Η κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου και του πολιτικού του προσωπικού με «χρυσαυγίτικη» μεθοδολογία, μέσα από τα κρατικά και ιδιωτικά έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, όπως η εφημερίδα «Το Βήμα», ο ραδιοτηλεοπτικός σταθμός «ΣΚΑΙ» κ.ά., με τη συμμετοχή αστών δημοσιολόγων, με κατασυκοφάντηση των αγώνων του εργατικού κινήματος και αντικομμουνισμό -αναθέτοντας την κατεξοχήν βρώμικη δουλειά της εργοδοτικής και παρακρατικής καταστολής στα μαντρόσκυλα του καπιταλιστικού συστήματος, στη Χρυσή Αυγή στους τόπους δουλειάς- σηματοδοτεί νέο γύρο άγριων αντιλαϊκών μέτρων, με προτεραιότητα την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης. Νέες δραματικές περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, στην Υγεία, την Πρόνοια, ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, αυξήσεις - φωτιά για την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος από τα λαϊκά νοικοκυριά, φοροληστεία του λαϊκού εισοδήματος, δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης για την αύξηση των κερδών των μονοπωλίων.
Τη σκυτάλη αυτής της άθλιας εκστρατείας ενοχοποίησης των εργατικών - λαϊκών αγώνων παρέλαβε ο Γιάννης Μαρίνος -γνωστό «μικρόφωνο» των εφοπλιστών και των βιομηχάνων και πρώην ευρωβουλευτής της ΝΔ-, που και στα βαθιά του γεράματα εκφράζει το ταξικό μίσος των αστών ενάντια στις απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, σε άρθρο του στην εφημερίδα «το Βήμα» (22/6/2014), με τίτλο «Ο θάνατός σου, η ζωή μου», δηλώνει αδίστακτος ψυχρός εκτελεστής στην υπηρεσία της πλουτοκρατίας. Με το χυδαίο ύφος που χαρακτηρίζει τους εκμεταλλευτές -την αστική τάξη- και τα τσιράκια τους, αποκαλεί «παραδουλεύτρες» τις απολυμένες εργαζόμενες στον τομέα της καθαριότητας του υπουργείου Οικονομικών, προκαλώντας γενικότερα την εργατική τάξη.
Εκφράζει το στρατηγικό στόχο των καπιταλιστών, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα να εργάζονται με τις ίδιες άθλιες συνθήκες, όπως αυτές που επιβάλλουν στις οικιακές βοηθούς που προσλαμβάνουν οι αστοί στα πλουσιόσπιτά τους, χωρίς σύμβαση εργασίας και ασφάλιση, μέσα από τα παράνομα δουλεμπορικά κυκλώματα, που μπορούν να τις πετούν ανά πάσα στιγμή στο δρόμο ως σύγχρονους δούλους.
Με απύθμενο θράσος επιτίθεται στο ΚΚΕ που πρωτοστατεί και στηρίζει τους εργατικούς αγώνες κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, του κεφαλαίου και των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Τα κροκοδείλια δάκρυα και οι προκλητικοί ισχυρισμοί από το «μικρόφωνο» του κεφαλαίου, το φορέα της αντιλαϊκής πολιτικής της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, ότι δήθεν στον ιδιωτικό τομέα «κάθε μέρα απολύονται χιλιάδες συνάνθρωποί μας και κανένας δεν αγωνίζεται για την επαναπρόσληψή τους» προκαλούν την οργή και την αγανάκτηση των ανέργων και των λαϊκών οικογενειών.
