Ομως, τα γεγονότα είναι «πεισματάρικα», διαψεύδουν την αστική προπαγάνδα. Για παράδειγμα, μέσα από τις διαδοχικές κρίσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τη σχετική - προσωρινή εκτόνωση, γεννιούνται νέες κρίσεις, και αναπαράγεται ο «φαύλος κύκλος» γιατί οι αιτίες παραμένουν και οι αιτίες αφορούν τις στρατηγικές επιδιώξεις και τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων, τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν, αλλά και τις αντιθέσεις στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού στρατοπέδου.

Οι αναλύσεις που ξεπερνούν αυτά τα πραγματικά στοιχεία έχουν αποδειχθεί αβάσιμες, δεν υπολογίζουν τους νόμους κίνησης του ιμπεριαλιστικού συστήματος, την ιστορία των κρίσεων στο Αιγαίο, την πολύχρονη κατοχή στην Κύπρο και την Παλαιστίνη και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στην περιοχή.

Στις συνθήκες αυτές είναι πολύτιμη η παρέμβαση του ΚΚΕ, οι αρχές που τηρεί στην ανάλυση των εξελίξεων από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων και είναι ανάγκη οι αρχές αυτές να γίνουν κτήμα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας μας ώστε ο λαϊκός παράγοντας να δυναμώσει τη δράση και να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.

Η κυβέρνηση Ερντογάν προχωρά σε κλιμάκωση της επιθετικότητας. Δίπλα στην καταπάτηση συριακών εδαφών, δυνάμωσε την επέμβαση στη Λιβύη, έβαλε βάσεις και έδωσε πολιτικο-στρατιωτική στήριξη στην κυβέρνηση Σάρατζ για να προχωρήσει ανατολικά προς την κατάκτηση του πετρελαϊκού κέντρου της Σύρτης, να «καθαρίσει» με τις δυνάμεις του Χάφταρ, οι οποίες στηρίζονται από τη Ρωσία, τη Γαλλία και την Αίγυπτο, που ετοιμάζεται ακόμα και για συνολική πολεμική σύγκρουση.

Παράλληλα, οι τουρκικές δυνάμεις ξαναχτύπησαν στο Βόρειο Ιράκ (Κουρδιστάν) και δεσμεύτηκαν για στρατιωτική στήριξη στο πλευρό του Αζερμπαϊτζάν, που βρίσκεται σε πολεμική αναμέτρηση με την Αρμενία. Στο Αιγαίο συνεχίστηκαν οι υπερπτήσεις, η αμφισβήτηση ελληνικών νησιών και της Συνθήκης της Λοζάνης, μπήκε στο στόχαστρο το πρωτόκολλο του 1926 που καθόρισε τα χερσαία σύνορα στον Εβρο. Στο περιβάλλον αυτό έλαβε χώρα η μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς - μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς - σε τζαμί και αναγγέλθηκαν σεισμικές έρευνες του πλοίου «Oruc Reis» στο Καστελόριζο.

Τοποθετήσεις που μιλούν για απομόνωση της Τουρκίας και δεν υπολογίζουν τις γενικότερες γεωστρατηγικές επιδιώξεις της αστικής τάξης των γειτόνων σε μια ευρύτερη περιοχή («Γαλάζια Πατρίδα»), με όπλο την οικονομική και στρατιωτική τους δύναμη, τη στήριξη ή, ανάλογα, την ανοχή που έχουν από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, τη συνεργασία με τη Ρωσία, είναι εντελώς αβάσιμες.

Οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ δεν οικοδομήθηκαν επί Προεδρίας Τραμπ αλλά μέσα από τις διαδοχικές κυβερνήσεις Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών, οι οποίες προκειμένου να υπηρετήσουν τις στρατηγικές τους επιδιώξεις διατηρούν σε υψηλό επίπεδο τις συμμαχικές σχέσεις μαζί της παρά τις υπαρκτές αντιθέσεις και τις κατά καιρούς αναταράξεις στο γενικότερο τοπίο του ιμπεριαλιστικού «παιχνιδιού».

Οι ευκαιριακές «κριτικές» παρατηρήσεις των ΗΠΑ σε ακρότητες της τουρκικής κυβέρνησης που προκαλούν προβλήματα σε ισορροπίες στην περιοχή και στην ενιαία δολοφονική δράση του ΝΑΤΟ δεν πρέπει να ξεγελάνε το λαό. Πρόκειται για επιλεγμένες κινήσεις που συμβαδίζουν με την προσπάθεια διαφύλαξης των αμερικανικών σχέσεων με την Ελλάδα, την αξιοποίηση της βάσης της Σούδας και των άλλων βάσεων του θανάτου, την ένταξη των Ναυπηγείων της Σύρου και της Ελευσίνας, των λιμανιών της Αλεξανδρούπολης και της Καβάλας στους αμερικανικούς πολιτικούς, οικονομικούς, στρατιωτικούς σχεδιασμούς που παρακολουθούν τις κινήσεις της Κίνας (π.χ. στο λιμάνι του Πειραιά) και την επέκταση της δραστηριότητας της Ρωσίας.

