Οι Θέσεις της ΚΕ εντοπίζουν πολύ εύστοχα καθυστερήσεις και αδυναμίες που σήμερα αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη του Κόμματος: Στην κομματική οικοδόμηση, στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στη συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας, στην ανάπτυξη της πολιτικής και ιδεολογικής δουλειάς του Κόμματος μέσα στο λαό. Είναι στο χέρι μας να τις αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά και να έχουμε αποτελέσματα.

Κάποια ζητήματα:

1. Καθοριστικός κρίκος η συνεχής προσπάθεια για την ανάδειξη και ανάπτυξη στελεχών που θα πληρούν όσο είναι δυνατό το σύνολο των κριτηρίων. Είναι καθοδηγητική η ευθύνη η μόνιμη έγνοια και η λήψη όλων των μέτρων που θα καθιστούν το στέλεχος, αλλά και το νέο μέλος του Κόμματος εξελίξιμο, ικανό να αντιπαλεύει τις δυσκολίες της ζωής που αντικειμενικά υπάρχουν, είναι πολλές, βάζουν εμπόδια, επηρεάζουν ακόμα και έμπειρα, δοκιμασμένα κομματικά μέλη.

Εχει γίνει προσπάθεια εδώ και χρόνια στην ανάδειξη νέων στελεχών. Είναι μια συστηματική θετική δουλειά - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έγιναν λάθη - που έδωσε καρπούς, χρειάζεται συνέχεια και ιδιαίτερη ενασχόληση με την ΚΝΕ και τις μικρές ηλικίες όπου έχει γίνει αξιόλογη δουλειά.

Οπωσδήποτε απαιτείται επιμονή στην κατάκτηση ανώτερου θεωρητικού επιπέδου, ιδεολογικής - πολιτικής θωράκισης, να αποκτηθεί ικανότητα ταξικής ερμηνείας των εξελίξεων, που είναι πυκνές και γρήγορες, να γίνουμε πιο ικανοί στον εξοπλισμό και την καθοδήγηση με αυτό το υπόβαθρο.

Η ανάδειξη στελεχών, η διαπαιδαγώγηση νέων κομματικών μελών είναι σύνθετη υπόθεση. Η καθοδήγηση επιβάλλεται να παίρνει υπόψη όλες τις πλευρές της ζωής του συντρόφου και να δίνει λύσεις από τη φτώχεια και την ανεργία του μέχρι τις σχέσεις του με τον περίγυρό του, με τον φίλο ή τη φίλη του, την οικογένειά του. Σε καμιά περίπτωση η καθοδηγητική ευθύνη δεν πρέπει να μένει στα «αμιγώς» κομματικά ζητήματα, να είναι επιφανειακή και τυποποιημένη. Ως προς αυτό έχουμε ακόμα αρκετή δουλειά να κάνουμε!

2. Αποκτήθηκε καλύτερη αντίληψη για τη σημασία της δουλειάς στους κλάδους στρατηγικής σημασίας. Καλύτερος προσανατολισμός της δουλειάς σε αυτούς τους κλάδους. Να υπηρετεί τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και την ολόπλευρη ανάπτυξη των δεσμών μας με τον κόσμο που μας ενδιαφέρει, με συχνή και συστηματική αποτίμηση του αποτελέσματος της προσπάθειας που κάνουμε.

Χρειάζεται μεγαλύτερη καθοδηγητική προσπάθεια, ώστε να μη μας παρασύρει από τους στόχους η καθημερινότητα, αλλά αντίθετα να προσαρμόζεται στο καθήκον πρώτης γραμμής, για όλα τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος όπου και να βρίσκονται, που είναι η οργάνωση της εργατικής τάξης και η προετοιμασία για σκληρό αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο. Αυτό πρακτικά σημαίνει αποφασιστικό δυνάμωμα του Κόμματος στους κρίσιμους κλάδους. Οι κομμουνιστές που δουλεύουν σε αυτούς τους κλάδους είναι καλύτερα προσανατολισμένοι, υστερούμε όμως στο έδαφος.

