Από την υπογραφή της επίσημης πρόσκλησης στην ΠΓΔΜ για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ, στο περιθώριο της Συνόδου του ιμπεριαλιστικού οργανισμού τον Ιούλη. Η Συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί «πρότυπο» και για τις υπόλοιπες ΝΑΤΟικές διευθετήσεις στην περιοχή

«Κρίκοι» στην αλυσίδα των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή αποτελούν τόσο η πρόσφατη συμφωνία Ελλάδας - ΠΓΔΜ για την ένταξη της δεύτερης στο ΝΑΤΟ, με τις πιέσεις και τις παρεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών επιτελείων για την εφαρμογή της να πολλαπλασιάζονται ενόψει και του δημοψηφίσματος στη γείτονα τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, η έντονη κινητικότητα σε ό,τι αφορά τις διευθετήσεις ανάμεσα σε Σερβία και Κόσσοβο, που ανάμεσα στα άλλα περιλαμβάνουν ανοιχτά πλέον και το ενδεχόμενο για αλλαγή συνόρων στην περιοχή, με ό,τι σημαίνει αυτό, όσο και οι διευθετήσεις που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την Αλβανία, τα σχέδια για τη «σταθεροποίηση» της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, για την ενίσχυση των ΝΑΤΟικών «δυνατοτήτων» στη Μαύρη Θάλασσα, καθώς και για την ενίσχυση της στρατιωτικής κινητικότητας στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, μεταξύ άλλων και με τα σχέδια για την εγκατάσταση νέων βάσεων.

Επίδικο στα σχέδια αυτά, που μυρίζουν μπαρούτι, δεν είναι άλλο από τον γεωστρατηγικό έλεγχο των Βαλκανίων, των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας, των αγορών, με τα μάτια στραμμένα κυρίως στη Ρωσία - καθώς κομμάτι της ΝΑΤΟικής στρατηγικής περικύκλωσής της αποτελούν και οι παραπάνω κινήσεις - αλλά και στην Κίνα, σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, που θέλουν να διατηρήσουν και να αυξήσουν την επιρροή τους στην περιοχή.

Χαρακτηριστικά ως προς τα παραπάνω είναι όσα αναγράφονται στη Διακήρυξη της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, αρχές Ιούλη στις Βρυξέλλες. Ενα κείμενο «φωτιά», που, με τη «βούλα» και της ελληνικής κυβέρνησης, δημιουργεί πρόσθετους κινδύνους για τους λαούς.

Π.χ. στο σημείο 59 για τα Δυτικά Βαλκάνια τονίζουν: «Τα Δυτικά Βαλκάνια είναι μια περιοχή στρατηγικής σημασίας, όπως καταδεικνύεται από τη μακρά ιστορία συνεργασίας και επιχειρήσεων που έχουμε στην περιοχή. Παραμένουμε πλήρως αφοσιωμένοι στη σταθερότητα και την ασφάλεια των Δυτικών Βαλκανίων, καθώς και στην υποστήριξη των ευρωατλαντικών φιλοδοξιών των χωρών της περιοχής. Θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε στενά με τα Δυτικά Βαλκάνια για τη διατήρηση και την προώθηση της περιφερειακής και διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας», αναφέρεται, προαναγγέλλοντας την περαιτέρω υλοποίηση επικίνδυνων ΝΑΤΟικών σχεδίων.

Σε συνέχεια των παραπάνω, σε άλλα σημεία αναφέρει π.χ. ότι η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Κόσσοβο (KFOR) συμβάλλει «στην ευρύτερη σταθερότητα στα Δυτικά Βαλκάνια», ενώ κάνει σαφές ότι δεν υπάρχει χρονικό όριο περάτωσης της ΝΑΤΟικής παρουσίας εκεί.

Τονίζουν, ακόμα, ότι υποστηρίζουν τις «ενταξιακές φιλοδοξίες» της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης.

Για τη δε Σερβία αναφέρουν: «Η ενίσχυση των σχέσεων ΝΑΤΟ - Σερβίας είναι προς όφελος της Συμμαχίας, της Σερβίας και ολόκληρης της περιοχής. Χαιρετίζουμε τη συνεχιζόμενη πρόοδο που έχει επιτευχθεί όσον αφορά την οικοδόμηση της εταιρικής σχέσης ΝΑΤΟ - Σερβίας και την υποστήριξη περαιτέρω πολιτικού διαλόγου και πρακτικής συνεργασίας για το σκοπό αυτό. Επαναλαμβάνουμε την ανάγκη για συνεχή πρόοδο στο διάλογο Βελιγραδίου - Πρίστινας, που διευκολύνεται από την ΕΕ, η οποία θα πρέπει να οδηγήσει σε μια συνολική εξομάλυνση των σχέσεων, μεταξύ άλλων υπό τη μορφή νομικά δεσμευτικής συμφωνίας. Ενθαρρύνουμε και τα δύο μέρη να επιταχύνουν τις προσπάθειες εξομάλυνσης των σχέσεων και την πλήρη εφαρμογή των προηγούμενων συμφωνιών».

