Ο ίδιος ο γγ του οργανισμού, Γενς Στόλτενμπεργκ, μιλώντας πριν από λίγες μέρες σε εκδήλωση που διοργάνωσαν οι «δεξαμενές σκέψης» «The German Council on Foreign Relations» και «The Brookings Institution», δίνοντας το πλαίσιο της Συνόδου, έκανε λόγο για «κρίσιμη στιγμή για τη Συμμαχία» και χωρίς περιστροφές εξήγησε ότι «ενισχύουμε την ανταπόκρισή μας στον αυξανόμενο παγκόσμιο ανταγωνισμό. Ρωσία και Κίνα ηγούνται μιας αυταρχικής απώθησης ενάντια στη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες».

Κατηγόρησε τη Μόσχα ότι «συνεχίζει το σχέδιο επικίνδυνης συμπεριφοράς της. Με μαζική στρατιωτική ανάπτυξη από Αρκτική έως Αφρική. Εκφοβίζει τους γείτονές της. Καταστέλλει την ειρηνική αντιπολίτευση στο εσωτερικό της. Και πραγματοποιεί κυβερνοεπιθέσεις και υβριδικές επιθέσεις σε χώρες του ΝΑΤΟ».

Για την Κίνα επισήμανε ότι «διεκδικεί» τη θέση της στην «παγκόσμια σκηνή», θέτοντας μια σειρά από «προκλήσεις»: «Θα έχει σύντομα τη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Εχει ήδη τον δεύτερο μεγαλύτερο αμυντικό προϋπολογισμό και το μεγαλύτερο Ναυτικό. Και επιδιώκει τον έλεγχο κρίσιμων υποδομών στις χώρες μας και σε όλο τον κόσμο. Αλλά το Πεκίνο δεν μοιράζεται τις αξίες μας», πρόσθεσε.

«Ετσι, το περιβάλλον ασφαλείας μας είναι πιο περίπλοκο και αμφισβητούμενο από ποτέ», είπε σπεύδοντας να υπογραμμίσει - για την αξία της ευρωατλαντικής «συνοχής» - ότι «καμία από τις χώρες μας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις μόνη της. Αλλά τα έθνη της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής δεν είναι μόνα. Στεκόμαστε μαζί στο ΝΑΤΟ. Αυτό είναι το περιεχόμενο του "ΝΑΤΟ 2030". Οτι στεκόμαστε δυνατοί μαζί». Εδωσε έτσι την ουσία της ατζέντας που θα καθορίσει τις κινήσεις του ΝΑΤΟ στη γεωστρατηγική σκακιέρα τα επόμενα 10 χρόνια κόντρα στους αντιπάλους του. Αλλωστε, και σε άλλο σημείο της τοποθέτησής του υπογράμμισε ότι «μέσω του "ΝΑΤΟ 2030", προσαρμοζόμαστε σε έναν πιο ανταγωνιστικό κόσμο. Οι φιλοδοξίες μας πρέπει να είναι υψηλές, καθώς οι προκλήσεις για την ασφάλειά μας είναι μεγάλες».

Δίνοντας τους τομείς - κλειδιά αυτού του προγραμματισμού, που αναμένεται να επικυρωθεί και τυπικά στη Σύνοδο της Δευτέρας τόνισε:

-- «Πρώτον, θα ενισχύσουμε το ΝΑΤΟ ως το μοναδικό και απαραίτητο φόρουμ για διατλαντικές διαβουλεύσεις. Σε όλα τα θέματα που επηρεάζουν τη διατλαντική ασφάλεια. Συμπεριλαμβανομένων, για παράδειγμα, της Συρίας, του Ιράν ή της Θάλασσας της Νότιας Κίνας», είπε στο φόντο της προσπάθειας να αμβλύνουν τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας, που μεγαλώνουν μαζί με την ένταση των ανταγωνισμών.

Εξ ου και τόνισε ότι «το ΝΑΤΟ δεν είναι απλώς μια στρατιωτική συμμαχία. Είμαστε μια πολιτική - στρατιωτική συμμαχία. Και ακόμη και όταν δεν μπορούμε να αναπτύξουμε στρατιωτική δράση, η πολιτική μας ενότητα έχει σημασία». Πρόσθεσε πως «πρέπει λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε το ΝΑΤΟ ακόμη περισσότερο. Για να αντιμετωπίσουμε τις διαφορές μας. Να δημιουργήσουμε μια κοινή κατανόηση. Και να συντονίσουμε τις απαντήσεις μας. Στρατιωτικές, οικονομικές και διπλωματικές». Πτυχή η ενίσχυση της «διατλαντικής συνοχής» που άλλωστε αποτελεί το «πλαίσιο» για τις επιχειρούμενες «διευθετήσεις» και στα Ελληνοτουρκικά, ώστε να θωρακιστεί η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο (βλέπε δίπλα).

-- Ως δεύτερο στόχο έθεσε να «ενισχύσουμε τη δέσμευσή μας για τη συλλογική μας άμυνα, έναντι όλων των απειλών», θυμίζοντας ότι «από το 2014, εφαρμόσαμε τη μεγαλύτερη ενίσχυση της συλλογικής μας άμυνας σε μια γενιά. Ενισχύσαμε την ικανότητά μας να υπερασπιστούμε όλους τους Συμμάχους. Στην ξηρά, στη θάλασσα, στον αέρα, στον κυβερνοχώρο και στο Διάστημα. Θα εφαρμόσουμε γρήγορα και πλήρως τα σχέδιά μας για την ενίσχυση της στρατιωτικής μας στάσης. Συνεχίζοντας να αυξάνουμε την ετοιμότητα των δυνάμεών μας, να εκσυγχρονίζουμε τις δυνατότητές μας και να επενδύουμε περισσότερο στη συλλογική μας άμυνα», είπε, βάζοντας βέβαια πέρα από τον «εξοπλισμό ως τα δόντια» και το θέμα της περιλάλητης «ανθεκτικότητας», όπου κάλεσε να αυξηθεί το «επίπεδο φιλοδοξίας» των κρατών - μελών.

-- Τόνισε άλλωστε ότι «ο τρίτος στόχος μας είναι η ανάπτυξη στόχων ανθεκτικότητας σε όλη τη Συμμαχία. Και η συνεργασία με τους συμμάχους για να τους μεταφράσουμε σε συγκεκριμένους εθνικούς στόχους. Για την προστασία των κρίσιμων υποδομών μας. Για να κάνουμε τις κοινωνίες μας λιγότερο ευάλωτες σε επιθέσεις και εξαναγκασμούς. Και να διασφαλίσουμε ότι οι στρατιωτικοί μας μπορούν να λειτουργούν σε ειρήνη, κρίση και σύγκρουση».

Σκοπός να μην περάσουν σε επιχειρηματικούς ομίλους αντίπαλων κέντρων κρίσιμες υποδομές των κρατών - μελών (λιμάνια, τηλεπικοινωνιακά δίκτυα κ.λπ.) και να αναπτυχθούν τέτοιες υποδομές στο εσωτερικό των κρατών - μελών ώστε στρατιωτικές δυνάμεις να διεκπεραιώνονται άμεσα στα μέτωπα αντιπαράθεσης, έχοντας σε όλα τα κρίσιμα σημεία το αναγκαίο υλικό υποστήριξης και πολεμοφόδια.

