Κλαυθμός και οδυρμός και μαύρες πλερέζες από τα αστικά ΜΜΕ για τις «ζημιές μαμούθ» και τα «δραματικά αποτελέσματα» που εμφανίζουν για το 2010 οι εισηγμένες εταιρείες στο χρηματιστήριο. Λίγο ακόμα και θα μας πουν ότι πρέπει να κάνουμε έρανο για να ενισχύσουμε τους αναξιοπαθούντες καπιταλιστές. Φυσικά, η μαύρη εικόνα που σκόπιμα κατασκευάζουν δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Πρώτα απ' όλα, γιατί οι 265 εισηγμένες εταιρείες είχαν λειτουργικά κέρδη ύψους 7,34 δισ. ευρώ, ενώ μια χούφτα μεγαλομετόχων απέσπασε μερίσματα ύψους 1,4 δισ. ευρώ. Επιπλέον 101 επιχειρήσεις συνέχισαν, εν μέσω βαθιάς ύφεσης, να καταγράφουν κέρδη με πρώτες τις εταιρείες υψηλής κεφαλαιοποίησης. Συνολικά, βέβαια, οι εισηγμένες παρουσίασαν ζημιές περί τα 3 δισ. ευρώ. Ομως, οι ζημιές αυτές είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα ιλιγγιώδη υπερκέρδη που απέσπασαν τα προηγούμενα χρόνια. Ξεπέρασαν τα 50 δισ. ευρώ την προηγούμενη δεκαετία μόνο για τις εισηγμένες, ενώ πολύ μεγαλύτερη ήταν η κερδοφορία για το σύνολο των επιχειρήσεων. Δε «γεννήθηκαν» μόνα τους τα 600 δισ. ευρώ, που, σύμφωνα με το «Σπίγκελ», έχουν καταθέσει οι εγχώριοι καπιταλιστές στις τράπεζες της Ελβετίας. Είναι αστείο, λοιπόν, να επιχειρούν να μας πείσουν ότι και οι καπιταλιστές, άρα όλοι, πληρώνουν την κρίση. Το μεγάλο θύμα είναι ο λαός, που όμως έχει την ευκαιρία να πάρει την υπόθεση στα χέρια του και να βαδίσει στο δρόμο της ανάπτυξης με γνώμονα τις ανάγκες του.

Η στρατηγική της ΕΕ για το 2020 έχει ξεγραμμένους τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους. Ο στόχος είναι σαφής: Να φύγουν οι μικροί και να μείνουν οι μεγάλοι. Οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι έχουν καταδικαστεί σε καταστροφή και εξαφάνιση. Η ακολουθούμενη πολιτική προετοιμάζει το έδαφος για την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ από το 2014, όπου θα κυριαρχούν αποκλειστικά οι καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις. Είναι όπως, π.χ., η κατάσταση στο εμπόριο, όπου τα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο για να κυριαρχήσουν οι αλυσίδες των μεγάλων πολυκαταστημάτων. Για τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους το ξεκλήρισμα θα είναι βίαιο, άμεσο και γρήγορο τα επόμενα χρόνια. Και ας δείχνουν στοιχεία ότι υπάρχει αύξηση στους αγρότες την τελευταία χρονιά. Είναι απολυμένοι και άνεργοι κυρίως από τον κατασκευαστικό τομέα που έχει συρρικνωθεί και νέοι που δε βλέπουν μέλλον. Επιστρέφουν, λοιπόν, στο χωριό, αλλά εισόδημα για ζωή δε θα έχουν. Γιατί το αγροτικό εισόδημα όλο και μειώνεται. Το 2010, υπήρξε και νέα μείωση, που ήταν 4,3% σε σύγκριση με το 2009. Η πολιτική που εφαρμόζεται και έχει σχεδιαστεί για τα επόμενα χρόνια οδηγεί και θα οδηγεί στην αβεβαιότητα και ανασφάλεια τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους. Οδηγεί και θα οδηγεί στην εγκατάλειψη και ερήμωση της υπαίθρου, στο κλείσιμο σχολείων και την υποβάθμιση συνολικά σε Παιδεία, Υγεία και βασικές υποδομές που χρειάζεται κανείς για να ζήσει στην ύπαιθρο. Το πρόβλημα είναι: Οι ταξικοί φραγμοί που μπαίνουν σε κάθε λαϊκή οικογένεια μ' αυτήν τη βάρβαρη, άγρια, αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, της ΚΑΠ και των ελληνικών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που στηρίζουν τα συμφέροντα και τα κέρδη των μονοπωλίων, των τραπεζών, των μεσαζόντων και των μεγαλεμπόρων. Το πρόβλημα λύνεται μόνο με ανατροπή αυτής της ολέθριας πολιτικής και την εφαρμογής μιας φιλολαϊκής - φιλοαγροτικής πολιτικής.