Οι ΗΠΑ υπολογίζουν τη στρατηγική σημασία της Τουρκίας στην περιοχή, εκτιμούν το ρόλο της στη Μαύρη Θάλασσα, την ισχυρή παρουσία του τουρκικού στρατού στο ΝΑΤΟ και δουλεύουν συστηματικά για την αποδυνάμωση των ρωσο-τουρκικών σχέσεων. Η πρόσφατη δήλωση του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ περί «διαφιλονικούμενων θαλάσσιων ζωνών» στην Ανατ. Μεσόγειο δεν είναι «γκάφα» αλλά ευθεία βολή υπονόμευσης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, ενώ η διορθωτική (δήθεν) δήλωση του Αμερικανού πρέσβη Πάιατ συνιστά επιβεβαίωση αυτής της πολιτικής και η κυβέρνηση το δικαιολόγησε με αστείους ισχυρισμούς.

«Η Ελλάδα και η Τουρκία είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και τα προβλήματα που υπάρχουν στις σχέσεις τους πρέπει να αντιμετωπίζονται με πνεύμα συνεργασίας». Αυτό επαναλαμβάνουν διαρκώς οι Αμερικανοί παράγοντες κι αυτό είναι το «ψητό» της υπόθεσης γιατί μέσα από αυτήν την προσέγγιση εξασφαλίζονται τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Επιμελώς επιχειρείται να αποκρυφτεί η στάση του ΝΑΤΟ, το οποίο προκειμένου να εξασφαλίσει την τουρκική συμμετοχή στη λυκοσυμμαχία ως εργαλείο προώθησης των επιθετικών του σχεδίων φαίνεται ότι «κάνει την πάπια» αλλά πρακτικά ενθαρρύνει, μεθοδικά, τις τουρκικές κινήσεις, στη Συρία, στη Λιβύη, στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο.

Επί της ουσίας, όσο οξύνεται η αντιπαράθεση των ΗΠΑ με την Κίνα και τη Ρωσία και ανακατεύεται η «τράπουλα» στην περιοχή, τόσο ο αμερικανοΝΑΤΟικός ιμπεριαλισμός θα δυναμώνει την πίεση για να εξασφαλίσει την ενότητα της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και την υλοποίηση των σχεδίων των αμερικανικών μονοπωλίων στην περιοχή. Στην πορεία των εξελίξεων θα ενισχύεται η παρέμβαση για επιδιαιτησία πάνω και κάτω από το τραπέζι για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και θαλάσσιων ζωνών της Ανατ. Μεσογείου σ' ένα «παζάρι» που οδηγεί στην καταπάτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και στρέφεται κατά του ελληνικού, του κυπριακού και του τουρκικού λαού, κατά των λαών της περιοχής.

Εκτός από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην ΕΕ εμπαίζοντας τους εργαζόμενους. Καλλιεργήθηκαν προσδοκίες από την επίσκεψη του υπεύθυνου της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Ζ. Μπορέλ, στην Τουρκία και τη συνάντηση με την ηγεσία της γειτονικής χώρας (6 - 7/7/20). Ο Z. Μπορέλ δήλωσε: «Βρίσκομαι εδώ για να βρεθεί μια λύση στην αντιπαράθεση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στην Ανατ. Μεσόγειο (...) Η ΕΕ σχεδιάζει να προχωρήσει σε μια νέα συμφωνία με την Τουρκία, να επικαιροποιήσει τους διμερείς δεσμούς αναφορικά με όλα τα προβληματικά θέματα, ανάμεσα στα οποία η προσφυγική κρίση, η κρίση στη Λιβύη και τη Συρία αλλά και η τελωνειακή ένωση».

Πρόκειται επίσης για διαμεσολάβηση που προωθεί μελετημένα το σενάριο του διαλόγου για τη συνεκμετάλλευση, με τη συμμετοχή της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου όπου αυτό το διάστημα έχει αναδειχθεί «η μοιρασιά των εσόδων» από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων μεταξύ των δύο κοινοτήτων (ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής), καταπατώντας την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ξεπερνώντας ότι στο νησί παραμένει η τουρκική κατοχή για 46 χρόνια και ετοιμάζεται διχοτομική λύση δύο κρατών.

Η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα επαναλαμβάνουν προκλητικά ότι τα προβλήματα π.χ. στο Αιγαίο δεν είναι ελληνοτουρκικά αλλά ευρω-τουρκικά, ότι η Ελλάδα είναι «φρουρός» των ευρωπαϊκών συνόρων. Ομως, ο καθένας που γνωρίζει γεωγραφία μπορεί να κατανοήσει ότι αυτή η προσέγγιση είναι εξωπραγματική και την παίρνει ο άνεμος. Οι θέσεις αυτές χρησιμοποιούνται για τη νομιμοποίηση των παρεμβάσεων της ευρωπαϊκής λυκοσυμμαχίας, δίπλα στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, με στόχο την ένταξη των προβλημάτων που εκδηλώνονται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις στο γενικότερο ιμπεριαλιστικό παζάρι και το στήσιμο διαπραγματεύσεων που καταπατούν εδαφικά δικαιώματα της χώρας.

