Το νέο παραμύθι, ή «νέα αφήγηση» σύμφωνα με τη δική του ορολογία, που λάνσαρε ο Ευ. Βενιζέλος, προκειμένου να δικαιολογήσει τη νέα κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης τις επόμενες βδομάδες, είναι «η ανάσχεση της ύφεσης» και η αντιμετώπιση του «ελλείμματος της ανταγωνιστικότητας». Μέχρι τώρα χρησιμοποιούσαν το πιστόλι της χρεοκοπίας για να τσακίσουν το λαό και τα δικαιώματά του. Στο εξής, δίχως να χαλαρώσουν την τρομοκρατία της χρεοκοπίας, φέρνουν σε πρώτο πλάνο την ανταγωνιστικότητα και την έξοδο από την ύφεση. «Οι διαρθρωτικές αλλαγές έχουν εμβληματικό χαρακτήρα και για τους θεσμικούς μας εταίρους. Είναι σημαντικό να δείξουμε και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ότι τη σημαία των διαρθρωτικών αλλαγών και της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας την κρατάμε πάρα πολύ ψηλά», ήταν η φράση που επαναλάμβανε με έμφαση κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου ο υπουργός Οικονομικών. Φυσικά, δε λέει κάτι καινούριο, επιδιώκει απλά να σηματοδοτήσει τη νέα φάση του επερχόμενου αντιλαϊκού τυφώνα. Εξάλλου, δεν άφησε περιθώρια αμφιβολιών για το τι εστί «διαρθρωτικές» αλλαγές και ανταγωνιστικότητα: Πρόγραμμα σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, νέα σφαγή στους μισθούς του δημοσίου τομέα και εργασιακή εφεδρεία πριν τις μαζικές απολύσεις, κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα, νέα άγρια φοροληστεία, ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας, κ.ο.κ. Το συμπέρασμα είναι ένα: Ο λαός πληρώνει και στην ύφεση και στην κρίση και στην ανάπτυξη. Δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγει και ολοένα θα βουλιάζει στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση μέχρι να πάρει τη μεγάλη απόφαση να πάρει τις τύχες στα χέρια του.
Η κυβέρνηση διαλαλεί ότι θα διανεμηθεί δημόσια αγροτική γη σε αγρότες ακτήμονες και ανέργους, αλλά αυτό που θα γίνει στην πράξη είναι ότι θα ξεπουληθεί μαζικά δημόσια αγροτική γη και κτίρια σε μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοεπενδυτές. Θα δοθούν κάτι χωραφάκια για τα μάτια, σε λίγους αγρότες και τα μεγάλα φιλέτα θα πάνε για μπίζνες και φαστ τρακ. Στο μεγάλο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων σερβίρει και το πιάτο της αγροτικής γης. Και τα μεγαλοσυμφέροντα ντόπια και ξένα τρίβουν ήδη τα χέρια τους. Οι γερμανικές εταιρείες τρίβουν ήδη τα χέρια τους για τις τεράστιες εκτάσεις που έχουν για να «φυτέψουν» φωτοβολταϊκά και ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κατέθεσε τροπολογία για να αποχαρακτηριστεί κι άλλη αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας. Ολα όσα ανακοινώνει σχετικά η κυβέρνηση δεν αφορούν την αγροτική ανάπτυξη και τη στήριξη των ανέργων, των ακτημόνων και των αγροτών με μικρό κλήρο. Αφορούν τα μεγάλα συμφέροντα και μόνο αυτά. Και παράλληλα, στήνεται και άλλη μια εισπρακτική φάμπρικα για να νομιμοποιηθεί καταπατηθείσα αγροτική γη και το ίδιο θα γίνει για τη νομιμοποίηση των σταβλικών εγκαταστάσεων. Τα τερτίπια της κυβέρνησης και σ' αυτήν την περίπτωση είναι απατηλά. Οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από μια τέτοια πολιτική. Η ολέθρια πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης σε βάρος των φτωχομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων δε διορθώνεται με εξαγγελίες παραχώρησης δημόσιας αγροτικής γης και βοσκοτόπων. Δε λύνεται έτσι κανένα πρόβλημα. Δε δίνεται έτσι καμία προοπτική αγροτικής ανάπτυξης. Οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι στενάζουν και πετιούνται εκτός παραγωγής εξαιτίας της ακολουθούμενης πολιτικής της ΕΕ, του ΔΝΤ και των κυβερνώντων. Η απάντηση στα όποια κερδοσκοπικά παιχνίδια, στην πολιτική φτώχειας και ξεκληρίσματος και για την ανάπτυξη της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής βρίσκεται στην κοινωνικοποίηση της γης, στον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, υπό καθεστώς λαϊκής εξουσίας.
