Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο και νομίζω ότι η πείρα και τα συμπεράσματα που συμπυκνώνουν μπορούν να παίξουν διαπαιδαγωγητικό ρόλο στο δυναμικό της ΚΝΕ. Θα σταθώ σε ορισμένες πλευρές που τίθενται στο 3ο κείμενο και φωτίζουν σημαντική πείρα από την παρέμβασή μας στο κίνημα στους χώρους νεολαίας, και ειδικότερα βοηθούν να επεξεργαστούμε καλύτερα και να μελετήσουμε τα βήματα για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος.

Θεωρώ ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε μετρήσει βήματα όσον αφορά την παρέμβαση στους συλλόγους, ιδιαίτερα στην εξειδικευμένη διαμόρφωση πλαισίων πάλης και αιτημάτων. Παρότι παραμένει η ανομοιομορφία από χώρο σε χώρο, υπάρχει θετική πείρα που πρέπει να αναδειχθεί.

Τα τελευταία χρόνια έχουν εκφραστεί θετικά αποτελέσματα από την προσπάθεια τα πλαίσια πάλης να είναι γειωμένα στον χώρο, να λαμβάνουν υπόψη την απειρία και τον προβληματισμό, ειδικά όταν σε έναν αγώνα συμμετέχουν ευρύτερες μάζες. Αποδείχθηκε ότι έχει μεγάλη σημασία το πώς επεξεργαζόμαστε το πλαίσιο ώστε να αποτυπώνει τη γραμμή μας εκλαϊκευμένα, να βοηθάει να εκφραστούν συσπείρωση και αγωνιστική διάθεση, χτίζοντας ταυτόχρονα κριτήρια, βοηθώντας να βγουν συμπεράσματα. Στη βάση αυτή ξεπεράσαμε, παρά τις αδυναμίες που παραμένουν, μία συνήθεια τα πλαίσια πάλης που θέταμε στους φοιτητικούς συλλόγους να ταυτίζονται σχεδόν με το κεντρικό πλαίσιο του ΜΑΣ, χωρίς εξειδίκευση στον χώρο. Προϋπόθεση για να στεριώσει αυτή η προσπάθεια είναι η καλή γνώση του κάθε χώρου, η επιμονή για αφομοίωση των θέσεων του Κόμματος και παρακολούθηση των εξελίξεων σε επιστημονικά αντικείμενα και κλάδους. Τα παραπάνω τεκμηριώνονται από την πείρα και τις αδυναμίες που είχαμε και τελικά ξεπεράσαμε. Για παράδειγμα, σε συνέλευση φοιτητικού συλλόγου πριν μερικά χρόνια, που πραγματοποιούνταν για πρώτη φορά, θέσαμε προς ψήφιση σε φοιτητές που έρχονταν για πρώτη φορά σε συνέλευση ένα 4σελιδο πλαίσιο πάλης χωρίς προσπάθεια να γειωθεί αυτό στο χώρο, εξ ου και καταψηφίστηκε. Μετά από συζήτηση στα όργανα επεξεργαστήκαμε εκ νέου πλαίσιο, λαμβάνοντας υπόψη την απειρία των φοιτητών που συμμετείχαν στη ΓΣ, τα ζητήματα που τους απασχολούσαν, με αποτέλεσμα η πρότασή μας να υπερψηφιστεί από τα ίδια παιδιά που την είχαν καταψηφίσει.

Μέσα από αυτήν την προσπάθεια μετρήσαμε βήματα και στην αντιπαράθεση με τις άλλες δυνάμεις μέσα σε μαζικές διαδικασίες, ειδικά όσον αφορά τη διαπάλη για τη διαμόρφωση πλαισίων πάλης των φοιτητικών συλλόγων. Αυτή η δουλειά μας βοήθησε να μας προσεγγίσουν παιδιά που μπορεί να συσπειρώνονταν με άλλες δυνάμεις, ειδικά του οπορτουνισμού, όμως προβληματίζονται από τη στάση τους και τα αδιέξοδα της γραμμής τους, έχουν αντανακλαστικά απέναντι στον αντικομμουνισμό.