Και βέβαια με το βλέμμα και στο εσωτερικό των κρατών - μελών, ενάντια στον «εχθρό λαό» και το ενδεχόμενο στη θύελλα των ανταγωνισμών που βλέπουν μπροστά να αμφισβητήσει την «ανθεκτικότητα» της αστικής εξουσίας.

-- Ξεχωριστό και τέταρτο στόχο για τους ανταγωνισμούς που εκτείνονται σε όλα τα επίπεδα έθεσε «να ενισχύσουμε τη διατλαντική καινοτομία. Να ακονίσουμε το τεχνολογικό μας πλεονέκτημα. Και να αποτρέψουμε τα κενά καινοτομίας μεταξύ των συμμάχων. Για να διασφαλίσουμε ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε».

Στη λογική να περιορίσουν αυτό το χάσμα μεταξύ των κρατών - μελών, «θα δημιουργήσουμε έναν υπερατλαντικό επιταχυντή άμυνας. Ενα νέο κέντρο για την ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των συμμάχων στην τεχνολογία. Και στενότερη συνεργασία με τους παγκόσμιου επιπέδου ερευνητές, βιομηχανίες και νεοσύστατες επιχειρήσεις μας. Υποστηριζόμενο με επιπλέον χρηματοδότηση από τα έθνη που αποφασίζουν να συμμετάσχουν».

-- «Πέμπτον, πρέπει να παίξουμε τον ρόλο μας στην τήρηση της διεθνούς τάξης που βασίζεται στους κανόνες. Μιλώντας με μία φωνή για να υπερασπιστούμε τις αξίες και τα συμφέροντά μας. Και να ενθαρρύνουμε άλλους να παίξουν με τους κανόνες. Διασφαλίζοντας την ελευθερία ναυσιπλοΐας, την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο. Και θέτοντας νέα πρότυπα για τις αναδυόμενες τεχνολογίες», είπε, προαναγγέλλοντας νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε όλη τη Γη για τα συμφέροντα των ευρωατλαντικών μονοπωλίων.

Σε αυτήν την κατεύθυνση είπε ότι «θα ενισχύσουμε τις υπάρχουσες συνεργασίες μας, για παράδειγμα, με την ΕΕ. Και θα δημιουργήσουμε νέες δεσμεύσεις, με χώρες που σκέφτονται παρόμοια με εμάς σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής», πρόσθεσε, στο πλαίσιο των σχεδίων για το «παγκόσμιο ΝΑΤΟ».

-- Στο ίδιο αυτό πλαίσιο, έθεσε ως έκτο στόχο «να ενισχύσουμε την υποστήριξη κατάρτισης και ανάπτυξης ικανοτήτων για χώρες - εταίρους. Από το Ιράκ έως την Ιορδανία, και από τη Γεωργία έως την Ουκρανία. Σε τομείς όπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, η αντιμετώπιση επιθέσεων στον κυβερνοχώρο, η διαχείριση κρίσεων και η αμυντική μεταρρύθμιση». Εδωσε έτσι και εδώ το περίγραμμα της παρέμβασης σε άλλες χώρες, με διάφορα σχήματα και προσχήματα, για να στηθεί ανάχωμα απέναντι στους ανταγωνιστές. Αλλωστε, όπως είπε ο ίδιος ο Στόλτενμπεργκ, «το ΝΑΤΟ έχει μακρύ (τέτοιο) ιστορικό και πρέπει να το αξιοποιήσουμε. Επειδή η εκπαίδευση και ανάπτυξη ικανοτήτων των εταίρων μας είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλιστεί η σταθερότητα στη γειτονιά μας».

-- «Εβδομο η κλιματική αλλαγή. Η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι πολλαπλασιαστής κρίσεων. Ετσι, το ΝΑΤΟ πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής στην ασφάλεια». Πίσω από τις φιοριτούρες περί μείωσης των εκπομπών αερίων στρατιωτικής προέλευσης κρύβεται η έγνοια τους να πιάσουν θέσεις στους νέους διαύλους που προκύπτουν από την τήξη των πάγων, χώρια τη στήριξη που μπορεί να δώσουν στο «πάρτι» το οποίο ετοιμάζουν επιχειρηματικοί όμιλοι πάνω στις μπίζνες της «ενεργειακής μετάβασης».

-- «Ογδοο, θα συμφωνήσουμε να αναπτύξουμε την επόμενη Στρατηγική Αντίληψη (Strategic Concept) του ΝΑΤΟ», να επικαιροποιήσουν το δόγμα τους στις νέες συνθήκες ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. «Να προσαρμοστούμε στο μεταβαλλόμενο περιβάλλον ασφαλείας».

«Και, τέλος, για να κάνουμε όλα αυτά πρέπει να επενδύσουμε περισσότερα. Βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο, με επτά χρόνια διαδοχικών αυξήσεων στις αμυντικές δαπάνες από Ευρώπη και Καναδά. Πρέπει να διατηρήσουμε αυτήν την ορμή», προέτρεψε, δίνοντας σήμα για νέα κούρσα εξοπλισμών, πιο στοχευμένων μάλιστα, αφού «δεν πρέπει μόνο να επενδύσουμε περισσότερα. Πρέπει επίσης να επενδύσουμε καλύτερα. Γι' αυτό πρέπει να αυξήσουμε τον κοινόχρηστο προϋπολογισμό του ΝΑΤΟ. Για να βοηθήσουμε στη χρηματοδότηση περισσότερων συνεκπαιδεύσεων και ασκήσεων, ισχυρότερης άμυνας στον κυβερνοχώρο, προηγμένων δυνατοτήτων και περισσότερης ανάπτυξης ικανοτήτων για τους εταίρους μας. Επειδή η κοινή επένδυση μέσω του ΝΑΤΟ είναι πολλαπλασιαστής ισχύος. Είναι πιο αποτελεσματικό. Και στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα ενότητας και αποφασιστικότητας», είπε, με το βλέμμα και στα σχέδια για «αυτοτελή» ανάπτυξη στρατιωτικών ικανοτήτων, όπως και τις αντιθέσεις ΗΠΑ με Γερμανία και Γαλλία.

Δεν περνά απαρατήρητο ότι στην πορεία της συζήτησης, εστίασε στη συνεργασία ΝΑΤΟ - ΕΕ, σημειώνοντας ότι «τα τελευταία χρόνια καταφέραμε να την ανεβάσουμε σε πρωτοφανή επίπεδα. Κάνουμε περισσότερα μαζί για την αντιμετώπιση των απειλών στον κυβερνοχώρο, της στρατιωτικής κινητικότητας. Συνεργαζόμαστε μαζί στο Αιγαίο Πέλαγος», κ.λπ.

Χαιρέτισε, εξάλλου, τις προσπάθειες της ΕΕ για ανάπτυξη δικών της στρατιωτικών ικανοτήτων, αλλά έστειλε ξεκάθαρο το ...μηνυματάκι ότι «η ΕΕ δεν μπορεί να υπερασπιστεί την Ευρώπη. Η ΕΕ δεν μπορεί να αντικαταστήσει το ΝΑΤΟ ως ακρογωνιαίο λίθο για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Το 80% των αμυντικών δαπανών του ΝΑΤΟ προέρχεται από συμμάχους του ΝΑΤΟ εκτός ΕΕ. Αυτό όμως δεν αφορά μόνο τους πόρους. Αφορά επίσης τη γεωγραφία. Στο βορρά έχετε τη Νορβηγία, στο νότο έχετε την Τουρκία. Και μετά στα δυτικά, έχετε ΗΠΑ, Καναδά και Ηνωμένο Βασίλειο. Και φυσικά, όλες αυτές οι χώρες με διαφορετικούς τρόπους είναι σημαντικές για την άμυνα της Ευρώπης», τόνισε, αναδεικνύοντας την αξία της Αγκυρας ως του ανατολικού προμαχώνα της λυκοσυμμαχίας.

