Πρόκειται για ένα από τα πιο δημοφιλή μυθιστορήματα για παιδιά εντός και εκτός ελληνικών συνόρων. Η ιστορία του έργου: Η δεκάχρονη Σάσα κοιτάει κάθε μέρα από το παράθυρό της τις ράγες που «οδηγούν» σε μια καινούρια ζωή. Το Κουκούτσι, όπως τη φωνάζει ο πατέρας της, αναζητά απαντήσεις σε χιλιάδες ερωτήματα που ξεφυτρώνουν κάθε λίγο και λιγάκι σαν μανιτάρια στο κεφάλι της. Ποιος θα της λύσει τις απορίες; Μόνη της ελπίδα ο πατέρας της - ο Σουσάμης, όπως τον φωνάζει, που είναι γιατρός και δεν διακρίνει τους αρρώστους σε πλούσιους και φτωχούς, ούτε σε Ρώσους και Πολωνούς ή Εβραίους, ούτε σε χριστιανούς και αλλόθρησκους. Αλλά και ο δάσκαλός της, ο Φεγγάρης Φεγγάροβιτς, που την προετοιμάζει για την εισαγωγή της στο σχολείο... Η Σάσα, που μεγαλώνει στην τσαρική προεπαναστατική Ρωσία, θέλει να υψώσει το ανάστημά της στην αδικία και να μάθει τι σημαίνει να είσαι αληθινός ήρωας.

Παίζουν οι: Αλέξανδρος Βαμβούκος, Τάσος Θεοφιλάτος, Γιώργος Κυδωνάκης, Μαρία Κυρώζη, Βασιλική Χρυσικού, Τσαμπίκα Φεσάκη.

Απαιτείται έγκαιρη δήλωση συμμετοχής στις κατά τόπους Κομματικές Οργανώσεις.

Η μουσικοθεατρική παράσταση «Εκείνα τα Χριστούγεννα ήρθαν τα κάτω πάνω» της Μαρίας Παπαγιάννη, με μουσική του Θάνου Μικρούτσικου, ταξιδεύει και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Μετά τις εξαιρετικές κριτικές από την πρώτη της παρουσίαση στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό, η παράσταση ανανεώθηκε και ταξιδεύει για να συναντήσει περισσότερα παιδιά και νέους. Στο έργο πρωταγωνιστεί ένα κοριτσάκι διαφορετικό από όλα τα άλλα, που μας μαθαίνει πως δεν έχει σημασία από πού βλέπεις τον ήλιο ή το φεγγάρι. Σημασία έχει να προσπαθείς να δεις την αλήθεια και μέσα από τη ματιά του άλλου...

Γράφει η Μαρία Παπαγιάννη για την παράσταση: Δυο ηθοποιοί και δυο μουσικοί λένε, τραγουδούν και παίζουν ένα παραμύθι που μέσα του έχει πολλές μικρές ιστορίες. Τραγούδια πολλά και διαφορετικά που έγραψε ο Θάνος Μικρούτσικος για παιδιά συνδέονται με καμβά ένα παραμύθι για τη διαφορετικότητα και για τη χαρά να μοιραζόμαστε ιστορίες, στιγμές, περιπέτειες και ταξίδια! Στο παραμύθι μας πρωταγωνιστεί η μουσική. Πειρατικά τραγούδια, τραγούδια που λένε ποντικοί και άνθρωποι. Τραγούδια του Θάνου που πάντα πίστευε πως η καλή τέχνη για παιδιά δεν κάνει εκπτώσεις: «Αυτό που μ' ενδιαφέρει», έλεγε, «είναι το παιδί να διασκεδάσει μ' ένα θέαμα που θα του ανοίξει ορίζοντες, θα δώσει απαντήσεις σε κάποιες ανησυχίες του ή θα το προβληματίσει για κάτι άλλο. Που θα γεμίσει τις τσέπες του για αρκετές μέρες».