Εξάλλου, τονίζουν ότι η λυκοσυμμαχία παραμένει προσηλωμένη στην «πολιτική ανοικτών θυρών» της. Οτι «οι αποφάσεις για τη διεύρυνση αφορούν το ίδιο το ΝΑΤΟ. Κανένας τρίτος δεν έχει λόγο σε αυτήν τη διαδικασία. Εξακολουθούμε να είμαστε απολύτως αφοσιωμένοι στην ενσωμάτωση των κρατών που επιθυμούν να ενταχθούν στη Συμμαχία, κρίνοντας το καθένα με βάση τα δικά του πλεονεκτήματα», ένα μήνυμα προς τη Ρωσία και τις αντιδράσεις της στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, την οποία η Μόσχα αντιμετωπίζει ως άλλο ένα βήμα προς την περικύκλωσή της.

Επίσης οι ΝΑΤΟικοί παροτρύνουν: «Ενθαρρύνουμε τους εταίρους που επιθυμούν να ενταχθούν στη Συμμαχία να συνεχίσουν να εφαρμόζουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και αποφάσεις για την προετοιμασία για ένταξη. Θα συνεχίσουμε να προσφέρουμε υποστήριξη στις προσπάθειές τους και να τους συνδράμουμε για να κάνουν τα απαραίτητα βήματα στο να υλοποιήσουν τις προσδοκίες τους».

Μια αναφορά αυτό, το περί «αποφάσεων» που πρέπει να ληφθούν, στα ανοιχτά ζητήματα που πρέπει να συμφωνηθούν και να κλείσουν, π.χ. αυτά μεταξύ Σερβίας και Κοσσόβου, ώστε είτε να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ είτε να συσφίξουν την όποια «εταιρική σχέση» μαζί του, χωρίς να υπάρχουν εκκρεμή ζητήματα.

Ως παράδειγμα, εξάλλου, της «πολιτικής ανοιχτών θυρών» του ΝΑΤΟ, και των διευθετήσεων που πρέπει να γίνουν ώστε να προχωρήσουν οι εντάξεις χωρών της περιοχής στο ΝΑΤΟ, η Διακήρυξη παραπέμπει στην πρόσκληση που απηύθυναν οι ΝΑΤΟικοί στην ΠΓΔΜ να εκκινήσει ενταξιακές διαπραγματεύσεις με το ΝΑΤΟ, «καλωσορίζοντας» την «ιστορική» - όπως τη χαρακτηρίζουν στη Διακήρυξη - Συμφωνία των Πρεσπών, τη διευθέτηση του ονοματολογικού στη γείτονα και τη δρομολόγηση πιο στενών διμερών σχέσεων σε τομείς όπως η Ασφάλεια και οι μπίζνες, επιβεβαιώνοντας όχι μόνο το ΝΑΤΟικό περιεχόμενο της Συμφωνίας αλλά και ότι αυτή λειτουργεί ως μπούσουλας και για τις υπόλοιπες ΝΑΤΟικές διευθετήσεις στην ευρύτερη περιοχή.

Αξίζει ακόμη να σημειωθεί - την ώρα που τρέχουν τα σχέδια για την ενεργειακή και μεταφορική «διασύνδεση» των χωρών των Δ. Βαλκανίων, μεταξύ άλλων και με το επιχείρημα της ενεργειακής «απεξάρτησης» από τη Ρωσία - το πώς η Διακήρυξη της πρόσφατης Συνόδου του ΝΑΤΟ στέκεται στο ζήτημα αυτό: «Η ενεργειακή ασφάλεια διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην κοινή μας ασφάλεια. Ενας σταθερός και αξιόπιστος ενεργειακός εφοδιασμός, η διαφοροποίηση των διαδρομών, των προμηθευτών και των ενεργειακών πόρων και η διασύνδεση των ενεργειακών δικτύων έχουν ζωτική σημασία και αυξάνουν την αντοχή μας έναντι πολιτικής και οικονομικής πίεσης. (...) Πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό να διασφαλίσουμε ότι τα μέλη της Συμμαχίας δεν είναι ευάλωτα στην πολιτική ή εκβιαστική χειραγώγηση της Ενέργειας, η οποία συνιστά πιθανή απειλή. Συνεπώς, οι Σύμμαχοι θα εξακολουθήσουν να επιδιώκουν τη διαφοροποίηση του ενεργειακού τους εφοδιασμού, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις συνθήκες. Θα βελτιώσουμε το ρόλο του ΝΑΤΟ στην ενεργειακή ασφάλεια, σύμφωνα με τις καθιερωμένες αρχές και κατευθυντήριες γραμμές, και θα συνεχίσουμε να αναπτύσσουμε την ικανότητα του ΝΑΤΟ να υποστηρίζει τις εθνικές αρχές στην προστασία των κρίσιμων υποδομών, συμπεριλαμβανομένης της κακόβουλης υβριδικής δραστηριότητας, όπως και αυτής στον κυβερνοχώρο».

Copyright 2018 The Associated

Από την πρόσφατη Τετραμερή Ελλάδας - Βουλγαρίας - Σερβίας - Ρουμανίας

Η «υπενθύμιση» αυτή του πολυπράγμονα Αμερικανού πρέσβη Τζ. Πάιατ, στην αρχή της βδομάδας που πέρασε, είναι ενδεικτική για τους ρόλους που καλείται να παίξει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή και ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, όπου η αστική τάξη της Ελλάδας διατηρεί ισχυρά ερείσματα, τα οποία επιχειρεί να διευρύνει αξιοποιώντας και τη συμμετοχή της στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΕΕ και ΝΑΤΟ, αλλά και τη στρατηγική θέση της χώρας στην περιοχή.