3. Υπάρχουν κρίσιμα ζητήματα στα οποία χωλαίνουμε καθοδηγητικά, με αποτέλεσμα στις ΚΟΒ να εμφανίζονται μεγάλες καθυστερήσεις και έλλειμμα δουλειάς. Θεωρώ ότι σημαντικό στοιχείο - κριτήριο της δουλειάς των Οργάνων και των ΚΟΒ είναι η συστηματική μελέτη της συλλογικής πείρας της ταξικής και μαζικής πάλης στον κάθε χώρο που δρουν.

Μόνο με αυτήν τη συνεχή προσπάθεια μπορούν να εντοπίζονται οι αδυναμίες, οι ελλείψεις, τα λάθη, καθώς και νέα προβλήματα, οι τάσεις και οι εξελίξεις στο χώρο δράσης του κάθε Οργάνου, της κάθε ΚΟΒ, ή ακόμα και να ενισχυθεί η αυτοπεποίθηση, να δυναμώσει η προσπάθεια πάνω στα αντικειμενικά σωστά βήματα που έχουν γίνει. Δεν πρέπει να υπάρχει καθοδηγητικό Οργανο, από την Επιτροπή Περιοχής, Τομεακή Επιτροπή, ΚΟΒ, που να μη γνωρίζει ποιες τάσεις και δυνάμεις ριζοσπαστικές αναπτύσσονται στο χώρο ευθύνης τους, ποια είναι τα πρωτοπόρα εργατικά στοιχεία. Και τέτοια παραδείγματα αρνητικά έχουμε πολλά με Οργανώσεις που ορισμένες φορές είναι αποσπασμένες από το τι συμβαίνει πραγματικά στο χώρο τους, ποιες κινήσεις αναπτύσσονται, γύρω από ποια θέματα κ.λπ.

4. Η δύναμη του ΚΚΕ μετριέται με την ικανότητά του να αναλύει σωστά τις εξελίξεις, να παίζει πρωτοπόρο ρόλο στους αγώνες, να διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με τον εργαζόμενο λαό στην πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες, με στόχο μία άλλη κοινωνία, δίκαιη, χωρίς εκμετάλλευση. Αλλωστε, για ένα ΚΚ με επαναστατική στρατηγική αποτελεί μονόδρομο η δράση με κριτήριο την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, τις αρχές της ταξικής πάλης και της ασίγαστης ιδεολογικής - πολιτικής αντιπαράθεσης με τον οπορτουνισμό και την αστική ιδεολογία, με τα κόμματα του κεφαλαίου και το καπιταλιστικό σύστημα που υπερασπίζονται, συμβάλλοντας και μέσα αλλά κυρίως έξω από τους αστικούς θεσμούς (Βουλή, Ευρωκοινοβούλιο, Περιφέρειες κ.λπ.), στο δρόμο, στο χώρο δουλειάς, στο σωματείο, στη γειτονιά, εκεί δηλαδή που ζει, εργάζεται και ματώνει η λαϊκή οικογένεια, στην υπόθεση της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, στο δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας.

Με βάση αυτή την άποψη, κατανοώ ως βασικά καθήκοντα για κάθε κομματικό μέλος και οπαδό του Κόμματος:

α) Την υποχρέωση να αποδεικνύουμε εμπεριστατωμένα την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Ο κομμουνισμός είναι η αναγκαιότητα που πηγάζει από τη σημερινή πραγματικότητα, που κάνει ευδιάκριτη τη βασική αντίθεση του καπιταλισμού, τα εμπόδια που βάζει στην κοινωνική εξέλιξη και την αντικειμενική δυνατότητα να ζουν όλοι οι άνθρωποι απολαμβάνοντας την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών. Γι' αυτό ο σοσιαλισμός δεν θα γίνει στη «Δευτέρα παρουσία», όπως ισχυρίζονται οι αρνητές της κοινωνικής εξέλιξης.

β) Την ικανότητα ως πρωτοπορία να υποτάσσουμε όλη τη δράση στη στρατηγική μας, παίρνοντας φυσικά υπόψη το επίπεδο συνείδησης, χωρίς όμως να χάνουμε ποτέ το στόχο. Η γραμμή που συνδέει την οικονομία με τον πολιτικό αγώνα αλλάζει συνειδήσεις και αυτό είναι το ζητούμενο. Ουσιαστικά να αναδείξουμε ολοκληρωμένα στην εργατική τάξη την ιστορική της αποστολή, προετοιμάζοντας νέες δυνάμεις για την κρίσιμη στιγμή της επαναστατικής αλλαγής στην εξουσία, που είναι νομοτέλεια.

