Copyright 2018 The Associated

Ατελείωτη η «παρέλαση» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών τις περασμένες βδομάδες στα Σκόπια. Φωτ. από την επίσκεψη του υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ, Τζ. Μάτις

Το ερώτημα στο οποίο θα κληθούν να απαντήσουν περίπου 1,8 εκατομμύρια των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους της γείτονος, είναι το εξής: «Είστε υπέρ της ένταξης (της χώρας) στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με την αποδοχή της συμφωνίας μεταξύ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της Ελληνικής Δημοκρατίας;».

Πρόκειται για ερώτημα αποκαλυπτικό για το ΝΑΤΟικό περιεχόμενο της συμφωνίας με την Ελλάδα, που όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με την ειρήνη, την ευημερία και τη φιλία των δύο λαών, όπως διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά αντίθετα - ακριβώς επειδή έχει στόχο να προωθήσει παραπέρα τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς σε αντιπαράθεση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως τη Ρωσία - βάζει το λαό μας και τους γειτονικούς λαούς των Δ. Βαλκανίων βαθύτερα στη δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και κινδύνων.

Η συμφωνία, εξάλλου, για την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν κουράζεται να υπογραμμίζει ότι «αναβαθμίζει» τη θέση της αστικής τάξης στην «ενδοχώρα» των Βαλκανίων, αναδεικνύοντάς τη - κατά την έκφραση του Αμερικανού πρέσβη - σε «προτιμώμενο εταίρο» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για την προώθηση των σχεδίων τους στην περιοχή, έχει χαρακτηριστεί επανειλημμένα «υπόδειγμα» και για τις υπόλοιπες ευρωατλαντικές «διευθετήσεις» που παίρνουν σειρά. Τόσο αυτών με την Αλβανία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών όσο και αυτών ανάμεσα σε Κόσσοβο και Σερβία, που ανοιχτά πλέον παζαρεύουν ακόμη και το ενδεχόμενο αλλαγής συνόρων.

Επιδιώκοντας να ενισχύσουν την καμπάνια του «Ναι», όσο κυρίως να στείλουν τα «κατάλληλα» μηνύματα στους ανταγωνιστές τους, όλες τις προηγούμενες βδομάδες από τα Σκόπια «παρέλασαν» ένας προς έναν όλοι οι βασικοί ευρωΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι, σημειώνοντας την «ιστορική» ευκαιρία για ένταξη σε ΝΑΤΟ και προοπτικά στην ΕΕ, αναπαράγοντας εκβιαστικά διλήμματα και «προειδοποιώντας» ότι δεν θα ανεχτούν την «παρέμβαση τρίτων» στο δημοψήφισμα.

Ενδεικτικά, ανάμεσα στις παρεμβάσεις σημειώνουμε αυτές της Γερμανίδας καγκελάριου Αγκελα Μέρκελ, που είδε την 30ή Σεπτέμβρη ως «ιστορική ευκαιρία που έρχεται μόνο μία φορά σε κάθε γενιά», όσο και του υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησής της, Χάικο Μάας, που χωρίς να «μασάει τα λόγια» του για τις σφοδρές ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις, παραδέχθηκε πως «οι Ευρωπαίοι έχουμε συμφέρον να προσφέρουμε με αξιοπιστία την προοπτική ένταξης, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα ενισχύσουν όντως την επιρροή τους εκεί άλλοι, οι Ρώσοι ή οι Κινέζοι...».

Ενας προς έναν «παρέλασαν» από τα Σκόπια και οι Αμερικανοί αξιωματούχοι, όπως ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Γουές Μίτσελ, που θεωρείται από τους βασικούς «αρχιτέκτονες» της συμφωνίας, ο υπουργός Αμυνας Τζέιμς Μάτις, που επέλεξε να στοχοποιήσει τη Ρωσία, κατηγορώντας την ότι χρηματοδότησε «πολιτικές ομάδες που αντιτίθενται στο δημοψήφισμα», και ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Ρον Τζόνσον, που μετέβη στα Σκόπια ως πρόεδρος της επιτροπής για την «Ευρωπαϊκή και Περιφερειακή Συνεργασία και Ασφάλεια».

