Εχουν περάσει κοντά 50 μέρες από τις 11 Σεπτέμβρη και ακόμα δεν έχουν δοθεί ουσιαστικές και πειστικές απαντήσεις στα καίρια ερωτήματα: Ποιοι και γιατί οργάνωσαν το τρομοκρατικό χτύπημα; Πώς αιφνιδιάστηκαν, οι μυστικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ, πολύ περισσότερο που ανέμεναν, όπως λένε εκ των υστέρων, τρομοκρατικό χτύπημα; Ποιος είναι ο ρόλος του Μπιν Λάντεν; Γιατί δεν έχουν δώσει απτές αποδείξεις για την ενοχή του; Τα ερωτήματα, αυτά και άλλα, είναι ατέλειωτα και παραμένουν αναπάντητα. Αυτό όμως δεν εμπόδισε καθόλου τις ΗΠΑ να ξεκινήσουν έναν πόλεμο κατά του Αφγανιστάν με θύματα εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες, αθώους αμάχους μέχρι στιγμής, ενώ αφήνουν διάπλατα ανοιχτό το ενδεχόμενο να επεκτείνουν τον πόλεμο και εναντίον άλλων χωρών. Ταυτόχρονα, οι «παράπλευρες απώλειες» μέσα στις ΗΠΑ, αλλά και στις χώρες της ΕΕ, όσον αφορά τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, στο όνομα της «ασφάλειας», είναι ήδη αισθητές και θα γίνουν περισσότερες στο μέλλον.

Με λίγα λόγια, μπορεί να μην έχουν δοθεί απαντήσεις στα καυτά ερωτήματα για το τρομοκρατικό χτύπημα στις ΗΠΑ, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το ποιος το αξιοποίησε και μάλιστα στο έπακρο.

Αν δεν το γνωρίζει ο νέος υπουργός Ανάπτυξης, τον πληροφορούμε, ότι το υπουργείο εκδίδει καθημερινά «ενδεικτικές» τιμές λιανικής πώλησης των υγρών καυσίμων. Οι τιμές αυτές, όμως, απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα, που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι εργαζόμενοι καταναλωτές. Τον πληροφορούμε, επίσης, ότι η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου ισχυριζόταν πως η ημερήσια τιμολόγηση «μπορεί να αποβεί σε ουσιαστικό όφελος για τον καταναλωτή». Ισχυρισμός, όμως, ο οποίος κάθε άλλο παρά δικαιώνεται στην πράξη, ενώ τα διυλιστήρια σταμάτησαν να στέλνουν στους βενζινοπώλες ακόμη και τις αλλαγές των τιμών.

Τι θα γίνει, λοιπόν, τώρα; Θα συνεχιστεί αυτή η πολιτική της εξόφθαλμης υποκρισίας; Θα συνεχιστεί η καταλήστευση των καταναλωτών, ενώ την ίδια στιγμή το κύκλωμα διακίνησης των καυσίμων και, ιδιαίτερα, οι μεγάλες εταιρίες συσσωρεύουν τεράστια κέρδη; 'Η, ο νέος υπουργός Ανάπτυξης, φέρνοντας καινούριες ιδέες στο υπουργείο, θα βρει κανένα τρόπο για να κερδίζουν ακόμη περισσότερα;..

Η είδηση, πέρασε χτες στα «ψιλά των εφημερίδων» και -φυσικά- δε μεταδόθηκε από τα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια. Ο λόγος, για τον αγώνα δρόμου, που δίνουν δύο πολυεθνικές εταιρίες του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ, για την ανάληψη της παραγγελίας του «αιώνα» από το αμερικάνικο Πεντάγωνο. Συγκεκριμένα, η Boeing από τη μια και η Lockheed Martin από την άλλη, κατέθεσαν σχετικές προσφορές με τις οποίες διεκδικούν από το Πεντάγωνο -η καθεμιά για λογαριασμό της- την παραγγελία για την κατασκευή του νέου υπερσύγχρονου πολεμικού αεροσκάφους Joint Strike Fighter (JFS)., το οποίο θα αποτελέσει την πρώτη επιλογή για την πολεμική αεροπορία και το ναυτικό των ΗΠΑ στα επόμενα 50 χρόνια.

