Ολο το προηγούμενο διάστημα, το ΚΚΕ αναδείκνυε πως σε περιβάλλον σύγκρουσης ισχυρών δυνάμεων και ενεργειακών μεγαθηρίων, όπως δείχνουν οι εξελίξεις στη Λιβύη, στην Ουκρανία, στη Συρία, στο Ιράν και αλλού «οι δρόμοι του πετρελαίου είναι βαμμένοι με το αίμα των λαών».

Αντίθετα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η ΝΔ, τα άλλα αστικά κόμματα, που στηρίζουν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, καθησύχαζαν το λαό, ισχυρίζονταν πως με την ενεργή εμπλοκή της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, μέσα από συμφωνίες με το Ισραήλ, που δολοφονεί το λαό της Παλαιστίνης, δήθεν δεν θα υπάρχουν κίνδυνοι, πως είμαστε «πυλώνας σταθερότητας και ειρήνης».

Ο,τι και να ισχυρίζεται η κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύψει πως η αστική τάξη της Τουρκίας, τις τελευταίες δεκαετίες, με τις πλάτες των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αφού κατέλαβε και κρατά υπό κατοχή το 40% της Κύπρου, προχωρά μεθοδικά τις αξιώσεις και φιλοδοξίες της στο Αιγαίο, αμφισβητώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, πότε με πολιτικές δηλώσεις και σχετικές διπλωματικές κινήσεις και πότε με τις χιλιάδες παραβιάσεις του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων της χώρας.

Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός πως ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ βρίσκονται σε ένα «ανατολίτικο παζάρι» με την Τουρκία, την οποία πότε με το «μαστίγιο» και πότε με το «καρότο» επιδιώκουν να κρατήσουν μακριά από τους ανταγωνιστές τους, όπως είναι η Ρωσία;

Δεν είναι ολοφάνερο, πλέον, πως η επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών έγινε για να μπουν η γειτονική χώρα και τα Δυτικά Βαλκάνια στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ;

Οταν, λοιπόν, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει την συμφωνία αυτή ως «πιλότο» και για το Αιγαίο και το Κυπριακό, δίνει το στίγμα της «συνδιαχείρισης» των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου υπό αμερικανοΝΑΤΟικό έλεγχο. Στην πραγματικότητα τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου προσφέρονται σαν «οικόπεδο» προς διαπραγμάτευση μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ.

Λένε, κάποιοι: «Δεν πειράζει. Αν είναι να μη γίνει πόλεμος, ας είμαστε και υποχωρητικοί, ας πάμε και σε συνδιαχείριση του Αιγαίου». Από την άλλη μεριά, ακούγεται αντίλογος «για να μην γίνει πόλεμος πρέπει να δείξουμε σκληρή πυγμή, να πάρουμε κι άλλα όπλα, να γίνουμε πιο ισχυροί στρατιωτικά, να δείξουμε και τσαμπουκά».

Ομως, αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, σ' αυτές τις συνθήκες το πραγματικό ερώτημα δεν είναι «ενδοτισμός/ συνδιαχείριση» ή «σκληρή πυγμή/ λεονταρισμοί» από την άλλη. Και τα δύο είναι εξίσου επικίνδυνα και αποπροσανατολιστικά!

Για να απαντήσουμε στο ερώτημα «τι πρέπει να γίνει σήμερα;» πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα «γιατί έφτασαν τα πράγματα εδώ που έφτασαν;». Τι είναι αυτό, που μας φέρνει κοντά στον κίνδυνο ενός πολέμου;

Εδώ, πρώτα απ' όλα, πρέπει να δούμε τις σχέσεις που έχουν οι αστικές τάξεις των δύο χωρών, οι κυρίαρχες τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας. Σχέσεις που διέπονται πότε από τη συνεργασία (με τις «πανστρατιές» κυβερνητικών παραγόντων και επιχειρηματιών, στις διάφορες συνεδριάσεις του «Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Τουρκίας - Ελλάδας») και πότε από τον ανταγωνισμό.

Δεν είναι μυστικό, μας το δηλώνουν άλλωστε διαρκώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και η αντιπολίτευση της ΝΔ, που εκπροσωπούν τα ίδια αστικά συμφέροντα, πως επιδιώκουν η αστική τάξη της Ελλάδας να αναβαθμίσει τις θέσεις της στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και των σχέσεων με τις ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, επωφελούμενη και από την δυσχέρεια που αντιμετωπίζουν αυτήν την περίοδο οι σχέσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με την Τουρκία.

Και από την άλλη, βλέπουμε τις φιλοδοξίες που έχει η αστική τάξη της Τουρκίας, η οποία επίσης επιδιώκει να παίξει έναν ισχυρότερο ρόλο στις εξελίξεις, όχι απλώς περιφερειακό, αλλά ακόμη και παγκόσμιο. Σε λίγες μέρες, ο Ερντογάν θα συναντήσει τον «διαβολικά καλό κύριο Τραμπ», όπως τον χαρακτήρισε ο Τσίπρας, στη Σύνοδο των 20 ισχυρότερων καπιταλιστικών χωρών.