Και τα δυο αυτά καθήκοντα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να τα δέσεις στην καθημερινή δράση. Δεν είναι εύκολη υπόθεση, πολύ περισσότερο όταν δουλεύεις με ανώριμες μάζες και σε συνθήκες οπισθοχώρησης του κομμουνιστικού - εργατικού κινήματος και επίθεσης του ιμπεριαλισμού, με τη νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση να εξελίσσεται. Να πάρουμε υπόψη ότι κατά την προηγούμενη δεκαετή καπιταλιστική οικονομική κρίση χάθηκε το 25% του ΑΕΠ και το ξέσπασμα της νέας κρίσης έρχεται χωρίς ουσιαστικά να έχει προλάβει να ανακάμψει η καπιταλιστική οικονομία. Ηδη στον ένα χρόνο της πανδημίας χάθηκε ακόμα 11,5% του ΑΕΠ.

Αυτό σημαίνει νέες οδυνηρές συνέπειες και κοινωνική οπισθοδρόμηση, αφού είναι αναπόφευκτη η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Τα απανωτά ν/σ που φέρνει η κυβέρνηση (Παιδεία - λαϊκές αγορές - συνδικαλιστικό νόμο - Εργασιακά - Ασφαλιστικό κ.λπ.), σε συνδυασμό με την καταστολή δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις τους. Αποκαλύπτεται με εκκωφαντικό τρόπο η μεγάλη αντίθεση της δυνατότητας που έχει σήμερα ο ανθρώπινος πολιτισμός και τι τελικά δίνει η σαπίλα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, επομένως δεν επιτρέπεται καμία ολιγωρία και αναβλητικότητα. Αντίθετα, με συνεχή προσπάθεια να βάζουμε εμπόδια στους αστικούς σχεδιασμούς. Εχουμε όλα τα εργαλεία στα χέρια μας, τις σύγχρονες επαναστατικές επεξεργασίες του Κόμματός μας, μπορούμε και θα ανταποκριθούμε σε κάθε στροφή της ταξικής πάλης, θα επιμείνουμε με ΚΟΒ «βιδωμένες» στους χώρους προτεραιότητας, θα κερδίσουμε.

Συμφωνώ με το πρώτο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ στο σύνολό του. Καταπιάνεται με σοβαρά ζητήματα που αφορούν το πώς στο σήμερα θα βελτιωθεί σε όλη την κλίμακα του Κόμματος η ικανότητα να καθοδηγεί αποτελεσματικά την πάλη της εργατικής τάξης, να αναδεικνύει κομμουνιστές - λαϊκούς ηγέτες, να αναγνωρίζονται ως τέτοιοι από την εργατική τάξη.

Παρόλο που στο σύνολό τους τα ζητήματα που μπαίνουν έχει το καθένα τη βαρύτητά του, το παρόν κείμενο καταπιάνεται με σκέψεις που αφορούν ζητήματα βελτίωσης της συλλογικής λειτουργίας των Οργάνων, με πλευρές καθοδηγητικής στήριξης σε κομματικά μέλη νέα σε ηλικία, σε φάση δημιουργίας οικογένειας.

Η βελτίωση της συλλογικής λειτουργίας των Οργάνων είναι απαραίτητος όρος που αφορά τόσο τον καλύτερο σχεδιασμό της δουλειάς μας όσο και την εκπαίδευση και ανάδειξη νέων στελεχών. Ειδικότερα για την ανάδειξη στελεχών από την εργατική τάξη, γυναικείων και νέων σε ηλικία στελεχών, υπάρχουν κλαδικές Οργανώσεις που μπορούν να στηρίξουν αυτόν το στόχο, αφού η σύνθεσή τους είναι με τέτοια χαρακτηριστικά (π.χ. Οργανώσεις Εμπορίου, Επισιτισμού - Τουρισμού κ.λπ.). Υπάρχει θετική όσο και αρνητική πείρα, συνολικά όμως υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης της συλλογικής λειτουργίας των Τομεακών Οργάνων αλλά και των Κομματικών Ομάδων. Πλευρές που μπορούν να βελτιώσουν τη συλλογική λειτουργία σε Τομεακά Οργανα είναι η συζήτηση γύρω από τις εξελίξεις σε κλάδους της οικονομίας, η συζήτηση γύρω από την πείρα που προκύπτει από κινητοποιήσεις σε χώρους δουλειάς, η συζήτηση γύρω από τη θετική αλλά και την αρνητική πείρα που προκύπτει από τη δράση ΚΟΒ. Οσο τέτοιες πλευρές θα είναι σταθερά στον προσανατολισμό μας, θα ωριμάζουν δυνάμεις, θα βοηθιούνται τα μέλη των Τομεακών να αντιλαμβάνονται καλύτερα το ρόλο τους. Βοηθιούνται ώστε να ξεφεύγουν από την προσωπική τους πείρα, από τη δράση της Οργάνωσης που καθοδηγούν ή από τον τομέα δουλειάς όπου μπορεί να είναι χρεωμένα.