Η πλέον ηχηρή παρέμβαση, βέβαια, ήταν του ίδιου του Προέδρου των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ, που με αφορμή την επέτειο ανεξαρτησίας της ΠΓΔΜ στις 8 Σεπτέμβρη, σε συγχαρητήριο μήνυμα που απηύθυνε στον ομόλογό του Γκιόργκι Ιβάνοφ, τόνιζε ότι η ΠΓΔΜ «έχει πολλά για τα οποία μπορεί να είναι υπερήφανη φέτος» και ανέφερε ως τέτοιο στοιχείο την «ιστορική συμφωνία των Πρεσπών, που επιλύει το μακροχρόνιο ζήτημα της ονομασίας με την Ελλάδα» και παράλληλα «ανοίγει το δρόμο» για τη συμμετοχή της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Σε παρόμοιες προτροπές προέβη και ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, υπογραμμίζοντας ότι είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να ανοίξει ο δρόμος ένταξης στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο: «Ναι στη συμφωνία σημαίνει ναι στην ένταξη στο ΝΑΤΟ. Οχι στη συμφωνία σημαίνει όχι στην ένταξη στο ΝΑΤΟ», είπε χαρακτηριστικά, σε μια ακόμα από τις συχνές επισκέψεις του στα Σκόπια.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο - ως ένδειξη και της αποφασιστικότητας της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ να προωθήσει τους σχεδιασμούς αυτούς - την τελευταία βδομάδα τόσο ο πρωθυπουργός Ζ. Ζάεφ όσο και ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Ντιμιτρόφ άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο η παραπέρα υλοποίηση της συμφωνίας, με τις συνταγματικές αλλαγές που προβλέπονται, να συνεχιστεί κανονικά στη Βουλή της ΠΓΔΜ, ακόμα και στην περίπτωση που το δημοψήφισμα βγάλει «Ναι», αλλά δεν συγκεντρώσει τελικά την απαραίτητη συμμετοχή, το όριο του 50% των εκλογέων.

Αξίζει ακόμη να καταγραφεί και η στάση των αντιπολιτευόμενων αστικών δυνάμεων που δηλώνουν αντίθετες στη συμφωνία. Ο Πρόεδρος της χώρας, Γκ. Ιβάνοφ, ενώ καλεί σε αποχή από το δημοψήφισμα, δηλώνει ότι δεν αντιτίθεται στον «στρατηγικό στόχο» για ένταξη σε ΝΑΤΟ και ΕΕ αλλά στη συγκεκριμένη συμφωνία. Παράλληλα η ηγεσία του VMRO - κατόπιν και των σχετικών «επαφών» με ευρωΝΑΤΟικούς παράγοντες - καλεί σε «ψήφο κατά συνείδηση», αποφεύγοντας δηλαδή να μποϊκοτάρει ανοιχτά το δημοψήφισμα, ενώ ούτε λίγο - ούτε πολύ αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμα και να υπερψηφίσει τις συνταγματικές αλλαγές εφόσον το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της Κυριακής είναι θετικό.

Η συμφωνία των Πρεσπών, όπως άλλωστε επιβεβαιώνει και το ερώτημα του δημοψηφίσματος της Κυριακής, φέρνει ατόφια τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και των σχεδίων τους στα Βαλκάνια, που περνάνε και μέσα από την ένταξη της ΠΓΔΜ στους δυο ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Οι «εγγυήσεις» από την πλευρά της Ελλάδας ότι θα στηρίξει την ένταξη της ΠΓΔΜ στους δύο ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως και τα χρονοδιαγράμματα της ενταξιακής διαδικασίας, καταγράφονται αναλυτικά στο άρθρο 2 της συμφωνίας, που στην πραγματικότητα χαρακτηρίζει το συνολικό της περιεχόμενο.

Ανάμεσα σε άλλα εκεί καταγράφεται:

«Το Πρώτο Μέρος (σ.σ. Ελλάδα) συμφωνεί να μην αντιταχθεί στην υποψηφιότητα ή την ένταξη του Δεύτερου Μέρους, υπό το όνομα και τις ορολογίες του Αρθρου 1 της παρούσας Συμφωνίας, σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς Οργανισμούς και θεσμούς, όπου το Πρώτο Μέρος είναι μέλος. (...)

Από τη θέση σε ισχύ της παρούσας Συμφωνίας κατ' εφαρμογή του Αρθρου 1 αυτής, το Πρώτο Μέρος θα κυρώσει οποιαδήποτε Συμφωνία εισδοχής του Δεύτερου Μέρους σε διεθνείς Οργανισμούς, στους οποίους το Πρώτο Μέρος είναι μέλος.