Την προηγούμενη περίοδο, ο κρατικός προπαγανδιστικός μηχανισμός επιδόθηκε σε μεγάλη προβολή της «σημασίας» του Συμβουλίου των Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ (15/7) και καλλιεργήθηκαν προσδοκίες για μέτρα κατά της τουρκικής επιθετικότητας, αλλά «άνθρακες ο θησαυρός». Το Συμβούλιο τελείωσε χωρίς τίποτα ιδιαίτερο και το παραμύθι παρατάθηκε για τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ (17 - 21/7), αλλά κι εδώ συνειδητή εξαπάτηση. Γιατί το βασικό ζήτημα ήταν η συμφωνία - συμβιβασμός για το αντιλαϊκό «Ταμείο Ανάκαμψης» και δεν απασχόλησαν καν τους Ευρωπαίους ηγέτες οι επικίνδυνες αποφάσεις της Τουρκίας στην περιοχή. Λίγο μετά τη Σύνοδο Κορυφής εκδόθηκε η NAVTEX για έρευνες του «Oruc Reis» στο Καστελόριζο. Τώρα ως εργαλείο αποπροσανατολισμού του λαού έριξαν το νέο προπαγανδιστικό «τρικ», για ειδική συνάντηση κορυφής της ΕΕ το Σεπτέμβρη και σύνοδο των κρατών του Νότου με πρωτοβουλία του Μακρόν. Αυτό όμως που μετράει είναι οι ισχυρές σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας, οι οικονομικές δραστηριότητες που ξεπερνούν τα 250 δισ. ευρώ.

Η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα χαιρέτισαν τις πρωτοβουλίες της Γερμανίας που έχει την ευθύνη της προεδρίας της ΕΕ και έχει πάρει πάνω της την υπόθεση του συμβιβασμού ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Περισσεύουν οι στημένες αναλύσεις που τροφοδοτήθηκαν από τη μεσολάβηση της Γερμανίας για την τηλεφωνική συνομιλία Μητσοτάκη - Ερντογάν (26/6) και τη μυστική τριμερή συνάντηση στο Βερολίνο (14/7) που δεν είναι καθόλου τυπική, όπως παρουσιάστηκε. Οι δηλώσεις του Ι. Καλίν, εκπροσώπου του Ερντογάν, είναι χαρακτηριστικές. Ο Ι. Καλίν αναφέρθηκε στα ζητήματα του Αιγαίου, της υφαλοκρηπίδας, των θαλάσσιων αρμοδιοτήτων, της αποστρατικοποίησης των νησιών, στο θέμα των ερευνών και γεωτρήσεων στις «αμφιλεγόμενες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου», όπως είπε, και άλλα.

Η Γερμανία έχει (μεγάλα) κοινά συμφέροντα με την Τουρκία. Περίπου 3,5 εκατ. άνθρωποι τουρκικής καταγωγής διαμένουν στη χώρα αυτή. Το Προσφυγικό είναι κρίσιμο στοιχείο συναλλαγής ανάμεσα στην ΕΕ, ιδίως τη Γερμανία, και την Τουρκία. 4.500 γερμανικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στη γειτονική χώρα.

Με βάση στοιχεία της Eurostat, την περίοδο 2009 - 2019 η Γερμανία ήταν ο μεγαλύτερος εισαγωγέας αλλά και ο μεγαλύτερος εξαγωγέας εμπορευμάτων στην Τουρκία ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ. Τους πρώτους 8 μήνες του 2019 η Τουρκία αγόρασε από τη Γερμανία οπλισμό αξίας 250,4 εκατ. ευρώ.

Οι δυνάμεις της ευρω-λαγνείας έχουν δώσει τα «ρέστα» τους στην προβολή της «συνεισφοράς» της Γαλλίας και του Μακρόν «στο πλευρό της Ελλάδας». Ομως, το βασικό ζήτημα είναι πως η Γαλλία κοιτάζει τα δικά της συμφέροντα, που σ' αυτήν τη φάση των εξελίξεων συναντιούνται με τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, γιατί η γαλλική αστική τάξη είναι σε ανταγωνισμό με την τουρκική στην Ανατ. Μεσόγειο και ιδιαίτερα στη Λιβύη για τον έλεγχο της πολύπαθης αυτής χώρας και του ενεργειακού της πλούτου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Γαλλία πρωτοστάτησε στη στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη το 2011 και έχει μεγάλες ευθύνες για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα. Η Γαλλία ανησυχεί για την επέκταση των τουρκικών συμφερόντων στην Αλγερία και την Τυνησία, γενικότερα στη Β. Αφρική. Βεβαίως, οι σχεδιασμοί αλλάζουν και οι συμμαχίες διαταράσσονται, όπως δείχνει και η συζήτηση για την ακύρωση της αγοράς των γαλλικών φρεγατών «Belh@rra» από την ελληνική κυβέρνηση, που προσβλέπει σε παρόμοια συνεργασία με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Οι επιλογές της ελληνικής αστικής τάξης, της κυβέρνησης της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων είναι η βαθύτερη ενσωμάτωση της χώρας στους ευρωατλαντικούς μηχανισμούς και η καλλιέργεια απατηλών προσδοκιών ότι η παρέμβασή τους στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μπορεί να δώσει διέξοδο, να εξασφαλίσει την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή. Πρόκειται για μύθο που είναι ανάγκη να απορριφθεί από το λαό, να καταρριφθεί γιατί περιέχει πολύ επικίνδυνα στοιχεία.

