Υπόσχεση για αναβάθμιση του νοσοκομείου Τρικάλων - ενός από τα πιο υποβαθμισμένα νοσοκομεία της χώρας - ούτως ώστε, πολύ σύντομα, να καταστεί το... καλύτερο νοσοκομείο της Θεσσαλίας, έδωσε ο υφυπουργός Υγείας, Εκτορας Νασιώκας, επισκεπτόμενος αιφνιδίως το νοσοκομείο. Αλλά, όπως επισημαίνει σε σχετική ανακοίνωσή της η ΝΕ Τρικάλων του ΚΚΕ, δεν είναι η πρώτη φορά που αρμόδιοι και μη κυβερνητικοί παράγοντες δίνουν υποσχέσεις για αναβάθμιση του νοσοκομείου Τρικάλων, τις οποίες, όμως, δεν τηρούν. Κι αφού σημειώνει ότι ακόμα και να υλοποιούνταν στο ακέραιο οι τωρινές εξαγγελίες του υφυπουργού, πάλι δε θα λύνονταν τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει το νοσοκομείο, υπογραμμίζει πως το μεγάλο και θεμελιακό πρόβλημα είναι η «ανθυγιεινή» πολιτική της κυβέρνησης, η οποία -εκτός των άλλων- οδηγεί στη συνεχή υποβάθμιση των υπηρεσιών της δημόσιας υγείας, ώστε να επωφελούνται οι ιδιώτες που «εμπορεύονται» ακριβά αυτό το δημόσιο αγαθό...

Στην ίδια ανακοίνωση η ΝΕ Τρικάλων του ΚΚΕ σημειώνει, επίσης, με νόημα, το γεγονός ότι οι υποσχέσεις του υφυπουργού Υγείας δίνονται λίγες μέρες πριν τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, επισημαίνοντας πως «είναι φανερό ότι αλλού στοχεύουν». Και προσθέτει: «Δεν είναι, άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι, κατά την επίσκεψή του στο νοσοκομείο, ο υφυπουργός Υγείας συνοδευόταν από υποψήφιους νομάρχες και δημοτικούς συμβούλους, μερικοί εκ των οποίων εργάζονται στο νοσοκομείο». Τέλος, σημειώνει και τη «στάση» που τήρησαν κάποιοι συνδικαλιστές του νοσοκομείου, οι οποίοι αντί να θέσουν τα πολλά και οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, ζητώντας από την κυβέρνηση άμεσες και ουσιαστικές λύσεις, αρκέστηκαν σε... δημόσιες σχέσεις με τον υφυπουργό, στις χειραψίες και στα χαμόγελα...

Τους αξίζει ή δεν τους αξίζει όλων τους «μαύρο» και «δαγκωτό»; Και στις δημοτικές - νομαρχιακές εκλογές και στις σωματειακές αρχαιρεσίες και στις βουλευτικές, όποτε κι αν γίνουν. Κάνουμε λάθος;

Για το «Εσελον», το γνωστό, αμερικανο-βρετανικό παγκόσμιο σύστημα παρακολούθησης όλων των ηλεκτρονικών επικοινωνιών (τηλέφωνα, ηλεκτρονικά ταχυδρομεία, κλπ.), έχουμε γράψει πολλές φορές. Οπως και για τη σχετική έρευνα, που έκανε επιτροπή ευρωβουλευτών και η οποία διαπίστωσε την ύπαρξη και λειτουργία του, το βαθιά αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του, κλπ., κλπ., αλλά από κει και πέρα ουδέν. Τώρα, βρισκόμαστε μπροστά στο δεύτερο βήμα. Σύμφωνα με σχέδιο της βελγικής κυβέρνησης, το οποίο θα συζητηθεί άμεσα στην ΕΕ, προτείνονται τα εξής: Να υποχρεώνονται όλες οι εταιρίες τηλεπικοινωνιών (κινητής και συμβατικής), όπως και οι εταιρίες που παρέχουν υπηρεσίες μέσω του διαδικτύου, να κρατούν και να αποθηκεύουν, τουλάχιστον για ένα χρόνο, το περιεχόμενο των τηλεφωνημάτων, των ηλεκτρονικών ταχυδρομείων και, γενικώς, το περιεχόμενο των κάθε λογής ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Τα στοιχεία αυτά θα καταχωρούνται στα κεντρικά συστήματα των υπολογιστών, στους οποίους, βέβαια, θα έχουν πρόσβαση οι κυβερνήσεις, οι μυστικές και άλλες υπηρεσίες τους και, τέλος πάντων, οι έχοντες την εξουσία.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, επιχειρείται η νομιμοποίηση της συστηματικής παρακολούθησης των πάντων. Παραβιάζονται προκλητικά και κατάφωρα και, ουσιαστικά, καταργούνται μια σειρά στοιχειώδη δικαιώματα, όπως το δικαίωμα της προσωπικής ζωής, το απόρρητο των συνδιαλέξεων, κλπ. Οι έχοντες την εξουσία και οι κάθε λογής παρακεντέδες τους αποκτούν ένα τεράστιο όπλο, αφού θα έχουν πρόσβαση σε κρίσιμες πληροφορίες προσωπικού, πολιτικού, οικονομικού, κλπ., χαρακτήρα. Ουσιαστικά, οι κοινωνίες μπαίνουν σ' ένα καθεστώς τρομακτικής ομηρίας.