Ειδικότερα αναφορικά με τις διαδικασίες ενσωμάτωσης του Δεύτερου Μέρους στην ΕΕ και τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), τα ακόλουθα θα ισχύσουν:

α) Το Δεύτερο Μέρος θα επιδιώξει ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ υπό το όνομα και τις ορολογίες του Αρθρου 1 της παρούσας Συμφωνίας. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ θα λάβει χώρα υπό το ίδιο όνομα και ορολογίες.

β) Με τη λήψη της γνωστοποίησης της κύρωσης της παρούσας Συμφωνίας από το Κοινοβούλιο του Δεύτερου Μέρους, το Πρώτο Μέρος χωρίς καθυστέρηση:

(i) θα γνωστοποιήσει στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της ΕΕ ότι υποστηρίζει την έναρξη των ενταξιακών στην ΕΕ διαπραγματεύσεων του Δεύτερου Μέρους υπό το όνομα και τις ορολογίες του Αρθρου 1 της παρούσας Συμφωνίας,

(ii) θα γνωστοποιήσει στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ ότι υποστηρίζει να απευθυνθεί από το ΝΑΤΟ προς το Δεύτερο Μέρος πρόσκληση ένταξης...», ενώ «με το νι και με το σίγμα» καταγράφεται και το υπόλοιπο χρονοδιάγραμμα για την ένταξη στο ΝΑΤΟ.

Θυμίζουμε ότι οι σχετικές επιστολές από την πλευρά της κυβέρνησης επιδόθηκαν από την πρώτη στιγμή στο ΝΑΤΟ, που στην πρόσφατη Σύνοδό του τον περασμένο Ιούλη προχώρησε και επισήμως στην πρόσκληση έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων προς την ΠΓΔΜ.

Σε περίπτωση που το δημοψήφισμα της Κυριακής είναι θετικό, τα επόμενα βήματα περιλαμβάνουν την ολοκλήρωση των διαδικασιών για τη συνταγματική αναθεώρηση από το κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ και κατόπιν την κύρωση της συμφωνίας από την ελληνική Βουλή, καθώς και την έγκριση της εισόδου της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ από τα κοινοβούλια των κρατών - μελών της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.

Παράλληλα, η συμφωνία - σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση - διατηρεί ολοζώντανο το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού, αφού αποδέχεται τις ανιστόρητες θέσεις περί «μακεδονικού έθνους» και «μακεδονικής γλώσσας».

Συγκεκριμένα, πέρα από την αλλαγή του ονόματος της γείτονος σε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», που θα ισχύει «erga omnes», το άρθρο 1 της συμφωνίας ορίζει ότι η ιθαγένεια του δεύτερου μέρους θα είναι «Μακεδονική /πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας» και έτσι θα εγγράφεται σε όλα τα ταξιδιωτικά έγγραφα, ενώ η επίσημη γλώσσα θα είναι η «Μακεδονική γλώσσα». Στη συνέχεια, γίνεται προσπάθεια να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις από την αναγνώριση «μακεδονικής» ιθαγένειας και γλώσσας, με διαχωρισμό από την αρχαία ιστορία της Μακεδονίας. Παράλληλα, η κυβέρνηση υπερασπίζεται τα στοιχεία αυτά της συμφωνίας με το αντιδραστικό ιδεολόγημα του «αυτοπροσδιορισμού», που ανοίγει την πόρτα για κάθε λογής επικίνδυνα σχέδια.

Την ίδια ώρα, η συζήτηση μιας σειράς ζητημάτων που άπτονται των αλυτρωτισμών παραπέμπεται σε μεταγενέστερο στάδιο. Π.χ. στο άρθρο 8 σημειώνεται ότι «εντός ενός μηνός από τη θέση σε ισχύ της παρούσης Συμφωνίας, τα μέρη θα συγκροτήσουν (...) μία Κοινή Διεπιστημονική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων σε ιστορικά, αρχαιολογικά και εκπαιδευτικά θέματα, για να εξετάσει την αντικειμενική, επιστημονική ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων (...) Θα εξετάσει και, εφόσον θεωρήσει κατάλληλο, θα αναθεωρήσει οιαδήποτε σχολικά εγχειρίδια και βοηθητικό σχολικό υλικό, όπως χάρτες, ιστορικούς άτλαντες, οδηγούς διδασκαλίας που χρησιμοποιούνται σε έκαστο από τα μέρη» κ.ά.

