Νέο χαράτσι επιβάλει η κυβέρνηση στην αγροτιά επιβάλλοντας μεγάλη αύξηση στο αγροτικό ρεύμα κατά 8,9%. Η ληστρική πολιτική των κυβερνώντων αυξάνει ραγδαία το κόστος παραγωγής και οι φτωχοί και μικροί αγροτοκτηνοτρόφοι δεν μπορούν πλέον να παράγουν και να επιβιώσουν. Στα τόσα χαράτσια και φοροεισπρακτικά μέτρα που επέβαλε μέχρι τώρα το μνημόνιο έρχονται άλλα τόσα το 2012. Με το «καλημέρα» φέτος επιβλήθηκε αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές του ΟΓΑ κατά 23% και αύξηση στο αγροτικό ρεύμα κατά 8,9% και έπεται συνέχεια με τα χαράτσια για γεωτρήσεις, ενώ σχεδιάζεται φορολόγηση στα χωράφια σε όσους δε θεωρούνται κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, καθώς και περαιτέρω αύξηση της φορολόγησης της αγροτιάς, αφού προετοιμάζονται σχέδια για να κρατάνε οι αγρότες και κτηνοτρόφοι λογιστικά βιβλία, ώστε να γίνουν, υποτίθεται, επαγγελματίες αγρότες, αλλά αυτό πρακτικά σημαίνει κατάργηση της επιστροφής του ΦΠΑ, φόρο επιτηδεύματος, περαίωση κ.ά. Οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι μπορούν και πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα. Δεν πάει άλλο. Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αυταπάτη για το μέλλον που επιφυλάσσουν η ΕΕ, οι ελληνικές κυβερνήσεις του κεφαλαίου, η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. Συνθλίβουν και τις ελάχιστες κοινωνικές παροχές που έχουν απομείνει, γιατί τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις στηρίζουν και ενισχύουν σε βάρος του λαού. Γι' αυτό χρεοκοπούν μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους, εργατοϋπάλληλους και άλλα λαϊκά νοικοκυριά. Μπρος σε αυτήν την εκρηκτική κατάσταση, που επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα, οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι καλούνται να παλέψουν, για να βάλουν φρένο στην άγρια αυτή πολιτική και να δώσουν προοπτική στον αγώνα τους, με την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Να διεκδικήσουν ανάπτυξη του γεωργικού και κτηνοτροφικού τομέα, έτσι όπως συμφέρει το λαό, τη χώρα, τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους και όχι τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τα μονοπώλια.
Απολαυστική αν μη τι άλλο η ανάλυση του Ν. Βούτση, μέλους της ΠΓ του ΣΥΝ (ρ/σ «Κόκκινο»), για το τι συνιστά «άλλη στρατηγική» υπέρ του λαού και για το πώς αυτή μπορεί να επιβληθεί.
«Αλλη» στρατηγική, λοιπόν, είναι η «άρνηση της δανειακής σύμβασης» και το «άνοιγμα διαφορετικών δρόμων» που είτε «θα συνομολογηθούν είτε θα επιβληθούν σε ευρωπαϊκή κλίμακα». «Αλλη» στρατηγική είναι το «πάγωμα εξυπηρέτησης του χρέους» που είτε θα «συνομολογηθεί είτε θα επιβληθεί» στους δανειστές. Επίσης, «άλλη» στρατηγική είναι «να υπάρξουν πρωτογενή πλεονάσματα» για «μια ανάπτυξη στη βάση της οικονομίας των αναγκών», ο χρόνος επίτευξης των οποίων είναι ζήτημα «διαπραγμάτευσης και όρων που σε ευρωπαϊκή κλίμακα και από τις άλλες χώρες που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση θα αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους».