Η πείρα των στελεχών που είναι χρεωμένα στο κίνημα είναι πολύτιμη για το σύνολο ενός κλαδικού Οργάνου, μπορεί να βοηθήσει στελέχη χρεωμένα σε τομείς δουλειάς ή στην οργανωτική δουλειά, ενώ αντίστοιχα ισχύει και το αντίστροφο. Με συγκεκριμένο σχεδιασμό και κριτήριο την εξέλιξη των στελεχών χρειάζεται να ξεπερνάμε αγκυλώσεις στην εναλλαγή χρεώσεων, κάτι που πολλές φορές δεν «τολμάμε», στο όνομα της πείρας που μπορεί να έχει ένα στέλεχος σε έναν τομέα δουλειάς, κάτι που με τη σειρά του μπορεί άθελά μας να οδηγεί σε μονομέρεια.

Αντίστοιχα, θα πρέπει πολύ περισσότερο να σκύψουμε στο να βελτιωθεί η συλλογική λειτουργία σε Κομματικές Ομάδες, η συζήτηση με βάση την πείρα που αποκομίζουμε από τη δουλειά στο κίνημα, τη συσπείρωση δυνάμεων, τη διαπάλη με τις άλλες δυνάμεις, τη διαμόρφωση πλαισίων πάλης. Να στρώσουμε έτσι το έδαφος ώστε να εμπλουτίζεται ο σχεδιασμός, να μην καταλήγει η συζήτηση απλά στο πώς θα προχωρήσουν μια σειρά πρακτικά καθήκοντα. Στο βαθμό που θα βελτιώνεται η συλλογική λειτουργία, θα μπορούν περισσότερα μέλη των Κομματικών Οργανώσεων να αναλαμβάνουν παραπάνω καθήκοντα, να εκπαιδεύονται, να αποκτούν πείρα από τη δουλειά μας στο κίνημα.

Η ενίσχυση της συλλογικής λειτουργίας δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι η ευθύνη διαχέεται γενικά στο εκάστοτε Οργανο ή Κομματική Ομάδα, ίσα - ίσα ισχύει το αντίθετο, γιατί δυναμώνουν τα στοιχεία του ελέγχου με βάση συγκεκριμένους άξονες που αποφασίζουμε. Είναι αυτή που διασφαλίζει τη συνέχεια στη δουλειά μας, που μας προφυλάσσει από «κακοτοπιές», λάθος χειρισμούς, από το να εκτίθενται δυνάμεις μας. Που διασφαλίζει ότι ακόμα και στην περίπτωση που υπάρχουν αδύναμες ή και λάθος πλευρές στον σχεδιασμό μας, σε χειρισμούς, αυτό θα εκτιμηθεί και θα γίνει προσπάθεια να λυθεί.

Οι κλαδικές Οργανώσεις έχουν αρκετά κομματικά μέλη σε νεαρή ηλικία, σε ηλικία που μπαίνουν στη διαδικασία δημιουργίας οικογένειας, κάτι που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στην καθοδηγητική μας δουλειά. Ειδικά κάποιες κλαδικές Οργανώσεις, λόγω και των κλάδων που έχουν στην ευθύνη τους, έχουν μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών και πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη συμμετοχή των γυναικών στην ταξική πάλη, αφού είναι όρος για την ανασύνταξη συνολικά του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Με άλλα λόγια, δεν έχουμε την πολυτέλεια να «χαρίζουμε» τη συμμετοχή των πιο πρωτοπόρων γυναικών στην ταξική πάλη.