Το νομοσχέδιο έρχεται να «χτίσει» πάνω στα όσα περιλαμβάνονταν στον περιβόητο East Med Act (Νόμος για την Εταιρική Σχέση Ενέργειας και Ασφάλειας της Ανατολικής Μεσογείου) που ψηφίστηκε το Δεκέμβρη του 2019 από τη Γερουσία των ΗΠΑ, αναδεικνύοντας ρητά τη σημασία Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ στην αναχαίτιση των «κακόβουλων επιρροών στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή», της Ρωσίας και της Κίνας.

Παράλληλα, αποτελεί τον «πρόλογο» της «ανανεωμένης» Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ, που η κυβέρνηση θέλει να κλείσει έως τα τέλη του καλοκαιριού και που θα διευρύνει παραπέρα το αμερικανικό «αποτύπωμα» στην Ελλάδα, ενώ περιλαμβάνει και σειρά από κινήσεις που έχουν στόχο την ενίσχυση των στρατιωτικών και άλλων δυνατοτήτων των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, με σκοπό να παίξουν το ρόλο του «χωροφύλακα» για τα ευρωατλαντικά σχέδια στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και τα Βαλκάνια, ενόψει όξυνσης των ανταγωνισμών με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Οπως άλλωστε σημειώνεται και στο σχετικό δελτίο Τύπου του Μενέντεζ, «Για να διασφαλιστεί ότι η Ανατολική Μεσόγειος θα παραμείνει ασφαλής, οι ΗΠΑ πρέπει να ενισχύσουν την αμυντική τους σχέση με την Ελλάδα, υποστηρίζοντας τις προσπάθειές της να εκσυγχρονίσει τις Ενοπλες Δυνάμεις της». Ενώ ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Ρούμπιο σημείωσε ότι «αυτό το σχέδιο νόμου επιβεβαιώνει την ισχυρή δέσμευσή μας στην περιοχή, σε μια εποχή που οι κακόβουλοι παράγοντες προσπαθούν να υπονομεύσουν τη διεθνή ασφάλεια και τη σταθερότητα».

Αλλά και το ίδιο το νομοσχέδιο είναι ξεκάθαρο, αφού προβλέπει την «αναβάθμιση» του σχήματος 3 + 1 μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας, Ισραήλ και Ηνωμένων Πολιτειών (από «φόρουμ» σε «διακοινοβουλευτική εταιρική σχέση»), «ώστε να συμπεριλάβει άλλους τομείς κοινού ενδιαφέροντος για τα μέλη του», και συγκεκριμένα «ζητήματα θαλάσσιας ασφάλειας, αμυντικής συνεργασίας, ενεργειακών πρωτοβουλιών και αντιμετώπισης της κακόβουλης επιρροής της Κίνας και της Ρωσίας»!

Με «πυξίδα» τους παραπάνω στόχους το νομοσχέδιο προβλέπει επέκταση της περιβόητης Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) με την Ελλάδα «για μια περίοδο πέντε ετών και περιλαμβάνει βαθύτερες εταιρικές σχέσεις σε ελληνικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις σε ολόκληρη τη χώρα».

Με το βλέμμα σε ναυπηγεία, λιμάνια και έργα επέκτασης - αναβάθμισης στις υπόλοιπες αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, ζητάει η λεγόμενη «Αναπτυξιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (DFC - δημιουργήθηκε ως αντίβαρο στη "διπλωματία του πορτοφολιού" της Κίνας, όπως οι ίδιοι λένε) να (...) υποστηρίξει ιδιωτικές επενδύσεις σε στρατηγικά έργα υποδομής στην Ελλάδα, ώστε να περιλαμβάνει ναυπηγεία και λιμάνια που συμβάλλουν στην ασφάλεια της περιοχής και την ευημερία της Ελλάδας».

Ξεχωριστή αναφορά γίνεται και στα έργα «αναβάθμισης» της Σούδας, ζητώντας από την αμερικανική κυβέρνηση «να επαναφέρει τα κονδύλια που είχαν εγκριθεί από το Κογκρέσο» για το σκοπό αυτό αλλά είχαν κατευθυνθεί το 2019 αλλού.

Σε ό,τι αφορά την «υποστήριξη του εκσυγχρονισμού του ελληνικού στρατού», ώστε να παίξει το ρόλο του δερβέναγα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην Ανατ. Μεσόγειο, το νομοσχέδιο:

-- Ζητάει «οι Ηνωμένες Πολιτείες (...) να υποστηρίξουν την πώληση μαχητικών "F-35" στην Ελλάδα για να συμπεριλάβει εκείνα τα αεροσκάφη που παρήχθησαν αλλά δεν παραδόθηκαν ποτέ στην Τουρκία ως αποτέλεσμα του αποκλεισμού της από το πρόγραμμα λόγω της αγοράς του ρωσικού συστήματος "S-400"».

-- Καλεί την κυβέρνηση των ΗΠΑ να διαθέσει «πλεονάζον στρατιωτικό υλικό» στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, «όπως και σε άλλες χώρες στην περιοχή» (υπονοώντας μια σχέση ανάλογη με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ), «απευθείας δάνεια» στην Ελλάδα για εξοπλισμούς και στρατιωτικές υποδομές και να στηρίξει περισσότερες πρόβες πολέμου - κοινές ασκήσεις συνεργασίας για την ασφάλεια στη θάλασσα με την Κύπρο, την Ελλάδα και το Ισραήλ. Θυμίζουμε πως με βάση τον «East Med Act» οι ΗΠΑ ήραν το προηγούμενο διάστημα (μερικώς) το εμπάργκο όπλων προς την Κύπρο και έστησαν στο νησί το λεγόμενο «περιφερειακό Κέντρο Εκπαίδευσης σε θέματα Ασφάλειας CYCLOPS» (Cyprus Center for Land, Open Seas and Port Security), ακόμα έναν ευρωατλαντικό μηχανισμό.

-- Καλεί σε «ισχυρές εταιρικές σχέσεις με τον ελληνικό στρατό, ιδίως σε ευκαιρίες συμπαραγωγής με το ελληνικό Ναυτικό», ενόψει και των σχεδίων για την προμήθεια των νέων φρεγατών για τον έλεγχο των «διαύλων» στην Ανατ. Μεσόγειο και πέραν αυτής.

-- Σημειώνει ότι «είναι προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών η Ελλάδα να συνεχίσει τη μετάβαση του στρατιωτικού της εξοπλισμού από οπλικά συστήματα ρωσικής παραγωγής μέσω του ευρωπαϊκού επενδυτικού προγράμματος» ERIP (European Recapitalization Incentive Program).

