Στην απόφαση του 20ού Συνεδρίου τονιζόταν ο ρόλος των ΤΕ ως κρίσιμου κρίκου για την αντιστοίχιση καθοδηγητικής δουλειάς στις σύγχρονες συνθήκες, να δουλεύουμε με τις στρατηγικές επεξεργασίες του Κόμματος, να αντιστοιχηθεί με τη δουλειά στις ΚΟΒ.

Το τετράχρονο που πέρασε από το 20ό Συνέδριο είχαμε τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, την ακόμη μεγαλύτερη υποχώρηση του συνδικαλιστικού κινήματος, την απογοήτευση του κόσμου από την «πρώτη φορά αριστερά», την εναλλαγή με την κυβέρνηση της ΝΔ, την τριπλή εκλογική αναμέτρηση του 2019 και τελικά την πανδημία και τις πρωτόγνωρες συνθήκες που βιώνουμε ένα χρόνο τώρα.

Εγιναν βήματα στην ΤΕ με βάση τις κατευθύνσεις του 20ού Συνεδρίου και του τρόπου δουλειάς; Εφτασαν αυτά τα βήματα, οι επεξεργασίες στις ΚΟΒ και τελικά στον περίγυρο, στους οπαδούς του Κόμματος;

Κατακτήσαμε την τακτική βδομαδιάτικη συνέλευση, να συζητάμε καλύτερα, να ιεραρχούμε ζητήματα, χώρους δουλειάς που πρέπει να παρέμβουμε, αιχμές για να παλέψουμε. Προσπαθήσαμε να κατακτήσουμε ενιαία αντίληψη για ζητήματα όπως για το χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης και καπιταλιστικής ανάκαμψης, για το χαρακτήρα του πολέμου και τη στάση του Κόμματος, τα συμπεράσματα για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση με μαθήματα που έγιναν και σε ΚΟΒ.

Σε επίπεδο ΤΕ έχει κατακτηθεί σε σημαντικό βαθμό αυτή η ενιαία αντίληψη, αλλά σε επίπεδο ΚΟΒ, ενώ υπάρχει γενικά η συμφωνία με τις επεξεργασίες και τη στρατηγική του Κόμματος δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτή η συμφωνία έχει βάθος. Δεν μπορούμε να πούμε ότι το ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο σε επίπεδο ΤΕ και περισσότερο σε επίπεδο Κομματικής Οργάνωσης έχει βελτιωθεί σε τέτοιο βαθμό που να μην επηρεάζονται τα μέλη, τα στελέχη από τη γενικότερη απογοήτευση, από το κλείσιμο του κόσμου ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ενώ έχουμε αποκτήσει την ικανότητα να ξεχωρίζουμε ζητήματα που έχουν σχέση με τις λαϊκές ανάγκες, που μπορούν να κινητοποιήσουν κόσμο, να γίνουν αφορμή για να ζωντανέψουν τα σωματεία, δεν προχωρούμε. Για παράδειγμα, ενημερωνόμαστε από τους εκλεγμένους στο δήμο ότι έχει γίνει σύμβαση με εργολάβο για να γίνονται διακοπές νερού, με σκοπό να περιορίσουν τους απλήρωτους λογαριασμούς.