Σημαντική πείρα βγαίνει και από τη δουλειά για την προετοιμασία της Πανελλαδικής Συνάντησης του ΜΑΣ. Σε ορισμένες περιπτώσεις η έλλειψη του απαραίτητου σχεδίου, της ιεράρχησης αιτημάτων και της απαιτούμενης κλιμάκωσης και προεργασίας για να πατήσει αυτή η δουλειά στα έτη, δεν βοηθούσε να εκφραστούν σε κάθε σύλλογο οι δυνατότητες που εμείς οι ίδιοι είχαμε δημιουργήσει. Αποδείχθηκε ότι από τη μία δεν αρκεί να υπερψηφιστεί σε μία ΓΣ το πλαίσιο πάλης του ΜΑΣ για να αγκαλιαστεί από ευρύτερες μάζες κόσμου, ενώ από την άλλη ακόμα και για να πετύχουμε αυτήν την απόφαση της ΓΣ χρειάζεται κοπιαστική, επίμονη δουλειά και προετοιμασία.

Βλέποντας αντίστοιχα τον τρόπο δουλειάς μας στη φάση των τωρινών κινητοποιήσεων, μπορούμε να δούμε τα βήματα που έχουμε μετρήσει μέσα σε πορεία χρόνων.

Ξεχώρισε η σημασία τού να παίρνεις εξαρχής την πρωτοβουλία των κινήσεων, έστω και με μικρή μαζικότητα σε πρώτη φάση. Να μην απασχολεί μόνο το πόσοι θα είμαστε, αλλά σε πόσους απηχούμε με μία δραστηριότητα.

Αντίστοιχα, καθοριστικό ρόλο έπαιξε η επιλογή του κατάλληλου συνθήματος που ιεραρχούσε σωστά το να ανοίξουν τα πανεπιστήμια, θέτοντας στο επίκεντρο τα ζητήματα μόρφωσης, χτίζοντας πρώτα και κύρια σε αυτά, την αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική και τη ΔΑΠ ως κύριο εκφραστή της.

Ξεχωριστή προσπάθεια έγινε για τη διαμόρφωση πλαισίου πάλης γειωμένου στους συλλόγους. Επιμείναμε για την εξειδίκευση αιτημάτων στον χώρο. Δεν αρκεί να λες «να ανοίξει η σχολή». Χρειάστηκε να δείξουμε με τα κατάλληλα αιτήματα το πώς αυτό είναι εφικτό, ώστε να γίνεται κατανοητό από ευρύτερες μάζες, ενώ σημαντικό ρόλο έπαιξε και η δύναμη της εικόνας από τις πολύμορφες δράσεις που πραγματοποιήθηκαν. Φυσικά η προσπάθεια αυτή δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς το απαραίτητο υπόβαθρο σχετικά με το γιατί μένουν κλειστές οι σχολές, τι έλυνε ο νόμος Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη, ζητήματα που απαντήθηκαν και μέσα από την ανακοίνωση του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας.

Αναδείχθηκε μία θετική δουλειά στο έτος, η οποία βέβαια πρέπει να πολλαπλασιαστεί. Σύντροφοί μας ειδικά σε μικρότερα έτη, που στηρίχτηκαν, έθεσαν με εκλαϊκευτικό τρόπο ζητήματα, αναγνωρίστηκαν ως πρωτοπόροι.

Δεν πρέπει βέβαια να κρύψουμε κάτω από το χαλί αδυναμίες που παραμένουν, νομίζω κυρίως γύρω από τα εξής ζητήματα:

1) Πώς το σύνολο αυτών των ζητημάτων γίνεται κτήμα των οργάνων και δεν μένει στην ευθύνη ορισμένων στελεχών και μελών ή ανατίθεται στον συνδικαλιστικό υπεύθυνο. Στη βάση αυτή πρέπει να δυναμώσουν η συζήτηση και ο προβληματισμός για το πώς θα δομηθεί η αντιπαράθεση με τις άλλες δυνάμεις, πώς θα εμπλουτιστεί το Δελτίο Τύπου που αποφασίζει η σύσκεψη των συλλόγων κ.λπ.

2) Πώς δουλεύουμε με σχέδιο σε επίπεδο συλλόγου, το οποίο θα συζητιέται με επιμονή από την ίδια την ΟΒ στον χώρο. Σε αρκετές περιπτώσεις το σχέδιο κατανοείται ως ημερομηνίες κινητοποιήσεων και συνελεύσεων, χωρίς ολοκληρωμένη σκέψη για το πώς θα συμμετέχει καινούργιος κόσμος, τι ζητήματα θα ανοίξουμε, τι άλλες μορφές μπορούμε να αξιοποιήσουμε.