Αλλά και «να συνεχίσουν να επενδύουν στην Ελλάδα μέσω του διεθνούς προγράμματος στρατιωτικής εκπαίδευσης και κατάρτισης (IMET)» που εκπαιδεύει Ελληνες στρατιωτικούς στις ΗΠΑ, για το οποίο εισηγείται να δίνεται 1 εκατομμύριο ευρώ κάθε χρόνο έως το 2026. Σημειωτέον, στα «αντικείμενα» του εν λόγω προγράμματος μεταξύ άλλων βρίσκεται η «εκπαίδευση μελλοντικών ηγετών», όπως και «η προώθηση μιας καλύτερης κατανόησης των ΗΠΑ»...

Ολα αυτά με φόντο και τα σχέδια συνεκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου, με το νομοσχέδιο να σημειώνει ότι «η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών θα πρέπει να ιδρύσει το Κέντρο Ενέργειας Ηνωμένων Πολιτειών - Ανατολικής Μεσογείου, όπως προβλέπεται από το νομοσχέδιο East Med Act».

Στον απόηχο της κατάθεσης του νομοσχεδίου, ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας έσπευσε να έχει τηλεδιάσκεψη με τον πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των ΗΠΑ, Γκρ. Μικς, ενώ την Παρασκευή συναντήθηκε και με τον Κύπριο ομόλογό του, Ν. Χριστοδουλίδη, στο περιθώριο της συνάντησης EU-MED.

Οπως έλεγε ο υπουργός Εξωτερικών σε συνέντευξή του την περασμένη Κυριακή ενόψει της νέας συνάντησης, «στην Τουρκία αντιλαμβάνονται σήμερα ότι η Ελλάδα (...) έχει αναβαθμισμένο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, όπως αποδεικνύεται από τις συνεργασίες μας και τις συμμαχίες μας. Ενας ρόλος που δεν περιορίζεται στο πλαίσιο της ΕΕ και του NATO, αλλά εκτείνεται πέραν αυτών».

Τι ξέχασαν να πουν;

Οτι το παζάρι είναι ανάμεσα στις δύο αστικές τάξεις, και γι' αυτό έχει από χέρι χαμένους τους λαούς.

Οτι γίνεται πάνω στο τραπέζι που στρώνουν τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, αλλά και τα σχέδια συνεκμετάλλευσης για τα συμφέροντα των ενεργειακών ομίλων και όχι των λαών, που θα πληρώσουν ακριβά τη «νύφη».

Γι' αυτό και «χαράσσει πορεία» για αμερικανοΝΑΤΟικής κοπής διευθετήσεις, με τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο κρεβάτι του Προκρούστη, έχοντας ως αφετηρία το «γκριζάρισμα» συνολικά της περιοχής από τη λυκοσυμμαχία.

Και ο ρόλος του ευρωατλαντικού «σημαιοφόρου» που διεκδικεί η κυβέρνηση, για την αναβάθμιση των συμφερόντων της αστικής τάξης, σημαίνει, πλάι στις πολεμικές και άλλες αποστολές για τον έλεγχο των θαλάσσιων διαύλων, και «τρέξιμο» των επικίνδυνων αυτών διευθετήσεων για να διασφαλιστεί η ΝΑΤΟική συνοχή στην περιοχή.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλο και πιο συχνά τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση επαναλαμβάνει την «αξία» συμφωνιών όπως αυτές για τον καθορισμό ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο, που παραχώρησαν κυριαρχικά δικαιώματα και αναγνώρισαν μειωμένη επήρεια στα νησιά, ανοίγοντας ολοφάνερα επικίνδυνο «λογαριασμό» και για τις αντίστοιχες διευθετήσεις με την τουρκική αστική τάξη.

Ενώ και η πρόσφατη επίσκεψη Τσαβούσογλου για την προετοιμασία της συνάντησης επιβεβαίωσε πως σε αντίθεση με όσα λέει η κυβέρνηση, ότι «απλά κρατάει τους διαύλους ανοιχτούς» για τη «μία και μόνη διαφορά», το παζάρι δυναμώνει, εμπλουτίζεται και αναβαθμίζεται διαρκώς: Είναι εφ' όλης της ύλης, έχει για «κλειδί» το εύρος των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, «όχημα» τη διαδικασία για τη σύνταξη συνυποσχετικού για την προσφυγή στη Χάγη. Και οι διάφοροι μηχανισμοί και δίαυλοι, είτε αφορούν τη «θετική ατζέντα» και τις μπίζνες ανάμεσα στις δύο αστικές τάξεις, ως «ορεκτικό» για τα σχέδια συνεκμετάλλευσης, είτε αφορούν τους στρατιωτικούς μηχανισμούς, για να διασφαλίζεται η «ευρωατλαντική συνοχή», δεν αποτελούν κάτι ξεχωριστό αλλά μέρος του ιμπεριαλιστικού παζαριού υπό την εποπτεία των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, εξυφαίνοντας επικίνδυνο «δίχτυ» σε βάρος των λαών.

Ενδεικτικό είναι επίσης ότι λίγο πριν τη συνάντηση, ο πρωθυπουργός την Παρασκευή είπε στην υπουργική Σύνοδο EU-MED7 ότι «είμαστε πάντα ανοιχτοί σε μια θετική ατζέντα», με την κυβερνητική εκπρόσωπο την ίδια μέρα να δηλώνει πως «ήδη έχουν ενεργοποιηθεί όλοι οι δίαυλοι επικοινωνίας: Tους τελευταίους μήνες είχαμε επανέναρξη και δύο γύρους διερευνητικών επαφών, πολιτικές διαβουλεύσεις σε ανώτατο υπηρεσιακό επίπεδο, ανταλλαγές επισκέψεων των υπουργών Εξωτερικών», εκφράζοντας την «ελπίδα» η Τουρκία να καταλάβει «ότι η ένταση δεν είναι προς το συμφέρον κανενός (...) και ότι η συνάντηση αυτή στο ανώτατο επίπεδο θα είναι μια ευκαιρία για ένα περαιτέρω βήμα στις διμερείς σχέσεις».

Ως προς το φούντωμα του παζαριού αυτού, ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, στην πρόσφατη εκδήλωση που διοργάνωσαν οι «δεξαμενές σκέψης» «The German Council on Foreign Relations» και «The Brookings Institution» (βλέπε διπλανή σελίδα) ήταν ξανά αποκαλυπτικός, αναφερόμενος στον «μηχανισμό αποσυμπίεσης» που έστησε η λυκοσυμμαχία πέρυσι. «Το γεγονός ότι Τουρκία και Ελλάδα συναντώνται καθημερινά εδώ στην έδρα του ΝΑΤΟ, το ότι τους φέρνουμε μαζί και δημιουργήσαμε αυτόν τον μηχανισμό (...) νομίζω ότι δεν είναι κάτι μικρό», σημείωσε, και πρόσθεσε πως «αυτός ο μηχανισμός αποσυμπίεσης το λιγότερο βοήθησε στο άνοιγμα του δρόμου για συνομιλίες διμερείς, ή διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σχετικά με τις υποκείμενες διαφορές στην περιοχή», κάνοντας λόγο ξανά για «αμφισβητούμενα ύδατα», γκριζάροντας ξανά ελληνικές θαλάσσιες ζώνες.