Το ξεχωρίζουμε ως ζήτημα που αφορά άμεσα τη λαϊκή οικογένεια, το συζητάμε ως ξεχωριστό θέμα στην ΤΕ, προσπαθούμε να το προσεγγίσουμε ολοκληρωμένα, συζητάμε και τη θέση μας το νερό ως κοινωνικό αγαθό, πώς θα σχεδιάσουμε την παρέμβασή μας με μπροστάρηδες τα σωματεία όπου πλειοψηφούν οι ταξικές δυνάμεις, ετοιμάζεται η πρόσκληση προς τα υπόλοιπα σωματεία του νομού ώστε να προετοιμαστεί σύσκεψη και σταματάμε εκεί. Τι είναι αυτό που μας σταματά και ενώ έχει γίνει καλή προετοιμασία για τα επιχειρήματα, πώς θα δουλευτεί, δεν προχωρά ο σχεδιασμός; Ισως γιατί μας επηρεάζει κι εμάς η άποψη ότι ο κόσμος δεν ξεσηκώνεται ή άφησέ τους, καλά να πάθουν, αφού ψηφίζουν αυτούς ή και μια λογική ότι η διαπάλη με άλλες δυνάμεις θα μας αναγκάσει να δουλέψουμε έξω και πέρα από τα συνηθισμένα; Αποψη που επιδρά και στη λειτουργία των σωματείων;

Υπάρχει η αντίφαση στις εκλογές να παίρνουμε το καλύτερο ποσοστό στην περιοχή, σε όλες τις Οικονομικές Εξορμήσεις να υπερκαλύπτουμε το πλάνο, να υπάρχει αναγνώριση της προσφοράς του Κόμματος αλλά στους δείκτες στρατολογία, διακίνηση «Ριζοσπάστη», βήματα στην ανασύνταξη του κινήματος, κοινωνική συμμαχία να είμαστε πίσω.

Αρα, αυτό που πρέπει να δούμε και που διαπερνά το 1ο κείμενο των Θέσεων είναι πώς από τον Γραμματέα της ΤΕ πρέπει να γίνουμε πιο ικανοί ώστε να λειτουργεί ο καταμερισμός, η βοήθεια προς τους υπεύθυνους με συχνές ατομικές συνεργασίες, ώστε να βοηθιούνται και να προσανατολίζονται οι σύντροφοι με αρθρογραφία, ιδιαίτερα με αυτή που γενικεύει την πείρα, το πώς γίνονται συγκεκριμένες παρεμβάσεις σε χώρους. Να μην πάμε σε όλα, να μην τρέχουμε πίσω από την επικαιρότητα. Σωστότερη ιεράρχηση συγκεκριμένων χώρων, εργαζομένων, συστηματική δουλειά. Αλλιώς θα τρέχουμε όλη μέρα χωρίς στην ουσία να υπάρχει ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Να κατακτηθεί από τα νέα μέλη και συντρόφους να δουλεύουμε με σχέδιο για κάθε χώρο χωρίς άγχος και βιασύνη για αποτελέσματα, δουλειά με μολύβι και χαρτί, η απαραίτητη προϋπόθεση το ανέβασμα του ιδεολογικού, πολιτικού επιπέδου ώστε να μπορούμε να γειώνουμε τη στρατηγική και τις επεξεργασίες του Κόμματος στο χώρο του κάθε συντρόφου, της ΚΟ που έχει ιδιαιτερότητες με γερασμένο πληθυσμό, χωρίς πολυπληθείς χώρους δουλειάς. Να σπάσουμε τις αντιλήψεις παλιών συντρόφων ότι αρκεί η γενική δουλειά, η συμμετοχή στη συνεδρίαση της ΚΟΒ ώστε να υπηρετούνται οι στόχοι των Συνεδρίων, ότι έτσι επιτελείται το καθήκον του μέλους του ΚΚΕ. Να σπάσει η αντίληψη ότι αυτό που μπορώ, αυτό κάνω. Ο κάθε σύντροφος, ακόμα και σε μια ΚΟΒ χωριού ή αυτός που είναι επαφή και μεγάλος σε ηλικία, να παίξει το ρόλο του κομμουνιστή στο χώρο του, να ενημερώνει και να οργανώνει για τα προβλήματα, αρκεί να προσανατολιστεί σωστά, να καταλάβει το ρόλο του ως επαναστατικής πρωτοπορίας. Οτι είναι σημαντική η δουλειά του καθένα όπου και να βρίσκεται, βάζει το δικό του λιθαράκι για την υπόθεση που παλεύουμε.