Η αστική τάξη της Τουρκίας, που προβάλλει τις δικές της φιλοδοξίες, όχι μόνον αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, επιδιώκοντας να βάλει στο χέρι τμήμα του ενεργειακού πλούτου που υπάρχει, όχι μόνον αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου, επιδιώκοντας και την «ντε γιούρε» διχοτόμηση του Νησιού, αλλά σήμερα έχει εισβάλει και διατηρεί στρατούς κατοχής σε 3 χώρες, εκτός της Κύπρου, στο Ιράκ και τη Συρία. Στέλνει στρατεύματα και φτιάχνει στρατιωτικές βάσεις εκτός της Τουρκίας, όπως στο Κατάρ, στη Σομαλία, στην Αλβανία. Από την άλλη, επιδιώκει να αξιοποιήσει για τα σχέδιά της τα ζητήματα του θρησκεύματος και των μειονοτήτων.

Βαριά τη «σκιά» της στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ρίχνει και η εμπλοκή των ιμπεριαλιστικών οργανισμών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, καθώς και ο σκληρός ανταγωνισμός των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τα μερίδια των αγορών, τα κοιτάσματα του φυσικού πλούτου στην Ανατολική Μεσόγειο και τους δρόμους μεταφοράς.

Εδώ, μέσα σ' αυτόν τον ανταγωνισμό είναι χωμένη και η χώρα μας, για να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα μιας χούφτας εκμεταλλευτών, που κρατάνε στα χέρια τους τα «κλειδιά» της οικονομίας και της αληθινής εξουσίας!

Ολες οι προηγούμενες κυβερνήσεις (ΝΔ/ΠΑΣΟΚ) και η σημερινή (ΣΥΡΙΖΑ) υπηρετούν αυτά τα συμφέροντα. Να γιατί το πραγματικό ερώτημα που τίθεται στο λαό στις παραμονές των εκλογών της 7ης Ιούλη είναι αν θα εξακολουθεί η εξωτερική πολιτική, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας να είναι «πεδίο» κερδοφορίας για μια χούφτα μεγάλων επιχειρηματιών και τις διεθνείς συμμαχίες τους, όπως είναι η συμμαχία τους με τις ΗΠΑ, η ενσωμάτωση στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ,

'Η αν θα δυναμώσει η πάλη για τον απεγκλωβισμό από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, μέχρι την ανατροπή, την αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες, που κατά την εκτίμησή μας μπορεί να επιβάλει ο εργαζόμενος λαός με την εξουσία του.

Λένε κάποιοι φίλοι: «Μα μπορούν να γίνουν αυτά; Δεν βλέπετε τον αρνητικό συσχετισμό στον κόσμο;» Απαντάμε: Τον βλέπουμε, μα δεν υποτασσόμαστε σ' αυτόν τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης! Γνωρίζουμε πως οι λαοί έχουν τη δύναμη να τον αλλάξουν! Μπορούμε να τους ανατρέψουμε!

Να, γιατί εκείνο που έχει σήμερα σημασία τώρα είναι η ενίσχυση και στις εκλογές του ΚΚΕ, της μόνης πολιτικής δύναμης που αποκαλύπτει, αντιπαλεύει και κινητοποιεί τους εργαζόμενους ενάντια σ' αυτήν την καταστροφική για τον λαό ευρωατλαντική πορεία.

Το κουβάρι των αντιθέσεων, στις οποίες έσυρε τον λαό μας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι και την επόμενη μέρα των εκλογών ακόμη πιο μπερδεμένο. Αλλωστε και η ΝΔ, που μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί την κυβερνητική διαχείριση, το μόνο παράπονο που έχει από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι «της έχει κλέψει την πολιτική».

Αυτά τα κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ κ.ο.κ.), σε μια προσπάθεια «το μαύρο να γίνει άσπρο», ισχυρίζονται πως τα «εθνικά μας συμφέροντα» επιβάλλουν μια τέτοια προδιαγεγραμμένη διαδρομή στο πλαίσιο του ευρωατλαντισμού. Ισχυρίζονται πως μέσα από αυτήν τη γραμμή στην εξωτερική πολιτική, η χώρα μας «αναβαθμίζεται». Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει το απορρυπαντικό για το ξέπλυμα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ με όσα έχει κάνει.

• Ομως, ποια «εθνικά συμφέροντα» επιβάλλουν η χώρα μας να συμμετέχει σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, καταστρέφοντας γειτονικές χώρες, όπως η Λιβύη και η Συρία;
• Ποια «εθνικά συμφέροντα» εξυπηρετούνται με τη συμμετοχή της χώρας στη ΝΑΤΟική «περικύκλωση» της Ρωσίας και στους εμπορικούς πολέμους με τις κυρώσεις εναντίον της, που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ και η ΕΕ;
• Ποια «εθνικά συμφέροντα» επέβαλαν τη διατήρηση του σπέρματος των αλυτρωτισμών στη συμφωνία των Πρεσπών, με την απαράδεκτη αναγνώριση «μακεδονικής γλώσσας/ιθαγένειας»;
• Ποια «εθνικά συμφέροντα» προωθούνται με την ανακήρυξη της συμφωνίας των Πρεσπών, που χαρακτηρίζεται «πιλότος» για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό;

Φαίνεται πεντακάθαρα, πως αυτά που τα κόμματα του ευρωατλαντισμού αποκαλούν «εθνικά συμφέροντα» είναι τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ και εκείνης της μειοψηφίας του πληθυσμού της χώρας, που λυμαίνεται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και κρατά στα χέρια της τα πραγματικά ηνία της εξουσίας.