Ολα αυτά αφού πρώτα εξήγησε ξανά ότι «η Τουρκία είναι ένας σημαντικός σύμμαχος στο ΝΑΤΟ. Αρκεί να δείτε τον χάρτη και θα συνειδητοποιήσετε τη σημασία αυτών των εδαφών, της χερσαίας μάζας της Τουρκίας. Είναι επίσης η μόνη χώρα, ο μόνος σύμμαχος στο ΝΑΤΟ που συνορεύει με το Ιράκ και τη Συρία», αλλά και για το πώς «συνεχίζουμε να συνεργαζόμαστε στενά με τον σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ, την Τουρκία, για τη σταθεροποίηση της νότιας γειτονιάς μας. ... όσον αφορά την αντιμετώπιση της μετανάστευσης και της κρίσης των προσφύγων. Εχουμε τη ναυτική παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, όπου πραγματικά συνδέουμε την Τουρκία με την Ελλάδα και τον Frontex, την ΕΕ, και συμβάλλουμε στην υλοποίηση της Συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και ΕΕ» για το Μεταναστευτικό.

«Οι ΗΠΑ έχουμε συμφέρον να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε την Τουρκία αγκυροβολημένη στη Δύση και ευθυγραμμισμένη μαζί μας σε διάφορα κρίσιμα θέματα...», ξεκαθάρισε και ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Αντονι Μπλίνκεν, μέσα στη βδομάδα, ενόψει της συνάντησης Μπάιντεν - Ερντογάν.

Και όσο γι' αυτόν τον στόχο, και η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνει το δικό της «μερτικό».

Copyright 2021 The Associated

Τίποτα θετικό δεν έχουν να περιμένουν οι λαοί από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και τις συνάξεις τους (φωτ. από την έναρξη της Συνόδου του G7)

Στόχος μας είναι «η ενίσχυση της συμμαχίας, καθιστώντας σαφές στον Πούτιν και στην Κίνα ότι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ είναι σφιχτά δεμένες», ανέφερε ο Αμερικανός Πρόεδρος στην πτήση του για την Ευρώπη, καθώς οι ΗΠΑ αναζητούν να ενισχύσουν παραπέρα τη συμμαχία τους με ΕΕ και Βρετανία - και διαπραγματεύονται συμβιβασμούς για να το πετύχουν - προκειμένου να ισχυροποιήσουν τη θέση τους στον εντεινόμενο ανταγωνισμό με την Κίνα αλλά και με τη Ρωσία.

Από την πλευρά της η ΕΕ - με τις μεγάλες ενδοαστικές αντιθέσεις και στο εσωτερικό της - προσπαθεί να ενισχύσει τη θέση της ως παγκόσμιου «παίκτη», σε μια περίοδο ωστόσο που ο εντεινόμενος ανταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας αφήνει όλο και μικρότερα περιθώρια «εξισορρόπησης» με βάση τα ιδιαίτερα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Οπως το έθεσε ο Γερμανός ΥΠΕΞ, Χ. Μάας, πριν από λίγες μέρες, «ζούμε σε μια περίοδο ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων - ΗΠΑ, Ρωσίας και Κίνας» και η ΕΕ «πρέπει τουλάχιστον να διατηρήσει την κυριαρχία της, ώστε να μη γίνει παιχνίδι στα χέρια οποιασδήποτε πλευράς».

Αντίστοιχα, στο φόντο και του πρόσφατου «παγώματος» της Επενδυτικής Συμφωνίας ΕΕ - Κίνας από το Ευρωκοινοβούλιο, στην «περίπλοκη σχέση μας με την Κίνα» αναφέρθηκε και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σ. Μισέλ, λέγοντας ότι «η Κίνα είναι εταίρος, ανταγωνιστής και πιθανός συστημικός αντίπαλος. Πρέπει να επιτύχουμε τη σωστή ισορροπία για τα συμφέροντά μας», ενώ σημείωσε ότι «και οι οικονομικές σχέσεις με την Κίνα είναι σημαντικές για την οικονομική ανάκαμψη»...

Σε ένα τέτοιο φόντο, οι αναζητούμενοι συμβιβασμοί ΗΠΑ - ΕΕ απέναντι σε άλλα ανταγωνιστικά κέντρα επιτυγχάνονται όλο και πιο δύσκολα, καθώς οι μεταξύ τους αντιθέσεις παραμένουν και οξύνονται.

Την ίδια ώρα, η λεγόμενη «αναθέρμανση της ευρωατλαντικής συμμαχίας», αλλά και τα υπόλοιπα συμμαχικά σχήματα που προωθούν οι ΗΠΑ, με έμφαση στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού, συνοδεύονται από την προπαγάνδα περί αντιπαράθεσης «δημοκρατιών και απολυταρχίας», με τον Μπάιντεν να σημειώνει σε άρθρο ότι «το ταξίδι μου στην Ευρώπη έχει να κάνει με τη συσπείρωση όλων των δημοκρατιών του κόσμου γύρω από την Αμερική».

Ακόμα και μια ματιά στην ατζέντα των Συνόδων Κορυφής του G7, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ - ΕΕ φανερώνει τα μέτωπα και τις στοχεύσεις των εντεινόμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, από τους οποίους τίποτα θετικό δεν έχουν να περιμένουν οι λαοί.

Από την «πράσινη» ανάπτυξη, το εμπόριο, τις επενδύσεις στις υποδομές των «αναπτυσσόμενων» χωρών, μέχρι τη «διπλωματία των εμβολίων», όλη η συζήτηση στην τριήμερη Σύνοδο Κορυφής του G7 στην Κορνουάλη της Αγγλίας (11 - 13/6) αφορά ακριβώς την προσπάθεια αντιμετώπισης της ραγδαίας ανόδου και της αυξανόμενης επιρροής της Κίνας.

Καθόλου τυχαία, εκτός από τα μέλη του G7 (ΗΠΑ, Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Καναδάς, Ιαπωνία), στις εργασίες της Συνόδου έχουν προσκληθεί να συμμετάσχουν η Ινδία, η Νότια Κορέα, η Αυστραλία και η Νότια Αφρική, αντανακλώντας την προσπάθεια για «διεύρυνση» των συμμαχιών απέναντι στο Πεκίνο.

Σε όλα τα παραπάνω μέτωπα, η Κίνα εντείνει τις προσπάθειες για προβάδισμα, όπως με την τεράστια επενδυτική πρωτοβουλία «Μια Ζώνη, Ενας Δρόμος» και τα παρακλάδια της, για δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας πρακτικά σε όλο τον κόσμο. Μέσα από αυτά τα σχέδια προχωρά τις δύο τελευταίες δεκαετίες η διείσδυση κινεζικών μονοπωλίων σε υποδομές, Ενέργεια, μεταλλευτική βιομηχανία κ.α. σε όλο τον πλανήτη.

Σε αυτό το φόντο, τόσο ο Βρετανός πρωθυπουργός, Μπ. Τζόνσον, όσο και ο Τζο Μπάιντεν προτάσσουν ένα «εναλλακτικό» - προς τον κινεζικό «Δρόμο του Μεταξιού» - σχέδιο υποδομών, για τις «δημοκρατικές χώρες» και τις χώρες «που χρειάζονται βοήθεια».

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι απέναντι στην πολιτική βιομηχανικής ανάπτυξης υψηλής τεχνολογίας της Κίνας («Made in China 2025»), η Γερουσία των ΗΠΑ ενέκρινε την περασμένη Τρίτη με διακομματική στήριξη Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων το νόμο «Αμερικανικής Καινοτομίας και Ανταγωνισμού», με σκοπό την ενίσχυση της καπιταλιστικής οικονομίας των ΗΠΑ σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα.