Το πρώτο και βασικό ζήτημα που θέτει η ΚΕ στις Θέσεις για το 21ο Συνέδριο του Κόμματος είναι το «πώς ο ρόλος του Κόμματος θα είναι διακριτός ως ο φορέας της ισχυρής οργανωμένης ιδεολογικοπολιτικής πρωτοπορίας, ως ο φορέας των νέων ιδεών της επαναστατικής κοινωνικής προοπτικής».

Για να μετρήσουμε βήματα στο βασικό αυτό καθήκον που τίθεται, πρέπει να εστιάσουμε στο πώς βελτιώνουμε μέρα με τη μέρα την καθημερινή καθοδηγητική μας δουλειά, πώς αναβαθμίζουμε ιδεολογικά και πολιτικά τη δουλειά μας, πώς δίνουμε ουσιαστικό περιεχόμενο στη ζωή και τη δράση των ΟΒ, ιδιαίτερα των μαθητικών.

Οι ίδιες οι εξελίξεις το επιτάσσουν, καθώς χαρακτηρίζονται αφενός από πολλές και γρήγορες εναλλαγές στην καθημερινότητα της ζωής και νεολαίας, από αντιφάσεις του ίδιου του συστήματος, αφετέρου από τις μακροχρόνιες συνέπειες της αντεπανάστασης. Αυτό από εμάς απαιτεί τέτοια χαρακτηριστικά στην καθοδηγητική μας δουλειά, που η δράση μιας ΟΒ θα εμπνέει και θα συσπειρώνει γύρω της παιδιά με ιδεολογική αφετηρία μακρινή από τη δική μας.

Μπορούμε να κρατήσουμε τη θετική πείρα από έναν τρόπο δουλειάς που δεν είναι κατακτημένος παντού, αλλά μπορεί να αποτελέσει φάρο για τη συνέχεια.

1. Ο μακρόπνοος και επεξεργασμένος σχεδιασμός, που βάζουμε σε έναν χώρο που ιεραρχούμε, με αρνητικό συσχετισμό. Η ιεράρχηση από το ίδιο το Οργανο της Περιοχής, με αξιοποίηση συγκεκριμένων συντρόφων, για σημαντικό χρονικό διάστημα και χωρίς άλλα καθήκοντα, η επιμονή και η σταθερότητα, η εναλλαγή μορφών στη δραστηριότητα και στη γνωριμία, είναι που μας άνοιξαν δρόμους να οικοδομήσουμε ΟΒ της ΚΝΕ σε ένα από τα πιο σημαντικά σχολικά συγκροτήματα στην περιοχή. Η επιμονή αυτή στο να γενικευτεί η πείρα με εξειδικευμένο σημείωμα, που δόθηκε για τα Οργανα και τις ΟΒ, μας βοήθησε να γενικεύσουμε αυτήν την πείρα. Δεν ήταν κάτι δεδομένο, ούτε απλό. Ενώ στην αρχή δεν είχαμε άμεσα αποτελέσματα στη δουλειά μας, δεν πήγαμε πίσω από τον βασικό μας στόχο: Οτι θα οικοδομήσουμε ΟΒ σε ένα χώρο που ιεραρχούμε. Αξιοποιήσαμε θέματα που απασχολούσαν τους μαθητές της περιοχής (μουσική, αθλητισμός) και οργανώσαμε συσκέψεις γύρω από αυτό.