Την «τιμητική» τους στη συμφωνία έχουν και τα επιχειρηματικά σχέδια με έμφαση στη «διασυνδεσιμότητα» υποδομών και δικτύων της περιοχής, στην Ενέργεια και στις Μεταφορές, όπου η αστική τάξη της Ελλάδας βλέπει «πεδίον δόξης λαμπρόν» για τα συμφέροντά της, μέσα και από την προώθηση των αντίστοιχων σχεδίων των ΗΠΑ και την «ολοκλήρωση» της ευρωενωσιακής αγοράς.

Χαρακτηριστικά είναι όσα καταγράφονται στο άρθρο 14 της συμφωνίας: «Τα Συμβαλλόμενα Μέρη (...) θα αναπτύξουν και θα ενισχύσουν τη συνεργασία τους όσον αφορά στην Ενέργεια, ιδίως διά της κατασκευής, συντήρησης και χρήσης διασυνδεόμενων αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου (υφιστάμενων, υπό κατασκευή και σχεδιαζόμενων) και όσον αφορά στις ΑΠΕ, περιλαμβανομένων των φωτοβολταϊκών, της αιολικής και της υδροηλεκτρικής ενέργειας. Πιθανά εκκρεμή ζητήματα θα αντιμετωπιστούν χωρίς καθυστέρηση, με τη σύναψη αμοιβαίως επωφελών διακανονισμών λαμβάνοντας σοβαρά υπόψιν την Ευρωπαϊκή Ενεργειακή Πολιτική και το ευρωπαϊκό κεκτημένο (...) θα βελτιώνουν συνέργειες στους τομείς των υποδομών και των μεταφορών, καθώς και, στη βάση της αμοιβαιότητας, στους τομείς των οδικών, σιδηροδρομικών, θαλάσσιων, αεροπορικών και επικοινωνιακών διασυνδέσεων, αξιοποιώντας τις καλύτερες διαθέσιμες τεχνολογίες και πρακτικές. Θα διευκολύνουν, επίσης, τη μεταξύ τους διαμετακόμιση αγαθών, φορτίων και προϊόντων μέσω των υποδομών, περιλαμβανομένων των λιμένων και των αερολιμένων στο έδαφος καθενός εκ των μερών».

Το ΚΚΕ έχει ξεκαθαρίσει ότι θα καταψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών, αναδεικνύοντας από την πρώτη στιγμή, ήδη από τις διαπραγματεύσεις, το βασικό περιεχόμενό της, που δεν είναι άλλο από τα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, μέρος των οποίων είναι και η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Η ένταξη της γειτονικής χώρας στην ιμπεριαλιστική συμμαχία, όπως και η παραμονή της Ελλάδας σε αυτή, είναι το πρωταρχικό, καθοριστικό και αρνητικό ζήτημα για τους λαούς της περιοχής. Το ΚΚΕ ανέδειξε ότι αυτή η συμφωνία αποτελεί κρίκο συνολικότερων σχεδιασμών στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων, στο πλαίσιο της λεγόμενης «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης».

Η θέση αυτή επιβεβαιώθηκε από όλες τις εξελίξεις της τελευταίας περιόδου: Από τις εξελίξεις στο Κόσσοβο και το άνοιγμα της συζήτησης για αλλαγή συνόρων, από τα όσα «μαγειρεύονται» σε σχέση με την Αλβανία, από τις αλλεπάλληλες παρεμβάσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στο δημοψήφισμα.

Το ΚΚΕ ανέδειξε ακόμη ότι ακριβώς επειδή η συμφωνία έχει αυτό το υπόβαθρο, όχι μόνο δεν βοηθά στην επίλυση διμερών προβλημάτων και δεν συμβάλλει στη σταθερότητα και τη φιλία των λαών στην περιοχή, αλλά ανοίγει τον «ασκό του Αιόλου» για επικίνδυνες εξελίξεις. Ακριβώς γι' αυτό στη συμφωνία παραμένει ολοζώντανο το «σπέρμα» των αλυτρωτισμών, με την αποδοχή των ανιστόρητων εννοιών περί «μακεδονικού έθνους» και «μακεδονικής γλώσσας», αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο διεκδικήσεων στο μέλλον.