«Γίνεται πλέον δραματικά σαφές ότι η ευρωπαϊκή πολιτική πρέπει να κάνει επανεκκίνηση, δίνοντας έμφαση στην ανάπτυξη, την απασχόληση, τις χρήσιμες δημόσιες δαπάνες. Ειδάλλως το ευρωπαϊκό εγχείρημα μετράει μέρες», σχολίασε μεταξύ άλλων αναφερόμενη στην ανεργία στην ευρωζώνη η Ρ. Δούρου, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ.
Είναι βέβαια κάπως άκομψο σε μια δήλωση για τους ανέργους, για τους οποίους η έκφραση «μετράω μέρες» αποκτά μια τραγικά ρεαλιστική διάσταση, αφού αυτοί και οι οικογένειές τους δίνουν μάχη επιβίωσης, να καταθέτεις τον καημό σου για το πόσες μέρες μετράει η ευρωένωση των μονοπωλίων. Και ακόμα πιο άκομψο να προσπαθείς να τους πείσεις ότι αυτή η λυκοσυμμαχία μπορεί να τεθεί σε επανεκκίνηση και μάλιστα σε μια κατεύθυνση που υπάρχει μόνο στη φαντασία των οπορτουνιστών. Γιατί καπιταλιστική ανάπτυξη, και μάλιστα μετά από μια κρίση σαν ετούτη, με απασχόληση και χρήσιμες δημόσιες δαπάνες, δεν μπορεί να υπάρξει. Η ανεργία είναι σύμφυτη του καπιταλισμού και δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει, ούτε είναι δυνατόν, δεν ήταν ποτέ πόσο μάλλον σήμερα, να υπάρξει ένα σύστημα όπου καπιταλιστές και εργάτες θα ευημερούν. Η ανεργία θα παραμείνει μεγάλη και στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης, που άλλωστε θα κυοφορήσει την επόμενη κρίση. Συνεπώς και για τους εργαζόμενους και για τους ανέργους δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ' αυτόν της σύγκρουσης και της ανατροπής ενός συστήματος που τρέφεται με τις «σάρκες» των ανθρώπων του μόχθου. Οσοι προσπαθούν να τους πείσουν για το αντίθετο, θέλουν να τους κρατήσουν δέσμιους σε ένα σύστημα που όσο πάει γίνεται και πιο βάρβαρο.
Φώτης Αγγουλές
Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε διάφορες χώρες, όπως στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αγγλία, τη Σοβιετική Ενωση, την Πολωνία, τη Βουλγαρία και αλλού.
Οι εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», τιμώντας τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή, επανεκδίδουν τον τόμο με τα Ποιήματά του, βασιζόμενες στην αντίστοιχη έκδοση των Πολιτικών και Λογοτεχνικών Εκδόσεων του 1964 που έγινε στην πολιτική προσφυγιά.
Ενας μικρός φόρος τιμής στον προλετάριο ποιητή, στον κομμουνιστή που υπηρέτησε την τέχνη του μένοντας πιστός στα ιδανικά του μέχρι τέλους. Αυτόν που ύμνησε την ατσάλινη αντίσταση των προλετάριων στη μάχη του Στάλινγκραντ με τους παρακάτω λιτούς, αλλά μεγαλειώδεις στίχους:
«Πριν απ' τη δόξα ήρθεν ο ήλιος στις στέπες
και λιώσαν τα χιόνια και ζεστάθηκαν οι καρδιές των ανθρώπων.
Υστερα
πήρε ο χάρος τον Τσάρο.
Κι ύστερα
οι λαοί αποκτήσανε Στάλινγκραντ!»
Την ίδια στιγμή ανακοινώθηκε από το αμερικανικό Πεντάγωνο και το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών η αποδοχή της Τουρκίας να εγκατασταθεί στο έδαφόος της η ΝΑΤΟική «αντιπυραυλική ασπίδα». Η Τουρκία, επαναβεβαίωσε τις προθέσεις της για αναβάθμισή της στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, αφήνοντας πίσω τις «απαιτήσεις» της να μην αναφέρεται καμία συγκεκριμένη χώρα ως στόχος της «ασπίδας» ή ως προέλευση της «απειλής» και χαρακτηρίζει την ασπίδα «σχέδιο προστασίας των λαών».