Τα καθοδηγητικά Οργανα πολύ πιο σταθερά πρέπει να «εξετάζουν» την πορεία κομματικών μελών και ιδιαίτερα γυναικών που είναι στη φάση δημιουργίας οικογένειας, να έχουν επίγνωση σχετικά με τη βοήθεια που χρειάζονται, πρώτα και κύρια ιδεολογική και πολιτική, αλλά και πρακτική αν χρειάζεται. Αν ισχύει - που ισχύει - ότι πρέπει να γνωρίζουμε καλά τι γίνεται στη ζωή των συντρόφων μας, στην περίπτωση των νέων μανάδων αλλά και πατεράδων αυτό ισχύει πολλαπλάσια. Σημαντική πλευρά, που χάνεται από τα καθοδηγητικά Οργανα, αφορά το γεγονός ότι από τη στιγμή που μια συντρόφισσα γίνει μητέρα, δεν είναι μόνο το ζήτημα της έλλειψης χρόνου που λειτουργεί ανασταλτικά για τη συμμετοχή της στην κομματική ζωή και δράση, συνολικά στην ταξική πάλη. Βασικό ζήτημα είναι ότι για ένα ικανό διάστημα και σε μεγάλο βαθμό αδυνατίζει έως και χάνεται η μελέτη των εξελίξεων, των επεξεργασιών του Κόμματος, η επαφή και τριβή με κόσμο, μάλιστα πολλές γυναίκες μένουν εκτός παραγωγής για κάποιο διάστημα. Στο βαθμό που τα Οργανα δεν προσανατολίζονται στο να καλύπτεται αυτό το κενό με αντίστοιχη στήριξη, αυξάνονται οι πιθανότητες για πισωγύρισμα, και δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στην αποφασιστικότητα που έχουν κάποια κομματικά μέλη που είναι σε αυτήν τη φάση ζωής. Συνολικά όπου υπάρχουν νέοι γονείς πρέπει να αντιστοιχίζεται και η καθοδηγητική μας βοήθεια, να εμπλουτίζεται με ζητήματα που αφορούν τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, να βοηθάμε να αναπτύσσεται κριτήριο σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα, να βοηθάμε να ξεπερνιούνται τα άγχη και οι ανασφάλειες που το ίδιο το σύστημα γεννά σε νέους γονείς γύρω από τη σχέση τους με τα παιδιά, τη συμμετοχή τους στην ταξική πάλη. Υπάρχει έδαφος, υπάρχουν οι επεξεργασίες των αντίστοιχων Επιτροπών του Κόμματος, υπάρχει η πλούσια δραστηριότητα που στηρίζεται και από τις Οργανώσεις της ΚΝΕ, μένει αυτά να μπουν και στην καθοδηγητική μας βοήθεια και στήριξη.

Με τη σιγουριά ότι η προσυνεδριακή διαδικασία, η ίδια η συζήτηση που θα αναπτυχθεί και στις Οργανώσεις, οι Αποφάσεις του Συνεδρίου, θα συμβάλουν να «πατήσει» ακόμα πιο σταθερά όλη η θετική πείρα που έχουμε αποκομίσει αυτά τα χρόνια, θα συμβάλει σε μια νέα ανοδική πορεία για το Κόμμα, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της.

Το πρώτο κείμενο των Θέσεων επιτυγχάνει να αναδείξει με κριτικό πνεύμα μια σειρά ζητήματα, που έχουν άμεση σχέση με την εκπλήρωση των στόχων μας, με βάση το Πρόγραμμα του Κόμματός μας και της στρατηγικής του. Κυρίως, οι Θέσεις βάζουν μπροστά τα εξής δύο κεντρικά ζητήματα για την ΚΟΒ, αυτό της καθοδηγητικής δουλειάς και το ιδεολογικό - πολιτικό ατσάλωμα του κομματικού μας δυναμικού.