Οι θέσεις αυτές του ΚΚΕ δεν είναι καινούργιες. Ηδη από το 1992, οπότε και προέκυψε το ζήτημα με την ΠΓΔΜ, το ΚΚΕ πήγε κόντρα στο ρεύμα, αναδεικνύοντας ότι το βασικό πρόβλημα δεν ήταν και δεν είναι το ονοματολογικό αλλά τα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» των ιμπεριαλιστών.

Γι' αυτό και από τότε έχει τη μόνη κρυστάλλινη, σταθερή και προς όφελος των λαών θέση, απορρίπτοντας την ένταξη της ΠΓΔΜ όπως και της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική συμμαχία και ξεκαθαρίζοντας ότι σε μια διαπραγμάτευση για εξεύρεση κοινώς αποδεκτής λύσης, στην οποία περιλαμβάνονται το όνομα «Μακεδονία» και κάθε παράγωγό του, αυτό θα πρέπει ρητά να γίνει αποδεκτό μόνο ως γεωγραφικός προσδιορισμός, απαιτώντας να μπει τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα, να υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των δύο χωρών, με τις αντίστοιχες αλλαγές στο Σύνταγμα της γείτονος, και όλα αυτά ενιαία, ως πακέτο.

Πάνω στη βάση αυτή, το ΚΚΕ παλεύει και ενάντια στον αστικό κοσμοπολιτισμό, που επιχειρεί να παρουσιάσει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ ως παράγοντες ειρήνης και ευημερίας για τους λαούς της περιοχής, αξιοποιώντας και τα επικίνδυνα ιδεολογήματα περί «αυτοπροσδιορισμού», αλλά και ενάντια στην άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, δηλαδή τα εθνικιστικά και αλυτρωτικά συνθήματα περί «μίας και ελληνικής Μακεδονίας», τα οποία, πίσω από τον «αχό» για το όνομα της γείτονος, επιχειρούν να κρύψουν την ευθυγράμμιση των δυνάμεων που τα προβάλλουν με τους στόχους της αστικής τάξης και με τα ευρωατλαντικά σχέδια.

Γι' αυτό, το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό σε εγρήγορση, γιατί οι επικίνδυνες εξελίξεις είναι μπροστά μας, και σε λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στα ευρωατλαντικά σχέδια στην περιοχή, ενάντια στην ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτά.

«Εν αρχή» ήταν η αλλαγή φρουράς στην αστική διαχείριση στη γειτονική χώρα. Στις εκλογές το Δεκέμβρη του 2016, το VMRO-DPMNE του Ν. Γκρούεφσκι, μετά και από «αποκαλύψεις» για σκάνδαλα, συγκέντρωσε μεν την πλειοψηφία, αλλά δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση. Υπό τις «ευλογίες» ΗΠΑ και ΕΕ, κυβέρνηση σχηματίζουν το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του Ζ. Ζάεφ μαζί με τα αλβανικά μειονοτικά κόμματα. Ακολουθεί πολιτική αναταραχή, με αποκορύφωμα (τον Απρίλη του 2017) την εισβολή διαδηλωτών του VMRO στο Κοινοβούλιο όπου διεξαγόταν ψηφοφορία για την ανάδειξη προέδρου της Βουλής.

Ο Ζ. Ζάεφ, αμέσως μετά, «προειδοποιεί» ότι «αν δεν ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν, σε ό,τι αφορά στο χαμηλό ενδιαφέρον της ΕΕ και των ΗΠΑ σε αυτήν την περιοχή, η Ρωσική Ομοσπονδία θα έχει περισσότερο χώρο να επιβάλει τα συμφέροντά της».

Τα επεισόδια καταγγέλλονται από τον γγ του ΝΑΤΟ, που χαιρέτισε την εκλογή νέου προέδρου του Κοινοβουλίου, ενώ στον αντίποδα το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών κατήγγειλε «απροκάλυπτη χειραγώγηση της βούλησης των πολιτών, με στόχο να ανατρέψουν τη νόμιμη κυβέρνηση».

Αμέσως μετά εκδηλώθηκε ανοιχτή παρέμβαση του αμερικανικού παράγοντα. Στις 30/4/2017 φτάνει στα Σκόπια ο αναπληρωτής βοηθός υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Χόιτ Μπράιαν Γι, και λίγες μέρες μετά, ο Πρόεδρος της ΠΓΔΜ δίνει τελικά εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο κόμμα του Ζάεφ.