Τόσο, όμως, η ύπαρξη και λειτουργία του «Εσελον», όσο και πολύ περισσότερο η τελευταία πρόταση της βελγικής κυβέρνησης, φανερώνουν και άλλα, εξίσου σημαντικά πράγματα. Πρώτον, οι αντιδημοκρατικές αυτές πρακτικές «βλέπουν» και μεταχειρίζονται τους πάντες, ως τουλάχιστον ύποπτους και, εν δυνάμει, ενόχους. Ουσιαστικά είναι απολύτως ασύμβατες και αντίθετες - εκτός των άλλων - και με το θεμέλιο του αστικού νομικού οικοδομήματος, που θεωρεί τους πάντες αθώους, μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου και σηματοδοτούν τη - στην πράξη τουλάχιστον - κατάργησή του.

Δεύτερον, αποκαλύπτεται ο γενικότερος και μεγάλος, ήδη, βαθμός αντιδραστικοποίησης του σύγχρονου καπιταλισμού και των κάθε λογής πολιτικών διαχειριστών του, είτε ανήκουν στη λεγόμενη συντήρηση, είτε στην κεντροδεξιά, είτε στη λεγόμενη κεντροαριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία. Στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα, τα οποία είναι κατοχυρωμένα για πολλές δεκαετίες ή και αιώνες, ως καρπός των αστικοδημοκρατικών επαναστάσεων και των αγώνων των λαών, καταργούνται και, μάλιστα, με συνοπτικές διαδικασίες.

Και μπορεί, βέβαια, η «καραμέλα» της τρομοκρατίας, να αποτελεί το πρόσχημα των κυβερνώντων και για τα παραπάνω μέτρα, αλλά κανένας, πλέον, λογικός εργαζόμενος δεν τους πιστεύει.

«Συμφωνώ και επαυξάνω. Οι άνθρωποι έκαναν πολιτική. Με τα κουμπούρια; Με τα κουμπούρια. Ολα ήταν πολιτικά. Και η οργάνωση, και οι σχεδιασμοί, και οι εκτελέσεις, και οι ληστείες, και οι ανατινάξεις, και οι ρουκέτες. Τίποτα, μα τίποτα δεν είναι έξω από την πολιτική: Από τη Γαλλική Επανάσταση μέχρι τα σχολικά βιβλία και από τον Big Brother μέχρι τη Μαφία. Αλλά κυρ Μήτσο μου, πράξη πολιτική είναι και ο κάτωθι διάλογος που μπορεί να λάβει χώρα ανάμεσα σ' ένα παιδί - ακόμα και το δικό σου παιδί - με κάποιον από τη γενιά του Πολυτεχνείου: Τι είναι, παιδάκι μου, 17 Νοέμβρη; Οργάνωση δολοφόνων. Τι είναι Αντίσταση; Τρομοκρατία. Τι είναι επαναστάτες; Δολοφόνοι. Τι είναι Αστυνομία; Προστασία. Τι είναι CIA; Καλύτερη προστασία. Τι είναι Σκότλαντ Γιαρντ; Σέρλοκ Χολμς. Τον τελευταίο μισό αιώνα κανείς δεν προσέφερε τόσες υπηρεσίες στον... ταξικό του αντίπαλο όσο ο κυρ Κουφοντίνας. Με τέτοιο φίλους, τύφλα να 'χει ο Στέλιος Ράμφος!». Του Δημήτρη Δανίκα από τη «Στήλη Αλατος», της βδομάδας που πέρασε.

