Σε μια προσπάθεια να κρατηθεί στον «αφρό» η αποπροσανατολιστική συζήτηση για το ύψος των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης κι αν σ' αυτό εντάσσονται ή όχι «αντιπλημμυρικά έργα», ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παπαδημούλης, «κομίζοντας γλαύκα εις Αθήνας», ρώτησε την Κομισιόν αν απεντάχθηκαν τέτοια έργα από την κυβέρνηση της ΝΔ και αν τα κονδύλια του Ταμείου πάνε στους «μεγάλους». Είναι ο ίδιος ευρωβουλευτής που επανειλημμένα έχει ζητήσει να αυξηθεί ο «προϋπολογισμός» της ΕΕ, δηλαδή να ξεζουμιστούν κι άλλο οι εργαζόμενοι με φόρους και χαράτσια, ενώ με τροπολογία του στην «αναθεώρηση του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου '21 - '27» ζητούσε να αποπληρωθούν τα δάνεια του Ταμείου Ανάκαμψης πάση θυσία. Δηλαδή, να ξαναπληρώσει ο λαός, για να επιδοτούνται απρόσκοπτα αυτοί για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει τον ανήξερο: Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι της «πράσινης» και ψηφιακής μετάβασης. Περισσότερες πιθανότητες έχεις επομένως να κερδίσεις το «Τζόκερ», παρά να βρεις διαφορές με αυτά που λέει και κάνει η κυβέρνηση.

Οσο για τον ψευτοκαβγά ΣΥΡΙΖΑ - κυβέρνησης ότι το Ταμείο Ανάκαμψης θα λύσει τάχα το πρόβλημα της αντιπυρικής - αντιπλημμυρικής προστασίας, υποτιμούν αισχρά τη νοημοσύνη των πληγέντων. Αφενός επειδή στις πλημμύρες αποτυπώνονται οι μεγάλες ευθύνες της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, άρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Αφετέρου επειδή τέτοια έργα, είτε με χρηματοδότηση του Ταμείου Ανάκαμψης είτε του ΕΣΠΑ κ.ά., είναι «μπαλώματα» και σε κάθε περίπτωση αποσπασματικά και κομματιασμένα, ώστε να «ταϊστούν» όμιλοι, κατασκευαστικές και εργολάβοι. Οσο για το υποκριτικό ενδιαφέρον του ΣΥΡΙΖΑ για τους βιοπαλαιστές ΕΒΕ και την πρόσβασή τους σε ευρωπαϊκούς πόρους και κονδύλια, θυμίζουμε ότι το Ταμείο Ανάκαμψης, που ψήφισε και ο ίδιος, μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, από τα 32 δισ. που προϋπολογίζει για την Ελλάδα έως το 2027, μόλις 375 εκατ. προορίζονται για «μικρομεσαίες» επιχειρήσεις, που κι αυτές στη «γλώσσα» της ΕΕ καμιά σχέση δεν έχουν με αυτοαπασχολούμενους. Κουβέντα να γίνεται δηλαδή και χαρτοπόλεμος στο «τρίγωνο» της υποκρισίας, κυβέρνηση - ΣΥΡΙΖΑ - ΕΕ.

Καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει και αυτό φαίνεται πως ισχύει με το παραπάνω στην περίπτωση του σιδηρόδρομου, όπου ειδικά μετά τις πλημμύρες, επικρατεί μεγάλη αναστάτωση ανάμεσα στους εργαζόμενους της «Hellenic Train» ακόμα και για τις θέσεις εργασίας. Η ιδιοκτήτρια του ιδιωτικοποιημένου σιδηρόδρομου επικαλείται τα χρωστούμενα του κράτους και τη διακοπή του μεταφορικού έργου λόγω των μεγάλων καταστροφών στις γραμμές, για να «τροχοδρομήσει» έναν νέο γύρο επίθεσης στους εργαζόμενους, διαρρέοντας διάφορα περί διαθεσιμότητας, μειώσεων μισθών κ.τ.λ. Το κράτος από την άλλη συμψηφίζει τις συμφωνημένες επιδοτήσεις με οφειλές της εταιρείας και στο παρασκήνιο αφήνει να φανεί ότι σκέφτεται τροποποίηση ή και λύση της σύμβασης παραχώρησης στον ιταλικό κολοσσό. Πρόκειται δηλαδή για ένα μπρα ντε φερ σε εξέλιξη, από τα πολλά που έχουν δει οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια, στο πλαίσιο της πολιτικής «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης του σιδηροδρόμου. Ποιος χάνει; Χωρίς αμφιβολία οι εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο, που μετά από κάθε γύρο της αντιλαϊκής στρατηγικής κυβερνήσεων και ΕΕ βρίσκονται με λιγότερα δικαιώματα και συναδέλφους τους. Και βέβαια, χαμένος είναι ο λαός, που πληρώνει πανάκριβα το τρένο όταν λειτουργεί, μένει χωρίς τρένο λόγω των καθυστερήσεων στην αποκατάσταση των καταστροφών και για να μετακινηθεί στον βασικό άξονα της χώρας Αθήνα - Θεσσαλονίκη πρέπει να πληρώσει και «καπέλο», αφού τα εισιτήρια στα άλλα μέσα αυξήθηκαν λόγω της μεγαλύτερης ζήτησης. Με άλλα λόγια ...χορτάσαμε από την πολλή «αναβάθμιση» του «απελευθερωμένου» σιδηρόδρομου.