Το «αντάλλαγμα», που δήθεν παρέχεται στον λαό μας, της «ειρήνης και ασφάλειας», της υπεράσπισης από τους ξένους «προστάτες» των εθνικών συνόρων μας, είναι πέρα για πέρα κάλπικο.

Ολα τα κόμματα, ακόμη κι αυτά που εμφανίζονται με το μανδύα του «αριστερού και ριζοσπαστικού», ο ΣΥΡΙΖΑ (χθες), το ΜΕΡΑ25 του Βαρουφάκη σήμερα, έχουν πλήρως αποδεχτεί τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και οργανισμούς.

Λένε και καμία μπαρούφα του είδους που λέει στο πρόγραμμά του το ΜΕΡΑ25, ότι θα κάνει - λέει - «υπεύθυνη κυβερνητική ανυπακοή», κι εξηγεί ότι αυτό σημαίνει «την έξυπνη χρήση του βέτο σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, όσο οι "μεγάλες δυνάμεις" αρνούνται να εγγυηθούν τα σύνορα της χώρας». Λες και οι άλλοι θα κρέμονται από τα χείλη του Βαρουφάκη, αν θα βάλει βέτο ή όχι στην ΕΕ. Λες και οι άλλοι, οι «ισχυροί», αυτούς που κι αυτός τους αποδέχεται ως «προστάτες», θα αναλάβουν να μας «εγγυηθούν» κάτι χωρίς να αναλάβουν το ρόλο του διαχειριστή και εμπόρου των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Αλλά το ζήτημα είναι ποιος από τους «προστάτες» θα μας προστατέψει;

Οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ κάθε άλλο παρά είναι σε θέση να εγγυηθούν την ασφάλεια, την ειρήνη και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κατάσταση σε Ουκρανία και Γεωργία, όπου οι ίδιοι «προστάτες» εγγυώνταν το «δρόμο» προς την «ασφάλεια και την ειρήνη» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και τίναξαν αυτές τις χώρες στον αέρα.

Μα, για να έρθουμε και πάλι στα δικά μας, μήπως λύθηκαν τα ζητήματα της χώρας με την Τουρκία, που είμαστε μαζί στο ΝΑΤΟ εδώ και 67 χρόνια, ή με την Αλβανία, που εδώ και πάνω από 10 χρόνια είναι στο ΝΑΤΟ;

Γιατί ισχυροποίηση του ΚΚΕ σημαίνει:

• Ισχυροποίηση της πάλης ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και πολέμους των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και στους κινδύνους που προκύπτουν για τον λαό από αυτήν την εξέλιξη.
• Ισχυροποίηση της πάλης ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε ένα απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο, εφαλτήριο για νέους πολέμους, στη μεταφορά στην Ελλάδα πυρηνικών όπλων κι άλλων δολοφονικών μηχανών.
• Ισχυροποίηση της πάλης ενάντια στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
• Ισχυροποίηση της πάλης ενάντια στο δηλητήριο του εθνικισμού, υπέρ της αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό και σε όλους τους λαούς, κόντρα στις αλλαγές συνόρων και στις αιματοχυσίες που σχεδιάζονται στο πλαίσιο των αντιπαραθέσεων των αστικών τάξεων για τους ενεργειακούς πόρους, τους αγωγούς, τα λιμάνια, τις άλλες υποδομές, για τα μερίδια των αγορών.
• Ισχυροποίηση της κοινής πάλης των λαών της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Κύπρου και των άλλων λαών της περιοχής, ενάντια στις αστικές τάξεις, στις κυβερνήσεις τους και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
• Ισχυροποίηση των προσπαθειών για αμοιβαία επωφελείς σχέσεις της Ελλάδας με άλλες χώρες με κριτήριο τα λαϊκά συμφέροντα.

Η επόμενη μέρα πρέπει να βρει τη δύναμη του λαού, το ΚΚΕ, ακόμα πιο ισχυρό παντού!

Eurokinissi

Απογειώνοντας τον επικίνδυνο εφησυχασμό, ο Αλ. Τσίπρας επιχείρησε να παρουσιάσει την απόφαση της Συνόδου ως «ιστορική», που «στέλνει ένα μήνυμα σαφές, ξεκάθαρο, αυστηρό, αποφασιστικό» απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις, λέγοντας ανάμεσα στα άλλα πως «είναι η πρώτη φορά μετά από δεκαετίες παραβιάσεων του διεθνούς δικαίου από πλευράς της Τουρκίας», που «η ΕΕ με τόσο ξεκάθαρο και αποφασιστικό τρόπο καταδικάζει την τουρκική προκλητικότητα και αποφασίζει τη λήψη μέτρων (...) Τέτοια ξεκάθαρη απόφαση και κυρίως τέτοια απόφαση που να συνοδεύεται και με συγκεκριμένα στοχευμένα μέτρα δεν είχε παρθεί ποτέ».

Πρόκειται για ένα ξεδιάντροπο αναποδογύρισμα της πραγματικότητας: Η υποτιθέμενη «σκληρή» και «ηχηρή» απάντηση της ΕΕ δεν είναι άλλη από μια... σύσταση στην Τουρκία «να επιδείξει αυτοσυγκράτηση, να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου και να απόσχει από τέτοιες ενέργειες», καθώς και η... προειδοποίηση ότι «η ΕΕ θα εξακολουθήσει να παρακολουθεί στενά» ...το γκριζάρισμα της κυπριακής ΑΟΖ και ότι «είναι έτοιμη να αντιδράσει καταλλήλως και με πλήρη αλληλεγγύη προς την Κύπρο». Ενώ ως προς την «κατάλληλη αντίδραση», η απόφαση στη Σύνοδο Κορυφής αφορά την πρόσκληση στην Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης «να υποβάλουν, χωρίς καθυστέρηση, επιλογές για κατάλληλα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων στοχευμένων μέτρων», τα οποία θα επανεξετάσει κάποια στιγμή τον Ιούλη το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων.

