια τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, που θέλουν να περάσουν με καταιγιστικούς ρυθμούς μέχρι το καλοκαίρι. Ο,τι και αν κάνουν, δεν μπορούν να σκοτώσουν την ελπίδα ή να τρομοκρατήσουν τους πάντες. Ευτυχώς, υπάρχει εναλλακτική διέξοδος. Μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια, να καθυστερήσουμε, να αποκρούσουμε και, τελικά, να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή λαίλαπα. Αρκεί να το πιστέψει ο εργαζόμενος λαός. Να πιστέψει στο δίκιο του, στη δύναμή του και να πάρει τη μεγάλη απόφαση να διεκδικήσει ό,τι του ανήκει. Αρκεί να μην αφεθεί στην ψυχολογία της υποταγής και τη μοιρολατρία. Η κρίση δεν είναι μόνον ευκαιρία για τους καπιταλιστές να απαλλαγούν από τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και να προστατεύσουν την κερδοφορία τους. Η κρίση είναι, ταυτόχρονα, ευκαιρία για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της (φτωχομεσαία αγροτιά και αυτοαπασχολούμενοι), επειδή, είτε το θέλουν είτε όχι, βάζει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα του άλλου δρόμου ανάπτυξης και της λαϊκής εξουσίας. Δεν μπορούν, λοιπόν, να σταυρώσουν και να βάλουν ταφόπλακα στην ελπίδα του λαού. Τη ρεαλιστική ελπίδα που πατάει γερά στην πολιτικοποίηση και κλιμάκωση των ταξικών αγώνων. Τελικά, την ελπίδα της επ-ανάστασης!

Παρακαταθήκη νέων αγώνων

Σοβαρή παρακαταθήκη για το μέλλον αποτελούν οι φετινές εκδηλώσεις της ΠΑΣΥ για την 100ή επέτειο από την εξέγερση των κολίγων στο Κιλελέρ. Τόσο στην κεντρική εκδήλωση στο χώρο όπου βρίσκεται το μνημείο των Θεσσαλών αγροτών, όσο και στις υπόλοιπες εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν από τις δυνάμεις του συνεπούς αγροτικού κινήματος ανά την Ελλάδα, η παρουσία και η συμμετοχή εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, σπουδάζουσας νεολαίας και απόμαχων της δουλειάς δυνάμωσε το αίσθημα της αισιοδοξίας. Εδειξε ότι ο δρόμος της οικοδόμησης του λαϊκού μετώπου πάλης είναι μεν δύσβατος, όμως, με σκληρή και επίμονη δουλειά από τις πρωτοπόρες δυνάμεις του κινήματος, οι κορυφές που αυτός οδηγεί μπορούν να κατακτηθούν.

Είχε προηγηθεί το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης που ξεδιπλώθηκε από εκατοντάδες λαϊκούς μαζικούς φορείς, κατά τη διάρκεια των αγροτικών μπλόκων, που «κουρέλιασε» στην κυριολεξία τόσο τον ψευτοδιάλογο για τη γεωργία, όσο και τον «κοινωνικό αυτοματισμό» που για ακόμη μία φορά το ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να θέσει σε εφαρμογή. Πολλά έχουν ακόμη να γίνουν, πολλά ζητήματα παραμένουν προς επίλυση. Ομως, γι' αυτό είναι εδώ οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό και αγροτικό κίνημα.

Εμπόριο ωαρίων

Στον καπιταλισμό τα πάντα είναι ήδη, ή τείνουν να γίνουν, εμπόρευμα. Η νομοθεσία που απαγορεύει το εμπόριο, π.χ., των ανθρώπινων οργάνων είναι φτιασίδωμα, που αδυνατεί να συγκρατήσει την απανθρωπιά, τη βαρβαρότητα του εκμεταλλευτικού συστήματος. Οι «παράνομες» οικονομικές δραστηριότητες συνεχίζουν στην παραοικονομία, πιέζοντας ακατάπαυστα για να βγουν στην επιφάνεια της νόμιμης εκμετάλλευσης κάθε διαθέσιμου ανθρώπινου και φυσικού πόρου.