Στη Θεσσαλονίκη η ανανεωμένη παράσταση θα παρουσιαστεί το Σάββατο 3 Μαρτίου στις 11.30 π.μ. στο Πολυλειτουργικό κέντρο - «Θέατρο Μίκης Θεοδωράκης» στο Κορδελιό. Στον χώρο θα υπάρχουν επίσης δραστηριότητες γνωριμίας των παιδιών με τον μεγάλο μας δημιουργό Θάνο Μικρούτσικο και το έργο του.

Σκηνοθετική επιμέλεια: Χρύσα Κοτταράκου, ενορχήστρωση και πνευστά: Θύμιος Παπαδόπουλος, πιάνο: Δημήτρης Ανδρονιάδης. Παίζουν οι ηθοποιοί: Χρύσα Κοτταράκου και Βασίλης Χατζηδημητράκης.

Προσκλήσεις από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Τα παιδιά γνώρισαν το «Αναπάντεχο ταξίδι μιας νιφάδας» με μουσική και θεατρικό παιχνίδι

Η συγγραφέας Μαριλίζα Λούντζη και η ηθοποιός και θεατρολόγος Αλεξάνδρα Χριστοδουλέα παρέσυραν τα παιδιά στο «Αναπάντεχο ταξίδι μιας νιφάδας», το βιβλίο για παιδιά που εκδόθηκε πρόσφατα από τη «Σύγχρονη Εποχή». Με τους ήχους κιθάρας και στίχους εμπνευσμένους από το βιβλίο γνώρισαν τους χαρακτήρες και την ιστορία του έργου. Στη συνέχεια ακολούθησε θεατρικό παιχνίδι, όπου τα παιδιά προσπάθησαν να μπουν στον κάθε χαρακτήρα του έργου που τα ίδια είχαν επιλέξει. Τέλος, όλοι μαζί κατασκεύασαν πανό ζωγραφίζοντας ο καθένας τι του έμεινε από τη διαδραστική βιβλιοπαρουσίαση με τις «ξυλομπογιές να παίρνουν φωτιά».

Παράλληλα σε διαφορετική αίθουσα οι γονείς είχαν την ευκαιρία να συμμετέχουν σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Στην εισηγητική της ομιλία, η Βούλα Τσίγκα, επικεφαλής της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ για τις μικρότερες ηλικίες της νεολαίας, υπογράμμισε πως «το "κόκκινο Αερόστατο" είναι ένα διμηνιαίο παιδικό περιοδικό ποικίλης ύλης που έχει μια μεγάλη παρέα φίλων, παιδιών σε όλη την Ελλάδα, που συναντιούνται στη γειτονιά, στην πόλη ή και πανελλαδικά και διαβάζουν, παίζουν, ασχολούνται με διάφορους τρόπους μαζί του. Κι αυτά τα δύο: Περιοδικό και παρέα φίλων σε όλη την Ελλάδα είναι αδιαχώριστα, υπάρχει το ένα χάρη στο άλλο».

Στη συνέχεια τόνισε την πιο έντονη και διεισδυτική παρέμβαση του συστήματος στη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς, καταλήγοντας πως «οι οικογένειες που θέλουν σήμερα να διαπαιδαγωγήσουν διαφορετικά από τα κυρίαρχα πρότυπα τα παιδιά τους, θα πρέπει να έχουν πλήρη συνείδηση των επιδράσεων που δέχονται και με εμπιστοσύνη να ακουμπήσουν στη δύναμη της συλλογικής παρέμβασης του Κόμματος για να πλέξουμε όλοι μαζί ένα αξιακό, διαπαιδαγωγητικό, αισθητικό δίχτυ προστασίας».

Το ενδιαφέρον κέντρισε η αναφορά στην παιδική προσωπικότητα, στην προσπάθεια που γίνεται «ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα από άποψη ψυχολογική και βιολογική πώς διαμορφώνεται ο χαρακτήρας και το περίγραμμα της προσωπικότητας του παιδιού, σε συνεργασία με ειδικούς επιστήμονες (ψυχολόγους, παιδαγωγούς), καλλιτέχνες κ.ά. Στις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού μπαίνοντας στην προεφηβεία, δυναμώνει ο προσανατολισμός προς την ομάδα, αλλάζουν τα κριτήρια επιλογής της παρέας συνομηλίκων, η οποία αποκτά ιδιαίτερη επίδραση, αναπτύσσεται το συναίσθημα ότι δεν είμαι πια παιδί...».