Στην πραγματικότητα, δηλαδή, η υποτιθέμενη «πρωτοφανής» και «σκληρή απάντηση» αποτελεί απλά το σύνηθες ευχολόγιο, τη στιγμή που η Τουρκία με συγκεκριμένες ενέργειες όπως η γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ δημιουργεί βήμα βήμα τετελεσμένα, κατοχυρώνει θέσεις, θέτει τους όρους της στο ιμπεριαλιστικό παζάρι με την ΕΕ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Σε αυτά τα παζάρια, που καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα των λαών της περιοχής, αλλά με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, εναποθέτει η κυβέρνηση την ασφάλεια του λαού και την προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Αξίζει να σημειωθεί, μάλιστα, ως ενδεικτικό για την αξία των τέτοιων δηλώσεων ότι το Συμβούλιο εκφράζει τη «δυσαρέσκειά» του «για το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει ακόμη ανταποκριθεί στις επανειλημμένες εκκλήσεις της ΕΕ να σταματήσει αυτές τις δραστηριότητες».

Ο πρωθυπουργός μάλιστα πήγε και ένα βήμα παραπέρα, λέγοντας πως «αυτή η πολύ σοβαρή μεταστροφή υπέρ των εθνικών μας θέσεων (...) αποτελεί μια επιβεβαίωση της πολυετούς και επιτυχούς προσπάθειάς μας (...) να αποκτήσουμε πολύ ισχυρά ερείσματα και συμμαχίες τόσο εντός της ΕΕ όσο και με άλλες σημαντικές χώρες στην περιοχή αλλά και ευρύτερα στο διεθνές πλαίσιο», ενώ μέσα στη βδομάδα έλεγε πως «όλα αυτά που βλέπουμε είναι το αποτέλεσμα της απόλυτης επιτυχίας της στρατηγικής μας».

Αλλά ποια είναι αυτή η στρατηγική τους που - κατά τον πρωθυπουργό - δικαιώνεται;

-- Είναι η στρατηγική της παραπέρα εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, που αφήνει το λαό μας και τους λαούς της περιοχής έκθετους σε πολύ μεγάλους κινδύνους, όπως επιβεβαιώνουν και οι εξελίξεις.

Που παρουσιάζει τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων ως «ασπίδα» τάχα για τα κυριαρχικά δικαιώματα, με τον πρωθυπουργό μάλιστα να ανακοινώνει την Παρασκευή ότι την επόμενη βδομάδα η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην υπογραφή συμφωνίας με την «ExxonMobil» για έρευνα φυσικού αερίου στα θαλάσσια οικόπεδα νότια και δυτικά της Κρήτης, ως ενδεικτικό τάχα του ότι «και η Ελλάδα όπως και η Κύπρος προχωράει στην αξιοποίηση της ΑΟΖ της». Δεν βρήκε φυσικά να πει κάτι για το γεγονός ότι η «ενεργειακή μοιρασιά» με τη συμμετοχή του αμερικανικού μονοπωλίου, όσο και των υπόλοιπων στην κυπριακή ΑΟΖ, κάθε άλλο παρά ανέστειλε τις τουρκικές διεκδικήσεις, αλλά αντίθετα τους έδωσε νέα ώθηση.

-- Είναι η στρατηγική που μπλέκει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ακόμα πιο βαθιά στο κουβάρι των ευρύτερων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και παζαριών, όπως αυτά ξεδιπλώνονται στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Με τον πρωθυπουργό στη συνέντευξή του να εντάσσει για μια ακόμα φορά ξεκάθαρα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις στο πλαίσιο αυτό, λέγοντας ότι η απόφαση της ΕΕ «υπογραμμίζει τις σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις που έχουν, άμεσα, στις ευρωτουρκικές σχέσεις αυτές οι ενέργειες» και ότι το αν η Τουρκία θα κλιμακώσει ή θα αποκλιμακώσει την ένταση το επόμενο διάστημα εξαρτάται από τη «μεγάλη αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ σε σχέση με την αγορά των πυραυλικών συστημάτων "S-400" που αναμένεται να εξελιχθεί επίσης το επόμενο διάστημα». Ξέχασε βέβαια να πει ότι έτσι, με τη μια ή την άλλη κατάληξη, ο λαός μας και συνολικά οι λαοί της περιοχής θα βρίσκονται στη μεριά των χαμένων: Είτε στην περίπτωση μιας παραπέρα κλιμάκωσης με την Ελλάδα σε ρόλο «αιχμής του δόρατος» απέναντι στην Τουρκία, είτε στο ενδεχόμενο πρόσκαιρων «συμβιβασμών», που θα ακουμπάνε με μαθηματική ακρίβεια τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.