Ούτε «άλλη», ούτε «εναλλακτική» ούτε πολύ περισσότερο φιλολαϊκή είναι η προτεινόμενη απ' τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στρατηγική. Η οποία αρχίζει και τελειώνει στη διευθέτηση των όρων αποπληρωμής του χρέους που σώρευσε η πλουτοκρατία. Της οποίας την εξουσία, απ' όπου πηγάζει και το χρέος και η αντιλαϊκή πολιτική και οι κρίσεις, που βασίζεται στην ιδιοκτησία της στα μέσα παραγωγής, στα κλειδιά δηλαδή της ανάπτυξης, ούτε στα λόγια τολμά να αμφισβητήσει. Οπως επίσης και τη στρατηγική της επιλογή ένταξης και παραμονής της χώρας στην ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία. Ακόμα όμως κι αυτή η πρόταση διαχείρισης του συστήματος, έχει τόσους αστερίσκους (περί «συνομολόγησης», «διαπραγματεύσεων», «εάν κι εφόσον» και οι άλλες χώρες κάνουν κάτι παρεμφερές), που την καθιστούν αυτομάτως άξια για τα σκουπίδια.
Αντάξια μιας «στρατηγικής» διαχείρισης του συστήματος είναι και η υπόδειξη του πώς θα εφαρμοστεί. Λέει ο Ν. Βούτσης: «Αυτή όμως είναι μια άλλη στρατηγική. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι το ζήτημα των εκλογών». Σωστά, η διαχείριση του συστήματος προϋποθέτει το πέρασμα απ' την κάλπη. Η ανατροπή του πάλι, αναγκαία προϋπόθεση για να απολαύσει ο λαός όσα αξίζει, προϋποθέτει οργάνωση και πάλη ταξική, συμμαχία λαϊκή για εξουσία λαϊκή.
Στις 7 Ιούλη 1917 η Προσωρινή Κυβέρνηση δημοσίευσε διάταγμα για τη σύλληψη και προσαγωγή του Λένιν σε δίκη. Ο Λένιν, με τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας της ΚΕ των μπολσεβίκων, πέρασε στην παρανομία και από την Πετρούπολη στις 11 Ιούλη κατέφυγε μεταμφιεσμένος στο Ραζλίφ, στις όχθες μιας λίμνης, στην καλύβα ενός μπολσεβίκου εργάτη, του Εμελιάνοφ. Η πλοκή του έργου εκτυλίσσεται στο δίμηνο της παραμονής του Λένιν σ' αυτό το κρησφύγετο, έως τη μέρα που μεταμφιεσμένος, ξυρισμένος, με περούκα, τραγιάσκα και με πλαστή εργατική ταυτότητα με το επώνυμο Ιβανόφ, ξεκίνησε για τη Φινλανδία.
Η λογοτεχνική αφήγηση είναι βασισμένη στα πραγματικά γεγονότα από την περίοδο που ο Λένιν επεξεργάστηκε και έθεσε νέα γραμμή με στόχο την άμεση κατάληψη της εξουσίας από τις επαναστατικές εργατικές δυνάμεις, τις γνωστές «Θέσεις του Απρίλη» του 1917. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».
Οι αιτίες της νέας έκρυθμης κατάστασης στην περιοχή, που ήδη κηρύχθηκε «ζώνη καταστροφής», σχετίζονται με τις δραματικές συνέπειες της ανέχειας και της καθήλωσης εκατομμυρίων ανθρώπων σε φυλετικές αντιλήψεις και μικροσυμφέροντα τοπικών κοινωνιών σε μία εκτενή περιοχή που επί δεκαετίες υπέφερε από εμφύλιο πόλεμο, αλλά κυρίως με το γεγονός ότι η περιοχή κρύβει στα έγκατά της πετρέλαιο και άλλο σημαντικό ορυκτό πλούτο. Πλούτο που επιβουλεύονται μονοπωλιακοί όμιλοι ιμπεριαλιστικών χωρών που δρουν στην περιοχή, όπως ΗΠΑ, Ισραήλ, αλλά και Κίνα, Ρωσία.
Διέξοδος στα προβλήματα του λαού δεν μπορεί όμως να υπάρξει παρά μόνο αν αυτός γίνει κυρίαρχος στον τόπο του, αντιπαλεύοντας την ντόπια αστική τάξη και τους πάτρωνές της.