Εξηγώντας την προετοιμασία κάθε τεύχους σχετικά τόσο με το περιεχόμενο όσο και με τη μορφή του περιοδικού, σχολίασε: «Ισως με μια πρώτη ματιά να φαίνεται εύκολο να μιλήσεις σε παιδιά, όμως όποιος έχει καταπιαστεί με αυτές τις ηλικίες ξέρει πως αυτό δεν είναι αλήθεια, πρόκειται για αυστηρούς κριτές. Χρειάζεται να μελετήσεις σε βάθος κάθε θέμα, να αφομοιώσεις τις βασικές του παραμέτρους, ώστε να μπορέσεις να απλοποιήσεις χωρίς να απλουστεύσεις, να δώσεις το κύριο ώστε να γίνει κατανοητό, χωρίς όμως να αφήσεις και περιθώρια παρερμηνειών.

Και βέβαια μαζί με την αγάπη για τη μόρφωση και τη γνώση έρχεται η συλλογικότητα ή καλύτερα η συλλογική δράση. Στις συναντήσεις τους οι φίλοι του "κόκκινου Αερόστατου" κατανοούν καλύτερα όσα γράφονται στις σελίδες του περιοδικού, εκφράζουν απορίες και αντιρρήσεις, μαθαίνουν να συζητούν, να επιχειρηματολογούν και να ακούν τη γνώμη του άλλου, να συνθέτουν την πρόταση της ομάδας και στη συνέχεια να την κάνουν πράξη. Μέσα από εκδρομές, επισκέψεις σε μουσεία, θέατρα, εργασιακούς χώρους, την επαφή με τη φύση, τις τέχνες και τον αθλητισμό, μέσα από το παιχνίδι και βέβαια την παιδική κατασκήνωση κάθε καλοκαίρι, θέλουμε να δημιουργούμε έντονα βιώματα, συναισθήματα που θα οδηγήσουν στη διάθεση και για δράση και για μάθηση.

Ετσι, σιγά - σιγά, με τον καιρό, γύρω από το περιοδικό διαμορφώθηκε ένας μεγάλος κύκλος παιδιών απ' όλη την Ελλάδα που μπορεί να μη γνωρίζονται μεταξύ τους, όμως αισθάνονται πως γίνονται κομμάτι μιας συλλογικότητας με κοινά ενοποιητικά στοιχεία και κοινούς στόχους, μιας μεγάλης ομάδας παιδιών που ονειρεύονται να ζήσουν σε έναν κόσμο όμορφο και δίκαιο για όλους και παλεύουν να το κάνουν πράξη!».

Στη συνέχεια, ακολούθησε πλούσια συζήτηση, με τους γονείς να παίρνουν τον λόγο, εκφράζοντας απορίες και προβληματισμούς και ανταλλάσσοντας πείρα για τον κρίσιμο ρόλο των εκπαιδευτικών στη σχολική τάξη και τη στάση των γονιών απέναντί τους, για τις διαφορές ανάμεσα στις ηλικίες των παιδιών μικρότερων και μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού, για την παρουσία της θρησκείας και της εκκλησίας στο σχολικό πρόγραμμα κ.ά.

Ολα τα παιδιά μπορούν να στείλουν στο kokkinoaerostato@gmail.com τις ερωτήσεις που θα σκεφτούν μέχρι την Τετάρτη 21 Φλεβάρη. Η ομάδα του αγαπημένου περιοδικού παιδιών και νέων θα ξεχωρίσει δέκα από αυτές και θα καλέσει τα παιδιά που τις σκέφτηκαν σε μια μοναδική συνάντηση με τον αγαπημένο μας σκιτσογράφο.

