Και μπορεί η ΓΣΕΒΕΕ να υπενθυμίζει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ΕΒΕ είναι εναντίον της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές, ξεμπερδεύοντας στα γρήγορα με το θέμα, αλλά εκεί που «δίνει ρέστα» είναι για το θέμα της «αναπτυξιακής» τράπεζας. Οπου επικαλείται μέχρι και τις αποφάσεις της... ΕΕ υπέρ των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, όταν η τρόικα το έχει θέσει ξεκάθαρα, ότι οι πολύ μικρές και οι μικρές επιχειρήσεις αποτελούν «βαρίδια» στο νέο οικονομικό μοντέλο που χτίζεται!
Ωστόσο, ο «καημός» της ΓΣΕΒΕΕ είναι μεγαλύτερος και αφορά αυτές τις ρημάδες τις διαρροές που δείχνουν ότι το υπουργείο Ανάπτυξης «εμμένει στην επιλεκτική προώθηση αιτημάτων θεσμικών και μη θεσμικών συνομιλητών του, εκπρόσωποι των οποίων έχουν αναλάβει εσχάτως ρόλους εμπειρογνωμόνων και εντεταλμένων συμβούλων».
Με απλά λόγια, η ΓΣΕΒΕΕ παραμένει συνεπής στο ρόλο του πυλώνα στήριξης της ασκούμενης πολιτικής, εμφανίζει την ΕΕ ως εγγυητή των δικαιωμάτων των μικρών επιχειρήσεων, την ενοχλεί που δεν την ενημερώνουν «επίσημα», αποσπά τα μέτρα ενάντια στους ΕΒΕ από τη συνολική πολιτική και τα μετατρέπει αυθαίρετα σε ικανοποίηση «ημετέρων». Και «στο διά ταύτα», δεν κουνάει «δαχτυλάκι» για να εμποδίσει έστω, κάτι, από όσα υφίστανται εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματοβιοτέχνες, έμποροι.
Να τους χαίρονται αυτοί που τους ψηφίζουν...
Η ΔΑΚΕ Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ιωαννίνων ενημέρωσε πριν λίγες μέρες τους εκπαιδευτικούς ότι ούτε λίγο ούτε πολύ συναντήθηκε με τοπικούς βουλευτές, τους ενημέρωσε για «τις αδικίες και την ανατροπή θεμελιωδών δικαιωμάτων» στο νόμο για τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και οι βουλευτές δεσμεύτηκαν ότι «θα προβούν σε όλες εκείνες τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, έτσι ώστε να προκύψει τροπολογία που θα άρει τις παραπάνω αδικίες».
Λες και οι βουλευτές της συγκυβέρνησης δε γνώριζαν τις «αδικίες» και περίμεναν τη ΔΑΚΕ να τις επισημάνει. Λες και δε στηρίζουν και οι ίδιοι τη συγκυβέρνηση που θα τις εφαρμόσει. Για να μη μιλήσουμε για το ποιος τις ψήφισε...
Πρόκειται για μία κίνηση της ΔΑΚΕ μπροστά στις συνδικαλιστικές εκλογές για να δείξει «πρόσωπο», δίνοντας παράλληλα πάτημα και στους βουλευτές να καλλιεργήσουν εφησυχασμό και αυταπάτες.
Ενδεικτικό δε του πώς η ΔΑΚΕ εννοεί τη συνδικαλιστική δράση και της απέχθειας προς τους αγώνες είναι η ανακοίνωση που εξέδωσε και πάλι στα Γιάννενα για να απαντήσει στο ΠΑΜΕ που την κατήγγειλε για εμπαιγμό των εκπαιδευτικών και θύμιζε την απεργοσπασία στελεχών της. «Ζούμε στον 21ο αιώνα, στην εποχή της γνώσης και της πληροφορίας. Οι λύσεις δίνονται με συγκεκριμένες προτάσεις και δράσεις». «Πρέπει μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες και τις συνεχείς πιέσεις προς αυτούς που λαμβάνουν αποφάσεις να προσπαθούμε να λύνουμε τα προβλήματα που απασχολούν την ίδια μας τη ζωή», αναφέρει ανάμεσα σε ειρωνικές εκφράσεις για το ΠΑΜΕ και τις αγωνιστικές διεκδικήσεις, θέλοντας να δείξει πόσο κοντά στους εκπαιδευτικούς βρίσκεται, με το βλέμμα βέβαια και στις προσεχείς εκλογές στον κλάδο...
Για πολλά χρόνια η φράση «μας υποχρεώνει η ΕΕ» είχε καταντήσει «ψωμοτύρι» από κυβερνητικούς παράγοντες που ήθελαν να κρυφτούν πίσω από την Κομισιόν και τις ντιρεκτίβες της για πολιτικές που με προθυμία οι ίδιοι και οι κυβερνήσεις στις οποίες συμμετείχαν δέχονταν και υλοποιούσαν, πολλές φορές μάλιστα τις σχεδίαζαν οι ίδιες πριν καν τεθεί θέμα από τις Βρυξέλλες. Ακόμη και τώρα, κάποιοι επικαλούνται τα μνημόνια για να ισχυριστούν ότι «δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς».