Σωστά με τη Θέση 2 παρουσιάζεται η ολότητα των χαρακτηριστικών της περιόδου μέσα στην οποία δρούμε, ωστόσο η παραπάνω διαπίστωση δεν θα πρέπει να μεταφραστεί από εμάς ως μια δικαιολόγηση των υποκειμενικών μας αδυναμιών, να θεωρούμε ότι υπάρχει ένα «όριο» στη δράση μας και στα αποτελέσματά της ή αλλιώς «μέχρι εκεί μπορούμε». Αντίθετα, εξετάζοντας τις κρίσιμες αυτές συνθήκες και αντιλαμβανόμενοι τη θέση μας και την ευθύνη που απορρέει από αυτήν, το συνειδησιακό - ιδεολογικό - πολιτικό ατσάλωμα αποτελεί τον όρο - κλειδί για να αντεπεξέλθουμε σε αυτήν τη νέα, πιο σύνθεση και δύσκολη φάση που έχουμε αντικειμενικά εισέλθει.

Το ατσάλωμα αυτό, που δεν θα επιτρέπει απογοητεύσεις με τα φαινομενικά μικρά αποτελέσματα της καθημερινής δράσης, για παράδειγμα, το μέγεθος της συμμετοχής των λαϊκών δυνάμεων στις σχεδιαζόμενες δράσεις μας και της ποιότητάς τους, είναι πρωτίστως καθοδηγητική ευθύνη, που ωστόσο έχουν μερίδιο και τα ίδια τα κομματικά στελέχη, το καθένα ξεχωριστά. Κατά επέκταση, στην ΚΟΒ, παρατηρούνται κατά τη γνώμη μου συχνά επαναλαμβανόμενα ζητήματα, που πηγάζουν από αδυναμίες, τόσο από τα «πάνω προς τα κάτω», όσο και από τα «κάτω προς τα πάνω».

Πιο διεξοδικά θα αναφερθώ στα εξής ζητήματα καθοδήγησης:

1. Σχεδιασμός.

Η προετοιμασία των δράσεών μας δεν εκπληρώνεται με οριζόντιο τρόπο, δηλαδή δεν συλλογικοποιείται σε ουσιαστικό βαθμό η συμμετοχή όλων των μελών της ΚΟΒ στη διαμόρφωση του σχεδιασμού. Αντιθέτως το κύριο βάρος το επωμίζονται τα πιο έμπειρα και «δυναμικά» στελέχη, ενώ τα υπόλοιπα μέλη περιορίζονται σε μια τυπική ενημέρωση του περίγυρού τους, συχνά με ηλεκτρονικό τρόπο αντί της ζωντανής επαφής, χωρίς μια κατάθεση ενός ατομικού πλάνου από πριν, πόσα άτομα δηλαδή κ.ο.κ. Ακόμη περισσότερο, δεν επακολουθεί μια όσο πιο γρήγορη αξιολόγηση, δηλαδή γιατί δεν πιάστηκε το ατομικό πλάνο μετά την ολοκλήρωση της δράσης, σε σύντομο εύλογο χρονικό διάστημα.

2. Χρεώσεις - καθήκοντα

Συχνά, υπάρχει μεγάλος, άνισος καταμερισμός χρεώσεων, με κύριο χαρακτηριστικό ξανά τα πιο έμπειρα και «δυναμικά» στελέχη να αναλώνονται σε ρουτινιάρικες καταστάσεις, εις βάρος του χρόνου που θα μπορούσε να επενδυθεί στην ιδεολογική - πολιτική δουλειά σε συλλογικό επίπεδο, καθώς ιδιαίτερα στην καθοδήγηση - εκπαίδευση σε νέες χρεώσεις. Στην ουσία δεν υπάρχει μια «κυκλική» χρέωση καθηκόντων και εκπαίδευσης, δηλαδή μια χρέωση μετά την εκπλήρωσή της να ανατίθεται στον επόμενο. Εν ολίγοις, πρέπει επιτακτικά να τεθούν οι βάσεις για την οριζόντια άνοδο των οργανωτικών ικανοτήτων σε όλα τα μέλη της ΚΟΒ, την ενεργητική συμβολή τους στον εκάστοτε σχεδιασμό, ώστε να μη μένει κανείς πίσω, με την απαραίτητη αυστηρότητα και όχι καταφυγή στο φιλότιμο.