«Αν δεν κάνουμε κάτι, οι μέρες μας ως κυρίαρχης υπερδύναμης ενδέχεται να τελειώνουν. Δεν πρόκειται να το αφήσουμε να συμβεί στη βάρδιά μας. Δεν θέλουμε να δούμε την Αμερική να γίνει ένα μεσαίο έθνος σε αυτόν τον αιώνα...», τόνισε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής των Δημοκρατικών και ένας από τους εισηγητές του νομοσχεδίου, Τσακ Σούμερ.

Τον ίδιο στόχο υπηρετεί εξάλλου η αναζήτηση νέων «πράσινων» και «ψηφιακών» πεδίων κερδοφορίας για τα μονοπώλια των χωρών του G7, όπως και η προωθούμενη συμφωνία τους για τον περιβόητο «διεθνή ελάχιστο εταιρικό φόρο», η οποία στο βαθμό που κάποια στιγμή εφαρμοστεί στην πράξη (ενώ είναι ατελείωτο το πλήθος των φοροαπαλλαγών και των άλλων αντίστοιχων «εργαλείων» που απολαμβάνουν τα μονοπώλια), θα αποσκοπεί ακριβώς στην εξασφάλιση πόρων για τα νέα τεράστια πακέτα συνολικότερης στήριξης των καπιταλιστικών οικονομιών του ευρωατλαντικού μπλοκ και των συμμάχων του, στο φόντο του εντεινόμενου ανταγωνισμού με την Κίνα.

Επιδιώκοντας να δείξουν «απτά αποτελέσματα» στη λεγόμενη «επανεκκίνηση της διατλαντικής συμμαχίας», στη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ - ΗΠΑ, την Τρίτη στις Βρυξέλλες, οι συμμετέχοντες ηγέτες αναμένεται να δεσμευτούν για τερματισμό των μεταξύ τους «εμπορικών πολέμων», σύμφωνα τουλάχιστον με το προσχέδιο της κοινής ανακοίνωσης (το οποίο μπορεί να αλλάξει), που επικαλούνται διεθνή ΜΜΕ.

Συγκεκριμένα, αναφέρει τερματισμό πριν από τις 11/7 της μακρόχρονης διαμάχης ΕΕ - ΗΠΑ στον ΠΟΕ σχετικά με τις επιδοτήσεις των «Airbus» και «Boeing», η οποία συνοδεύεται από εκατέρωθεν δασμούς.

Παράλληλα, οι ηγέτες ΕΕ - ΗΠΑ δεσμεύονται στο προσχέδιο να συνεχίσουν να εργάζονται για την άρση «όλων των πρόσθετων/τιμωρητικών δασμών που συνδέονται με τη διαμάχη μας για τον χάλυβα και το αλουμίνιο» πριν από την 1/12/2021.

Ωστόσο, διεθνή ΜΜΕ αναφέρουν ότι οι αμερικανικές χαλυβουργίες πιέζουν την κυβέρνηση Μπάιντεν να διατηρηθούν οι «φόροι εθνικής ασφάλειας» που επέβαλε ο Ντ. Τραμπ στις ευρωπαϊκές εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου. Η παραπάνω διατύπωση μάλιστα ενδέχεται να σημαίνει άρση των εκατέρωθεν δασμών σε άλλα εμπορεύματα (ουίσκι, μοτοσικλέτες κ.ά.) και να μη βρεθεί απαραίτητα συμβιβασμός για τους αμερικανικούς δασμούς 25% στον χάλυβα και 10% στο αλουμίνιο της ΕΕ. Οι εν λόγω δασμοί ισχύουν επίσης για εισαγωγές των ΗΠΑ από Κίνα, Ινδία, Νορβηγία, Ρωσία, Ελβετία, Τουρκία, Ιαπωνία, Νότια Κορέα.

Υπενθυμίζεται ότι τον Μάη ΕΕ και ΗΠΑ ανακοίνωσαν επίσημες συνομιλίες για να αντιμετωπίσουν την πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα της Κίνας σε χάλυβα και αλουμίνιο. Η δε ΕΕ, ιδιαίτερα μετά την εκλογή του Μπάιντεν, εκφράζει έντονα το αίτημα για τερματισμό των εμπορικών διαφορών και άρση των αμερικανικών δασμών, «ως μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης».

Ταυτόχρονα, αναφέρεται ότι η «διατλαντική συμμαχία» θα πρέπει να επικεντρωθεί στην «αντιμετώπιση των παγκόσμιων εμπορικών προκλήσεων». ΕΕ και ΗΠΑ επιδιώκουν μια συμμαχία για τη «μεταρρύθμιση» του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου προς όφελός τους και απέναντι σε δυνάμεις που «στρεβλώνουν το εμπόριο» και «αντιτίθενται στην αγορά», δηλαδή στην Κίνα.

Επίσης, οι Βρυξέλλες «προσδοκούν» η Ουάσιγκτον να προσχωρήσει στο Διατλαντικό Συμβούλιο Εμπορίου και Τεχνολογίας, που έχει προτείνει η ΕΕ, με σκοπό τον καθορισμό συμβατών προτύπων και τη διευκόλυνση του εμπορίου σε τομείς όπως τεχνητή νοημοσύνη και ροές δεδομένων.

Ο εντεινόμενος ανταγωνισμός με την Κίνα αλλά και οι αντιθέσεις εντός του ευρωατλαντικού άξονα αποτυπώνονται και στο μέτωπο της πανδημίας.

Λίγες μέρες αφότου ο Αμερικανός Πρόεδρος έθεσε ξανά στο προσκήνιο θέμα για την προέλευση του κορονοϊού και για το ενδεχόμενο διαρροής του από κινεζικό εργαστήριο, δηλώνοντας δημόσια ότι έδωσε εντολή στις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ να ετοιμάσουν σχετική έκθεση, στο προσχέδιο της Συνόδου ΗΠΑ - ΕΕ αναφέρεται ότι οι δύο πλευρές θα ζητήσουν «πρόοδο σε μια διαφανή, βασιζόμενη σε αποδείξεις (...) έρευνα για την προέλευση της COVID-19, που να είναι ελεύθερη από παρεμβάσεις».

Αντίστοιχες δηλώσεις έκαναν την Πέμπτη οι πρόεδροι της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ωστόσο διπλωμάτης της ΕΕ δήλωσε στο «Ρόιτερς» ότι η ΕΕ «δεν πρόκειται να ξεκινήσει τη δική της έρευνα», προσθέτοντας πως «δεν είμαστε αντι-Κίνα».

Παράλληλα, αποτυπώνοντας τους οικονομικούς και γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς γύρω από τα εμβόλια, το προσχέδιο αναφέρει την «υπόσχεση» ΕΕ και ΗΠΑ «να μειωθούν οι περιορισμοί» στις εξαγωγές εμβολίων και φαρμάκων κατά της COVID-19, με φόντο τη «δυσαρέσκεια» της ΕΕ απέναντι σε ΗΠΑ και Βρετανία που έχουν απαγορεύσει την εξαγωγή εμβολίων και άλλων απαραίτητων συστατικών.