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με το θέμα της ανεργίας των νέων, η υπουργός Εργασίας, Λούκα Κατσέλη, απάντησε βαθυστόχαστα ότι η ανεύρεση εργασίας είναι θέμα προσωπικότητας του κάθε νέου. Μάλιστα, επισήμανε ότι η ίδια, λόγω του ότι είναι καθηγήτρια Πανεπιστημίου, έχει την ικανότητα από το πρόσωπο να διακρίνει αν ένας νέος άνθρωπος «θα έχει εργασιακή επιτυχία ή όχι». Επίσης, πέρα από την προσωπικότητα, υπογράμμισε ότι είναι και θέμα ικανοτήτων, όπως, για παράδειγμα, το πώς φτιάχνει ένας νέος το βιογραφικό του και το πώς και με ποιο τρόπο ψάχνει για δουλειά. Τελικά, για την υπουργό Εργασίας, οι πάνω από 1 εκατομμύριο άνεργοι βρίσκονται σε αυτή τη θέση γιατί δεν έμαθαν να συντάσσουν σωστά τα βιογραφικά τους..; Νομίζει πως με τέτοιες απάτες η κυρία υπουργός και η κυβέρνησή της ξεμπερδεύουν με το γεγονός ότι διαχειρίζονται τον καπιταλισμό που γεννά και αναπαράγει ανεργία, δηλαδή τα συμφέροντα των επιχειρηματιών και που, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης όπως τώρα, την πολλαπλασιάζουν. Νομίζει πως με τα προγράμματα ενίσχυσης των επιχειρήσεων για θέσεις εργασίας μπορεί να κοροϊδεύει. Και πιστεύει ακόμη πως οι άνθρωποι που πρέπει να ζουν είναι όσοι εκτιμά την προσωπικότητά τους η κυρία υπουργός και οι όμοιοί της! Να γιατί λέμε ότι είναι επικίνδυνη η κυβέρνηση, συνολικά η αστική πολιτική για το λαό και πρέπει να την ανατρέψει.

Πρόθεσή μας ήταν το συνέδριο αυτό να διευρύνει και να ξεπεράσει τις προηγούμενες προσεγγίσεις μας στο έργο του Γ. Ρίτσου: Να αναδείξει χω­ρίς επιλεκτικότητα όλες τις διαστάσεις του στη διαλεκτική τους σχέση, να ανταποκριθεί στην ευρύτητα, τη βαθύτητα, την καθολικότητα τελικά της κοσμοθεωρίας και κοσμοαντίληψης του Γ. Ρίτσου και της ποιητικής τους έκφρασης. Επειδή, όμως, ακόμη και η πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση δεν μπορεί να αντικαταστήσει το λόγο του ίδιου του ποιητή, τελική επιδίωξή μας είναι να παρακινήσουμε και να διεγείρουμε τις διαθέσεις για να διαβα­στεί πλατιά από το λαό η ποίηση του Ρίτσου, κι ακόμη περισσότερο να κα­τακτηθεί. Προπαντός να κατακτηθεί από την εργατική τάξη, αφού πρώτα σ' αυτήν ο Ρίτσος απευθύνεται και πρώτη εκπροσωπεί, γιατί αυτή είναι ο κύ­ριος φορέας των ιδανικών της επανάστασης και της κοινωνικής απελευθέ­ρωσης που η ποίησή του υπηρετεί». Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν είναι, εντούτοις, δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί ο εμφανιζόμενος ως νεοεκλεγείς πρόεδρος (δίχως ακόμη τη δυνατότητα εξουσίας) και πρώην μεγαλοστέλεχος του ΔΝΤ και της Κεντρικής Τράπεζας Δυτικοαφρικανικών Χωρών έχει σχεδόν κάθε δυνατή ηθική και υλική στήριξη (όπως ξένους στρατιωτικούς εκπαιδευτές και συμβούλους, μισθοφόρους, όπλα, πολεμοφόδια) από χώρες όπως η Γαλλία, οι ΗΠΑ. Κατά το παρελθόν, η ανάδειξή του σε διάφορες επιτελικές θέσεις απέδειξε ότι μπορεί να υποστηρίξει αποτελεσματικά τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Πράγμα που φάνηκε και το 1993, όταν διατέλεσε για 18 μήνες πρωθυπουργός, εφαρμόζοντας, μεταξύ άλλων, πολιτικές υπέρ των μαζικών απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων, ασφυκτικές οικονομικές συνταγές λιτότητας, εξυπηρετώντας, παράλληλα, τα συμφέροντα της άλλοτε αποικιοκράτειρας Γαλλίας.

Ο Ουατάρα είναι για τους υποστηρικτές του ο κατάλληλος άνθρωπος για τέτοιες «δουλειές» σε μία χώρα με καλή θέση στα «πετρελαιοφόρα οικόπεδα» της Δυτικής Αφρικής... και παρεμπιπτόντως πρώτη χώρα στις εξαγωγές κακάο παγκοσμίως.