3) Σοβαρό ζήτημα είναι η πλευρά που τίθεται στις Θέσεις, ότι σε συνθήκες υποχώρησης, έλλειψης διαθέσεων, μπορεί να υπάρχει συμβιβασμός με μία άσχημη κατάσταση, ο οποίος οδηγεί στην απουσία ολοκληρωμένου σχεδίου για αλλαγή συσχετισμών και διαμόρφωση εστιών αντίστασης. Αυτό εκφράζεται κυρίως σε ορισμένους χώρους όπου λείπει πείρα έστω και μικρών κατακτήσεων και αγώνων. Χρειάζεται επιμονή ώστε η παρέμβασή μας για τα οξυμένα προβλήματα που προκύπτουν σε έναν χώρο να έχει στο επίκεντρο ότι από πίσω κρύβονται κοινωνικές ανάγκες που σήμερα μένουν ακάλυπτες στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, και άρα το σχέδιό μας οφείλει να είναι τέτοιο που θα στοχεύει στο να εξασφαλίζει συσπείρωση, διαμόρφωση διαθέσεων και τη συνέχεια ενός αγώνα, ώστε να δημιουργούμε ρωγμές στον συσχετισμό, να δουλεύουμε κριτήρια για να βγουν συμπεράσματα. Ορος για τα παραπάνω είναι η σκέψη των Οργάνων να προσανατολίζεται στην επικοινωνία με ευρύτερες μάζες, να μην οριοθετείται από τον στενό μας περίγυρο.

Μελετώντας κανείς το 1ο κείμενο των Θέσεων του 21ου Συνεδρίου του Κόμματός μας έχει τη δυνατότητα να εντοπίσει δικά του προσωπικά χαρακτηριστικά, γενικές αδυναμίες, προκλήσεις, αλλά και θετικά βήματα τα οποία έλαβαν χώρα από το 20ό Συνέδριο μέχρι σήμερα, και κυρίως κατά την περίοδο της εμφάνισης της πανδημίας, όπου με την «οργανωμένη απειθαρχία» μας εντατικοποιήσαμε τις δράσεις μας, τη δουλειά μας στο κίνημα και ο ρόλος της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης πήρε σάρκα και οστά.

Από το 2017 και το 20ό Συνέδριο μεσολάβησαν σπουδαίες πολιτιστικές εκδηλώσεις και παρεμβάσεις, κυρίως με αφορμή τα 100χρονα του Κόμματος και από την Οκτωβριανή Επανάσταση, εκδόθηκαν ανάλογα βιβλία, συλλογές άρθρων, ντοκουμέντα κ.λπ., και κυρίως οι 4 τόμοι του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ, από την ίδρυσή του έως τη λήξη του Εμφυλίου και την ήττα του ΔΣΕ το 1949, που συζητήθηκαν και εγκρίθηκαν από διαδικασία Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης (2018).

Μέσα από τις παραπάνω και από πολλές άλλες δράσεις, καταλαβαίνει κανείς ότι ως μέλη του Κόμματος έχουμε χρέος και καθήκον να δώσουμε την πρέπουσα σημασία και αξία στον τομέα του Πολιτισμού και της Τέχνης, που πρέπει να αποτελέσει αναπόσπαστο κομμάτι κάθε συντρόφου και κάθε κομματικής δουλειάς.

Από την ΚΟΒ του χωριού έως τις Κομματικές Οργανώσεις των μεγάλων αστικών κέντρων, ο Πολιτισμός και η Τέχνη πρέπει να παίξουν το ρόλο που τους αντιστοιχεί ως ένα πολυδιάστατο εργαλείο το οποίο μας καθοδηγεί, διευκολύνει την οργανωμένη παρέμβασή μας, αποτελεί μέσο εκλαΐκευσης των θέσεών μας και προσέγγισης νέων μαζών. Η διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων από κοινού με τοπικούς πολιτιστικούς συλλόγους, με θεατρικές ομάδες, συγκροτήματα και άλλους καλλιτέχνες έχει θετικά αποτελέσματα ως προς τη συσπείρωσή τους με το Κόμμα και το κίνημα, κάτι το οποίο φάνηκε και στις πολυποίκιλες δράσεις των φορέων και σωματείων του Πολιτισμού σε όλη την Ελλάδα, οι οποίοι οργάνωσαν κινητοποιήσεις και πολύμορφες δράσεις στην Αθήνα και στην περιφέρεια.Οπως αναφέρεται στη Θέση 45, συμφωνώ απόλυτα με τη δημιουργία Επιτροπών Πολιτισμού σε κάθε Κομματική Οργάνωση και Κομματικών Οργανώσεων Καλλιτεχνών. Για τη μεγαλύτερη εξοικείωση με το αντικείμενο της Τέχνης και τη σταθερή πολιτιστική δραστηριότητα, έχουμε την πολυτέλεια της αξιοποίησης του λογοτεχνικού, πολιτικού, ιστορικού βιβλίου από τη «Σύγχρονη Εποχή», καθώς μας παρέχεται η δυνατότητα της διοργάνωσης εκδηλώσεων - βιβλιοπαρουσιάσεων γύρω από αυτό. Προσέτι, στο περιεχόμενο των εκδηλώσεών μας πρέπει να ενταχθεί και το ιστορικό κομμάτι, το οποίο κατέχει καίρια θέση αλλά αποτελεί και τρόπο επαφής με απογόνους μελών του Κόμματος, οπαδών, δίνει αφορμή και κίνητρο μελέτης της Ιστορίας του κινήματος κ.λπ. Η αξιοποίηση της Ιστορίας και ο συνδυασμός της με τις άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις κρίνονται αναγκαία, λαμβάνοντας υπόψη τη συνεχόμενη και στοχευμένη παραχάραξή της από τους πολυπλόκαμους μηχανισμούς του αστικού κράτους και του αναθεωρητισμού.