2. Εξειδικευμένη δουλειά ανά ηλικία και γειωμένο σχέδιο ανά ΟΒ. Ειδικά στις γυμνασιακές ηλικίες χρειάζεται εξειδικευμένη δουλειά και συγκεκριμένος τρόπος καθοδήγησης των γυμνασιακών ΟΒ, χωρίς όμως να κάνουμε έκπτωση από την πολιτική μας. Η ζωντανή λειτουργία της γυμνασιακής ΟΒ απέδειξε ότι μπορεί να γίνει πόλος έλξης για τους συμμαθητές των συντρόφων. Η ίδια η συζήτηση στην ΟΒ για θέματα που αγγίζουν τους μαθητές, οι μορφές που επιλέξαμε να αξιοποιήσουμε, ενέπνευσαν τους ίδιους και τους φίλους τους να συμμετέχουν ενεργά στη δράση της ΟΒ. Τη συζήτηση γύρω από το πώς ένα παιδί Γυμνασίου σήμερα αντιλαμβάνεται το άδικο, πλευρές που συναντούσαν οι μαθητές στο σχολείο τους και στις παρέες τους (π.χ. για τον πόλεμο, το περιβάλλον, το ρατσισμό), δεν τις υποτιμήσαμε. Το αντίθετο. Εγινε όχημα για συζήτηση στην ΟΒ και κατ' επέκταση αφορμή για δράση. Η από κοινού δραστηριότητα με αυτά τα παιδιά, η εμπλοκή τους στο σχεδιασμό, μας βοήθησε να «απλώσουμε» τη δουλειά, να φτάσουμε σε περισσότερους, να εμπνεύσουμε, να στρατολογήσουμε, να οικοδομήσουμε ΟΒ. Αρκετές φορές δυσκολευόμαστε να δέσουμε τα γενικά συμπεράσματα του Κόμματος με την πείρα και τη δράση μιας ΟΒ. Οταν όμως προσπαθήσαμε να συζητήσουμε και να σχεδιάσουμε με βάση αυτά που συναντάμε σε μια περιοχή, με βάση αυτά που απασχολούν τους μαθητές, αναδείχθηκαν μεγάλες δυνατότητες.

Ομως ο παραπάνω τρόπος δουλειάς δεν είναι κατακτημένος σε όλες τις μαθητικές Οργανώσεις. Είναι ένα ζήτημα με το οποίο πρέπει να ασχοληθούν πρώτα απ' όλα τα ίδια τα καθοδηγητικά Οργανα, και τα ίδια να μάθουν να δουλεύουν με τέτοιο τρόπο ώστε να βοηθήσουν και τις ΟΒ αντίστοιχα. Αν όμως μια τέτοια προσπάθεια που αναπτύσσουμε σε έναν χώρο δεν δένεται με τη βαθιά ιδεολογική και πολιτική δουλειά, τότε αυτή η πείρα μπορεί και να «χάνεται», να μην εκτιμάται σωστά, ούτε κατά τη διάρκεια της μάχης ούτε μετά το πέρας αυτής. Να γίνονται βήματα, αλλά αποσπασματικά, χωρίς σωστή εκτίμηση της κατάστασης, άρα και το αντίστοιχο σχέδιο για τη συνέχεια κάθε φορά.

Το ίδιο το κείμενο των Θέσεων διαπνέεται από το πώς η ιδεολογική δουλειά θα γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μας δράσης, ότι η ενίσχυσή της είναι που θα μας δώσει «λύση» στα εμπόδια που συναντάμε πολλές φορές στη δράση μας και σε έναν «συνηθισμένο» τρόπο δουλειάς.

Η όλο και καλύτερη επαφή με τις επεξεργασίες και θέσεις του Κόμματος, και πιο ειδικά για συγκεκριμένους τομείς δουλειάς, είναι που θα βοηθήσει τους συντρόφους που συμμετέχουμε σε Επιτροπές των Οργανώσεων Περιοχής να αντιληφθούμε καλύτερα το ρόλο μας και να βοηθήσουμε τις αντίστοιχες οργανώσεις.