Αλλά δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Η ανακοίνωση του υπουργείου Τουρισμού, αναφορικά με την παρέμβαση της υπουργού Ολ. Κεφαλογιάννη στο Παγκόσμιο Συνέδριο Τουρισμού στη Λουκέρνη της Ελβετίας, επισήμανε ότι «το ζήτημα των τουριστικών θεωρήσεων αφορά ένα μεγάλο ποσοστό επισκεπτών και η Ελλάδα καταβάλλει κάθε προσπάθεια προκειμένου να βελτιώσει στο μέγιστο δυνατό το καθεστώς διευκολύνσεων έκδοσης θεωρήσεων».
Αυτή η «κάθε προσπάθεια» επιδιώκει τη «χαλάρωση» του καθεστώτος «Σένγκεν» που όταν θεσπίστηκε δεν είχε λάβει υπόψη του ότι ο καπιταλισμός σε Ρωσία και Κίνα μπορεί να επιτρέψει σε μια μικρή, αλλά υπολογίσιμη τουριστικά, πληθυσμιακή ομάδα να κάνει τουρισμό. Γι' αυτό και οι επιχειρηματίες του κλάδου πιέζουν τις κυβερνήσεις για αλλαγές, και όποιες το έχουν δεχτεί επιδίδονται στην «προσπάθεια» να αλλάξει το καθεστώς.
Να λοιπόν που όταν θέλουν να εξυπηρετήσουν ακόμη καλύτερα τα ειδικότερα επιχειρηματικά συμφέροντα, οι κυβερνήσεις αντιτίθενται σε μέτρα της ΕΕ και εργάζονται για την τροποποίησή τους. Να λοιπόν που η ντόπια αστική τάξη, επιχειρηματίες και πολιτικοί και κολαούζοι, δεν αποδέχονται τετελεσμένα όταν κρίνουν ότι θίγονται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.
Κι αυτό είναι ένα μέρος μόνο της πολύπαθης ζωής του. Πολύ λίγα στοιχεία αναφέρει από τη δράση του της περιόδου 1950-1954, όταν δύο φορές μπήκε παράνομα στην Ελλάδα, σε αποστολή του Κόμματος με σκοπό την ανασυγκρότηση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων. Αναφέρεται σε όσα σχετίζονται με τη σύλληψή του το 1954 στην Ηπειρο.
Η προσφορά του Λ. Σπυρόπουλου και με τα «Τετράδια φυλακής» είναι σημαντική με την έννοια ότι παραθέτει γεγονότα, δίνει πολλά στοιχεία, όχι μόνο για τα βασανιστήρια που υπόκειντο οι πολιτικοί κρατούμενοι, αλλά για την οργάνωση της ζωής των πολιτικών κρατούμενων μέσα στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ώστε να μπορούν ν' αντέξουν, για τον τρόπο που οργάνωναν την αντίστασή τους με σκοπό τη βελτίωση των συνθηκών στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Αλλη σημαντικότατη πλευρά είναι ότι δίνει αρκετά στοιχεία για τη διαπάλη που αναπτυσσόταν τόσο με το «ρεύμα φυγής» από τα Γιούρα, όπως ο ίδιος ονομάζει όσους δεν άντεξαν τις πιέσεις και υπέγραψαν δήλωση, δίνοντας ως ένα βαθμό απάντηση και στο τι συνετέλεσε σ' αυτό το φαινόμενο, αλλά και για τη διαπάλη που αναπτύχθηκε με τις διάφορες οπορτουνιστικές ομάδες. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».
Η Αστον δεν παρέλειψε βεβαίως να επαινέσει τους ηγέτες Σέρβων και Κοσσοβάρων Αλβανών ισχυριζόμενη πως έκαναν «ένα βήμα μακριά από το παρελθόν, και ένα βήμα πιο κοντά στην Ευρώπη». Οχι βεβαίως για το καλό των λαών τους, αλλά για το καλό του μεγάλου κεφαλαίου και των «ξένων επενδυτών» που θα αρχίσουν πλέον να συρρέουν σε Βελιγράδι και Πρίστινα προωθώντας μπίζνες ακόμη πιο προσοδοφόρες για τα μονοπώλια.
Η διπλωματία της Αστον δεν θα μπορούσε βεβαίως να ολοκληρώσει την αποστολή της δίχως την ανάμειξη και του ΝΑΤΟ. Ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Αντερς Φογκ Ράσμουσεν μοίρασε τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις «ασφαλείας» στις ηγεσίες Σέρβων και Κοσσοβάρων Αλβανών. Και έτσι, το κεφάλαιο επέμβασης στο Κοσσυφοπέδιο έκλεισε (ώσπου να ξανανοίξει...) όπως περίπου άρχισε: Με την αγαστή συνεργασία ΝΑΤΟ και ΕΕ.