-- Είναι η στρατηγική που μετατρέπει την Ελλάδα σε «μεντεσέ» των σχεδίων των ΗΠΑ στην περιοχή απέναντι στη Ρωσία, σε στρατιωτικό, διπλωματικό και πολιτικό προγεφύρωμα των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ σε Βαλκάνια και Μαύρη Θάλασσα, καθιστώντας τη χώρα και το λαό μαγνήτη μεγάλων κινδύνων, με τον πρωθυπουργό να επαναλαμβάνει ότι οι σημερινές εξελίξεις επιβεβαιώνουν τη σημασία της ΝΑΤΟικής συμφωνίας των Πρεσπών. Καλώντας μάλιστα ξανά το λαό να φανταστεί «αυτήν τη στιγμή που εμείς έχουμε αυτήν την εντεινόμενη τουρκική προκλητικότητα στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο (...) να είχαμε τα τουρκικά "F-16" να επιτηρούν τον εναέριο χώρο των βόρειων γειτόνων μας. Να είχαμε δηλαδή τουρκικά "F-16" και στα βόρεια σύνορά μας», να χαρεί δηλαδή που εκείνοι είναι ο «προτιμώμενος εταίρος» ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια.

-- Είναι η στρατηγική των συμμαχιών με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ και άλλους χασάπηδες των λαών σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο.

Ολα αυτά συνιστούν την «επιτυχημένη» κατά τον πρωθυπουργό στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ στην εξωτερική πολιτική.

Βγάζει μάτι, όμως, ότι όλα αυτά δεν είναι παράγοντες «σταθερότητας», ασφάλειας για τους λαούς και «εγγύηση» για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, όπως ισχυρίζονται η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα εν χορώ, αλλά παράγοντες που οξύνουν τους ανταγωνισμούς. Είναι η πηγή των πολύ μεγάλων κινδύνων για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς και όχι η λύση τους.

Αυτή η πολιτική άλλωστε είναι που ανοίγει ορθάνοιχτα την πόρτα στην αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και συνόρων, σε σχέδια «συνδιαχείρισης» των ενεργειακών και άλλων πόρων, σε διχοτομικά σχέδια για την Κύπρο και λοιπούς «συμβιβασμούς», που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν σε παραπέρα όξυνση των ανταγωνισμών και καθιστούν μόνιμη την απειλή για τους λαούς. Οσο γι' αυτό ο πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να είναι πιο αποκαλυπτικός, αφού - ως ηχώ των αμερικανικών «παραινέσεων» ότι «τώρα είναι ώρα για διάλογο» - επανέλαβε ξανά και ξανά ότι «θα συνεχίσουμε ταυτόχρονα να διατηρούμε ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας», γιατί «το κρίσιμο ζήτημα για μας είναι να έρθει η Τουρκία στο τραπέζι του διαλόγου. Να σταματήσει την παραβατική συμπεριφορά, την παραβίαση του διεθνούς δικαίου και να έρθει στο τραπέζι του διαλόγου για την επίλυση του Κυπριακού», στη βάση των διχοτομικών σχεδίων που είναι στο τραπέζι, εγκαλώντας την Τουρκία που «παραβιάζει το Δίκαιο της Θάλασσας, αντί επί τη βάσει αυτού να προχωρεί σε συνομιλίες με τους γείτονές της για την οριοθέτηση της μόνης διαφοράς ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία που είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας».

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, αξίζει να καταγραφεί και η αποστροφή του πρωθυπουργού πως «η Ελλάδα είναι ασφαλής, είναι ισχυρή (...) αλλά μπορεί να είναι ακόμα πιο ασφαλής και ακόμα ισχυρή αν όλες οι πολιτικές δυνάμεις ενωθούν σε μία ενιαία γραμμή, εθνική γραμμή, που είναι η μόνη γραμμή που μπορεί να υπερασπίσει τα εθνικά μας συμφέροντα».

Πρόκειται βέβαια για μια προκλητική προσπάθεια να στοιχηθεί ο λαός πίσω από τους «εθνικούς» στόχους της αστικής τάξης, που για τον ίδιο σηματοδοτούν πολύ μεγάλους κινδύνους. Γιατί παραπάνω από βέβαιο είναι, όπως έδειξαν και όλες οι σχετικές διαβεβαιώσεις των στελεχών της ΝΔ μέσα στη βδομάδα, είτε από τις Βρυξέλλες, είτε κατά τις συναντήσεις τους με τον Αμερικανό πρέσβη, όσο και των αρχηγών των υπόλοιπων αστικών πολιτικών δυνάμεων, ότι αυτή η στρατηγική, που έφερε το λαό μας μέχρι εδώ, στα πρόθυρα επικίνδυνων εξελίξεων και διευθετήσεων, δεν πρόκειται να αμφισβητηθεί από τα κόμματα αυτά, αλλά θα συνεχιστεί και την επόμενη μέρα. Και αυτός είναι ένας ακόμα πολύ σημαντικός λόγος για την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, ώστε από την επόμενη μέρα να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στην επικίνδυνη εμπλοκή...

Σε σχόλιό του για τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Η ανακοίνωση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για την τουρκική προκλητικότητα είναι το συνηθισμένο γλυκανάλατο "ευχολόγιο", που επιβεβαιώνει ότι οργανισμοί όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ όχι μόνο δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου και τα συμφέροντα των λαών, αλλά και είναι οι βασικοί παράγοντες κινδύνου ενάντια στους λαούς της περιοχής.