Για παράδειγμα, ποιος είναι ο ρόλος της Μαθητικής Επιτροπής μιας Οργάνωσης; Αρκεί απλά να σκέφτεται και να δίνει κάποιες μορφές ή τρόπους αξιοποίησης για τη δραστηριότητα των μαθητικών Οργανώσεων; Αρκεί να λύνει κάποια πρακτικά ζητήματα; Προφανώς και όχι. Ομως αυτό πώς λύνεται στη ζωή; Πώς θα καλυτερέψουμε και θα ανεβάσουμε τη δουλειά και την ποιότητα των Επιτροπών; Αρκεί απλά να πούμε ότι πρέπει να διαβάζουμε περισσότερο και να γίνεται μια γενική θεωρητική συζήτηση, χωρίς να βοηθάμε πρακτικά;

Η ίδια η πείρα επιβεβαιώνει ότι αν δεν συνδυάσουμε δημιουργικά τα δύο ζητήματα, τότε θα βλέπουμε το ρόλο μας ως «διακοσμητικό» και όχι ουσιαστικό. Πώς θα μπούμε λοιπόν σε τροχιά επίλυσης γύρω από το γεγονός ότι οι μαθητές δεν έχουν καλή επαφή με τα βιβλία, το διάβασμα κ.λπ.; Θα λυθεί με το να κάνουμε απλά μια μαζική παραγγελία από τις Οργανώσεις για μια συγκεκριμένη έκδοση; Είναι ή δεν είναι στο πεδίο δράσης της ίδιας της δράσης της Μαθητικής Επιτροπής όχι απλά να δει μια βιβλιοπαρουσίαση, αλλά το πώς θα προετοιμάσουμε το έδαφος και θα οξύνουμε το ενδιαφέρον στους μαθητές να προμηθευτούν το βιβλίο, πώς θα το διαβάσουμε και στη συνέχεια πώς θα το αξιοποιήσουμε;

Μέσα λοιπόν από την προσωπική πείρα και δράση του κάθε συντρόφου που συμμετέχει σε αυτές τις Επιτροπές, χρειάζεται να συμβάλει με πρωτοβουλία και σκέψη, με γνώμη για το πώς μπορούμε να βοηθήσουμε, να επεξεργαστούμε ζητήματα, να προσπαθήσουμε να εκλαϊκεύσουμε τα βασικά σημεία αντιπαράθεσης ανάλογα με τον ακροατή μας, να εντοπίσουμε την αδυναμία και να εμπλουτίσουμε την καθοδηγητική δουλειά και να δώσουμε ώθηση στο άνοιγμα των Οργανώσεων.

Συμμετέχοντας στον προσυνεδριακό προβληματισμό, εκτιμώντας τη δράση μας από το προηγούμενο Συνέδριο, και όσο οι γραμματικές μου γνώσεις μου δίνουν τη δυνατότητα, θέλω να ξεδιπλώσω ορισμένες πλευρές που πιστεύω πως είναι σημαντικές για να δώσει η συλλογική συζήτηση μπροστά στο Συνέδριό μας εκείνα τα χαρακτηριστικά σε όλο το κομματικό δυναμικό, ώστε η Απόφαση να λειτουργήσει προωθητικά για περισσότερη και πιο ώριμη κομματική σκέψη. Για να γίνουμε πιο πολλοί και πιο ικανοί, να ανοίξει ο δρόμος της εργατικής εξουσίας.

Σύντροφοι, έχω 41 χρόνια συνεχούς κομματικής δράσης, με διάφορες χρεώσεις. Πάντα μου κέντριζε το ενδιαφέρον να μελετώ ιστορικά γεγονότα. Δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή μεγάλωσα κοντά στους δικούς μου, στις διηγήσεις και τα βιώματά τους και όχι μόνο. Εκείνο που με προβλημάτιζε μέσα από την κομματική ζωή ήταν το μεγαλείο των ανθρώπων αυτών σε όλα τους τα πέτρινα χρόνια, ο αγώνας τους για μια καλύτερη ζωή. Δεν αποκήρυξαν ποτέ την ιδεολογία τους, έγραψαν ιστορία (βλέπε ξερονήσια, Γιούρα, Μακρόνησο). Και γι' αυτό δεν είναι υπερβολή να πούμε «Ζήτω το Κόμμα μας, το ΚΚΕ», όπως έλεγαν και εκείνοι.