Το ίδιο προσχέδιο δεν κάνει καμία αναφορά σε προσωρινή άρση των πατεντών για τα εμβόλια, την οποία υποτίθεται ότι θα στήριζε η κυβέρνηση Μπάιντεν, αντίθετα υποστηρίζεται ότι ο «εθελοντικός διαμοιρασμός τεχνολογίας και τεχνογνωσίας», στη βάση επιχειρηματικών συμφωνιών, είναι το «κλειδί» για την αύξηση της παραγωγής.

Σε κάθε περίπτωση, ενδεικτικό για τα εμπόδια που θέτουν στον έγκαιρο εμβολιασμό του παγκόσμιου πληθυσμού οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί και η παραγωγή των εμβολίων με σκοπό το κέρδος, είναι το γεγονός ότι ΕΕ και ΗΠΑ φιλοδοξούν «να έχουν εμβολιαστεί τουλάχιστον τα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού έως ...τα τέλη του 2022»!

Καθώς βέβαια και στη «διπλωματία των εμβολίων» διαπιστώνεται καθυστέρηση στον ανταγωνισμό με την Κίνα - η οποία έχει ήδη κλείσει συμφωνίες παράδοσης ή έχει παραδώσει 350 εκατ. δόσεις των εμβολίων της σε περισσότερες από 75 χώρες - την περασμένη Πέμπτη ο Αμερικανός Πρόεδρος ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ θα αγοράσουν 500 εκατ. δόσεις εμβολίων της «Pfizer» για να δοθούν σε περίπου 100 χώρες «χαμηλού εισοδήματος» (200 εκατ. δόσεις φέτος και 300 εκατ. το 2022). Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι η δωρεά αυτή - όπως και τα αμερικανικά αποθέματα των 80 εκατ. δόσεων που είχαν ανακοινωθεί πιο πριν - θα δοθεί «χωρίς ανταλλάγματα» και «προϋποθέσεις», την ώρα που με ολοφάνερα γεωπολιτικά κριτήρια οι πρώτες χώρες που έχουν μπει στη σχετική λίστα είναι η Ουκρανία και η Ταϊβάν... Στο ίδιο μήκος κύματος, αργότερα έγινε γνωστό ότι συνολικά οι χώρες του G7 προσανατολίζονται σε «δωρεές» 1 δισ. δόσεων.

Ολοκληρώνοντας την περιοδεία του στην Ευρώπη και στο φόντο της μεγάλης όξυνσης της αντιπαράθεσης ΗΠΑ - Ρωσίας το τελευταίο διάστημα, ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, θα συναντηθεί με τον Ρώσο ομόλογό του, Βλ. Πούτιν, την Τετάρτη 16/6 στη Γενεύη.

Με το βλέμμα ανελλιπώς στην Κίνα και ανησυχώντας για τη μεγαλύτερη προσέγγιση Μόσχας - Πεκίνου, οι ΗΠΑ ισχυρίζονται πως θέλουν μια πιο «προβλέψιμη» και «σταθερή» σχέση με τη Ρωσία, την ίδια στιγμή που οξύνουν με κάθε τρόπο την επιχείρηση περικύκλωσής της και τον γεωπολιτικό ανταγωνισμό σε Ουκρανία, Λευκορωσία, Μαύρη Θάλασσα, Ανατολική Ευρώπη και Κεντρική Ασία...

Ο Ρώσος ΥΠΕΞ, Σ. Λαβρόφ, επανέλαβε πως η Μόσχα δεν έχει «ούτε υπερβολικές προσδοκίες ούτε ψευδαισθήσεις» για τη συνάντηση στη Γενεύη, σημειώνοντας ωστόσο ότι «υπάρχει αντικειμενική ανάγκη ανταλλαγής απόψεων σε επίπεδο κορυφής σχετικά με το τι απειλές βλέπουν μπροστά τους η Ρωσία και οι ΗΠΑ, δύο μεγάλες πυρηνικές δυνάμεις στη διεθνή σκηνή». Ανέφερε ότι το ζήτημα της «στρατηγικής σταθερότητας» βρίσκεται «εντός του εύρους των κοινών συμφερόντων», ωστόσο υπενθύμισε ότι η Ρωσία υποστηρίζει μια «ολοκληρωμένη προσέγγιση λαμβάνοντας υπόψη όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν τη στρατηγική σταθερότητα, χωρίς εξαιρέσεις», ενώ, όπως είπε, «οι Αμερικανοί ακολουθούν μια πολύ πιο στενή προσέγγιση». Πρόσθεσε δε πως η Ρωσία θα επαναφέρει στη συνάντηση πρόταση για συνεργασία με τις ΗΠΑ στην κυβερνοασφάλεια, την ίδια ώρα που η Μόσχα κατηγορείται από την αμερικανική πλευρά για άμεση ή έμμεση εμπλοκή σε μεγάλες κυβερνοεπιθέσεις στις ΗΠΑ.

«Οι καιροί που γίνονταν "επανεκκινήσεις"» στις διεθνείς σχέσεις «έχουν παρέλθει», σχολίασε ο Ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών, Σ. Ριάμπκοφ, προσθέτοντας ότι Ρωσία και ΗΠΑ πρέπει να επικεντρωθούν σε ρεαλιστικά, συγκεκριμένα ζητήματα.

Σε κάθε περίπτωση, οι ΗΠΑ υπολογίζουν τους τρέχοντες κινδύνους από την πολιτική της «διπλής συγκράτησης» Ρωσίας και Κίνας, σημείωσε ο πρόεδρος του Ρωσικού Ινστιτούτου Παγκόσμιας Οικονομίας και Διεθνών Σχέσεων (IMEMO), Αλ. Ντίνκιν, εκτιμώντας πως «η Ουάσιγκτον προσπαθεί να τερματίσει την απότομη πτώση των σχέσεων Ρωσίας - ΗΠΑ». Ο ίδιος επισήμανε ότι το Πεκίνο επιδεικνύει ετοιμότητα για μεγαλύτερη προσέγγιση με τη Μόσχα, ενδεχομένως και για «στρατιωτική - πολιτική συνεργασία».

Παρά τις πάντα υπαρκτές διαφορές Κίνας - Ρωσίας, οι εξελίξεις αυτές «τροφοδοτούνται» ακριβώς από τις οξυμένες παρεμβάσεις εναντίον τους από τις ΗΠΑ και τον ευρωατλαντικό άξονα, στο πλαίσιο των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Το γεγονός αυτό προφανώς δεν περνάει απαρατήρητο και από την απέναντι πλευρά: «Η Ρωσία και η Κίνα διατηρούν εδώ και κάποιο χρόνο μια συνεργασία όλο και πιο έντονη, τόσο στο πολιτικό όσο και στο στρατιωτικό επίπεδο», διαμορφώνοντας «νέους κινδύνους για το ΝΑΤΟ», σημείωσε ο γγ του, Γενς Στόλτενμπεργκ, σε δηλώσεις κατά την επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον ενόψει της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ.

«Μόσχα και Πεκίνο συντονίζονται όλο και συχνότερα στο πλαίσιο πολυμερών οργανισμών, όπως ο ΟΗΕ. Πραγματοποιούν κοινά στρατιωτικά γυμνάσια και ναυτικές επιχειρήσεις, δοκιμάζουν κοινές πτήσεις μακρών αποστάσεων με μαχητικά, προχωρούν σε ανταλλαγή εμπειριών για τα συστήματα εξοπλισμού και ελέγχου του διαδικτύου», πρόσθεσε.

