Ο υπουργός Εργασίας παρουσιάζει τους μεγαλοεργοδότες σαν συμμάχους της κυβέρνησης στη «μάχη» που ετοιμάζεται να δώσει για το καθεστώς των ομαδικών απολύσεων. Αυτό μας είπε, τις προάλλες, ο Γ. Κατρούγκαλος, σχολιάζοντας την εισήγηση του γενικού εισαγγελέα στο Δικαστήριο της ΕΕ για την υπόθεση των απολύσεων στα «Τσιμέντα Χαλκίδας».

Σύμφωνα με τον υπουργό, οι εργοδότες στην Ελλάδα δεν ζητάνε απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και αυτό διευκολύνει την κυβέρνηση να αποκρούσει τις «εμμονές του ΔΝΤ». Αλήθεια, ποιον νομίζει ότι κοροϊδεύει, με την προσπάθειά του να βγάλει λάδι την εργοδοσία για τις συνολικότερες ανατροπές που ετοιμάζονται στα Εργασιακά; Μήπως δεν ήταν η πολυεθνική «Lafarge» αυτή που κίνησε τη διαδικασία, για να προσαρμοστεί καλύτερα η ελληνική νομοθεσία στις οδηγίες της ΕΕ που αφορούν στις ομαδικές απολύσεις; Και ποιος ευθύνεται για το σημερινό καθεστώς - αν όχι η εργοδοσία - όπου σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» για το 2015, το 60% των εργαζομένων έχασε τη δουλειά του τουλάχιστον μια φορά; Το κεφάλαιο διψάει για ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας και έχει το ...προνόμιο να επιλέγει κάθε φορά τα μέτρα που το διευκολύνουν περισσότερο. Σε ό,τι αφορά, πάντως, την κυβέρνηση, ισχύει αυτό που λέει ο λαός «δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι»...

«Κυβερνητική μεσολάβηση για λήξη της απεργίας ζητούν οι εφοπλιστές», «Κίνδυνος να βρει σε "ύφαλο" η κρουαζιέρα λόγω της απεργίας», «Υπουργική παρέμβαση για την απεργία των λιμενεργατών ζητά ο Μίχαλος», «Διαμαρτύρονται ξένες εταιρείες κρουαζιέρας για τις απεργίες», «Παρακάμπτουν τον Πειραιά τα κρουαζιερόπλοια - Ταλαιπωρία για τους τουρίστες», «Τον κώδωνα του κινδύνου κρούουν οι εταιρείες για τις κρουαζιέρες». Αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους τίτλους των τελευταίων ημερών και αφορούν σε ρεπορτάζ σχετικά με την απεργία των λιμενεργατών.

Ανεξάρτητα από το εάν συμφωνεί κανείς ή όχι με το πλαίσιο αιτημάτων των δυνάμεων που πλειοψηφούν στις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις, η χολή που χύνει το κεφάλαιο και τα παπαγαλάκια του δεν αφορά στενά την απεργία των λιμενεργατών. Στο στόχαστρό τους έχουν συνολικά το δικαίωμα στην απεργία, το οποίο καταγγέλλουν διαρκώς ότι υπονομεύει την οικονομία και την ανάκαμψη, διώχνει επενδυτές και τουρίστες, υποσκάπτει το εθνικό συμφέρον. Η κυβέρνηση, με μεγάλη ευχαρίστηση, παρακολουθεί την επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα και, από την πλευρά της, επιστρατεύει τη μαλαγανιά για να σύρει τους απεργούς μακριά από τους αγώνες, αφού τους διαβεβαιώνει ότι έχει διασφαλίσει όλα τα εργασιακά δικαιώματα μετά την παραπέρα ιδιωτικοποίηση των Οργανισμών Λιμένων! Δηλαδή, καρότο και μαστίγιο, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η συζήτηση για αλλαγή της νομοθεσίας σχετικά με την απεργία.

Πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι και πολλά άλλαξαν από τον Ιούνη του 2011, τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ διακινούσε στις «πλατείες» τα παραμύθια περί «ακηδεμόνευτων» - «αμεσοδημοκρατικών» κινημάτων και τα αντιδραστικά τους συνθήματα, όπως το «έξω τα κόμματα - έξω τα συνδικάτα», τα οποία στην πορεία έγιναν «σκαλοπάτια» για την εναλλαγή στην αστική διακυβέρνηση, για το ξεφούσκωμα της λαϊκής πάλης, αλλά και το φούσκωμα της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Το αποδεικνύει, εξάλλου, και η ξετσίπωτη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα ως κυβέρνηση βρίσκει τέτοια «κινήματα», όπως το «Παραιτηθείτε», «στα όρια της συνταγματικότητας».