Το βασικό ζήτημα είναι ότι τα προβλήματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις γεννιούνται και οξύνονται ενώ τα δύο αυτά καπιταλιστικά κράτη είναι βουτηγμένα μέχρι το λαιμό μέσα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Οι εξελίξεις δεν αφήνουν περιθώρια για αναμονή και αυταπάτες. Μέσα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με ετοιμοπόλεμες αμερικανικές βάσεις και τη μετατροπή της χώρας σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο, δυναμώνει η τουρκική επιθετικότητα, και η ελληνική κυβέρνηση - όπως και οι προηγούμενες - εμπλέκει συνεχώς τη χώρα πιο βαθιά στους πολεμικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή και παίρνει μέρος σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες εκδόθηκε και η πρόσφατη τουρκική NAVTEX που άνοιξε το δρόμο για έρευνες του πλοίου «Oruc Reis» στην περιοχή του Καστελόριζου και η κατάσταση που διαμορφώθηκε με τη διάταξη μεγάλου αριθμού πολεμικών πλοίων (και από τις δύο πλευρές) και τη γενικότερη στρατιωτική ετοιμότητα, περιείχε στοιχεία θερμού επεισοδίου ή δεν απείχε πολύ από αυτό. Ετσι, η κατάχρηση της έννοιας της αποκλιμάκωσης συσκοτίζει την ουσία αυτών των γεγονότων. Η τουρκική ηγεσία μετράει τα δεδομένα, χρησιμοποιεί ελιγμούς αφού έχει πάρει πρώτα εγγυήσεις κι αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό. Οποιος ερμηνεύει την αναστολή των ερευνών του «Oruc Reis» ως αποτέλεσμα αναδίπλωσης και φόβου από τις παρεμβάσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ είναι «βαθιά νυχτωμένος».

Τα προβλήματα παραμένουν γιατί είναι ενεργές οι αιτίες τους. Οι υπερπτήσεις συνεχίζονται, στην κυπριακή ΑΟΖ προσεγγίζει το ερευνητικό «Barbaros», όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά και για το λόγο αυτό τοποθετήσεις κυβερνητικών στελεχών που καταμετρούν «δύο ήττες στον Ερντογάν», υπονοώντας τον Εβρο και τα πρόσφατα γεγονότα στην Ανατ. Μεσόγειο υπηρετούν σκοπιμότητες και τροφοδοτούν ύπουλο εφησυχασμό για το ρόλο των «μεγάλων δυνάμεων» και την παρέμβασή τους. Επιπλέον, υποτιμούν τη στρατηγική της Τουρκίας για τη δημιουργία τετελεσμένων και την αξιοποίησή τους στη συνέχεια.

Οι εξελίξεις μαρτυρούν ότι με εφόδιο το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο η τουρκική ηγεσία θα συνεχίσει τις προκλητικές ενέργειες και η αμφισβήτηση του πρωτοκόλλου του 1926 στον Εβρο και της Συνθήκης της Λοζάνης θα επανέλθει με μεγαλύτερη ένταση, μέχρι να υλοποιηθεί ο στόχος της εφ' όλης της ύλης διαπραγμάτευσης για τη συνεκμετάλλευση μέσω ή χωρίς το Δικαστήριο της Χάγης, με την «εποπτεία» των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Η κυβερνητική πρακτική παγιδεύει τη χώρα σε επιλογές που χαρακτηρίζονται από απαράδεκτους συμβιβασμούς, οι οποίοι αξιοποιούνται από την τουρκική ηγεσία. Αυτό έγινε με την ελληνο-ιταλική συμφωνία, που ο πρωθυπουργός αποκάλεσε «ιστορική». Η συμφωνία αυτή αφομοιώθηκε μέσα στη δίνη των εξελίξεων στην περιοχή και το πιο σημαντικό της στοιχείο είναι η μειωμένη επήρεια των Στροφάδων και των Διαπόντιων νησιών (που κατέχουν στρατηγική θέση στο Ιόνιο Πέλαγος, στο «τριεθνές», Ελλάδα - Ιταλία - Αλβανία) και η παραχώρηση κυριαρχίας στην Ιταλία (για 6 μίλια) - τουλάχιστον για την αλιεία - στην περίπτωση της επέκτασης της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια, με τοποτηρητή την ΕΕ, και την Κοινή Αλιευτική Πολιτική της.

Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι διαπραγματεύσεις με την Αίγυπτο, στις οποίες συζητείται μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ, που πετάει έξω το Καστελόριζο και ακυρώνει τα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας - Κύπρου, ενώ έχει τεθεί στο τραπέζι το θέμα της μειωμένης επήρειας της Κρήτης, της Κάσου, της Καρπάθου και της Ρόδου.

Στο πλαίσιο των παζαριών η κυβέρνηση υποθάλπει τη βρώμικη θεωρία του «μαξιμαλισμού», που αναμασούν διάφορα παπαγαλάκια στα Μέσα Ενημέρωσης, τα οποία υποβαθμίζουν προκλητικά το Καστελόριζο ως τμήμα της ενιαίας ελληνικής επικράτειας που έχει τα ίδια δικαιώματα με την ηπειρωτική χώρα.

Συνολικά, τα γεγονότα υπογραμμίζουν τη στρατηγική σύμπλευση της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. Οι επιμέρους διαφοροποιήσεις δεν αλλάζουν αυτήν τη διαπίστωση. Η θέση π.χ. που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ περί κυρώσεων της ΕΕ σε βάρος της Τουρκίας έχει δοκιμαστεί και είναι εφεύρημα που καλλιεργεί αυταπάτες για το ρόλο της ευρωπαϊκής λυκοσυμμαχίας. Το ίδιο ισχύει για τη θέση του περί σύγκλησης του Συμβουλίου πολιτικών αρχηγών στο έδαφος της υποστήριξης της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» των ελληνικών μονοπωλίων, της πολιτικής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, της αναπαραγωγής του αστικού δόγματος της λεγόμενης «εθνικής ομοψυχίας», που αποτελεί το όχημα χειραγώγησης και εγκλωβισμού του λαού στην κυρίαρχη πολιτική. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ περί μερικής επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια, στο Ιόνιο Πέλαγος και την Κρήτη, εκτός του ότι αξιοποιείται από την Τουρκία για να δικαιολογήσει τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, αναδεικνύει ένα γενικότερης σημασίας ζήτημα. Το δικαίωμα της Ελλάδας, όπως και κάθε κράτους, για την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια σύμφωνα με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, μπαίνει στις μυλόπετρες των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και ανταγωνισμών, γίνεται μοχλός συναλλαγών και δεν μπορεί να υπηρετήσει τα συμφέροντα του λαού μας και των άλλων λαών.

Το ΚΚΕ τεκμηριώνει τις θέσεις του μέσα από τα πραγματικά γεγονότα, που τονίζουν ότι ο λαός δεν πρέπει να δείξει καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και σε κάθε αστική κυβέρνηση ή κόμμα που εμπλέκει τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανακηρύσσει σωτήρες τις δυνάμεις που ευθύνονται για τους πολέμους στην περιοχή.

Η Κοινή Ανακοίνωση του ΚΚΕ και του ΚΚ Τουρκίας θέτει πολύ σοβαρά ζητήματα και δείχνει την κατεύθυνση της πάλης των λαών της γειτονιάς μας.

Τα δύο ΚΚ τάσσονται ενάντια σε θερμό επεισόδιο και πολεμική εμπλοκή, ενάντια στις παραβιάσεις των συνόρων και στην αμφισβήτηση των διεθνών Συνθηκών που τα καθορίζουν. Παλεύουν για την αποδέσμευση των δύο χωρών από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για την εκδίωξη των αμερικανικών και ΝΑΤΟικών βάσεων.

Το ΚΚΕ και το ΚΚΤ δηλώνουν ότι οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους. Εχουν συμφέρον να διεκδικήσουν να ζούνε ειρηνικά και να παλεύουν για το δικό τους μέλλον, κόντρα στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, στα καπιταλιστικά κέρδη, που οδηγούν σε εντάσεις, ακόμα και σε πολεμική σύγκρουση. Για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, το «ξερίζωμα» των αιτιών που οδηγούν τους λαούς στην «κρεατομηχανή» του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Με «προξενήτρες» τους ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς - εταίρους της ελληνικής αστικής τάξης, στρώνεται μέρα με τη μέρα το χαλί των επικίνδυνων διευθετήσεων με την Τουρκία σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.

Μετά τη NAVTEX της Τουρκίας νότια του Καστελόριζου και τις ανακοινώσεις Ερντογάν ότι «αναστέλλονται» οι έρευνες για ένα μήνα προκειμένου να δοθεί χώρος για διάλογο, ήρθε άλλη NAVTEX, στην ΑΟΖ της Κύπρου, να προσθέσει νέα επεισόδια. Εντατικά «τρέχουν» τα ευρω-τουρκικά παζάρια με την ευθύνη της προεδρεύουσας στην ΕΕ, Γερμανίας, με το Αιγαίο να γίνεται μέρος αυτών των διαπραγματεύσεων, που περιλαμβάνουν μια μεγάλη γκάμα θεμάτων. Και σε αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιούνται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, δείχνοντας τους μεγάλους κινδύνους από τις διευθετήσεις που μαγειρεύονται, με ευθύνη της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων.