Αλλωστε, οι ρόλοι «σημαιοφόρου» για την προώθηση των σχεδίων ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ που διεκδικεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για τη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της εγχώριας αστικής τάξης στην περιοχή, ρόλοι που μόνο δεινά προμηνύουν για τον ελληνικό και τους υπόλοιπους λαούς της περιοχής, επιβεβαιώνονται με κάθε ευκαιρία, αρχής γενομένης από τη ΝΑΤΟικής κοπής συμφωνία με την ΠΓΔΜ.

Καθόλου τυχαία, η συμφωνία που ανοίγει το δρόμο για την ένταξη της γείτονος στο ΝΑΤΟ, όσο και σε δεύτερη φάση στην ΕΕ, περιγράφτηκε από τους παράγοντες της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας ως «πρότυπο» για όλες τις υπόλοιπες διευθετήσεις στα Βαλκάνια και ευρύτερα, με στόχο την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» της περιοχής.

Σειρά στο τραπέζι των «διευθετήσεων» που δρομολογεί η κυβέρνηση παίρνει η Αλβανία, με βασικό το ζήτημα του καθορισμού των θαλασσίων ζωνών, ζήτημα που αφορά και τον ενεργειακό πλούτο της περιοχής, η οποία συγκεντρώνει το ενδιαφέρον διεθνών ενεργειακών κολοσσών και επιχειρηματικών ομίλων.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση πρωτοστατεί ώστε να στηθούν τα διάφορα σχήματα για την προώθηση των ευρωΝΑΤΟικών σχεδιασμών από κοινού με άλλα καπιταλιστικά κράτη της περιοχής, ενώ αναλαμβάνει και κάθε είδους αμερικανοΝΑΤΟικές «αποστολές».

Ενδεικτικά (στο φόντο και των εξελίξεων που δρομολογούνται σε Σερβία και Κόσσοβο, ρίχνοντας στο τραπέζι ακόμα και σχέδια για αλλαγές συνόρων, που θα ανοίξουν με μαθηματική ακρίβεια τον ασκό του Αιόλου για τους λαούς στην περιοχή) είναι τα όσα διαμείφθηκαν στην πρόσφατη 4η τετραμερή Σύνοδο Κορυφής Ελλάδας - Βουλγαρίας - Σερβίας - Ρουμανίας στη Θεσσαλονίκη, με τον Σέρβο Πρόεδρο να κάνει περισσότερο από σαφές ότι κατά τη Σύνοδο δέχτηκε πιέσεις να «εξομαλύνει» τις σχέσεις με το Κόσσοβο, δηλώνοντας κατόπιν στον Τύπο ότι ο ίδιος «δεν έχει αναμειχθεί ποτέ στα ζητήματα άλλων χωρών» και ότι «δεν μπορεί να συμμεριστεί την αισιοδοξία» που απέπνεαν οι δηλώσεις Τσίπρα, ακριβώς πριν, για μεγάλες αλλαγές στα Βαλκάνια που έγιναν τον τελευταίο χρόνο και για «αντιστροφή της πορείας αρνητικών γεγονότων» στην περιοχή.

Θυμίζουμε εξάλλου ότι τον περασμένο Απρίλη, ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς είχε πραγματοποιήσει μίνι περιοδεία σε Σερβία, Κόσσοβο και Αλβανία, λέγοντας τότε ότι «η χώρα μου, η Ελλάδα, συναισθάνεται την ευθύνη που έχει για τη σταθερότητα και ασφάλεια της περιοχής και συνεργάζεται με τη Σερβία προς μία τέτοια κατεύθυνση», με τη σερβική προεδρία να σημειώνει σε ανακοίνωσή της ότι «για τη Σερβία έχει μεγάλη σημασία η βοήθεια που παρέχει η Ελλάδα στη διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης της χώρας».

Από το «μενού» δεν θα μπορούσε να λείπει και η εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων στους επικίνδυνους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, με ευθύνη της κυβέρνησης.

Ανάμεσα στα άλλα, η ελληνική Πολεμική Αεροπορία έχει αναλάβει εντός πλαισίου ΝΑΤΟ να περιπολεί στους εναέριους χώρους Αλβανίας, Βουλγαρίας και Μαυροβουνίου, ενώ «κομβικός» θεωρείται ο ρόλος των βάσεων στη Βόρεια Ελλάδα, όσο και των λιμανιών Θεσσαλονίκης και Αλεξανδρούπολης, του αεροδρομίου Αλεξανδρούπολης, του οδικού δικτύου της Βόρειας Ελλάδας, για τη διεκπεραίωση δυνάμεων, προσωπικού και μέσων, στην Ανατολική Ευρώπη. Εντός αυτού του πλαισίου, εξάλλου, τρέχουν και τα σχέδια για εγκατάσταση αμερικανοΝΑΤΟικής βάσης ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη.

Με δηλώσεις, «μηνύματα» και υπονοούμενα συνεχίστηκε τη βδομάδα που πέρασε η αντιπαράθεση της κυβέρνησης με τη Μόσχα, στον απόηχο πάντα της απέλασης των Ρώσων διπλωματών από την Ελλάδα ανήμερα της Συνόδου του ΝΑΤΟ τον περασμένο Ιούλη και όσων ακολούθησαν στις 10 Αυγούστου με την «απάντηση» - απέλαση από τη Ρωσία Ελλήνων διπλωματών και την απαγόρευση εισόδου στη χώρα του διευθυντή του πολιτικού γραφείου του υπουργού Εξωτερικών.