Αυτό το "ευχολόγιο", πίσω από το οποίο κρύβεται ο ρόλος της Τουρκίας ως στρατηγικού εταίρου των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, εκθέτει και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τα άλλα κόμματα που διαφημίζουν το ευρωΝΑΤΟικό πλαίσιο ως εγγυητή της ειρήνης, της σταθερότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Κι αυτό αποδεικνύεται και από τις εξελίξεις και από την πρόσφατη ιστορία».

«Το Συμβούλιο επιβεβαιώνει τη σημασία που αποδίδει στις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας, έναν βασικό εταίρο. Το Συμβούλιο παραμένει προσηλωμένο στη διατήρηση ενός ανοικτού και ειλικρινούς διαλόγου, στην αντιμετώπιση κοινών προκλήσεων και στη συνεργασία σε βασικούς τομείς κοινού ενδιαφέροντος (μετανάστευση, οικονομία, εμπόριο κ.ά.)». «Οι εμπορικοί φραγμοί που δεν είναι σύμφωνοι με την τελωνειακή ένωση ΕΕ - Τουρκίας (...), πρέπει να καταργηθούν». «Το Συμβούλιο επιδοκιμάζει τις σημαντικές προσπάθειες της Τουρκίας για τη φιλοξενία περίπου 4 εκατ. προσφύγων». «Η Τουρκία παραμένει υποψήφια χώρα και βασικός εταίρος της ΕΕ σε πολλούς τομείς».

Αυτή είναι η απόφαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ την Τρίτη στο Λουξεμβούργο, την οποία χωρίς ντροπή τα στελέχη της κυβέρνησης και ο πρωθυπουργός παρουσιάζουν ως διπλωματική επιτυχία, ως «ομόθυμη καταδίκη απέναντι στην Τουρκία, βλέποντας τις αποφάσεις και στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων», όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας!

Ισχυρίζονται μάλιστα ότι «για πρώτη φορά η ΕΕ αποφασίζει τέτοια μέτρα σε βάρος της Τουρκίας»! Σε ποια «μέτρα» αναφέρονται; Η ανησυχία του Συμβουλίου ότι η «Τουρκία συνεχίζει να απομακρύνεται από την ΕΕ» είναι πάγια τα τελευταία χρόνια και εξαιτίας της «προσέγγισής» της με τη Ρωσία. Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις έχουν «σκαλώσει» από το 2005 (με μπλοκάρισμα ορισμένων πεδίων), ενώ για τον εκσυγχρονισμό της τελωνειακής ένωσης ΕΕ - Τουρκίας διεξάγονται σκληρά παζάρια εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια. Καμία σχέση, λοιπόν, με τις «ενέργειες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ». Αντίθετα, η ΕΕ επιλέγει και σε αυτήν τη φάση να χαρακτηρίσει την Τουρκία «βασικό εταίρο».

Οι σχέσεις αλληλεξάρτησης ΕΕ - Τουρκίας είναι βαθιές, όπως και οι αντιθέσεις τους, γι' αυτό και η εικόνα των μεταξύ τους σχέσεων δείχνει συχνά αντιφατική. Ενδεικτικά, η Τουρκία είναι ο πέμπτος σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ και η ΕΕ είναι με διαφορά ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας και η μεγαλύτερη πηγή άμεσων ξένων επενδύσεων στην Τουρκία. Το 2018 το διμερές εμπόριο έφτασε τα 153,4 δισ. ευρώ, οι ευρωπαϊκές εξαγωγές τα 77,3 δισ. ευρώ. Το 50% των εξαγωγών της Τουρκίας κατευθύνεται στην ΕΕ. Η Γερμανία είναι ο σημαντικότερος εμπορικός της εταίρος και ο δεύτερος μεγαλύτερος εξωτερικός «επενδυτής» (7.320 επιχειρήσεις) μετά την Ολλανδία. Η επίσκεψη του Γερμανού υπουργού Οικονομίας και Ενέργειας στην Τουρκία τον περασμένο Οκτώβρη σηματοδότησε συμφωνίες σε σημαντικούς τομείς σε μια δύσκολη, οικονομικά, φάση για την Τουρκία. Η Γαλλία βρίσκεται σε πολύπλευρο παζάρι με την Τουρκία, από το Κυπριακό και το Παλαιστινιακό μέχρι τη Συρία και τη Λιβύη.

Η Τουρκία, ως μεγάλη χώρα, μέλος του G20 και τρίτη στρατιωτική δύναμη του ΝΑΤΟ, έχει ειδικό βάρος. ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ επιδιώκουν να διατηρηθεί στο λεγόμενο «δυτικό στρατόπεδο», απέναντι στον ανταγωνισμό τους με Ρωσία και Κίνα. Επιπλέον η «κρίση» στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας, οι δυσκολίες της τουρκικής οικονομίας και η οξυμένη αντιπαράθεση ΗΠΑ - ΕΕ αντιμετωπίζονται από την ΕΕ ως ευκαιρία για εμβάθυνση των οικονομικών και γεωπολιτικών σχέσεων με την Τουρκία, προς όφελος των ευρωπαϊκών συμφερόντων. Οπως σημειώνουν οι Γερμανοί βιομήχανοι, μεγαλέμποροι και τραπεζίτες, «ιδιαίτερα σε πολιτικά δύσκολους καιρούς, είναι απολύτως απαραίτητο να διατηρηθεί και να ενταθεί ο διάλογος με την Τουρκία».