Στις ΗΠΑ (σ.σ. και όχι μόνο) διεξάγεται εκτενές εμπόριο ωαρίων, ως τμήμα του ευρύτερου εμπορίου ελπίδας, που σχετίζεται με την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Οπως αποκάλυψε έρευνα που εξέτασε εκατοντάδες κολεγιακές εφημερίδες, υπάρχουν σ' αυτές δεκάδες μικρές αγγελίες που ζητούν «δωρητές» ωαρίων, τοποθετημένες είτε απευθείας από γονείς, είτε από κλινικές που εμπορεύονται παραπέρα το «προϊόν», με το κόστος των ωαρίων να ανέρχεται σε αρκετές χιλιάδες δολάρια και διατίμηση, ανάλογα με τη βαθμολογία των σπουδαστριών σε συγκεκριμένα μαθησιακά τεστ! Οσο μεγαλύτερο βαθμό παίρνουν, τόσο ακριβότερα μπορούν να πουλήσουν τα ωάριά τους. Υποκριτικά, η Αμερικανική Εταιρεία Αναπαραγωγικής Ιατρικής, απλώς, αποθαρρύνει την κοστολόγηση των ωαρίων με ποσά μεγαλύτερα από 10.000 δολάρια.

Παιδιά που εξαφανίζονται από φτωχές καπιταλιστικές χώρες για να τεμαχιστούν και να πουληθούν ως όργανα, απελπισμένοι λούμπεν προλετάριοι που πουλάνε το νεφρό τους για ένα κομμάτι ψωμί, άστεγοι που πουλάνε το αίμα τους στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες για ένα πιάτο φαΐ, δεν είναι παρά μια πλευρά της σαπίλας του ιμπεριαλισμού, που επιβεβαιώνει ότι δεν παίρνει θεραπεία, ούτε καλύτερη διαχείριση. Ο ιμπεριαλισμός αλλοτριώνει ό,τι ανθρώπινο, υποβιβάζει την κοινωνική συνείδηση, βρωμίζει τη διάθεση κοινωνικής προσφοράς και αλληλοβοήθειας.

Αλλοθι της δικτατορίας των μονοπωλίων

Ενα από τα πιο προσφιλή παραμύθια των υποστηρικτών της Συνθήκης της Λισαβόνας (πρώην «ευρωσύνταγμα»), ήταν πως στο εξής η ΕΕ θα γίνει πιο δημοκρατική, επειδή, μεταξύ άλλων, θεσπίζεται τάχα «η συμμετοχική δημοκρατία». Θα μπορούν, δηλαδή, οι «Ευρωπαίοι πολίτες», αφού μαζέψουν ένα εκατομμύριο υπογραφές που θα προέρχονται από τουλάχιστον το ένα τρίτο των 27 χωρών - μελών της ΕΕ, να προτείνουν ...στην Κομισιόν νέα νομοθετικά μέτρα. Ομως, ούτε και αυτήν την παρωδία δημοκρατίας αντέχει το ευρωοικοδόμημα των μονοπωλίων.Ο αρμόδιος επίτροπος, Μ. Σέφκοβιτς, διευκρίνισε ότι δεν αρκεί η συγκέντρωση των υπογραφών. Θα πρέπει η πρόταση των «πολιτών» να γίνει αποδεκτή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αφού επαληθευτούν πρώτα οι υπογραφές. Στη συνέχεια η Κομισιόν θα αποφασίσει, αν θα καταθέσει σχετική νομοθετική πρόταση στα κράτη της ΕΕ και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή αν θα το ερευνήσει περαιτέρω. Η Επιτροπή μπορεί ακόμη και να αποφασίσει να μη δώσει καμιά συνέχεια στην πρωτοβουλία αυτή... Είναι καιρός να τελειώνουμε με τις ευρω-ψευδαισθήσεις. Η «συμμετοχική δημοκρατία», που δε λανσάρεται μόνο σε επίπεδο ΕΕ, είναι το άλλοθι της δικτατορίας των μονοπωλίων.