Είναι χαρακτηριστικά όσα σημείωσε η σύμβουλος του ύπατου εκπροσώπου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ Ζ. Μπορέλ, Νάταλι Τότσι, αρθρογραφώντας στο «Pοlitico». Ξεκαθάρισε ότι «μια Ανατολική Μεσόγειος στην οποία η Τουρκία δεν απολαμβάνει κομμάτι από την πίτα απλά δεν μπορεί να συμβαδίσει με τη σταθεροποίηση της Λιβύης», δείχνοντας έτσι τι σημαίνει η περιβόητη ένταξη των Ελληνοτουρκικών στο ευρω-τουρκικό παζάρι. Επισήμανε ακόμη ότι «ο εκσυγχρονισμός της τελωνειακής ένωσης ΕΕ - Τουρκίας πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως ανανεωμένη βάση για την καθιέρωση δομικής συνεργασίας στα πεδία της Ενέργειας, της Ασφάλειας και το Μεταναστευτικό», για να καταλήξει: «Αντί να χτυπάμε τα κεφάλια μας στον τοίχο της "ήπιας αντιπαράθεσης"(με την Τουρκία), έχει έρθει ο καιρός για την ΕΕ - μέσω Παρισιού, Αθήνας και Λευκωσίας - να δοκιμάσει μια επιτόπου στροφή και να ξεκινήσει να αντιμετωπίζει την Τουρκία ως εταίρο, αντί για αντίπαλο...». Ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, από την πλευρά του, Πίτερ Στάνο, σχολιάζοντας την αποστολή του «Μπαρμπαρός» στην κυπριακή ΑΟΖ, η οποία είναι σε εξέλιξη, εξέφρασε την ανησυχία των Βρυξελλών μη τυχόν επηρεαστεί το κλίμα διαλόγου το οποίο εποπτεύουν, υπενθυμίζοντας ότι ένα από τα τελευταία συμπεράσματα των Ευρωπαίων ΥΠΕΞ ήταν «ο ύπατος εκπρόσωπος να διερευνήσει περαιτέρω δρόμους που θα μπορούσαν να συμβάλουν στη μείωση των εντάσεων και να προετοιμάσουν επιλογές για περαιτέρω κατάλληλα μέτρα που θα μπορούσαν να ληφθούν».

Ακόμα πιο ενδεικτικές είναι οι συστάσεις που πυκνώνουν στην ίδια τη Γερμανία, στο πλαίσιο των πρωταγωνιστικών ρόλων που αναλαμβάνει από τη θέση του προέδρου της ΕΕ. Η εφημερίδα «Suddeutsche Zeitung» έγραφε προ ημερών ότι «η Αγκυρα ανέβαλε προς το παρόν τις προκλητικές γεωτρήσεις της», για να επισημάνει μετά: «Τώρα (Ελλάδα και Τουρκία) θα πρέπει να μιλήσουν. Αυτό όμως σημαίνει πως η Αθήνα θα πρέπει να απομακρυνθεί από τις σκληρές θέσεις της για τα κυριαρχικά δικαιώματα των 3.000 νησιών και νησίδων της...». Ανάλογες παροτρύνσεις εκφράζουν διάφοροι εκπρόσωποι αστικών επιτελείων, όπως ένα στέλεχος του Ινστιτούτου Διεθνούς Δικαίου από το Πανεπιστήμιο του Κιέλου (στη Γερμανία), που πρότεινε «μέχρι να βρεθεί οριστική λύση, οι χώρες να συμφωνήσουν σε μια προσωρινή λύση που θα προσφέρεται για κοινή οικονομική ανάπτυξη των διαφιλονικούμενων θαλάσσιων περιοχών, χωρίς αξιώσεις (στην παρούσα φάση) και χωρίς πρόβλεψη του σχήματος της μεταγενέστερης συμφωνίας... (Ετσι) μοιράζονται τα κέρδη μέχρι, ίσως, κάποια μέρα, συμφωνηθεί...». Με αυτόν τον τρόπο - συνέχισε - η κοινή αξιοποίηση αυτών των περιοχών μπορεί τελικά να αποτελέσει βάση για μόνιμη λύση.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ επανέλαβε τη «βαθιά ανησυχία» των ΗΠΑ «για τα δεδηλωμένα σχέδια της Τουρκίας για έρευνα για φυσικούς πόρους στα ύδατα της Κύπρου», με αφορμή τη NAVTEX για έρευνες από το «Μπαρμπαρός». Θυμίζουμε τις δηλώσεις του αμερικανικού ΥΠΕΞ περί «αμφισβητούμενων υδάτων», σε συνέχεια αντίστοιχων δηλώσεων Ευρωπαίων αξιωματούχων, που δημιουργούν «τετελεσμένα» γκριζαρίσματα και νομιμοποιούν τις απαράδεκτες τουρκικές διεκδικήσεις. Αξίζει δε να καταγραφεί και η επισήμανση που έκανε στενός συνεργάτης του Τζο Μπάιντεν (υποψήφιου για την Προεδρία των ΗΠΑ) και στέλεχος του ιδρύματος «Penn Biden Center for Diplomacy and Global Engagement», ο οποίος επισήμανε πως «εφεξής, οι επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με μια ισχυρή, συντονισμένη συνεργασία των ΗΠΑ με την ΕΕ», μοιάζοντας να εκφράζει και έναν αμερικανικό προβληματισμό για την έκταση που μπορεί να αποκτήσει η αυτοτελής παρέμβαση των Ευρωπαίων...