Το ΝΑΤΟ, ανέφερε, πρέπει να «προσαρμοστεί» προκειμένου να ανταποκριθεί κυρίως στην «άνοδο της Κίνας ως στρατιωτικής δύναμης» και στην «αυξανόμενη επιθετικότητα της Ρωσίας».

Ειδικά σε ό,τι αφορά τη Ρωσία, το ΝΑΤΟ, πρόσθεσε, ακολουθεί μια «διπλή προσέγγιση», «αποτροπή και διάλογος», ιδιαίτερα για τον έλεγχο των εξοπλισμών. «Τα στρατεύματά μας είναι παρόντα με κυκλική εναλλαγή σε Βαλτική, Πολωνία και Ρουμανία και έχουμε νέα μοντέλα παρέμβασης, ώστε σε περίπτωση κρίσης νέα αποσπάσματα να μπορούν να έρθουν γρήγορα ως ενίσχυση», υπογράμμισε ο Στόλτενμπεργκ.

Στο μεταξύ, σύμφωνα με διπλωματική πηγή που επικαλείται το ρωσικό πρακτορείο TASS, οι ηγέτες ΕΕ - ΗΠΑ, στη Σύνοδο Κορυφής που θα πραγματοποιήσουν πριν από τη συνάντηση Μπάιντεν - Πούτιν, ενδέχεται να ανακοινώσουν τη δημιουργία ενός διατλαντικού «διαρθρωμένου διαλόγου» για συντονισμό των πολιτικών τους απέναντι στη Ρωσία.

«Θα προβλέπεται η διεξαγωγή τακτικών διαβουλεύσεων με στόχο τη σύγκλιση των προσεγγίσεων απέναντι στη Ρωσία στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Και τα δύο μέρη στοχεύουν να συνεχίσουν τον διάλογο με τη Ρωσία για ορισμένα θέματα αμοιβαίου συμφέροντος», όπως η «κλιματική αλλαγή», η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και η «ειρηνευτική διαδικασία» στη Μέση Ανατολή, ανέφερε η διπλωματική πηγή.

Ταυτόχρονα, Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον πρόκειται να «συντονίσουν την απάντησή τους στις καταστροφικές ενέργειες της Ρωσίας», όπως η «παρέμβασή της σε δυτικές δημοκρατικές διαδικασίες, η παραπληροφόρηση, οι κυβερνοεπιθέσεις» κ.ά.

Η περαιτέρω ενίσχυση της συμμαχίας ΗΠΑ - Βρετανίας στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό απέναντι στην Κίνα και τη Ρωσία βρέθηκε στο επίκεντρο της συνάντησης των ηγετών των δύο χωρών, Τζο Μπάιντεν και Μπ. Τζόνσον, την Πέμπτη, στην Κορνουάλη, παραμονή της Συνόδου Κορυφής του G7.

Σε αυτό το πλαίσιο υπέγραψαν τη λεγόμενη νέα «Χάρτα του Ατλαντικού» (η επωνυμία παραπέμπει στη συμφωνία που υπέγραψαν το 1941 οι τότε ηγέτες ΗΠΑ και Βρετανίας, Θ. Ρούζβελτ και Ου. Τσόρτσιλ). Πίσω από τα γνωστά προσχήματα για «προστασία των δημοκρατικών αξιών» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», το κείμενο υπενθυμίζει ότι «το ΝΑΤΟ θα παραμείνει μια πυρηνική συμμαχία» και ότι «οι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοι και οι εταίροι μας μπορούν πάντα να βασίζονται σε εμάς». Στο «φάσμα των σύγχρονων απειλών» καταγράφονται μεταξύ άλλων οι κυβερνοεπιθέσεις και η τρομοκρατία.

«Φωτογραφίζοντας» την αντιπαράθεση με την Κίνα και τη Ρωσία (χωρίς να αναφέρονται ονομαστικά), γίνεται λόγος για «προσπάθειες υπονόμευσης των συμμαχιών μας και των θεσμών μας», επισημαίνεται ότι ΗΠΑ και Βρετανία υπερασπίζονται την «ελευθερία της ναυσιπλοΐας, των υπερπτήσεων και άλλων διεθνών νόμιμων χρήσεων των θαλασσών» (έμμεση αναφορά στην αντιπαράθεση με τις διεκδικήσεις του Πεκίνου στη Νότια Κινεζική Θάλασσα), ενώ αναφέρεται η αντίθεση «στην παρέμβαση μέσω παραπληροφόρησης ή άλλων κακόβουλων επιρροών, συμπεριλαμβανομένων αυτών σε εκλογές» (κατηγορίες που απευθύνονται στη Μόσχα).

Κατά τ' άλλα, στη νέα «Χάρτα» δίνεται βαρύτητα στο «άνοιγμα νέων αγορών», στις επενδύσεις στην έρευνα, στην καινοτομία σε επιστήμη - τεχνολογία και σε αυτό το πλαίσιο στην «οικοδόμηση μιας παγκόσμιας οικονομίας χωρίς αποκλεισμούς, δίκαιης, φιλικής προς το κλίμα».

Σε συνέντευξή του ο Μπ. Τζόνσον χαρακτήρισε «άφθαρτη, βαθιά και σημαντική» τη σχέση Βρετανίας - ΗΠΑ. Σε αντίθεση με τις «διαρροές» πριν από τη συνάντηση, ανέφερε ότι ο Μπάιντεν δεν έθιξε καθόλου το ζήτημα της Βόρειας Ιρλανδίας, λέγοντας γενικά πως ΗΠΑ, Βρετανία και ΕΕ συμφωνούν στη διατήρηση της ειρηνευτικής συμφωνίας της Μεγάλης Παρασκευής του 1998. Πρόσθεσε πως συζήτησαν για πλειάδα θεμάτων, μεταξύ των οποίων οι τελευταίες εξελίξεις σε Αφγανιστάν, Ιράν, Κίνα και Ρωσία.

Νωρίτερα, ο Μπάιντεν χαρακτήρισε «πολύ παραγωγική» τη συνάντηση, αναφέροντας πως θα ενταθούν οι προσπάθειες επίτευξης μιας διμερούς εμπορικής συμφωνίας.

• Στο μεταξύ, παρά τις διαβεβαιώσεις Τζόνσον, παραμένουν εντός του ευρωατλαντικού άξονα οι αντιθέσεις που βάθυναν παραπέρα με το Brexit. Στο φόντο της πρόσφατης έντονης διαμάχης Βρετανίας - Γαλλίας για την αλιεία στα νησιά της Μάγχης, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ενέκρινε μετά από 5 μήνες διαπραγματεύσεων τις συμφωνίες ΕΕ - Βρετανίας για την αλιεία και τη διαχείριση των θαλάσσιων πόρων. Την ίδια ώρα, ωστόσο, με παρεμβάσεις σε υψηλούς τόνους συνεχίζεται η κόντρα των δύο πλευρών για τη Β. Ιρλανδία. Απαντώντας στη δήλωση του Γάλλου Προέδρου, Εμ. Μακρόν, ότι «κανένα θέμα σχετικό με το Πρωτόκολλο της Βόρειας Ιρλανδίας δεν είναι διαπραγματεύσιμο», ο ΥΠΕΞ της Βρετανίας, Ντ. Ράαμπ, δήλωσε ότι «η ακεραιότητα του Ηνωμένου Βασιλείου δεν είναι διαπραγματεύσιμη».