Τη νέα κατάσταση χαιρετίζει ακαριαία το ΝΑΤΟ, ξανά με δήλωση του Στόλτενμπεργκ (17/5/2017), όπου καλεί «όλους τους ενδιαφερόμενους να συνεχίσουν τις προσπάθειες για να προωθήσουν τις ευρωατλαντικές φιλοδοξίες της χώρας».

Τον Ιούνη ο Ζ. Ζάεφ διακηρύττει ως προτεραιότητα της κυβέρνησής του την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ «το συντομότερο δυνατόν», εκφράζει την «ετοιμότητα για παραχωρήσεις» σε σχέση με το όνομα και ανακοινώνει τη μετάβασή του στις Βρυξέλλες, προκειμένου να συναντηθεί πρώτα με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, και στη συνέχεια με την επικεφαλής της ΕΕ για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια, Φεντερίκα Μογκερίνι.

Σαν έτοιμη από καιρό, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ «αναθερμαίνει» απευθείας τις συνομιλίες.

Μέσα Ιούνη πραγματοποιείται στην Αθήνα η πρώτη συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά, με τον νέο ομόλογό του της ΠΓΔΜ, Ν. Ντιμιτρόφ.

Αρχές Ιούλη ο ειδικός εκπρόσωπος και μεσολαβητής του ΟΗΕ, Μ. Νίμιτς, μεταβαίνει στα Σκόπια για επαφές με την πολιτική ηγεσία.

Στα Σκόπια μεταβαίνει και ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Μ. Ροθ, ο οποίος δηλώνει: «Κανείς εκτός "Μακεδονίας" και εκτός Ελλάδας δεν καταλαβαίνει τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ τους, η οποία είναι εντελώς παράλογη. (...) θα πρέπει να αφήσουμε την ιστορία να παραμείνει ιστορία και να προχωρήσουμε προς ένα κοινό μέλλον. Η Γερμανία είναι έτοιμη, εφόσον της ζητηθεί, να παράσχει υποστήριξη προς την κατεύθυνση αυτή».

Παράλληλα, μια από τις πρώτες αποφάσεις της κυβέρνησης Ζάεφ ήταν να κλείσει τα «ανοιχτά μέτωπα» με τη γειτονική Βουλγαρία, επίσης κράτος - μέλος των ΝΑΤΟ και ΕΕ. Την 1/8/2017 υπογράφεται στα Σκόπια το «Σύμφωνο Φιλίας» ανάμεσα στις δυο χώρες, που τότε χαρακτηρίστηκε και «πρότυπο» για ανάλογες «διευθετήσεις» όπως αυτή με την Ελλάδα.

Τον Σεπτέμβρη, ύστερα και από την επίσκεψη Κοτζιά στα Σκόπια, ο Ζάεφ προαναγγέλλει ότι με τη μεσολάβηση του Μάθιου Νίμιτς, «θα υπάρξουν τον Δεκέμβριο, τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο νέες λύσεις για την εξέταση του θέματος». Οι επαφές συνεχίζονται Οκτώβρη και Νοέμβρη, ενώ το 2017 κλείνει με τον προγραμματισμό σειράς συναντήσεων για το πρώτο τρίμηνο του 2018.

Το 2018 οι εξελίξεις παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας, καθώς το κρίσιμο είναι να υπάρξει συμφωνία για την ονομασία πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλη.

Στις 17 και 18 Γενάρη επισκέπτεται τα Σκόπια ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, όπου έχει συναντήσεις με όλη σχεδόν την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της χώρας.

Στις 19 Γενάρη πραγματοποιείται συνάντηση του προσωπικού απεσταλμένου του γγ του ΟΗΕ για το θέμα του ονόματος, Μάθιου Νίμιτς, με τους διαπραγματευτές της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ, στη Νέα Υόρκη.

Τέλη του μήνα πραγματοποιείται συνάντηση Τσίπρα - Ζάεφ, στο περιθώριο του Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός (23 έως 26 Γενάρη).

Το Φλεβάρη συναντούνται στη Βιέννη οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών, παρουσία του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς. Η συνάντηση γίνεται την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση διαμορφώνει το σχέδιο Συμφώνου με τη γειτονική χώρα.