Ολα αυτά δεν αποκλείουν μια όξυνση της στάσης της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία στην Ανατ. Μεσόγειο, αν τα ευρωπαϊκά επιχειρηματικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα θίγονται σε «μη ανεκτό» βαθμό. Δείχνουν, όμως, ότι «στο ταμείο» τελικά θα μετρήσουν τα πολύπλευρα ενδοϊμπεριαλιστικά παζάρια και το πού θα κάτσει η «μπίλια» των αντιθέσεων και των όποιων συμβιβασμών. Το «αφήγημα» του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ κ.ά. ότι η ΕΕ θα «υπερασπιστεί» τα ελληνικά και κυπριακά σύνορα «ως ευρωπαϊκά», θα ήταν ανέκδοτο αν δεν έκρυβε τόσο σοβαρούς κινδύνους για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς.

Copyright 2019 The Associated

Η Τουρκία κλιμακώνει τις προκλήσεις στέλνοντας και δεύτερο γεωτρύπανο στα ανοιχτά της Κύπρου (φωτ. «Γιαβούζ»)

Εχοντας στείλει το πλωτό γεωτρύπανο «Φατίχ» στα ανοιχτά της Κύπρου από τις αρχές του Μάη, η Τουρκία προχωρά σε γεωτρήσεις εκεί, ακόμα και σε τμήματα που ανήκουν στην κυπριακή ΑΟΖ. Την Πέμπτη ανακοινώθηκε ότι έως τις αρχές Ιούλη φτάνει στα ανοιχτά της Καρπασίας (της χερσονήσου στη βορειοανατολική Κύπρο) και το πλωτό γεωτρύπανο «Γιαβούζ», με όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης Ερντογάν να επαναλαμβάνουν ότι «όσοι θέλουν να αποκλείσουν την Τουρκία από την "ενεργειακή εξίσωση" της περιοχής να συνειδητοποιήσουν ότι δεν θα καταφέρουν τίποτα».

Αντιδρώντας ξανά στα εντάλματα σύλληψης που δρομολογήθηκαν σε βάρος του προσωπικού των τουρκικών γεωτρύπανων, ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρ. Τ. Ερντογάν, τόνισε: «Με τις Ενοπλες Δυνάμεις μας έχουμε πάρει τη θέση μας στην Ανατολική Μεσόγειο. Είμαστε εκεί... Αν κάποιος κάνει κάτι, τότε κι εμείς μαζί με όλες τις φρεγάτες και όλα τα αεροσκάφη στεκόμαστε δίπλα και συνεχίζουμε τις εργασίες...».

Εξίσου αποκαλυπτικές ήταν και οι τοποθετήσεις των δυνάμεων της τουρκικής αντιπολίτευσης, που διαψεύδουν όσους αποδίδουν τις προκλήσεις της Αγκυρας σε «προσωπικές επιλογές» ενός «τυράννου». Επικρίνοντας ως «ανίκανη» την κυβέρνηση Ερντογάν, ο ηγέτης του κεμαλικού - σοσιαλδημοκρατικού CHP, Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, χαρακτήρισε ξανά «ειρηνευτική επιχείρηση» την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, επανέλαβε τα περί νησιών «στο Αιγαίο που ανήκαν σε εμάς» και «πήγαν και τα κατέλαβαν» οι Ελληνες, για να καταλήξει: «Εχουμε να αντιμετωπίσουμε μία ακόμη χειρότερη κατάσταση: Στην Ανατολική Μεσόγειο υπάρχουν μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η Αμερική είναι εκεί, η Αίγυπτος είναι εκεί, το Ισραήλ είναι εκεί, η Ελλάδα είναι εκεί, η Κυπριακή Δημοκρατία είναι εκεί. Το μόνο κράτος που δεν είναι εκεί είναι η Τουρκία».

Αποκαλυπτικός είναι ο τρόπος που αντιδρούν στις εξελίξεις όλοι οι «ισχυροί σύμμαχοι της χώρας μας».

Οι ΗΠΑ αντέδρασαν καλώντας «όλα τα μέρη σε αυτοσυγκράτηση» και αφού εξέφρασαν «βαθιά ανησυχία» για «τις εξαγγελθείσες προθέσεις της Τουρκίας να ξεκινήσουν τις υπεράκτιες γεωτρήσεις», συμπλήρωσαν ότι αυτές αφορούν «μια περιοχή την οποία αξιώνει η Κυπριακή Δημοκρατία ως Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της», αλείφοντας καθαρά «βούτυρο στο ψωμί» της τουρκικής επιθετικότητας. Ενώ και ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, Τζ. Πάιατ, εκτίμησε πως «τώρα είναι η ώρα για διάλογο και όχι για περαιτέρω κλιμακούμενες προκλητικές ενέργειες».

Η Γερμανία ανέφερε ότι «για διμερείς διαφορές (...) μεταξύ τρίτων χωρών η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επί της αρχής δεν λαμβάνει νομική θέση» και έσπευσε να ζητήσει επισημοποίηση και εντατικοποίηση των παζαριών, ζητώντας από την Τουρκία «να απόσχει από ενέργειες οι οποίες εντείνουν τη διένεξη, να επιδείξει αυτοσυγκράτηση και να καταβάλει προσπάθειες για μια συμφωνία (...) για την αμοιβαία οριοθέτηση των θαλασσίων περιοχών δυτικά της Κύπρου».

Αλλά και τα «αποκαλυπτήρια» συνολικά της ΕΕ έγιναν στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, που περιορίστηκε να καλέσει «την Τουρκία να επιδείξει αυτοσυγκράτηση, να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου και να απόσχει από τέτοιες ενέργειες» (βλέπε και σελ. 7).