«Συχνά με ρωτούν ποια είναι τα αγαπημένα μου θέματα στις ιστορίες που διαβάζω και σ' εκείνες που γράφω», λέει η Ε. Κοντόρα. «Απαντώ ότι το βασικό θέμα που διατρέχει ουσιαστικά κάθε ιστορία, με οποιοδήποτε περιεχόμενο, είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, διαπροσωπικές και κοινωνικές. Γενικά, μαθήτριες και μαθητές πρόθυμα κουβεντιάζουν για τις μεταξύ τους σχέσεις, ιδίως αν έχουν αρχίσει να ανακαλύπτουν το σώμα τους που αλλάζει, τα συναισθήματα που γίνονται πιο σύνθετα, ενώ είναι συνήθως εμφανείς οι επιδράσεις που έχουν δεχτεί από οικογενειακές και κοινωνικές αντιλήψεις. Οταν η συζήτηση επικεντρώνεται στις σχέσεις ανάμεσα στα φύλα, αρκετές φορές με διάθεση αντιπαλότητας, αναπόφευκτα έρχεται στο προσκήνιο η κοινωνική θέση της γυναίκας, οι αιτίες για το πώς έχουν τα πράγματα, τι υπήρχε στο παρελθόν και τι ισχύει σήμερα.

«Γιατί να μη γιορτάζεται και η Μέρα του Αντρα;». «Γιατί είναι άδικο ο εργοδότης να απολύει μία έγκυο γυναίκα, αφού δεν μπορεί να δουλέψει όπως πριν και χάνει λεφτά;». «Μόνο οι άντρες εργοδότες φταίνε για την εκμετάλλευση που δέχονται οι γυναίκες στην εργασία τους;». «Αν υπήρχαν περισσότερες γυναίκες στις κυβερνήσεις, δεν θα γίνονταν πόλεμοι». «Αν κάθε οικογένεια μεγάλωνε σωστά τα κορίτσια και τα αγόρια της, δεν θα υπήρχε βία». «Αν στο σπίτι κάνουν και οι δύο γονείς τις δουλειές, υπάρχει ισότητα».

Μας λέει η Ε. Κοντόρα: «Το 2013, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας κυκλοφόρησε την πρώτη της ανακοίνωση - παρέμβαση που απευθυνόταν αποκλειστικά σε παιδιά ("Τι ξέρεις για την 8η Μάρτη;") και τη διακίνησε σε σχολεία με εξορμήσεις. Λίγο αργότερα δημιουργήθηκαν μια τρίπτυχη ιστορία ("Τι γιορτάζεις σήμερα μαμά;") για παιδιά του Δημοτικού και οπτικοακουστικό υλικό για μαθητές Δευτεροβάθμιας. Οπως ήταν αναμενόμενο, στην απόλυτη πλειονότητά τους κορίτσια και αγόρια δεν γνώριζαν τίποτα για τους ιστορικούς αγώνες των εργατριών του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Τους ήταν άγνωστο το όνομα της Κλάρα Τσέτκιν, και το μόνο που - ενδεχομένως - παρατηρούσαν την 8η Μάρτη ήταν τα "χρόνια πολλά" προς τις γυναίκες, ενώ κάποιοι άντρες τούς χάριζαν λουλούδια...

Από το 2017 και μετά, η είσοδος της ΟΓΕ στα σχολεία, σε συνεννόηση με δασκάλους ή Συλλόγους Γονέων, έγινε πιο μαζικά. Οι συζητήσεις με τα παιδιά ήταν σε πολλές περιπτώσεις ζωντανές και γόνιμες».

«Τα παιδιά κάνουν ερωτήσεις και εκφράζουν πιο ελεύθερα σκέψεις και απόψεις ακόμα και κοινωνικού και πολιτικού περιεχομένου, αν παροτρυνθούν και προσανατολιστούν σωστά», επισημαίνει η Κ. Τσότρα. Μας εξηγεί ότι «μέσα από την προσωπική τους εμπειρία αντιλαμβάνονται τις επιπτώσεις της ανισοτιμίας στην καθημερινή ζωή της γυναίκας της εργατικής - λαϊκής οικογένειας (εξαντλητικά ωράρια, συνθήκες εργασίας, ευθύνη στη φροντίδα οικογένειας και νοικοκυριού, απειροελάχιστος ελεύθερος χρόνος της μητέρας). Αναφέρονται στην ανάγκη τους να απολαμβάνουν περισσότερο ποιοτικό χρόνο μαζί.