Επιπλέον, αξίζει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην ιδεολογική συζήτηση και προσέγγιση με νέους καλλιτέχνες, όπου διακρίνεται μια καθυστέρηση, όπως αναφέρεται και στη Θέση 44, κυρίως στην παρούσα χρονική στιγμή, όπου έχει ενταθεί η καταστολή και στην Τέχνη, με τον «τρομονόμο», θέτοντας εμπόδια στην ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι μεγάλος αριθμός νέων καλλιτεχνών διέπεται από τον μεταμοντέρνο τρόπο σκέψης, ο οποίος εκφράζεται μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία τους, και ως μέλη του Κόμματος οφείλουμε να ανοίξουμε συζητήσεις, να οργανώσουμε εκδηλώσεις και συσκέψεις για έναν Πολιτισμό και μια Τέχνη που δεν αποτελούν εμπόρευμα.

Τέλος, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, που καλλιεργούνται η απάθεια, η αδρανοποίηση και η έλλειψη αισθητικής συνολικότερα από τα κυρίαρχα Μέσα, η Τέχνη καλείται να παίξει τον πρωτοπόρο ρόλο της και να φέρει εις πέρας την αποστολή της, συγκεκριμένα τη διαμόρφωση της κοινωνικής συνείδησης και την υποκειμενική αντανάκλαση της πραγματικότητας από τον καλλιτέχνη και τον άνθρωπο γενικότερα. Οι στίχοι ενός τραγουδιού, τα χρώματα ενός έργου τέχνης, το απόσπασμα από ένα λογοτεχνικό ή θεατρικό έργο οφείλουν να προάγουν την κοινωνική εξέλιξη, να προβάλλουν τη ρίζα των δεινών και της εκμετάλλευσης, να εξανθρωπίζουν τη ζωή των ανθρώπων, αλλά, το κυριότερο, οφείλουν να αφουγκράζονται το νέο και να καταργούν κάθε μορφή καταπίεσης του παλιού, δίνοντας βάση στο περιεχόμενο της κάθε καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Ας δώσουμε λοιπόν το πραγματικό νόημα, για έναν Πολιτισμό και μια Τέχνη που «Δε "θα" δίνει λέξεις παρηγόρια, "θα" δίνει μαχαίρι σ' ολουνούς, καθώς το μπήγει μες στο χώμα, γίνεται φως, γίνεται νους».

Συμφωνώ με τα τρία κείμενα.

Αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο για συζήτηση και δράση ξεπεράσματος αδυναμιών προς υλοποίηση της πολιτικής του Κόμματος.

Η εμπειρία που μεταφέρω έχει να κάνει με τη δράση των κομματικών ομάδων μας στους γονείς και μαθητές, σε άμεση σχέση και συνάρτηση με τις Θέσεις 40, 41, 42 και 43 του πρώτου κειμένου και 50, 51 και 52 του τρίτου κειμένου.

Α. Η κατάσταση σήμερα είναι διαφορετική ως προς την εξέλιξη σε αντιδραστικότερη κατεύθυνση της πάλαι ποτέ «δημόσιας δωρεάν Εκπαίδευσης», ως προς τα εξής σημεία:

1. Ως προς την υλικοτεχνική υποδομή.

2. Ως προς το Περιεχόμενο του σχολείου (στεγνές αποσπασματικές γνώσεις, συγχύσεις μεταξύ επιστημονικής αλήθειας και μεταφυσικών αντιλήψεων, ανάπτυξη δεξιοτήτων, πρόσληψη πληροφοριών εφήμερων αλλά χρήσιμων για τη διαμόρφωση ευέλικτων, απασχολήσιμων εργαζομένων).