Ενδεικτική βέβαια των παζαριών που συνεχίζονται είναι και η απάντηση του τουρκικού ΥΠΕΞ στις «συστάσεις» της ΕΕ, που επέκρινε μεν τις Βρυξέλλες για «προκατειλημμένη στάση» αλλά δεν ξέχασε να υπογραμμίσει ότι «η Τουρκία θα συνεχίσει να κάνει βήματα αποφασιστικά και ειλικρινή στην ενταξιακή της διαδικασία», όπως και ότι «η Τουρκία δεν απομακρύνεται από την ΕΕ, όπως ισχυρίζονται κάποιοι».

Σε τροχιά όξυνσης συνεχίζεται και το παζάρι Τουρκίας - ΗΠΑ, με επίκεντρο αυτήν την περίοδο την αγορά των ρωσικών πυραύλων «S-400» που η Τουρκία επιμένει ότι «είναι τελειωμένη υπόθεση», όπως επανέλαβε ο Ερντογάν, συμπληρώνοντας: «Υποθέτω ότι τις προσεχείς 15 ημέρες θα ξεκινήσει η παράδοση (των "S-400"). Από τη στιγμή που θα ξεκινήσει η παράδοση, οι Ενοπλες Δυνάμεις έχουν καθορίσει τα σημεία στα οποία θα τοποθετηθούν και θα συνεχίσουμε τη διαδικασία τοποθετώντας τες». Μάλιστα, ο Τούρκος Πρόεδρος είπε ότι αν οι ΗΠΑ επιβάλουν κυρώσεις στη χώρα του «θα έχουμε και εμείς κάποιες ειδικές κυρώσεις (για εκείνες)».

Οσον αφορά την αμερικανική πλευρά, συνυπάρχουν πληροφορίες για εναλλακτικά πακέτα κυρώσεων που ήδη εξετάζει η Ουάσιγκτον, μαζί όμως με ευχές για συνέχιση του διαλόγου «για να γίνει δουλειά (...) πάνω σε λεπτομέρειες». Για την υπόθεση των «S-400» μάλιστα έκανε παρέμβαση και η Γερμανία, χαιρετίζοντας «ενδεχόμενη αναθεώρηση της απόφασης της Τουρκίας (...) με το βλέμμα στη θέση της χώρας (της Τουρκίας) στη Διατλαντική Συμμαχία».

Τέλος, ενδεικτικές των παζαριών που δεν σταματούν είναι και οι συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν κανονικά, όπως είχαν προγραμματιστεί, ανάμεσα σε αντιπροσωπείες των υπουργείων Αμυνας Ελλάδας και Τουρκίας, στην Αγκυρα, σχετικά με τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης.

Με ορμή προχωρούν και οι εξελίξεις γύρω από το Κυπριακό, η «διευθέτηση» του οποίου άλλωστε εντάσσεται σταθερά στους ευρύτερους ενεργειακούς και γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς.

Η «κυβέρνηση» του ψευδοκράτους ανακοίνωσε τη σύσταση επιτροπής που θα δρομολογήσει την αξιοποίηση του «φιλέτου» των Βαρωσίων και όλης της περιοχής της Αμμοχώστου, προσδοκώντας «ανασύσταση» του μεγάλου τουριστικού θέρετρου που έως την τουρκική εισβολή ήταν πόλος έλξης για όλη τη Μεσόγειο (δεν είναι τυχαίο το ενδιαφέρον πολλών Ευρωπαίων επενδυτών). Οι κατοχικές αρχές ανακοίνωσαν ότι τα σχέδια για τα Βαρώσια θα προχωρήσουν σε συντονισμό με την Αγκυρα και ανεξάρτητα από (ελληνοκυπριακές ή άλλες) αντιδράσεις. Ξεκαθάρισαν ότι στόχος είναι και η αύξηση της πίεσης για τη διχοτόμηση του νησιού, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Διαμαρτυρόμενος για «στασιμότητα» στις συνομιλίες, ο «πρωθυπουργός» του ψευδοκράτους, Ερσίν Τατάρ, υπογράμμισε ότι «δεν υπάρχει βάση ομοσπονδιακής διευθέτησης στην Κύπρο». Μίλησε για «νέες εναλλακτικές» που εμφανίζονται και πρόσθεσε ότι «ο τουρκοκυπριακός λαός είναι έτοιμος για μια βιώσιμη συμφωνία στη βάση των δύο χωριστών κρατών».

Σημειωτέον, κινητικότητα μαρτυρούν και μια σειρά άλλων επαφών, όπως η επίσκεψη του στελέχους του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), Τζιορτζ Τσερετέλι, στην Κύπρο, για να επισημάνει την ετοιμότητα και την εμπειρία που έχει ο Οργανισμός ώστε να συμβάλει στη διευθέτηση και του Κυπριακού - (ο ΟΑΣΕ περιλαμβάνεται στους υποψήφιους οργανισμούς για την «εγγύηση της ασφάλειας» σε μια «επανενωμένη Κύπρο», όπως και το ΝΑΤΟ), όσο και η συνάντηση που είχε ο Κύπριος Πρόεδρος, Ν. Αναστασιάδης, με τον «αντιπρόεδρο» του ψευδοκράτους, Κουντρέτ Οζερσάι, σε «ένα κοινωνικής φύσεως δείπνο».