Συνέχεια αυτής της χυδαίας εκστρατείας αποτελεί το παραλήρημα του πρώην γραμματέα και υπουργού ναυτιλίας της ΝΔ Μανώλη Κεφαλογιάννη -την ίδια μέρα σε πρωινή εκπομπή στη τηλεόραση του «ΣΚΑΪ»- σε βάρος των ταξικών συνδικάτων του ΠΑΜΕ για την κατάσταση στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία στη Ζώνη Περάματος, ότι δήθεν οι συνδικαλιστές «διώχνουν επενδύσεις και καράβια», αντιστρέφοντας την πραγματικότητα. Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης, που συμμετείχε στη σχετική συζήτηση στο «ΣΚΑΙ», «ποίησε τη νήσσα», διευκολύνοντας τον εκπρόσωπο της ΝΔ να διαστρεβλώνει και να συκοφαντεί τους εργαζόμενους στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, στέλνοντας μήνυμα προς τους εφοπλιστές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα αστικής διαχείρισης, μπορεί να διαφυλάξει τα συμφέροντα τους.
Ολα τα επίσημα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι η πολιτική της ΕΕ υπέρ των εφοπλιστών, υπέρ της κίνησης κεφαλαίων, πολιτική που στήριξαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, η συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και οι άλλες κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη της ΕΕ, επέφερε ισχυρό πλήγμα στον κλάδο της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, με χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων που ξεπερνούν το 80% του συνόλου στον κλάδο τα τελευταία 15 χρόνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ αποτελεί και το γεγονός ότι λίγο πριν την 1η Ιούλη 2013, την ημερομηνία ένταξης της Κροατίας στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, είχε ολοκληρωθεί η απαίτηση των εφοπλιστών, του κεφαλαίου, των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, για την ιδιωτικοποίηση ή κλείσιμο των ναυπηγείων της χώρας, οδηγώντας έναν κατεξοχήν σημαντικό κλάδο αυτής της χώρας στην καταστροφή και χιλιάδες μεταλλεργάτες στην ανεργία. Οι μισθοί πείνας με τους οποίους δούλευαν οι Κροάτες μεταλλεργάτες δεν εμπόδισαν αυτήν την εξέλιξη...
Το ΚΚΕ, με όπλο την 96χρονη ιστορική δράση, την πείρα του και τις αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου του, συμβάλλει με όλες τις δυνάμεις του στην ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής πάλης της Λαϊκής Συμμαχίας στους κλάδους, στους τόπους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές και στις σχολές για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Με πίστη ότι η ταξική πάλη για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, τα λαϊκά στρώματα, αποτελεί την κινητήρια δύναμη για την κατάκτηση και οικοδόμηση της Εργατικής Λαϊκής Εξουσίας, βασική προϋπόθεση για να γίνει ο εργαζόμενος λαός κυρίαρχος της ζωής του.
Τ.Γ.
Η Κοινωνική Ασφάλιση είναι μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις της εργατικής τάξης, αποτέλεσμα σκληρών συγκρούσεων και αγώνων. Οι ανατροπές στο σύνολο των κοινωνικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αποτελούν διακαή και διαχρονικό πόθο του συστήματος. Αποτέλεσαν ένα από τα βασικά στοιχεία των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που προωθούσαν για πολλά χρόνια η ΕΕ, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.
Η πολιτική τους στοχεύει στη μείωση των κρατικών δαπανών για κοινωνικές υπηρεσίες, την πλήρη απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας ακόμα και από τις ελάχιστες υποχρεώσεις τους στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης επιταχύνθηκαν μέτρα που ήταν στο σχεδιασμό από τις αρχές ακόμα της δεκαετίας του 1990 και έγινε απόπειρα να νομοθετηθούν στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Ταυτόχρονα, η σύνταξη, η Υγεία, η Πρόνοια χρησιμοποιούνται ως πεδίο επενδύσεων και κερδοφορίας του κεφαλαίου, μέσα από την επέκταση της ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Για το ΚΚΕ το πρόβλημα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι πολιτικό, ταξικό. Οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους θέλουν να τελειώνουν με το σημερινό σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Προσπαθούν να οικοδομήσουν ένα καινούριο μοντέλο «κάλυψης» των εργαζομένων από την ιδιωτική ασφάλιση. Για όσους δεν μπορούν να την έχουν, για τους πιο φτωχούς, θα προβλέπεται μια ελάχιστη σύνταξη προνοιακού χαρακτήρα, όπως αυτή των 360 ευρώ, η οποία θα είναι η μόνη που εγγυάται το κράτος. Το ίδιο θα ισχύει και με τις παροχές Υγείας.