Το περιεχόμενο αυτό ενισχύει τη λεγόμενη «διά βίου μάθηση».

3. Ως προς το ότι ο χώρος της Εκπαίδευσης αποτελεί, πολύ περισσότερο σήμερα, πεδίο επιχειρηματικής δράσης και μεγάλο κόστος μεταφέρεται στους γονείς.

Β. Τι πρεσβεύουμε εμείς σαν κόμμα σύμφωνα με τα ντοκουμέντα και τις θέσεις.

Τι πρέπει να έχουμε αφομοιώσει και να παλεύουμε όσοι δουλεύουμε εκεί:

1. Τη θέση μας για την Προσχολική Αγωγή, το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο, την Επαγγελματική Εκπαίδευση, την Ανώτατη Εκπαίδευση.

2. Πρόσβαση καθολική, δημόσια και δωρεάν.

3. Σκοπός μας είναι η καλλιέργεια της νόησης του συναισθήματος και της βούλησης.

4. Περιεχόμενο που αφορά όλες τις πτυχές της ανάπτυξης της προσωπικότητας του νέου ανθρώπου: Επιστημονική γνώση, καλλιτεχνική παιδεία, αθλητική παιδεία, οργάνωση του ελεύθερου χρόνου.

5. Υλικοτεχνική υποδομή ανάλογη με τους στόχους.

6. Στελέχωση με προσωπικό επιστημονικό και βοηθητικό όλων των ειδικοτήτων.

Γ. Πώς πρέπει να παρεμβαίνουμε (για το 12χρονο) ιδεολογικοπολιτικά.

1. Είναι προφανές ότι όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν από το αστικό κράτος, γιατί είναι κόντρα στην αστική αντίληψη και ιδεολογία.

2. Μπορούμε να εντάξουμε όμως στα διεκδικητικά πλαίσια των φορέων πλευρές όπως οι υποδομές, το κόστος για τους γονείς, τη σχολική διαρροή, το σχολικό βιβλίο, την ουσιαστικότερη διδασκαλία των «ειδικών μαθημάτων», τη μονιμότητα του προσωπικού.

3. Η μόρφωση και το σχολείο να γίνουν ζητήματα του μαζικού κινήματος και των φορέων του.

4. Συστηματική προπαγάνδα στους γονείς για το σχολείο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και η αναγκαιότητα μιας νέας κοινωνίας που θα το υλοποιήσει ολοκληρωτικά.

5. Οι όποιες αλλαγές κάνουν οι κυβερνήσεις, δεν είναι προς όφελος του λαού και των παιδιών του. Συντηρούν ένα άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα και προσπαθούν να συγκαλύψουν τον αντιεκπαιδευτικό του και αντιπαιδαγωγικό του χαρακτήρα.

Οι όποιες θετικές αλλαγές μπορούν να προκύψουν από την πάλη του κινήματος στον δρόμο για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.

Δ. Η δράση μας για τα παραπάνω:

Παρ' όλες τις υποκειμενικές αδυναμίες, ήταν σε θετική κατεύθυνση, με διαφοροποίηση ως προς τα αποτελέσματα εξαιτίας θετικών ή αρνητικών συσχετισμών στις ενώσεις, αν και στο Αιγάλεω τους στριμώξαμε έστω και με μία εκπρόσωπο, η οποία μέσα από την δράση εντάχθηκε στο Κόμμα, γεγονός που αποδεικνύει τις δυνατότητες που υπάρχουν.

Οι κομματικές ομάδες είχαν μόνιμη και σταθερή λειτουργία.

Συζητήσαμε και είχαμε δράση για τα εξής θέματα:

Καταγγελίες των ψηφοδελτίων μας και μοίρασμα στους γονείς για τα νομοσχέδια Γαβρόγλου - Κεραμέως, δράση για την αντισεισμική θωράκιση των σχολείων και έλεγχος από τον ΟΣΚ κυρίως στο Αιγάλεω, για τα πολυπληθή τμήματα σε Γυμνάσια - Λύκεια, πόσο μάλλον πρόσφατα λόγω της πανδημίας.

Αποφάσεις για τη συμμετοχή των ενώσεων γονέων και των συλλόγων γονέων ή κάλεσμα των ψηφοδελτίων μας στα μαθητικά συλλαλητήρια, με το πλαίσιο του Συντονιστικού των μαθητών, ανακοίνωση του ΠΑΜΕ με το ίδιο περιεχόμενο, παρέμβαση στα Δημοτικά Συμβούλια για παραβατικότητα και ασφάλεια, αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μονάδων.