Η ΕΕ συνεχίζει να πιέζει, δημοσιεύοντας την ανακοίνωση για τη Στρατηγική της ΕΕ για ενσωμάτωση της περιοχής. Τέλη Φλεβάρη ξεκινά περιοδεία στα Βαλκάνια και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. - Κλ. Γιούνκερ, ζητώντας κλείσιμο «εκκρεμών ζητημάτων» με γείτονές τους, λίγες μέρες αφότου ο Ζ. Ζάεφ επισκέπτεται το Βερολίνο για συνάντηση με την καγκελάριο Αγκ. Μέρκελ, όπως και με τον Γερμανό Πρόεδρο Φ. Σταϊνμάγερ.

Ενδεικτική των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που φουντώνουν είναι η συνέντευξη που παραχωρεί την ίδια περίοδο ο ΥΠΕΞ της Ρωσίας, Σ. Λαβρόφ, υπογραμμίζοντας ότι «μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, πραγματοποιήθηκαν τρία κύματα επέκτασης του ΝΑΤΟ και το καθένα έφερε τη στρατιωτική υποδομή του ΝΑΤΟ πιο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας. Τώρα θέλουν να εμπλέξουν τα Βαλκάνια σε αυτό το παιχνίδι, βάζοντας τις βαλκανικές χώρες σε θέση να κάνουν μια επιλογή: "Είστε είτε με τη Δύση είτε με τη Ρωσία"», «υπενθυμίζοντας» ότι «απαιτούσαν από την Ουκρανία να κάνει την ίδια επιλογή και ως αποτέλεσμα η ουκρανική κοινωνία και το κράτος θρυμματίστηκαν...».

Το Μάρτη οι πιέσεις εντείνονται, στα Βαλκάνια περιοδεύει ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Γ. Μίτσελ, το ζήτημα εξετάζει και η Σύνοδος των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ.

Οι επαφές μεταξύ των ΥΠΕΞ των δύο κρατών συνεχίζονται επί τη βάσει πλέον σχεδίων και προτάσεων συμφωνίας.

Μέσα Μάη, Τσίπρας και Ζάεφ συναντώνται στο περιθώριο των εργασιών της Συνόδου Κορυφής ΕΕ - Δυτικών Βαλκανίων στη Σόφια, υπό το «άγρυπνο βλέμμα» της ΕΕ, που προσφέρεται μάλιστα να τεθεί «εγγυητής» της υλοποίησης της όποιας συμφωνίας. Ο Ελληνας πρωθυπουργός επιβεβαιώνει ότι ναι μεν η ελληνική πλευρά «δεν αισθάνεται την πίεση της κλεψύδρας, υπάρχει όμως κλεψύδρα για την έναρξη ενταξιακής διαδικασίας, στις 25 Ιούνη, και έτσι πρέπει πολύ σύντομα να έχουμε μια εξέλιξη».

Αρχές Ιούνη, οι ΗΠΑ «θυμίζουν» το ειδικό τους ενδιαφέρον να «κλείσει» η υπόθεση. Σε ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ χαρακτηριστικά εκφράζεται η «ελπίδα» ότι «οι ηγέτες της ΠΓΔΜ και της Ελλάδας θα βρουν αμοιβαία αποδεκτή λύση (...) για το συμφέρον της ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης...».

Την ίδια ώρα, ο υφυπουργός Εξωτερικών Γ. Μίτσελ σε συνέντευξή του ξεδιπλώνει ολόκληρο τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό για την περιοχή: «Στα Βαλκάνια, αυξάνουμε τη βοήθεια κατά της ρωσικής επιρροής και συντονίζουμε τις ενέργειες με την ΕΕ για να οικοδομήσουμε μεγαλύτερη σταθερότητα. Αυτήν τη στιγμή που μιλάω, η ομάδα μας εργάζεται με την ΕΕ και τους βασικούς Ευρωπαίους εταίρους μας για τη Σερβία - Κοσσυφοπέδιο, τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη και το θέμα της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ (...) Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να διαδραματίζουν έναν αθόρυβο ρόλο, αλλά μαζί με την ΕΕ και τη Γερμανία, για να ενθαρρύνουμε μια επίλυση αυτού του αδιεξόδου, ώστε να δούμε την ΠΓΔΜ να γίνεται μέλος του ΝΑΤΟ».

Λίγες μέρες μετά, στις 12 Ιούνη, σε τηλεφωνική τους επικοινωνία Τσίπρας - Ζάεφ επισφραγίζουν τη συμφωνία, που υπογράφεται στις Πρέσπες στις 17 Ιούνη.