Στο ναρκοθετημένο αυτό πλαίσιο για το λαό και τα κυριαρχικά του δικαιώματα, έρχονται και οι παρεμβάσεις υπουργών της ΝΔ, που επιβεβαιώνουν ότι τα επεισόδια στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου μιας σύνθετης διαπραγμάτευσης που είναι σε εξέλιξη με τη σφραγίδα ΗΠΑ και ΕΕ. Οπως είπε ο Ν. Δένδιας σε συνεντεύξεις του μέσα στη βδομάδα, υπερασπιζόμενος αυτόν το διάλογο, «οι διαφορές Ελλάδας και Τουρκίας αφορούν την υφαλοκρηπίδα και τις υπερκείμενες θαλάσσιες ζώνες». Μια τοποθέτηση που γεννά ερωτήματα, καθώς οι «υπερκείμενες θαλάσσιες ζώνες» περιλαμβάνουν όχι μόνο την ΑΟΖ, αλλά και τα χωρικά ύδατα όπου ένα κράτος ασκεί απόλυτη κυριαρχία. Ερωτηθείς, μάλιστα, ο υπουργός αν εννοεί μόνο την ΑΟΖ, απέφυγε να απαντήσει, λέγοντας σε «διπλωματική γλώσσα»: «Μη σας μπλέξω τώρα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά έτσι όπως το λέτε περιγράφεται επαρκώς».

Αναφορικά, εξάλλου, με το ενδεχόμενο υπογραφής συμφωνίας καθορισμού ΑΟΖ με την Αίγυπτο, απάντησε ότι «έχει υπάρξει πρόοδος» και συμπλήρωσε ότι αυτή η συμφωνία «θα μπορούσε να έχει φάσεις. Η πρώτη φάση να είναι μια μερική οριοθέτηση ενός τμήματος των θαλάσσιων ζωνών τις οποίες έχουμε να διαμοιράσουμε με την Αίγυπτο», επαναλαμβάνοντας παλιότερες τοποθετήσεις για εξαίρεση του Καστελόριζου, κλείνοντας το μάτι στην τουρκική πλευρά, που με το τουρκο-λιβυκό σύμφωνο ουσιαστικά «εξαφανίζει» το ακριτικό νησί.

Παραπέρα, επιβεβαίωσε τη μεγάλη κινητικότητα που υπάρχει στο παρασκήνιο: «Είμαστε σε επίπεδο συζητήσεων, επαφών (...) που θα μπορούσαν, εάν πετύχουν, να οδηγήσουν σε επανέναρξη των διερευνητικών». Επιβεβαίωσε επίσης την αυξημένη παρέμβαση Μέρκελ, λέγοντας ότι «η καγκελάριος έχει και το θεσμικό καθήκον (...) γιατί έχει σαφή ευρωπαϊκή συνείδηση να χειριστεί θέματα που αφορούν την ασφάλεια της ΕΕ και των κρατών - μελών της ΕΕ»...

Θύμισε, τέλος, ότι «έχουν γίνει 60 γύροι διερευνητικών συνομιλιών». «Με κεκτημένο αυτών των 60 γύρων που είναι σημαντικό κεκτημένο, μπορούμε να προχωρήσουμε», «να ξεκινήσουμε πάλι από εκεί που σταμάτησαν οι διερευνητικές το 2016», πιάνοντας (και σε αυτό το θέμα) το νήμα από εκεί που το άφησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, «και αν δεν μπορέσουμε να το λύσουμε, μπορούμε κάλλιστα να οδηγηθούμε στη Χάγη και να λυθεί εκεί», είπε.

Από τη δική της πλευρά, η Τουρκία επιδιώκει διάλογο «χωρίς όρους και προϋποθέσεις», ενώ όπως τόνισε και ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας, Ιμπραχίμ Καλίν, αναγγέλλοντας μια προσωρινή αναβολή των γεωτρήσεων, ζητούμενο για την Αγκυρα είναι«μια εποικοδομητική προσέγγιση» αλλά και το πώς «θαείμαστε ένα βήμα μπροστά στις διαπραγματεύσεις». Ο Καλίν υποστήριξε ότι «στην τελευταία μας NAVTEX η Ελλάδα αντέδρασε με υπερβολικό τρόπο» και επισήμανε ότι «η περιοχή των ερευνών του "Oruc Reis" σχεδιάστηκε 180 χιλιόμετρα από το Καστελόριζο».