1820 Ο αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας, Αλέξανδρος Υψηλάντης, εγκρίνει το «Σχέδιον Γενικόν» για την Ελληνική Επανάσταση.

1849 Πεθαίνει ο Αμερικανός ποιητής και πεζογράφος Εντγκαρ Αλαν Πόε.

1940 Οι Γερμανοί εισβάλλουν στη Ρουμανία «για να τη σώσουν από τους Αγγλους ιμπεριαλιστές», όπως αναφέρει το επίσημο ανακοινωθέν.

1944 Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει την Κόρινθο.

1949 Μετά τη δημιουργία τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους χωριστού δυτικογερμανικού κράτους υπό την εποπτεία του ιμπεριαλισμού, οι εργαζόμενοι του ανατολικού τμήματος της Γερμανίας ανακήρυξαν τον σχηματισμό της Λαοκρατικής Δημοκρατίας Γερμανίας (ΛΔΓ). Το Γερμανικό Συμβούλιο του Λαού, που είχε ιδρυθεί τον Μάρτη του 1948, μετασχηματίστηκε σε προσωρινή Βουλή του Λαού και έθεσε σε εφαρμογή το Σύνταγμα της ΛΔΓ. Στις 11 Οκτώβρη του 1949, το προσωρινό κοινοβούλιο εξέλεξε τον παλαίμαχο κομμουνιστή ηγέτη Β. Πικ πρώτο Πρόεδρο της ΛΔΓ, ενώ στις 12 Οκτώβρη σχηματίστηκε η προσωρινή κυβέρνηση της ΛΔΓ, με επικεφαλής τον Ο. Γκρότεβολχ.

1973 Αποτυγχάνει και νέα απόπειρα δολοφονίας (η δεύτερη μέσα στην ίδια χρονιά) κατά του Προέδρου της Κύπρου, Μακαρίου, οργανωμένη και αυτή από τη χούντα της Ελλάδας.

1981 Μετά τη δολοφονία του Ανουάρ Σαντάτ την προηγούμενη μέρα, ο Χόσνι Μουμπάρακ γίνεται Πρόεδρος της Αιγύπτου.

1999 Πεθαίνει ο Δημήτρης Τσαφέντας, ο οποίος στις 6/9/1966 είχε δολοφονήσει τον αρχιτέκτονα του απαρτχάιντ, ρατσιστή πρωθυπουργό της Νότιας Αφρικής, Χέντρικ Φέρβουρντ.

1754 Πεθαίνει ο Βρετανός μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας Χένρι Φίλντινγκ.

1895 Γεννιέται ο Αργεντινός στρατηγός Χουάν Περόν, τρεις φορές Πρόεδρος της χώρας του.

1929 Τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Αυστρίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Τσεχοσλοβακίας και της Γιουγκοσλαβίας συνέρχονται σε κοινή σύσκεψη στη Βιέννη με βασικό θέμα την αντιμετώπιση του φασιστικού κινδύνου.

1933 Αστυνομικά όργανα κάνουν επιδρομή στα γραφεία του «Ριζοσπάστη» και συλλαμβάνουν τους συντάχτες του Στρίγκο, Κορνάρο, Σιδερή και Πασχάλη, τους οποίους παραπέμπουν στον ανακριτή με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

1951 Τα στελέχη του ΚΚΕ Α. Αμπατιέλος, Μ. Γλέζος και Μ. Τσιμπουκίδης ξεκινούν απεργία πείνας για την αποφυλάκισή τους. Σε απεργία πείνας κατεβαίνουν και οι κρατούμενοι των φυλακών Αβέρωφ.

1973 Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος διορίζει πρωθυπουργό τον Σπύρο Μαρκεζίνη, ξεκινώντας τη «φιλελευθεροποίηση» της χούντας.

1987 Πεθαίνει ο νομικός και πολιτικός Κωνσταντίνος Τσάτσος, τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

1996 Ο Πρόεδρος της Παλαιστίνης, Γιάσερ Αραφάτ, κάνει την πρώτη δημόσια επίσκεψη στο Ισραήλ, με σκοπό να έρθει σε διαβουλεύσεις με τον Πρόεδρο της χώρας, Ετζέρ Βάισμαν.