«Η είδηση περί του φόνου του δικηγόρου Μ. Αντύπα εις το κτήμα Σκιαδαρέση εν Θεσσαλία προξένησεν εντύπωσιν εν Αθήναις, όπου ανεξαρτήτως των σοσιαλιστικών ιδεών του, ο Αντύπας απήλαυε συμπαθειών. Ο ατυχής δικηγόρος πίπτει θύμα ατυχώς αυτών των αρχών του, τας οποίας από έτους και πλέον εφήρμοζεν εις το μέγα κτήμα του θείου του το οποίον διηύθυνε. Τούτο αποδεικνύει ότι ο σοσιαλισμός εν Ελλάδι μόνο εις ιδέας πρέπει να υπάρχη, και να τηρήται απόστασις από της εφαρμογής των αρχών του».

Η απειλή ήταν σαφής και απροκάλυπτη, προειδοποιώντας όποιον δοκίμαζε να εφαρμόσει σοσιαλιστικές ιδέες, ότι το τίμημα θα ήταν ο θάνατος! Από εκείνη την 8η Μάρτη του 1907 που δολοφονήθηκε πισώπλατα ο Αντύπας, μέχρι σήμερα που οι αγρότες δίνουν στους δρόμους αγώνες επιβίωσης, με αίτημα να παραμείνουν στα χωριά και τις καλλιέργειές τους, είναι ελάχιστα αυτά που άλλαξαν. Αυτό που σίγουρα έμεινε ολόιδιο είναι η μαχητικότητα και η περηφάνια των αγροτών, που το ξεκαθάρισαν, όπως ακριβώς και εκείνοι στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.

Δεν φοβούνται, δεν τρομοκρατούνται και δεν πρόκειται να κάνουν βήμα πίσω αν δεν δικαιωθούν.

Η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων επισημαίνει πως σταθμός του αγώνα τους είναι το συλλαλητήριό τους στην Agrotica, το Σάββατο 3/2 στις 12 μ. στην Ανω Πύλη της ΔΕΘ, και σίγουρα δεν υπολογίζουν ούτε τα ΜΑΤ που τους στέλνει η κυβέρνηση, ούτε τις συκοφαντίες του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης για «κομματικά υποκινούμενες κινητοποιήσεις». Το μόνο που τους υποκινεί είναι το δίκιο! Γιατί ζουν στο πετσί τους την κυβερνητική αδιαφορία, γιατί βλέπουν πως κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν παίρνει η κυβέρνηση για να προστατέψει τον μόχθο τους. Κανένα μέτρο δεν προβλέπεται για τη μείωση του κόστους παραγωγής - που είναι τεράστιο - και τις τιμές που επιβάλλουν οι εμποροβιομήχανοι σε βάρος τους και σε βάρος της λαϊκής κατανάλωσης. Οι όποιες αποζημιώσεις δεν επαρκούν για να καλυφθούν ούτε καν τα καλλιεργητικά έξοδα.

Οι αγρότες θα είναι στον δρόμο μέχρι να ακουστούν. Δεν κάνει όπισθεν ο αγώνας τους, μόνο φουντώνει. Δεν επιτρέπουν το ξεκλήρισμά τους και σίγουρα δεν παραμυθιάζονται από την κυβέρνηση, που λέει ότι «ακούει τα αιτήματα και δεν επιδιώκει την ένταση». Και το λέει την ίδια στιγμή που αρνείται να συναντηθεί με εκπροσώπους των Ομοσπονδιών της Θεσσαλίας και να απαντήσει στα υπομνήματά τους. Η πόρτα του υπουργείου είναι ανοιχτή μόνο στους διάφορους «παράγοντες», που παλεύουν να διασπάσουν το ενιαίο αγροτικό μέτωπο και να βγάλουν από τη δύσκολη θέση την κυβέρνηση... Δεν αποτρέπεται έτσι όμως - με χυδαιότητα και βρωμιές - η τεράστια συμμετοχή στα μπλόκα, και κυρίως δεν εμποδίζεται η αλληλεγγύη όλων μας στον ανυποχώρητο αγώνα τους.