Σήμερα που είμαστε σε διαφορετική εποχή, έχουμε ισχυρό ιδεολογικά Κόμμα, έχουμε την εκατοντάχρονη Ιστορία μας, βρισκόμαστε στο σημείο όπου υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες για το πέρασμα από το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα σε άλλη εξουσία, αυτήν την εξουσία όπου η εργατική τάξη θα κινήσει τα πράγματα προς όφελός της. Θέλω να πω, και να ενισχύσω ακόμα περισσότερο τον προσανατολισμό μας, ότι εμείς το γνωρίζουμε αυτό και το παλεύουμε, αλλά εδώ θέλω να σταθώ περισσότερο. Μήπως χρειάζεται στον γραπτό λόγο, στις ομιλίες μας (βλέπε Βουλή, ΜΜΕ, συγκεντρώσεις), να στρέφουμε την προσοχή μας πιο συχνά στο τι θα κάναμε εμείς αν κατακτούσε η εργατική τάξη την εξουσία;

Γιατί το επισημαίνω αυτό συντρόφισσες και σύντροφοι; Εχω συγκεντρώσει μια πείρα όλα αυτά τα χρόνια που οι κουβέντες καταλήγουν συνήθως στο εξής: «Καλά ρε φίλε, εσείς τι θα κάνατε αν είχε η εργατική τάξη την εξουσία;». Νομίζω πως ήρθε η στιγμή να ενισχύσουμε περισσότερο αυτήν την πλευρά, δηλαδή το τι σημαίνει η πρότασή μας.

Εχουμε οπλοστάσιο επεξεργασμένων θέσεων, έχουμε το κομματικό και επιστημονικό δυναμικό που απαιτείται για αυτό. Η χώρα μας συνολικά διαθέτει έμπειρο τεχνικό - εργατικό δυναμικό. Η κοινωνία έχει απογοητευτεί από τα αστικά κόμματα, έχει δει πολλά από την τελευταία οικονομική κρίση, κυρίως το τελευταίο διάστημα της πανδημίας, και αυτό ενισχύθηκε με τις συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς και του Πολυτεχνείου, τις εργατικές κινητοποιήσεις. Ηρθε η ώρα να δει πιο ενισχυμένα την πρότασή μας για την άλλη κοινωνία, την εργατική εξουσία.

Καθ' όλη τη διάρκεια της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων το Κόμμα και η ΚΝΕ κρατούν ψηλά τη σημαία της ταξικής πάλης, κάνουν πράξη την οργανωμένη, πολιτική ανυπακοή και απειθαρχία και σπάνε τον τσαμπουκά της εργοδοτικής και κρατικής τρομοκρατίας. Το Κόμμα ρίχνει αιχμηρά πολιτικά συνθήματα - αιχμές ενός στιβαρού δόρατος ταξικά επεξεργασμένων αιτημάτων που στοχεύει στη συνολική προστασία της ζωής και των δικαιωμάτων του λαού, σκίζοντας τα πλαίσια των αναγκών της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Πλήθος από κατά τόπους αλλά και κεντρικές - εμβληματικές δράσεις του Κόμματος και του ταξικού εργατικού κινήματος, που στηρίζονται σε αυτές τις αξίες και προβάλλουν αυτά τα αιτήματα, διαπαιδαγωγούν, δίνουν θάρρος και αυτοπεποίθηση στις γραμμές των μελών και των οπαδών του Κόμματος και στέκονται ως φωτεινός φάρος για όποιον, έστω και θολά ακόμα, ψηλαφεί τον δρόμο του έξω από το αστικό πολιτικό σύστημα. Αποδεικνύουμε πως χτίζουμε ένα Κόμμα παντός καιρού και πως είμαστε στήριγμα ακόμα και για το παραμικρότερο σκίρτημα οργής και αγωνιστικότητας.