3. Καθοδήγηση

Δεν δίνεται η ιδιαίτερη φροντίδα στα προσωπικά ζητήματα των συντρόφων, γεγονός που τροφοδοτεί την ατομική εσωστρέφεια, την πτώση της προθυμίας και ενεργητικής συμμετοχής, ακόμη και την ηττοπάθεια, σημάδια που μπορούν να οδηγήσουν και στην απόσυρση από την κομματική ζωή. Αντιθέτως, υπάρχει το εξής οξύμωρο: Κανείς που επιθυμεί την προσοχή και τη φροντίδα αυτή να χρειάζεται να «κυνηγάει» κατά κάποιο τρόπο την καθοδήγηση, αντί αυτή να οικοδομεί μια στέρεα παρακολούθηση και σταθερή επαφή. Ακόμη περισσότερο, η σχέση καθοδήγησης και στελέχους «βραχυκυκλώνεται» από την πολυχρέωση. Οπως τονίζεται και στη Θέση 13, η πολυχρέωση οδηγεί σε κατακερματισμό, προχειρότητα στην οργανωτική δουλειά και υποδαυλίζει τη σωστή γνώση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των συντρόφων/συντροφισσών, ενώ συντηρεί την κατάσταση μειωμένης προσφοράς από ορισμένα μέλη.

4. Ιδεολογική οικοδόμηση

Μεγάλη αδυναμία αποτελεί η μη σύνδεση της ιδεολογικής - πολιτικής ερμηνείας στον κλάδο και στις εξελίξεις γενικότερα. Η χαμηλή διακίνηση του «Ριζοσπάστη», καθώς και η ελάχιστη έως καθόλου αξιοποίηση της ΚΟΜΕΠ και βιβλίων σε συλλογικές συζητήσεις, αποτελεί μεγάλη αδυναμία μας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα μέλη της ΚΟΒ δεν συμβάλλουν στην παρουσίαση άρθρων, παρουσίασης των εξελίξεων, ακόμη και με δική τους αρθρογραφία.

Οπως τονίζεται και στη Θέση 11, πολλά στελέχη δεν αναπτύσσουν ισχυρό μαρξιστικό ιδεολογικό υπόβαθρο. Πράγματι, τα παραπάνω αντανακλούνται και στη δράση, όταν δίνεται ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με πολύ κόσμο, όπως σε μια συγκέντρωση - διαμαρτυρία και σίγουρα δεν αποκλείεται και να συναντάται και στη σχέση του κάθε στελέχους με τον περίγυρό του. Κυρίως, δεν ανοίγεται η κουβέντα με ποιοτικά χαρακτηριστικά προς τον κόσμο που απευθυνόμαστε, εάν ανοίγεται και αυτή η κουβέντα, γιατί πολλές φορές παρατηρείται να κάνουμε κλειστούς κύκλους συζήτησης μεταξύ μας, να κοντοστεκόμαστε αμήχανα ή αδιάφορα την ώρα της μάχης - συγκέντρωσης και να μην πιάνουμε επιτόπου τον κόσμο που παρευρίσκεται μπροστά μας. Ποιοτική κουβέντα σημαίνει η εκλαΐκευση άρθρων του «Ριζοσπάστη» και της ΚΟΜΕΠ, το σωστό άνοιγμα της κουβέντας από το ειδικό άμεσο πρόβλημα προς το γενικό, δηλαδή τη συστράτευση για την αλλαγή στην εξουσία. Μέσα από αυτό το σωστό ξετύλιγμα από το ειδικό στο γενικό, θα γίνεται πιο διακριτό ποιος ο ρόλος του Κόμματος στις πλατιές εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, όπως σωστά τονίζει και η Θέση 9. Ειδικά ως προς τον περίγυρο, θα πρέπει το κάθε μέλος να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως τον «προσωπικό» καθοδηγητή των επαφών του, να ξεδιαλύνει υπομονετικά συγχύσεις, προτάσεις για διάβασμα - μελέτη, την παρακολούθηση των προσπαθειών αυτών από τον οπαδό, να παίρνει ουσιαστικά ποιοτικά χαρακτηριστικά η σχέση του με το Κόμμα.