Τα απασχολούν τα ζητήματα της σεξουαλικής - σωματικής κακοποίησης και της ενδοοικογενειακής βίας, όχι μόνο γιατί απασχολούν την επικαιρότητα, αλλά και επειδή για μερίδα παιδιών είναι καθημερινό βίωμα.

Βλέπουμε πώς επιδρά στα παιδιά μια πιο συστηματική προσπάθεια τα τελευταία χρόνια να διαπεράσουν τα σχολικά προγράμματα θεωρίες που αποσυνδέουν την ανισοτιμία της γυναίκας από την ταξική της ρίζα, από τις εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής. Μια σειρά εργαστήρια δεξιοτήτων (αφορούν όλες τις σχολικές βαθμίδες) τα επεξεργάζονται διάφορες ΜΚΟ. Πολλά προτεινόμενα υλικά αφορούν την "καταπολέμηση του σεξισμού και των έμφυλων στερεότυπων". Επιδιώκουν να περάσουν στα παιδιά το μήνυμα ότι η αιτία της ανισοτιμίας είναι η "εξουσία του άντρα". Οτι οι - υπαρκτές - πατριαρχικού τύπου αντιλήψεις, οι αναχρονιστικές νοοτροπίες και συμπεριφορές για την κοινωνική θέση της γυναίκας, είναι απόρροια της υπεροχής του ανδρικού φύλου στα όργανα εξουσίας, της ανδρικής οπτικής, αντίληψης και εμπειρίας. Συχνά τα παιδιά αναπαράγουν αυτές τις αντιλήψεις, υποστηρίζοντας ότι για να εκλείψει η γυναικεία ανισοτιμία πρέπει να αλλάξουν συμπεριφορά οι άντρες, να συμμετέχουν περισσότερο στις οικογενειακές υποχρεώσεις κ.λπ.

Ακόμα, στο όνομα της καταπολέμησης της ανισοτιμίας, των διακρίσεων, των βίαιων συμπεριφορών και του κοινωνικού αποκλεισμού, αναπαράγονται οι αντιεπιστημονικές θεωρίες που παρουσιάζουν το φύλο ως κάτι απροσδιόριστο, ρευστό, που καθορίζεται από την υποκειμενική άποψη - βίωμα. Θεωρίες που καταδεικνύουν ως αιτία των ανισότιμων σχέσεων ανάμεσα στα δύο φύλα τις ιδέες, τις νοητικές, πολιτιστικές και γλωσσικές κατασκευές. Στην ακραία τους εκδοχή υποστηρίζουν την πλήρη άρνηση του βιολογικού φύλου, της συμπληρωματικότητας των φύλων στην αναπαραγωγή. Φτάνουν στο σημείο να υποστηρίζουν ότι η κατάργηση γλωσσικών προσδιορισμών του φύλου (άρθρα, αντωνυμίες κ.ά.) διευκολύνει την εξάλειψη κάθε διάκρισης, καταπίεσης, ανισοτιμίας, αποξένωσης με βάση το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή άλλα προσωπικά γνωρίσματα. Κρύβουν ότι σήμερα οι εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής δεν καθορίζονται "ελεύθερα" και υποκειμενικά, αλλά υποτάσσονται στο καπιταλιστικό κέρδος. Οτι το πρόβλημα της ανισοτιμίας της γυναίκας δεν λύνεται μόνο ούτε κυρίως σε ιδεολογικό - παιδαγωγικό επίπεδο χωρίς να αλλάξουν εκ βάθρων οι εκμεταλλευτικές οικονομικές σχέσεις στις οποίες στηρίζεται».