Την ίδια στιγμή, ο Τούρκος υπουργός Αμυνας, Χουλούσι Ακάρ, επανέλαβε ότι «κάθε ενεργειακό σχέδιο που προχωρά στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς τη συμμετοχή της Τουρκίας είναι καταδικασμένο να αποτύχει». Πάντως, ο Ακάρ από την Αδριανούπολη, όπου επιθεώρησε μονάδα του στρατού, δήλωσε την Παρασκευή ότι «περιμένουμε να έχουμε μια συνάντηση με τους Ελληνες γείτονες στην Αγκυρα τις επόμενες ημέρες. Προσπαθούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας με αυτές και άλλες παρεμφερείς συναντήσεις.Η δουλειά μας συνεχίζεται σ' αυτήν την κατεύθυνση». Κατά πηγές, η συνάντηση ενδέχεται να αφορά «ανταποδοτική επίσκεψη» ελληνικής στρατιωτικής αντιπροσωπείας στο πλαίσιο των περιλάλητων ΜΟΕ (Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης) καθώς αντίστοιχη τουρκική αντιπροσωπεία είχε καταφτάσει στην Αθήνα για τον ίδιο σκοπό στις 17 Φλεβάρη φέτος.

Στο μεταξύ, ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης, Φουάτ Οκτάι, εξήγησε ότι στόχος της Αγκυρας είναι να ανατρέψει ευρύτερους γεωπολιτικούς συμβιβασμούς από τους οποίους εκτιμά ότι ζημιώνεται πολλαπλά. «Εδώ και 100 χρόνια παίζεται και ένα άλλο παιχνίδι στο Αιγαίο. Αν κοιτάξετε στα ελληνικά νησιά βλέπετε καθαρά τι κάνουν», ανέφερε, και επικρίνοντας όσους επιδιώκουν «να φυλακίσουν την Τουρκία στα ηπειρωτικά (της εδάφη)» έκρινε σκόπιμο να καταγγείλει τη «γενοκτονία των μουσουλμάνων (που έγινε) στην Κρήτη»!

Για να συνεχίσει: «Η Τουρκία είδε αυτό το παιχνίδι (για τον αποκλεισμό της) και αυτό που κάνει σήμερα η Τουρκία είναι να σκίσει αυτό τον χάρτη ο οποίος άλλωστε δεν υπάρχει και να τον πετάξει». Τόνισε μάλιστα ότι το παράτυπο σύμφωνο Ερντογάν - Σάρατζ δεν είναι παρά ένα εργαλείο για «ντε φάκτο σκίσιμο αυτού του χάρτη», ανατροπής δηλαδή δυσμενών έως τώρα δεδομένων για τη χώρα του. «Αφήστε τα τεχνάσματα, παρακαλώ η Τουρκία δεν είναι μια χώρα με την οποία δεν κάθεται κάποιος να διαπραγματευτεί μαζί της. Θα καθίσουμε και θα συζητήσουμε».

Να καταγραφεί ακόμα ότι αντιδρώντας στο ψήφισμα με το οποίο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ανανέωσε τη θητεία της ειρηνευτικής δύναμης του Οργανισμού στην Κύπρο (ΟΥΝΦΙΚΥΠ), το τουρκικό ΥΠΕΞ διαμαρτυρήθηκε ότι «το Συμβούλιο αγνοεί ως πεδίο συνεργασίας (μεταξύ των δύο πλευρών στην Κύπρο) τον ισότιμο διαμοιρασμό των πηγών υδρογονανθράκων» και μεταξύ άλλων επανέφερε την πρόταση για την «καθιέρωση ενός μηχανισμού για απευθείας επαφές στρατιωτικών» μεταξύ των δύο πλευρών στο νησί.

Στο πλαίσιο των παζαριών εντάσσεται από διάφορες αναλύσεις και το άνοιγμα της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο για ορθόδοξη λειτουργία στις 15 Αυγούστου, γεγονός που χαιρετίστηκε από τον πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος τηλεφώνησε στον Ερντογάν. Στο επίκεντρο των διεργασιών - μεθοδεύσεων παραμένει και η μετατροπή σε τζαμί της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, την οποία επισκέφτηκε ο Αμερικανός πρέσβης στην Αγκυρα, Ντέιβιντ Σάτερφιλντ, όπως και τη Σχολή της Χάλκης.

Σημειώνεται, τέλος, ότι μέσα στη βδομάδα πραγματοποιήθηκαν συνεκπαιδεύσεις τόσο των ελληνικών όσο και των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων με το πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ «Αϊζενχάουερ», το οποίο πλέει στη Μεσόγειο. Σε πρώτη φάση έγιναν ασκήσεις με το Πολεμικό Ναυτικό και την Πολεμική Αεροπορία της Ελλάδας, με την κυβέρνηση να συνδέει αυτήν τη δραστηριότητα με μηνύματα που τάχα παίρνει η τουρκική πλευρά. Λίγα 24ωρα μετά ήρθε η σειρά της Τουρκίας να προχωρήσει σε ασκήσεις με τη δύναμη του αεροπλανοφόρου, με τουρκική φρεγάτα η οποία πραγματοποίησε συνεκπαίδευση και με καταδρομικό των ΗΠΑ στα νοτιοανατολικά της Κύπρου.