Η μάχη, όπως λένε, μεταξύ των δύο εταιριών αεροναυπηγικής είναι αδυσώπητη, καθώς η αξία του συμβολαίου για την παραγγελία της κατασκευής των 2.000 νέων πολεμικών αεροσκαφών JFS (που θα υπογράψει με το αμερικάνικο Δημόσιο η εταιρία που θα επιλεγεί), ανέρχεται στο αστρονομικό ποσό των 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ. Δηλαδή, περίπου 68 τρισεκατομμύρια δραχμές, ποσό που είναι διπλάσιο από το ΑΕΠ της Ελλάδας.

Να γιατί και για ποιους γίνεται ο πόλεμος, που χτες ήταν στη Γιουγκοσλαβία, σήμερα στο Αφγανιστάν και αύριο σε κάποια άλλη -ποιος ξέρει ποια- χώρα. Τα περί «πολέμου ενάντια στη διεθνή τρομοκρατία» είναι το πρόσχημα.

Η πρώτη εξαγγελία της «νέας», μετά τον ανασχηματισμό, κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, είναι η λειτουργία απογευματινών ιατρείων - επί πληρωμή, βεβαίως - στα δημόσια νοσοκομεία. Παλιά απόφαση του υπουργού Υγείας, Αλ. Παπαδόπουλου, αλλά το γεγονός ότι συγκεκριμενοποιείται τώρα σηματοδοτεί την πορεία που θα «τραβήξει» η «ανασχηματισμένη» κυβέρνηση. Μια πορεία έντασης των προσπαθειών, ώστε να προχωρήσουν πιο γρήγορα και να ολοκληρωθούν πλήρως οι αναδιαρθρώσεις με τις οποίες ανατρέπονται, εκ θεμελίων, βασικές κοινωνικές κατακτήσεις στη χώρα μας.

Διότι είναι φανερό πως η λειτουργία «ιδιωτικών ιατρείων» μέσα στα δημόσια νοσοκομεία - περί αυτού πρόκειται, έστω κι αν θα χρησιμοποιούνται σ' αυτά γιατροί των νοσοκομείων - αποτελεί ένα μεγάλο βήμα στην πορεία για την πλήρη κατάργηση του ΕΣΥ και την παράδοση της υγείας του λαού μας στους μεγαλοεπιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται κερδοσκοπικά στο χώρο. Το γεγονός, δε, ότι ως «σηματοδότης» στην πορεία των εξαρθρωτικών αναδιαρθρώσεων, προβάλλεται ο ευαίσθητος χώρος της δημόσιας υγείας, όπου δύσκολα «περνούν» τέτοια μέτρα, δείχνει ότι η «νέα» κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να συνεχίσει την πολιτική της, «πατώντας επί πτωμάτων»...

Προχτές, η Βουλή των Ελλήνων, ψήφισε -κατά πλειοψηφία- το νέο τελωνειακό κώδικα, με τον οποίο ξηλώθηκαν όλες οι διατάξεις που έβαζαν κάποιους φραγμούς στο ξένο πολυεθνικό κεφάλαιο και αντικαταστάθηκαν από διατάξεις που έχει επεξεργαστεί το Διευθυντήριο των Βρυξελλών και προστατεύουν τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών πολυεθνικών.

Κι ενώ, όλ' αυτά γίνονται στα πλαίσια της εναρμόνισης και προσαρμογής (διάβαζε: υποταγής)της εθνικής νομοθεσίας στην κοινοτική, ο νέος νόμος ονομάζεται «Εθνικός Τελωνειακός Κώδικας». Μα πώς τους ξέφυγε..; Θα το δει κανένας θερμός θιασώτης της ΟΝΕ και θα τους κακοχαρακτηρίσει ως δογματικούς και οπισθοδρομικούς...