Μετά την ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών της Παρασκευής 10/8, σε ανεβασμένους αμερικανοΝΑΤΟικούς τόνους, που κατηγορούσε τη Ρωσία ότι «από τότε που πολεμά ως σύντροφος εν όπλοις της Τουρκίας (...) δείχνει να απομακρύνεται σταθερά από θέσεις που αρμόζουν στο επίπεδο φιλίας και συνεργασίας που χαρακτήριζε τις σχέσεις Ελλάδας - Ρωσίας εδώ και 190 χρόνια. Δείχνει να μην αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα έχει δικά της συμφέροντα και κριτήρια στη διεθνή πολιτική», ο ΥΠΕΞ, Ν. Κοτζιάς, σε ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης έγραψε ότι «η εξωτερική πολιτική απαιτεί πραγματισμό/ρεαλισμό, όχι φοβία, θάρρος και αντοχή, όχι εφιάλτες, αποφασιστικότητα με ευελιξία, όχι δειλία...» στέλνοντας εκ μέρους της κυβέρνησης μήνυμα για την «αποφασιστική» προώθηση των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδίων.

Από την πλευρά της Ρωσίας, η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, μιλώντας σε δημοσιογράφους στις 15/8 τόνισε πως «δεν είναι η Ρωσία που προέβη στα πρώτα βήματα που κατέληξαν στη χειροτέρευση των ελληνορωσικών σχέσεων», εκφράζοντας την ελπίδα η επικρατούσα «μη φυσιολογική» κατάσταση να αποδειχθεί προσωρινή και να επιδιορθωθεί σύντομα.

Η Ζαχάροβα υποστήριξε παράλληλα ότι η Ρωσία ουδέποτε παρενέβη στις εσωτερικές υποθέσεις ή στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, ενώ απέρριψε τις αιτιάσεις της Αθήνας ως «ανεδαφικούς ισχυρισμούς», για τους οποίους η ελληνική πλευρά δεν έχει παράσχει αποδείξεις. Κατήγγειλε μάλιστα πως οι ελληνορωσικές σχέσεις έχουν γίνει στόχος μιας «άνευ προηγουμένου εκστρατείας» στον ελληνικό Τύπο, ενώ στάθηκε και στο «εκπληκτικό» εύρος της «καμπάνιας». Παράλληλα, απαντώντας στην ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ αντέτεινε ότι «η συνεργασία με την Αγκυρα δεν στρέφεται εναντίον οποιασδήποτε άλλης χώρας».

Αξίζει ακόμη να σημειωθεί και το μήνυμα που απέστειλε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σ. Λαβρόφ, σε Φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε στην Κέρκυρα υπό την αιγίδα της «Ορθόδοξης Αυτοκρατορικής Εταιρείας Παλαιστίνης», οργάνωση την οποία η κυβέρνηση κατηγόρησε την περασμένη βδομάδα πως «νομίζει ότι μπορεί να κινείται στην Ελλάδα χωρίς να σέβεται νόμους και κανόνες, ακόμα και να εκτοξεύει απειλές», και πως έχει στόχο «τον αφελληνισμό πατριαρχείων της Μέσης Ανατολής». Στο μήνυμά του στο Φεστιβάλ προς τιμήν του ναύαρχου Φ. Ουσακόφ (Ρώσου αξιωματούχου που συνέβαλε στην απελευθέρωση των Ιονίων Νήσων) ο Σ. Λαβρόφ σημείωνε μεταξύ άλλων με νόημα πως «είμαστε ικανοποιημένοι που βλέπουμε ότι η Ελλάδα εορτάζει τους επιφανείς συμπατριώτες μας, θυμάται τον ρόλο της Ρωσίας στην εγκαθίδρυση και ανάπτυξη της νέας ελληνικής πολιτειακής κατάστασης».

Στο μεταξύ, τηλεγράφημα του ρωσικού πρακτορείου «Itar-Tass» μέσα στη βδομάδα, επικαλούμενο ελληνική διπλωματική πηγή, επέμενε ότι ο Ελληνας πρεσβευτής Αν. Φρυγανάς αποχωρεί από τη Μόσχα το Σεπτέμβρη και αντικαθίσταται, παρότι το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών διέψευσε την Παρασκευή 10/8 την πληροφορία αυτή.

ΝΑΤΟικά στρατεύματα αποβιβάζονται στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης στο πλαίσιο της άσκησης «Noble Jump»

Από τη δεκαετία του '90 - οπότε και ολοκληρώθηκε ο προηγούμενος γύρος των ευρωατλαντικών σχεδιασμών στην περιοχή, με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την επαναχάραξη των συνόρων - έχουν εγκατασταθεί στρατιωτικές ευρωατλαντικές δυνάμεις στο προτεκτοράτο του Κοσσυφοπεδίου και τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη.

Η μεγάλη αμερικανική βάση («Camp Bondsteel»), με σύγχρονες υποδομές και πάνω από 10.000 στρατιώτες, αλλά και η μικρότερη «Camp Monteith» έχουν εγκατασταθεί στο Κοσσυφοπέδιο.

Μέσα στο σύστημα των ΝΑΤΟικών βάσεων, εκπληρώνουν το δικό τους ρόλο η βάση «Camp Eagle» στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, οι βάσεις στην Αλβανία, στα Τίρανα, στην Αυλώνα και το Δυρράχιο, κι άλλες στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.