Ενα τεράστιο ανθρώπινο ποτάμι με γεωργούς, κτηνοτρόφους, μελισσοκόμους, ψαράδες, κυλάει ανταριασμένο, αφού όλοι ξέρουν πως άλλος δρόμος δεν υπάρχει εκτός από την αποφασιστική διεκδίκηση των αιτημάτων τους και το δυνάμωμα της αγωνιστικής τους πίεσης. Η εμπειρία τους έχει δείξει πως αυτή είναι η μόνη που μπορεί να αναγκάσει την κυβέρνηση να σταματήσει τα ψέματα και τις υπεκφυγές, και να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις και χρονοδιαγράμματα πάνω στα αιτήματά τους. Μέχρι τότε οι κινητοποιήσεις θα κλιμακώνονται, με μπλόκα, μαζικές και δυναμικές μηχανοκίνητες πορείες με τρακτέρ και αγροτικά μηχανήματα, άδειασμα αγροτικών προϊόντων, συμβολικούς αποκλεισμούς Εθνικών οδών κ.λπ.

Είναι μεγάλη η οργή και η αγανάκτηση χιλιάδων αγροτών και των οικογενειών τους, ειδικά στην περιοχή της Θεσσαλίας, μετά την καταστροφή. Ο κόσμος εκεί αισθάνεται όχι μόνο αφημένος στη μοίρα του αλλά και μετέωρος, αφού κανείς δεν ξέρει πότε θα ξανακαλλιεργήσει τη γη του, ούτε με ποια χρήματα θα τα βγάλει πέρα, αφού μόνο με κυβερνητικές εξαγγελίες δεν πληρώνεται το κομμένο ρεύμα σε 191 αγρότες (και σε άλλους 823 στη συνέχεια), ούτε τα ακριβότερα τέλη στη χρήση του νερού και οι αλλαγές χρήσεων γης και καλλιεργειών. Αυτός ο εφιάλτης που ζουν δεν είναι πρωτόγνωρος, συγκυριακός ή «εισαγόμενος», όπως βολεύει την κυβέρνηση να τον χαρακτηρίζει.

«Πιστεύω ως παντοκράτορα, ποιητήν ορατών τε και αοράτων, την εργασίαν και ως ομοούσιον και αχώριστον τριάδα της ευτυχίας και ειρήνης την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ, ΙΣΟΤΗΤΑ και ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ». Αυτό έλεγε ο Μαρίνος Αντύπας πριν από έναν αιώνα, και αυτές οι τρεις λέξεις ήταν και οι τελευταίες του λίγο πριν ξεψυχήσει.

Στο «Κιλελέρ» το 1971 ο Διονύσης Σαββόπουλος κάνει στίχο αυτήν τη μαύρη ημερομηνία, «Εξι Μαρτίου χίλια εννιακόσια δέκα», και τραγουδάει για την «Πυρκαγιά στη Θεσσαλία και στα δώδεκα χωριά».

Και στον «Θεσσαλικό Κύκλο» του Γ. Μαρκόπουλου, σε στίχους Κ. Βίρβου, που κυκλοφορεί το 1974, ακούμε τραγούδια συγκλονιστικά, όπως «Αν είσαι άντρας τσιφλικά» και «Ο δάσκαλος», ενώ το 1975 ο Πάνος Τζαβέλας τραγουδάει στο «Τραγούδι για την Αγροτιά»:

«Δεν ξεχωρίζει το χωράφι

απ' την καρδιά του

Κι από τα στάχυα

δε χωρίζει τα παιδιά του».

Υπενθυμίζω το κείμενο του συνθέτη Θωμά Μπακαλάκου και του στιχουργού Διονύση Τζεφρώνη, που συνόδευε «Τα Αγροτικά» τους, τον δίσκο - μανιφέστο του 1975:

«Αγροτική χώρα η Ελλάδα και το πρώτο πρόβλημά της το αγροτικό. Οι αγρότες πάντοτε ήταν η πιο παραμελημένη τάξη. Κολλήγοι και δούλοι των κοτζαμπάσηδων ή καλλικατζαρέων και αργότερα των τσιφλικάδων έζησαν μέσα στη μιζέρια και στην εξαθλίωση. Δεν την ανέχτηκαν όμως για πολύ. Ηρθε η ώρα και φώναξαν: "Φτάνει πια, δεν είμαστε ένας, είμαστε χιλιάδες", "Αυτή η γη είναι δική μας". Ρούφηξαν με δίψα τα λόγια του Μαρίνου Αντύπα και των άλλων ηγετών που αγκάλιασαν με θέρμη την ιδέα του αγροτισμού. Εδωσαν το αίμα τους στο Κιλελέρ, δημιουργώντας τους πρώτους ήρωες της αγροτιάς. Τους είπαν τότε αναρχικούς, τους φοβέρισαν ότι η στάση τους θα προκαλέσει ξένη εισβολή, και ο πατριάρχης ακόμα λίγο έλειψε να τους αφορίσει. Η γη μοιράστηκε τελικά, με τον τρόπο όμως που ήθελαν οι υποστηρικτές των τσιφλικάδων. Επιπλέον, με ασυδοσία οι διάφοροι τοκογλύφοι, οι μεσάζοντες, οι πιστωτικοί οργανισμοί και τα μονοπώλια ανέλαβαν το έργο των τσιφλικάδων, απομυζώντας άκαρδα τον ιδρώτα του αγρότη. Βέβαια, με τους συνεχείς αγώνες άλλαξαν πολλά στη ζωή του αγρότη. Δεν είναι πια κολλήγος και παρακεντές. Υπάρχουν όμως ακόμα τσιφλίκια και τσιφλικάδικη ιδιοχτησία, υπάρχουν ακόμα φτωχοί αγρότες που πεινούν. Η εκμετάλλευση συνεχίζεται. Γι' αυτό είναι και τώρα επίκαιροι οι λόγοι των αγροτιστών, Βαμβέτσου και Μέρου, όταν στα 1918, στη Λάρισα, έλεγαν: -Με παρακλήσεις δεν γίνεται τίποτα. -Οι αγρότες πρέπει να οργανωθούν και να παλέψουν. -Οι αγρότες δεν είναι εχθροί των άλλων καταπιεζόμενων τάξεων. Με την οργάνωσή τους απλώς θα επιμείνουν στην άμεση λύση του αγροτικού προβλήματος».

Θυμάστε άραγε κάποιους στίχους εκείνων των τραγουδιών;

«Δεν χωράνε λόγια πια, παρατήστε τη δουλειά,

με τρακτέρ απ' το χωριό, για την πόλη μια και δυο»

• «Να θυμηθούμε χωριανοί απόψε τον Αντύπα /

τον φάγανε σαν το σκυλί

οι παλιοτσιφλικάδες»

• «Θα 'ρθουν πάλι τσούρμο οι μεσάζοντες,

θα κερδοσκοπήσουν οι μεσάζοντες»

• «Εσύ πονάς για το ψωμί, με δάκρυ το ποτίζεις,

αυτή τη γη την αγαπάς,

με ιδρώτα τη ραντίζεις»

Στο μεταξύ, είναι εκρηκτική η κατάσταση στην ΕΕ με τις μεγάλες κινητοποιήσεις των αγροτών ενάντια στις πολιτικές που τους ξεκληρίζουν. Σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Βέλγιο, Ρουμανία κ.α. οι αγρότες βγήκαν στους δρόμους, αγανακτισμένοι για το εξανεμισμένο εισόδημά τους λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής (για να εξασφαλίζονται τα μονοπωλιακά υπερκέρδη των επιχειρηματικών ομίλων της Ενέργειας κ.ά.).

Λόγω της μειωμένης παραγωγής, των χαμηλών τιμών που δίνουν οι εμποροβιομήχανοι στα αγροτικά προϊόντα, αλλά και των μειώσεων στη Βασική Ενίσχυση και των ανατροπών στην καταβολή των υπόλοιπων ενισχύσεων, που έφερε η νέα ΚΑΠ.

Πότε θα απαντηθούν άραγε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα πρόσφατα ερωτήματα των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ;

• Πώς θα ικανοποιηθούν οι ανάγκες των βιοπαλαιστών παραγωγών για πλήρη και καθολική ασφάλιση, με ευθύνη του κράτους, για αποζημίωση παραγωγής και αγροτικού κεφαλαίου στο 100% από όλους τους φυσικούς κινδύνους, ασθένειες και νόσους, για έργα και υποδομές που να εξασφαλίζουν προστασία από τις φυσικές καταστροφές;
• Για πόσο ακόμα κυβερνήσεις - ΕΕ, υπηρετώντας τον μονοπωλιακό ανταγωνισμό για την κερδοφορία, θα στέλνουν στις ελληνικές καλένδες τα δίκαια αιτήματα των αγροτών για φτηνό αγροτικό ρεύμα, αφορολόγητο πετρέλαιο, εξασφάλιση προσιτών αγροτικών μέσων, εφοδίων και μηχανημάτων με ευθύνη του κράτους, κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, μέτρα προστασίας της παραγωγής από φυσικές καταστροφές και ασθένειες;