Με τα παραπάνω λήμματα δίνουμε μια «πρόγευση» της απόλαυσης που θα έχει ο αναγνώστης με το «Φιλοσοφικό Λεξικό» του «βασιλιά του ευρωπαϊκού πνεύματος» στο 18ο αιώνα, Βολταίρου. Το έργο που κυκλοφόρησε σε μετάφραση Φωτεινής Ταμβίσκου - Ξανθίππης Τσελέντη, εισαγωγή, σχόλια, επιμέλεια Ξανθίππης Τσελέντη, επιστημονική επιμέλεια Γιώργου Μανιάτη (εκδόσεις «Στάχυ»), περιλαμβάνει σημειώσεις, σύντομη βιοεργογραφία και κρίσεις για τον άνθρωπο και δημιουργό Βολταίρο. Το «Φιλοσοφικό Λεξικό», που αποτέλεσε «όργανο προπαγάνδας» των Εγκυκλοπαιδιστών και του Διαφωτισμού, του αγώνα της γνώσης ενάντια στην άγνοια, είναι ένα αθάνατο «κειμήλιο» που κατέλιπε στην ανθρωπότητα ο μεγαλοφυής, πολυτάλαντος και πολυγραφότατος (δραματουργός, ποιητής, ιστορικός, κριτικός, στοχαστής και δημιουργός της επίσης περίφημης «Εγκυκλοπαιδείας»), τολμηρός λιβελογράφος, πολιτικά ριψοκίνδυνος και ιδεολογικά αντιφατικός (άλλοτε φιλομοναρχικός, άλλοτε αντιμοναρχικός, θρήσκος αλλά και αντικληρικός), περιπετειώδους βίου Βολταίρος. Οπως το συνολικό μπαλζακικό έργο τιτλοφορείται «Ανθρώπινη Κωμωδία», έτσι και το έργο του Βολταίρου θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η «Κωμωδία της Νόησης» (έτσι το χαρακτήρισε το 1944 ο Πολ Βαλερί). Πράγματι, όποιος διαβάσει όλα τα λήμματα (πολλά είναι πολυσέλιδα και αρκετά με μορφή διαλόγων, που θυμίζουν τη διαλογική «μαιευτική» μέθοδο του Σωκράτη) θα διαπιστώσει ότι η πάμπλουτη σε γνώσεις, «δαιμόνια», αστραφτερή, κοφτερή πένα του Βολταίρου, με λεξικογραφική μορφή, έγραψε την «κωμωδία», μάλλον την τραγικωμωδία της άγνοια. Κλείνουμε το σημείωμα με τα εξής λήμματα του Βολταίρου: «Προκαταλήψεις: Η προκατάληψη είναι γνώμη χωρίς κρίση». «Πόλεμος: Η πείνα, η πανούκλα και ο πόλεμος, τα πιο ξακουστά συστατικά αυτού του ευτελούς κόσμου».

Αν θες να πέσεις

πάλι στο λάκκο

εύκολο είναι

βρε φιλαράκο,

τον Τζαννετάκο

βγάλε ή τη Φώφη,

να... ζωντανέψουν

όλοι σου οι πόθοι

κι άντε για δήμαρχο

τώρα προχώρα

και ρίξ' στο Χρήστο

ψήφο ή στην Ντόρα

για να σου κάνουν,

βρε, την Αθήνα

σαν... το Παρίσι

σε ένα μήνα!

***

Ψήφισε πάλι

άρχουσα τάξη

με τη συνείδηση

να είσ' «εντάξει»,

γίνε μοχλός τους

και δεκανίκι

κι η αφεντιά σου

σ' αυτούς... ανήκει

κι εσύ είσαι μπέης

μην αμφιβάλλεις

και ας μην έχεις

βρακί να βάλεις,

ψήφισε ίσια

τον κάθε «αστέρα»

που θα μουντζώνεις

από Δευτέρα!

Γρηγοριάδης Κώστας

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, κατηγόρησε το Ιράκ, όχι μόνο για το παρουσιαζόμενο ως απειλητικό οπλοστάσιο μαζικής καταστροφής που διαθέτει, αλλά και για μια σειρά άλλα πράγματα, όπως είναι η καταπίεση των πολιτών, το λαθρεμπόριο πετρελαίου, και, φυσικά, η υπόθαλψη και η παροχή ασύλου σε τρομοκράτες. Μάλιστα, υποστήριξε την παρουσία μελών της «Αλ Κάιντα» στο Ιράκ, επιχείρημα που ακόμη και στενοί του σύμβουλοι απέφευγαν επιμελώς να χρησιμοποιήσουν, καθώς δε στοιχειοθετείται από πουθενά.

Αν και οι περισσότεροι ηγέτες έσπευσαν να επικεντρώσουν την προσοχή τους στο γεγονός ότι ο Μπους «παραχώρησε» ένα μικρό περιθώριο αντίδρασης στον ΟΗΕ, η αλήθεια είναι ότι ήταν η πρώτη τόσο ξεκάθαρα ηγεμονική εμφάνιση ηγέτη στον ΟΗΕ. Ουσιαστικά, ο Αμερικανός Πρόεδρος έθεσε το δίλημμα που είχε πρωτοδιατυπώσει ανοίγοντας τις πύλες της αντι-τρομοκρατικής εκστρατείας: «Οποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας». Κατέστησε σαφές ότι στο εξής, αν ο ΟΗΕ δε συμμετάσχει στην επιβολή των αμερικανικών ερμηνειών για το διεθνές δίκαιο, τότε θα το πράξει μόνη της η Ουάσιγκτον. Το μέλλον διόλου αισιόδοξο διαγράφεται...