Επίσης, από πλευράς των Τιράνων και των Σκοπίων γίνονται προτάσεις προς τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς να αξιοποιήσουν και άλλες υποδομές στις χώρες αυτές, ως βάσεις ή έστω πεδία ασκήσεων, διευρύνοντας τη στρατιωτική παρουσία του ευρωατλαντικού άξονα στη Χερσόνησο του Αίμου. Αλλωστε, κατά πληροφορίες, και στην ελληνική κυβέρνηση συζητείται και υπάρχει προβληματισμός για το ενδεχόμενο ίδρυσης μιας μεγάλης αμερικανοΝΑΤΟικής βάσης στην ΠΓΔΜ.

Ολες αυτές οι προτάσεις τυγχάνουν ευμενούς υποδοχής από πλευράς του ΝΑΤΟ, καθώς έρχονται να καλύψουν μια σειρά από ανεπάρκειές του, όπως τις εντοπίζει σε σχέση με τη δράση ανταγωνιστών του στην περιοχή.

Χαρακτηριστική ως προς αυτό είναι μελέτη του λεγόμενου Αμυντικού Κολεγίου του ΝΑΤΟ (κέντρο εκπαίδευσης, μελετών και αναλύσεων της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας), που δημοσιοποιήθηκε τον περασμένο Νοέμβρη, με τίτλο «Τα Δυτικά Βαλκάνια και η εκδίκηση της Ιστορίας», στοιχεία της οποίας αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης» σε προηγούμενο φύλλο του.

Θυμίζουμε ότι στα συμπεράσματά του το Κολέγιο του ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει ως προβληματικό το γεγονός ότι η παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή περιορίζεται σε «μια μικρή δύναμη στο Κοσσυφοπέδιο» και σε Γραφεία Συνδέσμων στα άλλα κράτη των Δυτικών Βαλκανίων, για την παρακολούθηση των διμερών «εταιρικών» σχέσεων.

Σύμφωνα με τη μελέτη, «αυτές οι προσπάθειες είναι πολύ μικρές και αποσυνδεδεμένες για να αντιμετωπίσουν τις αυξανόμενες προκλήσεις στην περιοχή, ειδικά δεδομένης της υποχρέωσης του ΝΑΤΟ για πρόληψη των συγκρούσεων, μετά τις σημαντικές και επιτυχείς παρεμβάσεις του εκεί το 1996 και το 1999», όπως προκλητικά βαφτίζεται η ΝΑΤΟική επέμβαση στην περιοχή με το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και την επαναχάραξη συνόρων.

Κατά τον ίδιο τρόπο, η μελέτη «αναπολεί» τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις τη δεκαετία του 1990 που σκόρπισαν το θάνατο και τον όλεθρο στην περιοχή και προσθέτει: «Δεδομένης της αποτελεσματικότητας των ευρείας κλίμακας παρεμβάσεων του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια πριν από είκοσι χρόνια, είναι περίεργο το γεγονός ότι η προβολή της σταθερότητας δεν περιλαμβάνει ρητά την πιθανή εξάπλωση ενός πλήρους φάσματος στρατιωτικών ικανοτήτων, για να επιτρέψει επαρκώς στη Συμμαχία να αντιμετωπίσει το ευρύτερο φάσμα προκλήσεων».

Ως «αντίβαρο» στα παραπάνω, το Αμυντικό Κολέγιο του ΝΑΤΟ καταγράφει την έως τώρα παρουσία του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια με «σημαιοφόρο» την KFOR στο Κόσσοβο, τη μεγαλύτερη ΝΑΤΟική δύναμη στα Δυτικά Βαλκάνια και την πιο μακρόχρονη σήμερα στρατιωτική αποστολή του, που αποτελείται από 4.500 στελέχη (ήταν 55.000 το 1999 όταν πρωτοαναπτύχθηκε). Εστιάζει επίσης σε άλλες ΝΑΤΟικές δομές στην περιοχή, όπως στο Γραφείο Συνδέσμου που διατηρεί στα Σκόπια από το 2012, αλλά ιδιαίτερα στο Αρχηγείο του ΝΑΤΟ στο Σαράγεβο, το οποίο, όπως εκτιμά το Κολέγιο, «αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες προκλήσεις».

Σε αυτές περιλαμβάνει το ρόλο που παίζουν Ρωσία, Κίνα και τα κράτη του Κόλπου στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, προωθώντας ο καθένας τη δική του «ατζέντα», όπως αναφέρει, ενώ το ίδιο κάνουν και οι τρεις εθνοτικές οντότητες, με τους Βόσνιους μουσουλμάνους να ευνοούν ένα «συγκεντρωτικό κράτος», ενώ οι Βόσνιοι Κροάτες και Σέρβοι επιθυμούν «αποκεντρωμένη λήψη αποφάσεων», κάτι που, όπως εκτιμούν στο ΝΑΤΟ, έχει αρνητικές συνέπειες και στη λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας του μορφώματος αυτού.

Ως αντίμετρα στην επιρροή των άλλων «παικτών» στην περιοχή και στον κίνδυνο γενίκευσης της «αστάθειας», το Αμυντικό Κολέγιο του ΝΑΤΟ αποφαίνεται ότι η ιμπεριαλιστική συμμαχία θα πρέπει να ανακηρύξει και επισήμως ένα «Θέατρο Επιχειρήσεων Δυτικών Βαλκανίων, υπό έναν και μοναδικό διοικητή του ΝΑΤΟ, που θα είναι υπεύθυνος για όλες τις δραστηριότητες της Συμμαχίας στην περιοχή και μέσω του οποίου θα πρέπει να συντονίζονται οι δραστηριότητες των κρατών - μελών της Συμμαχίας».