Εξορμήσεις με την ανακοίνωση των ψηφοδελτίων - συσκέψεις για τα προβλήματα με το σεισμό, για μέτρα ουσιαστικά για την Πανδημία.

Καταγραφή νεολαίων για στρατολογία, αλλά δυστυχώς περιστασιακή και χωρίς συνέχεια.

Ε. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ - ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΑΔΥΝΑΜΙΩΝ:

Υπάρχει σχετικά καλή λειτουργία. Κρίνεται απαραίτητη η παρουσία νεολαίου στις κομματικές ομάδες και εκπαιδευτικού.

Δεν έχει γίνει το σχολείο της γειτονιάς καθήκον μόνιμης και σταθερής παρέμβασης - οικοδόμησης ΚΝΕ στις εδαφικές ΚΟΒ.

Δεν υπάρχει ολοκληρωμένη καταγραφή για το πόσοι σύντροφοι και επιρροές έχουν παιδιά στα σχολεία.

Η παρέμβασή μας εξαντλείται κυρίως σε ζητήματα υλικοτεχνικής υποδομής - κενών εκπαιδευτικών, χωρίς να συνδέεται ολοκληρωμένα με το μικρό κονδύλι από την κρατική χρηματοδότηση.

Περιστασιακά έχουμε ανοίξει την αντιπαράθεσή μας με το περιεχόμενο της γνώσης που παρέχεται, με τις παρεμβάσεις του αστικού κράτους στα σχολεία και άλλων μηχανισμών και φορέων (επιχειρήσεις, πρεσβείες, ΜΚΟ).

ΣΤ. ΑΜΕΣΟΙ ΣΤΟΧΟΙ

-- Συνέχιση της προαναφερόμενης δουλειάς για τις υποδομές.

Η δράση μας να βοηθάει ώστε να ενοποιείται και να συντονίζεται ο αγώνας και τα αιτήματα.

Π.χ. για τα σοβαρά κενά, την υλικοτεχνική υποδομή κ.λπ. πρέπει να συνδέεται με την υποχρηματοδότηση και τη διαχρονική στάση όλων των κυβερνήσεων να τη συντηρούν, την ίδια ώρα που δίνουν αλλού πακτωλό χρημάτων (ΝΑΤΟ, αγορά «ΡΑΦΑΛ» και φρεγατών 2,36 δισ., πράσινη οικονομία και ανάπτυξη0) - ανάδειξη του μετώπου πάλης του συντονιστικού των μαθητών και δημιουργία πυρήνων και εστιών αντίστασης στα σχολεία με μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς.

Πρόκληση τοπικών συνελεύσεων στις γειτονιές, στα σχολεία.

-- Παρέμβαση στα μαθήματα από συντρόφους εκπαιδευτικούς και εξοπλισμός των συντρόφων μαθητών για ζητήματα περιεχομένου γνώσεων (π.χ. εξίσωση ναζισμού - κομμουνισμού, εξιδανίκευση της Αστικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, κατακτήσεις στην εκπαίδευση των Λαϊκών Δημοκρατιών, ανάδειξη των επαναστατικών ανατροπών με αποκορύφωμα τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση).

Στήριξη στις μαθητικές ΟΒ για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα για οικοδόμηση.

Να ξεκαθαρίσουμε με τη δράση μας, ξεπερνώντας τις υποκειμενικές μας αδυναμίες ότι το εκπαιδευτικό πρόβλημα είναι γενικότερο κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα, ότι απευθυνόμαστε στη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και όχι μόνο σε γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές, σε αυτούς δηλαδή που απευθυνόταν και απευθύνεται ο διαχρονικός κομμουνιστής διανοούμενος Μπέρτολτ Μπρεχτ στο ποίημά του «Εγκώμιο στη μόρφωση»:

«Εργάτη μάθαινε και τ' απλούστερα! Ποτέ δεν είναι πολύ αργά! Μάθαινε το αβγ, δε σε φτάνει, μα συ να το μαθαίνεις!

Μη σου κακοφανεί! Ξεκίνα!

Πρέπει όλα να τα ξέρεις! Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.

Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο! Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή! Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα! Μάθαινε, εξηντάχρονε! Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία. Ψάξε για σχολείο, άστεγε! Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε!

Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν' ένα όπλο! Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία!».

Με το ξεπέρασμα των αδυναμιών μπορούμε να πάμε πολύ καλύτερα, να αναδείξουμε την πρότασή μας για μια άλλη εκπαίδευση σε μια άλλη κοινωνία Σοσιαλιστική.