Σίγουρα, πάντως, εκείνο που δεν άλλαξε είναι ο χαρακτήρας αυτών των «αυθόρμητων» κινημάτων που έχουν ως στόχο να εγκλωβίζουν τους εργαζόμενους και το λαό στους όλο και πιο αντιδραστικούς σχεδιασμούς της αστικής τάξης ή έστω τμημάτων της. Τόσο, που πλέον καλούν τους εργαζόμενους να κατέβουν στους δρόμους «χωρίς χρώματα - κόμματα και συνδικάτα» και να ζητήσουν «δραστικές περικοπές δαπανών» και «μεταρρυθμίσεις» (βλέπε αντιλαϊκές ανατροπές) «παντού», δίνοντας όρκους πίστης στην «αστική δημοκρατία», όπως λένε, στην ΕΕ κ.τ.λ. Πραγματική «μαυρίλα» δηλαδή, και μάλιστα πολύ ταιριαστή ως «αντιπολίτευση» στη «μαύρη» πολιτική του κεφαλαίου, που υλοποιεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και στις προσπάθειες σταθεροποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος.

1798 Εκτελείται διά στραγγαλισμού ο Ρήγας Φεραίος (Βελεστινλής), ο ιδεολόγος - επαναστάτης της ανερχόμενης ελληνόφωνης αστικής τάξης, ο οποίος, μέσα από τα έργα του «Θούριος», «Νέα Πολιτική Διοίκησις», κ.ά. καλούσε σε εξέγερση όλους τους λαούς της Βαλκανικής («Χριστιανούς και Τούρκους»), με σκοπό το γκρέμισμα της οθωμανικής κυριαρχίας και τη δημιουργία μιας Βαλκανικής Ομοσπονδίας.

1848 Εξέγερση πραγματοποιείται στην Πράγα (12 - 17/6/1948), με αστικά - εθνικιστικά χαρακτηριστικά (η Πράγα τότε ήταν τμήμα της Αυστροουγγαρίας). Η εξέγερση συντρίφτηκε.

1915 Γεννιέται ο ηθοποιός Ντίνος Ηλιόπουλος.

1920 Ο Κόκκινος Στρατός εκδιώκει τα αντεπαναστατικά πολωνικά στρατεύματα από την πόλη του Κιέβου.

1927 Συνέρχεται συνδιάσκεψη της οργάνωσης «3η Κατάσταση» (οργάνωση που προέκυψε από διάσπαση των αρχειομαρξιστών το 1926), που αποφασίζει την αυτοδιάλυσή της και την προσχώρηση των μελών της στο ΚΚΕ.

1929 Γεννιέται η Αννα Φρανκ, η δολοφονημένη από τους ναζί Εβραιοπούλα που έγινε γνωστή από το ημερολόγιό της, που κυκλοφόρησε σε βιβλίο («Το ημερολόγιο της Αννας Φρανκ»).

1929 Οι φορτοεκφορτωτές του Πειραιά κατεβαίνουν σε απεργία, με αιτήματα αύξηση του μεροκάματου και εφαρμογή του 8ώρου. Η αστυνομία επιτέθηκε τραυματίζοντας 14 απεργούς. Εληξε στις 19 Ιούνη, μετά από συμβιβασμό με την εργοδοσία των ρεφορμιστών ηγετών.

1933 Ο λόχος διοίκησης του Συντάγματος Τρίπολης ξεσηκώνεται, εξαιτίας του άθλιου συσσιτίου. Η διοίκηση συλλαμβάνει 7 φαντάρους και παραπέμπει 3 στο Στρατοδικείο για «παρότρυνση σε στάση».

1940 Ο δικτάτορας Φράνκο ανακηρύσσει την Ισπανία «μη εμπόλεμη χώρα». Ωστόσο, το καθεστώς προσέφερε σημαντική υλική και στρατιωτική βοήθεια στις δυνάμεις του Αξονα.

1947 Μπροστά στη νομαρχία Ηρακλείου Κρήτης, οι χωροφύλακες πυροβολούν και σκοτώνουν τον πρόεδρο των τσαγκαράδων, Χρήστο Χατζηγεωργίου, και τον αδερφό του Κώστα, ενώ τραυματίζουν 9 μέλη των Λαϊκών Επιτροπών, που πήγαν να διαμαρτυρηθούν για τη σύλληψη του προέδρου του Εργατικού Κέντρου, Στρατή Περγαλίδη.

1964 Το κράτος της Νοτίου Αφρικής καταδικάζει τον Νέλσον Μαντέλα (επικεφαλής τότε της ένοπλης πτέρυγας του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου) σε ισόβια δεσμά.

1968 Στρατιωτικό νόμο επιβάλλει στη Γαλλία ο Πρόεδρος Ντε Γκολ, με πρόσχημα τη διενέργεια εκλογών.

1975 Η κυβέρνηση της ΝΔ υποβάλλει επίσημη αίτηση ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ).

1984 Το πρώτο βήμα αναβίωσης της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης, για την κοινή άμυνα της Δυτικής Ευρώπης, πραγματοποιούν, με πρωτοβουλία της Γαλλίας, οι υπουργοί Εξωτερικών των Βρετανίας, Γαλλίας, Δ. Γερμανίας, Βελγίου, Λουξεμβούργου.

1985 Τη χορήγηση βοήθειας 27 εκατομμυρίων δολαρίων στους δεξιούς αντάρτες της Νικαράγουας αποφασίζει η Βουλή των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ.

2003 Πεθαίνει ο Αμερικανός ηθοποιός Γκρέγκορι Πεκ («Οσκαρ» καλύτερου ηθοποιού, 1962).