Περιγράφει, δηλαδή, μια υπερκείμενη στρατιωτική αρχή, που θα έχει υπό την άμεση εποπτεία και τις διαταγές της, όπου χρειαστεί, τις Ενοπλες Δυνάμεις όλων των ΝΑΤΟικών κρατών της περιοχής.

Η μελέτη συνεχίζει: «Η ενότητα της στρατιωτικής προσπάθειας μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο μέσω της ενότητας της διοίκησης. Ο καθορισμός του Αρχηγείου του ΝΑΤΟ του Σαράγεβο ως μοναδικής διοίκησης, για ό,τι θα μπορούσε να επεκταθεί σε μια Διακλαδική Δύναμη για τα Δυτικά Βαλκάνια ("Joint Task Force - Western Balkans"), παρέχει έναν τρόπο για την επίτευξη ενότητας στρατιωτικής διοίκησης, τοποθετώντας το Αρχηγείο ακριβώς εκεί όπου βρίσκεται το πιο δύσκολο πρόβλημα της περιοχής».

Παραπέρα, επειδή από μόνη της μια διοίκηση δεν αρκεί, οι αναλυτές του ΝΑΤΟ προτείνουν αύξηση των δυνάμεών του στην περιοχή: «Η Συμμαχία πρέπει να επεκτείνει τη σκέψη για την προβολή της σταθερότητας στα Δυτικά Βαλκάνια, ώστε να συμπεριλάβει το είδος και το μέγεθος της στρατιωτικής παρέμβασης που έγινε στα τέλη της δεκαετίας του 1990» (οι προαναφερόμενοι 55.000 στρατιώτες).

«Η επανεγκατάσταση μιας καθορισμένης και αξιόπιστης ικανότητας μάχης, ταχέως αναπτυσσόμενης, που τελευταία φορά φάνηκε στην περιοχή με την SFOR (σ.σ. τη ΝΑΤΟική δύναμη που χτύπησε τη Γιουγκοσλαβία), θα μπορούσε να δημιουργήσει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην περιοχή», τονίζει σε άλλο σημείο η μελέτη, παραπέμποντας ουσιαστικά σε σχέδια ενίσχυσης του στρατιωτικού - πολεμικού βραχίονα στη Βαλκανική.

Εξάλλου, στα σχέδια του ΝΑΤΟ, οι στρατιωτικές δυνάμεις και οι υποδομές του στα Βαλκάνια παίζουν «ρόλο - κλειδί» στο ζήτημα της λεγόμενης «στρατιωτικής κινητικότητας», της διαμόρφωσης δηλαδή κατάλληλων δομών και υποδομών για την άμεση μετακίνηση στρατιωτικών δυνάμεων στα μέτωπα των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, που ιεραρχείται ως μια από τις βασικές προτεραιότητες για το επόμενο διάστημα.

Παράλληλα, το «βλέμμα» επεκτείνεται και προς Μαύρη Θάλασσα, με την πρόσφατη Διακήρυξη στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ να σημειώνει: «Αναπτύξαμε προωθημένη παρουσία στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Στη Ρουμανία, υπάρχει πλέον μια πολυεθνική ταξιαρχία για την εκπαίδευση των χερσαίων δυνάμεων των συμμάχων και έχουν ξεκινήσει οι εργασίες για την περαιτέρω ανάπτυξη της ικανότητάς της να συνεισφέρει στην ενισχυμένη αποτρεπτική και αμυντική στάση της συμμαχίας. Ορισμένα εναέρια και ναυτικά μέτρα στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου οδήγησαν σε σημαντική αύξηση της παρουσίας και της ναυτικής δραστηριότητας του ΝΑΤΟ στον Εύξεινο Πόντο. Χαιρετίζουμε την πρόοδο προς την πλήρη εφαρμογή των συμφωνηθέντων μέτρων, και ιδιαίτερα στον τομέα της ναυτιλίας, επισημαίνοντας ότι απαιτείται περαιτέρω εργασία», με κατεύθυνση την ανάπτυξη σε μόνιμη βάση ΝΑΤΟικής αρμάδας στην περιοχή, κόντρα στην εκεί ρωσική παρουσία.

Η τεράστια βάση των ΗΠΑ «Mπόνστιλ» παίζει κομβικό ρόλο στον έλεγχο της περιοχής

Τα παζάρια αυτά, ανάμεσα στον Σέρβο Πρόεδρο Αλεξάνταρ Βούτσιτς και τον ηγέτη των Κοσσοβάρων Αλβανών (και πρώην αρχηγό του αυτονομιστικού ΟΥΤΣΕΚΑ) Χασίμ Θάτσι, για τη λεγόμενη «ομαλοποίηση» των σχέσεων Βελιγραδίου - Πρίστινας, που προωθούν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της ΕΕ από τον επόμενο μήνα στις Βρυξέλλες, εντάσσονται στους ευρύτερους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς για την ένταξή τους σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Ξεδιπλώνονται δε με φόντο την όξυνση της ευρύτερης γεωπολιτικής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία και την Κίνα στην περιοχή της Βαλκανικής.

Σε ό,τι αφορά το ευρωΝΑΤΟικό προτεκτοράτο του Κοσσόβου, αξίζει να θυμηθούμε ότι ήταν το άμεσο «λάφυρο» της ιμπεριαλιστικής επέμβασης του Μάρτη του 1999, που συνέχισε το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας από το 1994, κράτησε 73 μέρες με συνεχείς βομβαρδισμούς και πρόβαλε ως πρόσχημα τα δικαιώματα των Κοσσοβάρων Αλβανών.