Η διεθνής οικονομική κρίση και η θέση της Ελλάδας

Οι θέσεις του ΚΚΕ

Μια έκδοση που περιέχει τα υλικά της σχετικής ημερίδας, που οργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ στις 14 Μάη του 2009. Η έκδοση θέλει να συμβάλει στον ιδεολογικό εξοπλισμό των εργαζομένων που υφίστανται τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και να τους εξοπλίσει στην πάλη για τη διέξοδο απ' αυτήν.

Στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου επισημαίνεται το γεγονός ότι και από τις εισηγήσεις που κατατέθηκαν στη συζήτηση τεκμηριώθηκε παραπέρα η θέση του ΚΚΕ ότι η διεθνής καπιταλιστική οικονομία βιώνει μια βαθιά κρίση, με κύριο χαρακτηριστικό τον εκτεταμένο συγχρονισμό της. Είναι μια γενικευμένη κρίση υπερπαραγωγής, υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Αντικρούονται οι θεωρίες περί «καζινοκαπιταλισμού», «υπερκατανάλωσης», οι σοσιαλδημοκρατικές θεωρίες περί ρυθμίσεων, «πράσινης οικονομίας» κλπ.

Ο αναγνώστης μπορεί να κατανοήσει, γιατί «το αναπόφευκτο των κρίσεων βρίσκεται στο DNA του καπιταλισμού» και πως «η πηγή της κρίσης μπορεί να στερέψει μόνο με την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας». Η έκδοση περιέχει την εναρκτήρια ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, την κεντρική εισήγηση της Ελένης Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, δύο χαιρετισμούς και επτά θεματικές εισηγήσεις για την εκδήλωση της κρίσης στην ΕΕ και την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, τα αίτια της κρίσης και την ελληνική οικονομία, την όξυνση της ταξικής πάλης και τους αστικούς σχεδιασμούς για την αντιμετώπισή της, το ρόλο των κοινοτικών κονδυλίων στην περίοδο της κρίσης κ.ά. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις: «Σύγχρονη Εποχή».

Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, εκφράζοντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου, θέλει την πλήρη ένταξη στην ΕΕ και προσπαθώντας να το πετύχει προωθεί μία σειρά μεταρρυθμίσεων, στις οποίες εντάσσεται και η αναθεώρηση του Συντάγματος επιχειρώντας στην πραγματικότητα, χτυπώντας λαϊκά δικαιώματα, να πλασαριστεί σε καλύτερη θέση στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό φάνηκε και κατά τις συναντήσεις του με την Γερμανίδα καγκελάριο, μέσα στη βδομάδα. Η Ανκελα Μέρκελ ωστόσο, κατά την επίσκεψή της στην Τουρκία, επέμεινε σε μία προνομιακή σχέση της Τουρκίας με την ΕΕ, που θα εξασφαλίζει μεν τα προνόμια της τεράστιας τουρκικής αγοράς, χωρίς να διαταράσσει τις ισορροπίες δυνάμεων στην ΕΕ, ούτε να επιτρέπει την είσοδο ανεξέλεγκτου μεταναστευτικού κύματος.

Διαφορετική στάση φαίνεται να κρατά ο Ευρωπαίος επίτροπος Διεύρυνσης, Στέφαν Φούλε, που τάσσεται υπέρ της απρόσκοπτης πορείας της Τουρκίας, εξευμενίζοντάς την ακόμα και με την επαναφορά της συζήτησης των κανονισμών απευθείας εμπορίου ΕΕ - Κατεχομένων, που αναγνωρίζουν εμμέσως το ψευδοκράτος, εις βάρος, για ακόμα μία φορά, του κυπριακού λαού.

Η τουρκική αστική τάξη, από την πλευρά της, απαντά με την πάγια και σταθερή θέση της, υπογραμμίζοντας το ρόλο της ...στο γεωστρατηγικό «παιχνίδι» των ιμπεριαλιστών.


Α. Φ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