Ωστόσο, η πανδημία και τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα συνεχίζουν να υφίστανται - άγνωστο για πόσο ακόμα - και σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, δημιουργούν ένα μείγμα:

1. Οικονομικής ανέχειας/ανασφάλειας.

2. Φόβου για την υγεία και τη ζωή (και όχι μόνο εξαιτίας του νέου ιού).

3. Περιορισμού της απλής, καθημερινής, κοινωνικής δραστηριότητας (ο οποίος επιβάλλει νέες δυσκολίες και στην κομματική ζωή και δράση, ιδιαίτερα σε αυτές τις Οργανώσεις που αντιμετώπιζαν ήδη περισσότερες δυσκολίες στο πρόγραμμα δράσης τους).

Από όλα τα παραπάνω, ο κοινωνικός περιορισμός είναι η νέα, πρωτόγνωρη συνθήκη για όλους μας. Ολοι βλέπουμε ότι υπάρχουν επιπτώσεις, λιγότερο ή περισσότερο σοβαρές, στην ψυχολογία τη δική μας και των ανθρώπων γύρω μας, και δεν πρέπει επ' ουδενί να υποτιμήσουμε την ανεπαίσθητη χαλάρωση που μπορεί να προκληθεί - ή σε μερικές περιπτώσεις να προκαλείται ήδη - στις αγωνιστικές διαθέσεις κάποιων συντρόφων μας και οπαδών του Κόμματος και της ΚΝΕ. Πέρα από τις στρατηγικές συνέπειες της αντεπανάστασης στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, η αστική τάξη σίγουρα ποντάρει και στην επιπλέον κούραση και απογοήτευση που μπορεί να προκαλεί στις δυνάμεις μας η οποιαδήποτε, έστω συγκυριακή, απραγία. Αλλωστε, ο σπιτικός εγκλεισμός, η τηλεργασία, η ανυπόφορη ρουτίνα, η απραγία και ο καταιγισμός μιντιακής προπαγάνδας επιδρούν σε τελική ανάλυση - και δεδομένων των αναλογιών - με τον ίδιο τρόπο που επιδρούσαν παλιότερα η εξορία, η απομόνωση, τα καψόνια, τα κάτεργα και η πλύση εγκεφάλου με τηλεβόες.

Απέναντι σε όλα αυτά, η σημερινή θεωρητική και πρακτική δραστηριότητα του Κόμματος αποτελεί το καλύτερο τονωτικό του αγωνιστικού φρονήματος. Ομως, παρά τις μέχρι σήμερα αντοχές μας, δεν πρέπει να επικρατεί καμία επανάπαυση. Σε αυτό το «μπρα ντε φερ» (το οποίο άλλωστε είναι συνεχές, απλώς τώρα εξελίσσεται σε πρωτόγνωρες συνθήκες), η μόνη επιλογή που εγγυάται τη νίκη μας είναι η περαιτέρω ένταση των δυνάμεων του Κόμματος και η κλιμάκωση της αντεπίθεσης με βάση τη στρατηγική μας για την υλοποίηση των αποφάσεών μας. Το Κόμμα πρέπει να κρατά σε μόνιμη και πλήρη επιστράτευση την ανεξάντλητη δημιουργικότητα της μάζας των κομματικών και ΚΝίτικων μελών και στελεχών, η οποία ανατροφοδοτείται μόνο μέσα από την οργανωμένη έκφρασή της. Το Κόμμα πρέπει να απαιτήσει ακόμα μεγαλύτερη και πιο ουσιαστική προσφορά από τα καθοδηγητικά Οργανα και τα στελέχη, και ορθώς επισημαίνεται έντονα αυτό στο πρώτο κείμενο των Θέσεων. Επίσης, πρέπει να ενθαρρύνει συνεχώς και ακόμα περισσότερο την πρωτοβουλία των μελών του μέσα στο πλαίσιο των κομματικών αποφάσεων. Κανένα Οργανο, καμία ΚΟΒ και κανένας σύντροφος δεν πρέπει να δεχτούμε να χαμηλώσουμε έστω και λίγο τη δράση μας στο όνομα των νέων δυσκολιών. Το να γινόμαστε πιο αποτελεσματικοί, το να συμβαδίζει η δουλειά μας με τις απαιτήσεις των καιρών και το να σπρώχνουμε συνεχώς πιο πάνω τις δυνατότητές μας, συλλογικές και ατομικές, πρέπει να είναι διαρκής απαίτηση από τους εαυτούς μας, τους συντρόφους και τις Οργανώσεις μας, μαζί με την παροχή άπλετης υποστήριξης σε όποιον την έχει ανάγκη - όποια μορφή και αν παίρνει αυτή η ανάγκη.