Στην πραγματικότητα, παρότι τυπικά στις Αποφάσεις του ΟΗΕ το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί τμήμα της Σερβίας, από την πρώτη στιγμή μετατράπηκε σε μια απέραντη βάση - εφαλτήριο των ιμπεριαλιστών ΝΑΤΟ και ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή και η μονομερής κήρυξη «ανεξαρτησίας» του Κοσσυφοπεδίου έγινε το Φλεβάρη του 2008, με τη στήριξη των ΗΠΑ και πολλών χωρών της ΕΕ.

Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι ταυτόχρονα με την επέμβαση προχώρησε η δημιουργία της μεγαλύτερης στρατιωτικής βάσης των ΗΠΑ στο εξωτερικό, της βάσης «Μπόνστιλ», κοντά στο Ουρόσεβατς του νότιου Κοσσυφοπεδίου, σε στρατηγική θέση και σε κοντινή απόσταση από την ΠΓΔΜ. Στη βάση αυτή είναι η έδρα του ΝΑΤΟικού Πολυεθνικού Ανατολικού Σχηματισμού Μάχης (MNBG-Ε) της KFOR (κατοχικής δύναμης), όπου με ευθύνη των ελληνικών αστικών κυβερνήσεων και της σημερινής συμμετέχουν και Ελληνες στρατιωτικοί.

Χτίστηκε σε χρόνο dt από το στρατό και την ιδιωτική εταιρεία «Κellogg, Brown and Root Corporation» (KBR), στο ΔΣ της οποίας διατέλεσε ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης των ΗΠΑ, Ντικ Τσέινι, καταλαμβάνει 955 στρέμματα γης, έχει εγκαταστάσεις για 7.000 και πλέον στρατιώτες, 52 ελικοδρόμια και άλλες αμέτρητες δυνατότητες.

Το στρατόπεδο βρίσκεται πάνω στη διαδρομή των σχεδιαζόμενων αγωγών μεταφοράς Ενέργειας, κυρίως από περιοχές του Αζερμπαϊτζάν, όπου δραστηριοποιούνται πολλοί αμερικανικοί ενεργειακοί κολοσσοί προς την Ευρώπη, σε μια άμεση προσπάθεια περιορισμού του μεριδίου της ρωσικής Ενέργειας.

Οι ζυμώσεις, οι μυστικές και άλλες έντονες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις Σέρβων και Κοσσοβάρων Αλβανών τροφοδοτούν επικίνδυνες διεργασίες στην μπαρουταποθήκη των Βαλκανίων. Μεταξύ άλλων, το ενδεχόμενο να ξανασχεδιαστούν ή να «διορθωθούν» (κατά τον Θάτσι) τα σύνορα Σερβίας - Κοσσόβου, είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει εξελίξεις τύπου ντόμινο στην ευρύτερη περιοχή, με ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Το επικρατέστερο σενάριο έως τώρα προβλέπει «ανταλλαγή» εδαφών ανάμεσα σε Βελιγράδι και Πρίστινα, με την ενσωμάτωση σερβικών δήμων του βόρειου Κοσσυφοπεδίου στην υπόλοιπη Σερβία και την παραχώρηση στο Κοσσυφοπέδιο τριών δήμων της νότιας Σερβίας με σημαντική αλβανική κοινότητα (δήμοι Πρέσεβο, Μεντβέγια, Μπουγιάνοβατς).

Στην προοπτική να ευοδωθεί αυτό το σχέδιο, έχει ήδη ξεκινήσει η συζήτηση για πιθανή ανεξαρτητοποίηση της Σερβικής Δημοκρατικής Οντότητας στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, όπως επιδιώκει ο Πρόεδρός της, Μίλοραντ Ντόντικ. Η Βοσνία - Ερζεγοβίνη «στήθηκε» το 1995 με τη Συμφωνία του Ντέιτον υπό τον Ρ. Χόλμπρουκ και δεν ήταν επί της ουσίας παρά μία «ωρολογιακή βόμβα» που μπορεί να σκάσει ανά πάσα στιγμή.

Θυμίζουμε εδώ ότι η Ρωσία έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι σε περίπτωση που το Κοσσυφοπέδιο γίνει μέλος του ΟΗΕ (αν καταστεί εφικτή μία μελλοντική «τελική συμφωνία» ανάμεσα σε Σέρβους και Κοσσοβάρους Αλβανούς) από τη μεριά της θα υποστηρίξει το αίτημα του Ντόντικ για απόσχιση των Σέρβων της Βοσνίας και ένταξη στον ΟΗΕ!

Απ' αυτήν τη σκοπιά, δεν είναι τυχαίο το ταξίδι που έχει προγραμματίσει για τις 16 και 17 Σεπτέμβρη σε Σαράγεβο και Μπάνια Λούκα ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ. Το ταξίδι του θα γίνει ένα 24ωρο μετά την προγραμματισμένη για τις 15 Σεπτέμβρη συνάντηση του Ρώσου Προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, με τον Σέρβο ομόλογό του, Α. Βούτσιτς, στη Μόσχα, με επίκεντρο την επανέναρξη της διαπραγμάτευσης Βελιγραδίου - Πρίστινας στις Βρυξέλλες...

Πιθανή αλλαγή στο χάρτη εδαφών της Σερβίας με το Κοσσυφοπέδιο, ενδεχομένως να προκαλέσει αλλαγές και στα σύνορα π.χ. του Μαυροβουνίου με το Κοσσυφοπέδιο ή στα σύνορα Κροατίας και Σερβίας...