Το ξεπέρασμα όλων των παραπάνω απαιτεί να γίνουμε πιο αυστηροί, με καθαρή και συχνή επικοινωνία, έλεγχο όλων για την ανάδειξη ηγετικών χαρακτηριστικών, καθώς και πρωτοβουλιακό πνεύμα για την αντιμετώπιση των καθοδηγητικών αδυναμιών, που μπορούν να αντιμετωπιστούν με συγκεκριμένες προτάσεις και με το προσωπικό παράδειγμα.

-- Η πρόσφατη πρωτοβουλία και παρέμβαση των ΗΠΑ στη Νοτιοανατολική Ασία, με τη δημιουργία του σχήματος «Quad» από κοινού με την Ιαπωνία, την Ινδία και την Αυστραλία, με προφανή σκοπό να βάλουν εμπόδια στη δυναμική της ενίσχυσης της θέσης της Κίνας στην περιοχή. Σε αυτό το πλαίσιο ανοίγουν και αξιοποιούν μια ολόκληρη βεντάλια ζητημάτων, ορισμένων νέων όπως η «διπλωματία των εμβολίων» της Κίνας, με την οποία εκτιμούν πως προσπαθεί να αυξήσει τον έλεγχο και την επιρροή της σε άλλα κράτη της περιοχής, οι αλλαγές στο καθεστώς της «αυτονομίας» του Χονγκ Κονγκ, αλλά και παλαιότερων όπως η κυριότητα των νησιών Σεγκάκου/Ντιαόγου στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας (όπου υπάρχει αντιπαράθεση Κίνας - Ιαπωνίας), την αντιπαράθεση Κίνας - Ταϊβάν, τις εδαφικές διαφορές Ινδίας - Κίνας (στα σύνορα των οποίων πρόσφατα έγιναν στρατιωτικές συγκρούσεις με εκατέρωθεν νεκρούς), το ζήτημα της Βόρειας Κορέας με την οποία η Κίνα διατηρεί ισχυρές σχέσεις κ.ά.

-- Η αντιπαράθεση ΗΠΑ - Κίνας αποτυπώνεται όλο και πιο έντονα στις αποφάσεις του NATO, όπου οι ΗΠΑ πρωτοστατούν στην προσαρμογή με το «στόχαστρο» σε Κίνα και Ρωσία. Σε αυτό το πλαίσιο προβλέπονται πρόσθετες χρηματοδοτήσεις για την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων και επέκταση της δράσης του ΝΑΤΟ και σε άλλες ζώνες του πλανήτη. Λαμβάνονται πρόσθετα μέτρα στο εσωτερικό των κρατών - μελών κόντρα στη διείσδυση αντίπαλων κέντρων και επιτάχυνση στη λήψη επικίνδυνων αποφάσεων.

-- Η Κίνα, από τη δική της μεριά, με αιχμή του δόρατος την τεράστια οικονομική - πολιτική της πρωτοβουλία «Μια Ζώνη - Ενας Δρόμος», προσπαθεί να διεισδύσει και οικονομικά και πολιτικά σε κράτη και περιοχές και να προσεταιριστεί ακόμα και παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ. Αποτελεί πολύ σημαντικό γεγονός ότι η Κίνα πλέον έχει αναδειχθεί στον μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο της ΕΕ, γεγονός που αποτυπώθηκε και στη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου ΕΕ - Κίνας (Γενάρης 2021), όπως και της Νότιας Κορέας, όπου εδρεύουν ισχυρές αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αποκλείσουν τις κινεζικές εταιρείες π.χ. «Huawei» από την εγκατάσταση των δικτύων 5G.

Η ένταση του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού ΗΠΑ - Κίνας έχει επίδραση και στην πορεία της συμμαχίας των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική), στην οποία εξαρχής είχε τον ηγετικό ρόλο η Κίνα. Οι BRICS ιδρύθηκαν το 2009, σε μία περίοδο που οι στόχοι των αστικών τάξεων των κρατών αυτών συνέκλιναν σε σχέση με τον διεθνή ανταγωνισμό. Η πορεία, όμως, της ανισόμετρης ανάπτυξης, η όξυνση των ανταγωνισμών διεθνώς οδήγησε τα τελευταία χρόνια την Ινδία και τη Βραζιλία να αποκλίνουν από τους στόχους που τέθηκαν στο πλαίσιο των BRICS και να αναθερμάνουν την παλαιότερη συμμαχική σχέση των χωρών τους με τις ΗΠΑ.