Γεννημένος το 1912, σ' ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του Ελικώνα, στο Σουληνάρι Βοιωτίας, ο Χρήστος Θωμόπουλος χόρτασε της άκληρης αγροτιάς την πείνα. Τη δίψα της για γράμματα. Την τρομοκρατία του χωροφύλακα. Τα αγωνιστικά σκιρτήματα, την πρώτη απεργία - με μπροστάρη το ΚΚΕ - των καλλιεργητών της Κωπαΐδας, την οποία λυμαινόταν ο μεγαλοτραπεζίτης Ρότσιλδ. Είχε την τύχη, παιδί ακόμα, να γνωρίσει τον μορφωμένο κομμουνιστή, ράφτη στο επάγγελμα, Χαρ. Κορομπίλη, του οποίου το όνομα έγινε σύμβολο και όλων των κατοπινών αγώνων των Λειβαδιωτών. Δεκαοχτάχρονο παλικάρι ο Χρ. Θωμόπουλος, από τις γραμμές της ΟΚΝΕ, το δρόμο του Κορομπίλη πήρε. Αυτόν βάδισε σε χρόνους δίσεχτους, σκλαβωμένους, «πέτρινους». Πολέμησε στην Αλβανία και με τον ΕΛΑΣ τον ιταλογερμανικό φασισμό. Είκοσι χρόνια έζησε, θανατοποινίτης, στα κολαστήρια της αγλλο-αμερικανοκρατίας. Αλλα πέντε στης χούντας, όπου αρρώστησε. Ο Χρ. Θωμόπουλος, παρότι κακοπαθημένος από αγώνες και δεσμωτήρια, μέχρι την τελευταία του πνοή, ήταν δοσμένος στο όνειρο...

«Οχι» τρανό

στον πόλεμο,

στις βόμβες,

στις ρουκέτες,

«Οχι» στους γκάνγκστερ

που 'γιναν

του κόσμου

οι «ηγέτες»,

«Οχι» τρανό

απ' τους λαούς

στο μαύρο συνδικάτο,

«Οχι» στις ΗΠΑ,

στην ΕΟΚ

και στο αισχρό

το ΝΑΤΟ.

*

«Οχι» τρανό

στον πόλεμο

«Οχι» στη «νέα τάξη»,

που απειλεί

όλη τη Γη

να κάψει,

να ρημάξει,

«Οχι», λαοί,

στον πόλεμο,

στο αίμα,

στην οδύνη

και «ναι»

ως τα ουράνια

στην άγια

την ειρήνη!

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι εξελίξεις κατόπιν επήλθαν με ρυθμό ραγδαίο. Με μπροστάρη έναν περιχαρή Ντέιβιντ Τριμπλ και ικανοποιημένο ακόμη και τον συνήθως παρανοϊκό και κατά τα άλλα αιδεσιμότατο Ιαν Πέισλι, οι «πιστοί στο στέμμα» πολιτικοί επέστρεψαν στην κυβέρνηση και στο Κοινοβούλιο. Ταυτόχρονα, η βρετανική κυβέρνηση υποσχέθηκε διά στόματος αρμοδίου υπουργού, Τζον Ριντ, μείωση της στρατιωτικής της παρουσίας, το Δουβλίνο αντέδρασε παιανίζοντας διθυράμβους και η κυβέρνηση των ΗΠΑ - που πίεσε ασφυκτικά για τον «αφοπλισμό» μετά την 11η του Σεπτέμβρη, όπως και Ιρλανδοαμερικανοί επιχειρηματίες - εμφανίστηκε διά στόματος Τζορτζ Ουόκερ Μπους να «αισιοδοξεί ότι θα επέλθει ειρήνη» στην αιματοκυλισμένη για αιώνες περιοχή.

Ολοι, πάντως, στο πίσω μέρος του μυαλού τους διατηρούν πολλές αμφιβολίες - θα ήταν δείγμα μεγάλης πολιτικής ανοησίας το να μην τις έχουν. Τα μάτια όλων είναι στραμμένα στον Αληθινό IRA από τη μια - που το πιθανότερο είναι πως θα θεωρήσει τη στάση του Σιν Φέιν και του IRA ως ξεπούλημα της ιρλανδικής υπόθεσης - αλλά και στις φανατικές και πάντοτε ένοπλες προτεστάντικες οργανώσεις, από την Ερυθρά Χείρα του Ολστερ μέχρι τη Ενωση για την Αμυνα του Ολστερ. Το καζάνι εξακολουθεί να βράζει...