«Δεν ισχυριζόμαστε βέβαια ότι το ενδιαφέρον και η συμμετοχή μαθητριών και μαθητών είναι δεδομένα, ή ότι οι θέσεις της ΟΓΕ έγιναν κατανοητές και αποδεκτές από όλες και όλους», συμπληρώνει η Ε. Κοντόρα. «Για παράδειγμα, είναι συχνό το φαινόμενο να συμμετέχουν περισσότερο τα αγόρια από τα κορίτσια, αρκετά από τα οποία φοβούνται να εκθέσουν τις απόψεις τους. Το σημαντικό στοιχείο ήταν ότι αποκαλύφθηκαν - αν και όχι χωρίς δυσκολίες - οι ιστορικές, οικονομικές και κοινωνικές αιτίες της ανισότιμης θέσης των γυναικών κυρίως από τα λαϊκά στρώματα. Εννοιες όπως τάξη, εκμετάλλευση, κέρδος, ανταγωνισμός εξηγήθηκαν και συζητήθηκαν. Το πιο θετικό στοιχείο ήταν κατά τη γνώμη μου ότι αποκαλύφθηκε στις μαθήτριες και στους μαθητές ένας διαφορετικός δρόμος σκέψης, ένας άλλος, πιο συλλογικός τρόπος ζωής, μακριά από την εγωιστική αντίληψη ότι τα πάντα στη ζωή είναι ατομική υπόθεση και ότι ο καθένας παίρνει ό,τι του αξίζει».

Το Κόκκινο Αερόστατο θέλει τη γνώμη σου:

Μπορείς να περιγράψεις την ιδανική μαμά για σένα; Σήμερα οι γυναίκες είναι «ίσες» με τους άντρες; Αντιμετωπίζουν όλες οι γυναίκες τα ίδια προβλήματα; Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τη λέξη οικογένεια; Γιατί υπάρχουν περιπτώσεις όπου ένας άντρας και μια γυναίκα, αντί να χωρίσουν, παραμένουν σε έναν γάμο αν και δυστυχισμένοι; Εσύ πώς πιστεύεις ότι θα είναι η οικογένεια στο μέλλον; Είναι αρκετός ο έρωτας για να κρατήσει μαζί δυο ανθρώπους που προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους; Ζουν με τον ίδιο τρόπο μια γυναίκα ιδιοκτήτρια ή διευθύντρια σε μεγάλη επιχείρηση και μια γυναίκα υπάλληλος ή εργάτρια, ώστε να είναι το ίδιο «όμορφες»; Είναι σήμερα επίκαιρη η Παγκόσμια Μέρα για την Εργαζόμενη Γυναίκα;

Για τη συμβολή του περιεχομένου του περιοδικού «κόκκινο Αερόστατο» η Ε. Κοντόρα επισημαίνει: «Τα τελευταία χρόνια η προσπάθειά μας να επικοινωνήσουμε σε παιδιά και νέους τα σύγχρονα μηνύματα της 8ης Μάρτη αναβαθμίστηκε ουσιαστικά, αξιοποιώντας τις πλούσιες σελίδες του περιοδικού "κόκκινο Αερόστατο". Με τη βοήθειά του τα παιδιά μπορούν να επισκεφτούν τα ραφτάδικα και τα υφαντουργεία περασμένων αιώνων, να συναντήσουν τις γενναίες γυναίκες που πάλεψαν για να αποκτήσουν όσα τους άξιζαν στη δουλειά και στη ζωή. Μπορούν να βρεθούν στην Κοπεγχάγη του 1910, τότε που καθιερώθηκε η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. Μπορούν να συναντήσουν τους διάφορους τύπους της οικογένειας μέσα από την εξέλιξη των κοινωνιών και να μάθουν για τις σοσιαλιστικές χώρες, όπου τα βήματα για να φτάσει η εργαζόμενη γυναίκα στην πλήρη ισοτιμία με τον σύντροφό της γίνονταν πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά. Και, βέβαια, δεν είναι μόνο οι πλούσιες και ειδικά επεξεργασμένες για παιδιά ιστορίες του περιοδικού, αλλά και οι ιδέες και οι προτάσεις του για παιχνίδια και δημιουργικές δραστηριότητες.

Πλησιάζοντας λοιπόν στον φετινό εορτασμό της 8ης Μάρτη, βάζουμε στόχο να μιλήσουμε σε ακόμα περισσότερα παιδιά και νέους για τις αξίες που οραματιζόμαστε, με όσους τρόπους ήδη γνωρίζουμε και όσους άλλους θα ανακαλύψουμε».