Τέτοια σχέδια, που τροφοδοτούν τον εθνικισμό, ευνοούν επίσης σχεδιασμούς όπως αυτός για τη «Μεγάλη Αλβανία», την ώρα μάλιστα που οι κυβερνήσεις Αλβανίας - Κοσσυφοπεδίου σχεδιάζουν από την Πρωτοχρονιά του 2019 «ελεύθερες κινήσεις πολιτών, εμπορευμάτων, κεφαλαίων» στα μεταξύ τους σύνορα. Εκτεθειμένη απ' αυτήν την άποψη παραμένει και η ΠΓΔΜ, που διαθέτει έντονο αλβανικό στοιχείο.

Τέλος, δεν είναι άσχετο το γεγονός πως το «ανακάτεμα» των συνόρων στα Βαλκάνια συμπίπτει και με την κλιμάκωση της έντασης στις διατλαντικές σχέσεις (π.χ. κόντρες και «εμπορικοί πόλεμοι» ΗΠΑ - ΕΕ) αλλά και με τα βαριά σύννεφα που σκιάζουν αυτό το διάστημα τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία, χώρα που έχει αυξήσει το ρόλο και τη δράση των μονοπωλίων της στα Δυτικά Βαλκάνια.

Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η ιμπεριαλιστική επέμβαση στα Βαλκάνια και η επαναχάραξη των συνόρων μετά τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, που πήρε διάφορες μορφές στην πορεία των περασμένων χρόνων, όχι μόνο δεν έλυσαν τα προβλήματα για τους λαούς, αλλά αποτελούν θρυαλλίδα νέων εξελίξεων σε βάρος τους, συντηρώντας και αναμοχλεύοντας εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς.

Διάφορα επιτελεία στην ευρωπαϊκή ήπειρο υποστηρίζουν πως για πρώτη φορά μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, οι ΗΠΑ συζητούν σοβαρά το ενδεχόμενο αλλαγών συνόρων στα Δυτικά Βαλκάνια.

Αντίθετη σε αυτά τα σχέδια δηλώνει προς το παρόν η καγκελάριος της Γερμανίας, Αγκελα Μέρκελ, που στις 13 Αυγούστου εξέφρασε ανοιχτά την αντίθεσή της σε πιθανή αλλαγή συνόρων στην περιοχή, μετά τη συνάντησή της με Βόσνιο αξιωματούχο.

Η δήλωσή της προκάλεσε δυσαρέσκεια στον Σέρβο υπουργό Εξωτερικών, Ι. Ντάσιτς, ο οποίος σχολίασε την υποκρισία της Γερμανίας, που το 1999 συμφώνησε και συνέβαλε στην αλλαγή συνόρων.

Ακόμα πιο απροκάλυπτες είναι οι συνεχείς παρεμβάσεις του Γκρεγκ Ντελάουι, πρέσβη των ΗΠΑ στο Κοσσυφοπέδιο, ο οποίος σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη στην Πρίστινα τόνισε ότι το «παράθυρο διαλόγου δεν πρόκειται να μείνει ανοιχτό για πάντα» και ότι «αυτήν τη στιγμή υπάρχει ενέργεια γύρω από το διάλογο. Υπάρχει ενέργεια εδώ στην Πρίστινα. Υπάρχει ενέργεια στο Βελιγράδι, υπάρχει ενέργεια στις Βρυξέλλες. Υπάρχει ενέργεια στην Ουάσιγκτον. Επομένως, νομίζω ότι κοιτάζοντας μπροστά, το 2019 πρόκειται να γίνουν ευρωεκλογές και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα βγάλουν ως προς αυτό. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι τώρα υπάρχουν άνθρωποι εδώ, άνθρωποι στις Βρυξέλλες, άνθρωποι στην Ουάσιγκτον που θέλουν να καταλήξουν σε κάποιου είδους συμφωνία (...) Και νομίζω ότι είναι σημαντικό να επωφεληθούμε από αυτό. Από αυτόν τον άνεμο, άνεμο για αλλαγή, παντού».

Ο Αμερικανός πρέσβης, που ήταν φειδωλός στο να αναφερθεί σε περισσότερα στοιχεία από το παζάρι που γίνεται ανάμεσα σε Σερβία και Κοσσυφοπέδιο, δεν παρέλειψε να εκθειάσει ως παράδειγμα την «καταπληκτική συμφωνία μεταξύ της "Μακεδονίας" και της Ελλάδας», ενώ ερωτηθείς αν διστάζει να επαναλάβει την αμερικανική θέση ότι «το Κόσσοβο είναι ανεξάρτητο, η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα του Κοσσυφοπεδίου πρέπει να είναι σεβαστές από όλες τις πλευρές, η διαίρεση δεν πρέπει ποτέ να συζητηθεί», έδωσε την εξής αποκαλυπτική απάντηση: «Η αμερικανική στήριξη στην ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου είναι σταθερή και θα συνεχιστεί. Οι άλλες ερωτήσεις που κάνετε σχετίζονται με τα στοιχεία μιας τελικής συμφωνίας και δεν πρόκειται να φτάσω σε αυτά τα στοιχεία, για τους λόγους που ανέφερα ήδη». Στη συνέχεια, όταν ξαναρωτήθηκε αν αποκλείει ένα διαμελισμό, επέμεινε να μη μιλήσει για το «τι θα είναι στοιχείο της τελικής συμφωνίας».