Αναλύοντας την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας παρατηρούμε ότι βαθαίνουν οι αλληλεξαρτήσεις και οι ανταγωνισμοί των καπιταλιστικών κρατών. Βασικό στοιχείο στην εξέλιξή τους, που εκφράζει την ανισομετρία στην ανάπτυξη του καπιταλισμού, είναι η διαδικασία αλλαγής σκυτάλης της πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ από την Κίνα. Χρειάζεται καλή παρακολούθηση αυτής της κίνησης, γιατί επηρεάζει τις ζωές εκατομμυρίων εργαζομένων σε όλο τον κόσμο, προφανώς και στη δική μας γειτονιά. Είναι παράγοντας που μπορεί να επισπεύσει μια πολεμική σύγκρουση στην οποία θα συμμετάσχει και η Ελλάδα.

Στην περιοχή μας αυτή η διαπάλη εκφράζεται με τη συμμετοχή πολλών αστικών τάξεων, κάτι που μας δίνει ένα εκρηκτικό μείγμα. Στο 2ο κείμενο των Θέσεων αναφέρεται εκτενώς η διάταξη και αναδιάταξη συμμαχιών, στις οποίες δεν χρειάζεται να αναφερθούμε ξανά. Η ουσία είναι ότι καμία αστική τάξη δεν γίνεται να παραιτηθεί από τα συμφέροντά της, ειδικά αν έχει δυναμώσει και ζητά διέξοδο για κερδοφόρα επένδυση των κεφαλαίων της - τότε αυτό εκφράζεται με μεγαλύτερη επιθετικότητα.

Η όξυνση των ανταγωνισμών συνεπάγεται και μεγαλύτερη προσπάθεια της εκάστοτε αστικής τάξης να στοιχίσει το λαό πίσω από τους δικούς της στόχους. Για αυτό ξεδιπλώνεται επίθεση στις λαϊκές ελευθερίες, περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων και της συνδικαλιστικής δράσης κ.λπ. Για τον ίδιο λόγο εντείνεται η ιδεολογική επίθεση με σκοπό να επιτευχθεί η λεγόμενη «εθνική ομοψυχία» και αξιοποιούνται τα ιδεολογήματα για την «ατομική ευθύνη», «κοινωνική ειρήνη», εντείνεται ο αντικομμουνισμός.

Η κατάσταση που ζούμε σήμερα και πολύ περισσότερο αυτή που προμηνύεται δεν θα είναι μία από τα ίδια. Τις δυσκολίες και τους περιορισμούς στη δράση μας το διάστημα της πανδημίας να τα εκλάβουμε ως μια ματιά στο κοντινό μέλλον. Ειδικά σε κλάδους όπως των Τηλεπικοινωνιών/Πληροφορικής, όπου η εφαρμογή της τηλεργασίας είναι εκτεταμένη και η προσωπική επαφή με εργαζόμενους έχει αδυνατίσει, χρειάζεται ιδιαίτερη μέριμνα.

Είναι ανάγκη τα ιδεολογικά μαθήματα των Κομματικών Οργανώσεων να εμβαθύνουν στα καθήκοντα των κομμουνιστών σε συνθήκες μεγάλης όξυνσης (π.χ. βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης ή ιμπεριαλιστικού πολέμου). Σημαντικός παράγοντας είναι και η άνοδος του καθημερινού διαβάσματος του ιστορικού - πολιτικού και λογοτεχνικού βιβλίου. Υπάρχει πληθώρα εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής» που αναφέρονται στη δράση συντρόφων σε συνθήκες πολέμου, απαγορεύσεων και διώξεων. Με πολύ γλαφυρό τρόπο μας βάζουν στο κλίμα της εποχής, μας δείχνουν τα ιδεολογήματα της αστικής τάξης (που δεν διαφέρουν και πολύ από τα σημερινά) και τη δράση αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων. Μας δίνεται η δυνατότητα να αντιληφθούμε καλύτερα τη ρευστότητα στην κίνηση των μαζών σε τέτοιες συνθήκες.

Συμπερασματικά, το συστηματικό διάβασμα από τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος μπορεί να συμβάλει ώστε να δημιουργούνται όροι μαχητικότητας ενόψει συνθηκών απαγορεύσεων και μεγαλύτερης ιδεολογικής πίεσης από την αστική τάξη.