Καλή επιτυχία στο Συνέδριό μας και μπόλικο ενθουσιασμό για το σήμερα και το αύριο των αγώνων μας!

-- Στις 12 μ. στην επέκταση του εργοστασίου «Βλάχος» στο Μαρκόπουλο, με επικεφαλής τον Βάλσαμο Συρίγο, μέλος της ΚΕ.

-- Στις 7.30 π.μ. στο αμαξοστάσιο των τρόλεϊ στο Ρουφ, με επικεφαλής τον Πέτρο Μαρκομιχάλη, μέλος του Γραφείου Περιοχής Αττικής.

-- Στις 9.30 π.μ. στο αμαξοστάσιο των λεωφορείων στην Π. Ράλλη, με επικεφαλής τον Γιώργο Καλαμαρά, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Αττικής.

-- Στις 11 π.μ. στη Λαϊκή Αγορά Λόφου Καλλιθέας, με επικεφαλής τον Γιάννη Βακαλόπουλο, μέλος του Τομεακού Γραφείου Νοτίου Τομέα.

-- Στις 11 π.μ. στη Λαϊκή Αγορά Ασυρμάτου, στο Μπραχάμι.

-- Στις 11 π.μ. σε καταστήματα στην Αλσούπολη.

-- Στις 7 μ.μ. στα σούπερ μάρκετ «Σκλαβενίτης» στη Θηβών και στην οδό Ιδομενέως στο Ιλιον.

-- Στις 11 π.μ. στην πλατεία Κύπρου στα Ταμπούρια, με τον Γιώργο Αρφαρά, στέλεχος του ΚΚΕ.

Επίσης, στην πλατεία Ηρώων Περάματος, στην πλατεία Δημαρχείου στο Ιλιον, στην αγορά της Ν. Ιωνίας και στη Λαϊκή Αγορά του Περισσού.

-- Στις 11 π.μ. στο πάρκο Σελεπίτσαρι στο Κερατσίνι, με τον Γιώργο Καλαμαρά, μέλος της ΕΠ Αττικής του ΚΚΕ και επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο δήμο.

-- Στις 11 π.μ. στον χώρο των Λιπασμάτων (Δραπετσώνα), με τον Παναγιώτη Καραγιαννίδη, στέλεχος του ΚΚΕ.

Επίσης, στον πεζοδρόμο του Περάματος (Λ. Ειρήνης), στην περιοχή Ρίμινι, στο Παναιτώλιο και στο Αλσος Φιλαδέλφειας.

-- Στις 12 μ. στην ανακαίνιση των γραφείων της «Ελευθεροτυπίας» στον Νέο Κόσμο, με επικεφαλής τον Γιάννη Τασιούλα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Επίσης, σε σούπερ μάρκετ στη Θηβών, στον Περισσό και στη Μεταμόρφωση.