Πλευρά που πρέπει να αποτελέσει αιχμή της δουλειάς μας είναι η ανάδειξη των ευθυνών της ελληνικής αστικής τάξης, η οποία με τις κινήσεις της αποτελεί παράγοντα όξυνσης των ανταγωνισμών. Το σχέδιο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης, που περιλαμβάνει συμφωνίες με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην περιοχή, σε καμία περίπτωση δεν έχει εκτονώσει την κατάσταση, ούτε έχει εξομαλύνει τις διμερείς μας σχέσεις με την Τουρκία, το αντίθετο μάλιστα, οι κίνδυνοι έχουν μεγαλώσει.

Οι πολυδιαφημισμένες επενδύσεις συμβαδίζουν με τη στρατιωτικοποίηση της χώρας, γιατί μοναδικό σκοπό έχουν την απόσπαση του μέγιστου κομματιού από τη λεία των κερδών και γι' αυτό είναι από τη φύση τους επιθετικές απέναντι σε άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα η κόντρα που ξεδιπλώνεται μεταξύ των ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων για το προβάδισμα στην τεχνολογία των δικτύων 5G.

Να μη μας διαφεύγει ότι η ελληνική αστική τάξη έχει κλείσει επωφελείς για την ίδια συμφωνίες στρατηγικής σημασίας με ιμπεριαλιστικές δυνάμεις από αντίπαλα στρατόπεδα. Ενώ ο προσανατολισμός της παραδοσιακά είναι με το μέρος των ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, έχει προχωρήσει σε συμφωνίες και με κινεζικά και ρωσικά κεφάλαια.

Τα γεγονότα αυτά διαψεύδουν δυνάμεις που έχουν αναγάγει μόνο τις ΗΠΑ σε παράγοντα ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων ή ότι είμαστε χώρα υποτελής σε ξένα συμφέροντα, διαψεύδουν τη θέση περί ειρηνικού πολυπολικού κόσμου.

Παρότι οι κινήσεις των αστικών επιτελείων μπορεί να εξασφαλίζουν την προώθηση των συμφερόντων των καπιταλιστών, δεν λύνουν το πρόβλημα, συνεχίζει να οξύνεται η βασική αντίθεση, όσα κέρδη και αν μετρήσουν, οι ανταγωνισμοί θα συνεχίσουν να οξύνονται.

Το παρατηρούμε και στις Τηλεπικοινωνίες/Πληροφορική πολύ έντονα. Επιχειρήσεις μετράνε από τη μία τεράστια κέρδη και παράλληλα οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ τους. Οι εξαγορές και συγχωνεύσεις μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων συνοδεύονται με ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων του κλάδου.

Αυτή η ανάπτυξη, λοιπόν, για να έρθει προϋποθέτει χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων και παράλληλα προετοιμάζει τον νέο γύρο καπιταλιστικής κρίσης και περαιτέρω όξυνσης, που μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε πολεμική σύγκρουση.

Είναι σημαντικό να αξιοποιήσουμε ότι τα αστικά επιτελεία σε όλες τις εκθέσεις τους ομολογούν ότι η Ελλάδα και ειδικά η Θεσσαλονίκη είναι καλός προορισμός για επενδύσεις, γιατί διαθέτει πολυπληθές εργατικό δυναμικό με επιστημονική ειδίκευση. Υπάρχουν ομολογουμένως μεγάλες δυνατότητες στη χώρα, αλλά ο σχεδιασμός της οικονομίας με κριτήριο την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων μπαίνει εμπόδιο στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.

Για αυτό είναι χρέος μας να αξιοποιήσουμε τις προγραμματικές επεξεργασίες του Κόμματος, να μελετήσουμε και να εμβαθύνουμε στα συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, να συμβάλουμε στην ανάπτυξη της θεωρίας μας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι με εργαζόμενους που θέλουμε να εντάξουμε στις γραμμές του Κόμματος, γενικότερα όπου ανοίγουμε τη συζήτηση για την πρότασή μας βρίσκουμε πάντα μπροστά μας ερωτήματα όπως «θα μπορούσε να στεριώσει ο σοσιαλισμός στην Ελλάδα σήμερα;», «γιατί στην ΕΣΣΔ απέτυχε ο σοσιαλισμός;» κ.λπ.

Αρα η μελέτη και διακίνηση των προγραμματικών ντοκουμέντων των τελευταίων συνεδρίων, η μελέτη της θεωρίας μας για την καπιταλιστική κρίση, η μελέτη του Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος και η αξιοποίηση των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής», όπως το «Σοσιαλισμός: H απάντηση για τον 21ο αιώνα», είναι βασικό συστατικό που δίνει καρπούς στη δουλειά μας. Αυτά είναι τα όπλα μας και είναι καθήκον να τα αξιοποιήσουμε στον μέγιστο βαθμό.