Τα μονοπώλια, η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, σκόπιμα και αποπροσανατολιστικά, παρουσιάζουν ως «οικονομοτεχνικό» το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Μιλάνε για ελλείμματα που πρέπει να εξαλειφθούν, για τη βιωσιμότητα που πρέπει να εξασφαλιστεί. Ομως για τα ελλείμματα των ταμείων δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι. Ευθύνεται το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα αποθεματικά των Ταμείων, τα οποία πήραν οι κυβερνήσεις των προηγούμενων δεκαετιών και τα έδωσαν στους καπιταλιστές, δανεικά και αγύριστα.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να απορρίψουν την κυρίαρχη λογική, ότι τα ασφαλιστικά ταμεία στηρίχτηκαν στην τριμερή χρηματοδότηση. Πέρα από το γεγονός ότι και οι δύο πηγές (κρατικός προϋπολογισμός, εισφορά εργοδοσίας) προέρχονται από την υπεραξία που παράγουν οι εργαζόμενοι στις συνθήκες της ταξικής εκμεταλλευτικής κοινωνίας, το σύστημα της τριμερούς χρηματοδότησης δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Το κράτος ουδέποτε τήρησε τις υποχρεώσεις που ανέλαβε το ίδιο αλλά και η εργοδοσία, σε ένα μεγάλο μέρος, δεν κατέβαλε τα νόμιμα.
Επιπλέον, το αστικό κράτος, με τις συγκεκριμένες επιλογές και πρακτικές, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, λήστεψε και ληστεύει τα ασφαλιστικά ταμεία, χρησιμοποιώντας τα αποθεματικά τους. Σήμερα, λόγω της ασύγκριτα υψηλότερης παραγωγικότητας σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις και οι δυνατότητες να μειωθούν δραστικά τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, ο χρόνος εργασίας, να αυξηθούν ταυτόχρονα οι μισθοί, οι συντάξεις, να διευρυνθούν οι παροχές Υγείας, Πρόνοιας, τα κοινωνικά δικαιώματα. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι έχουν χρέος να μη συμβιβαστούν με αυτήν τη μεγάλη και επικίνδυνη οπισθοδρόμηση στο κοινωνικό και ασφαλιστικό σύστημα.
Το ΚΚΕ παλεύει για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση, για την οικοδόμηση ενιαίου συστήματος που περιλαμβάνει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τις υπηρεσίες πρόληψης και αποκατάστασης της Υγείας, τις παροχές και υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας στο ύψος των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Η Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι ατομική υπόθεση του κάθε μέλους της κοινωνίας ξεχωριστά. Είναι συνολική ευθύνη της κοινωνίας και του κράτους. Η πρόληψη, η προστασία της Υγείας και η περίθαλψη είναι υπόθεση ενός αποκλειστικά δημόσιου - δωρεάν συστήματος Υγείας, με κατάργηση των εισφορών του κλάδου Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων, που θα χρηματοδοτείται πλήρως από το κράτος και θα παρέχει ισότιμα, χωρίς διακρίσεις, υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε όλους, στους μισθωτούς, στους αυτοαπασχολούμενους, στους αγρότες, στους ξένους εργάτες, στους στρατιώτες, στα προστατευόμενα μέλη της λαϊκής οικογένειας.
Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να συμπορευτούν στον αγώνα ενάντια στο βασικό αντίπαλο, τα μονοπώλια, μέσα από ένα ανασυνταγμένο εργατικό κίνημα, με ισχυρή Λαϊκή Συμμαχία των εργαζομένων, αυτοαπασχολουμένων, φτωχών αγροτών, που είναι τα θύματα της κυριαρχίας τους και της πολιτικής που τα υπηρετούν. Για την αλλαγή τάξης στην εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, θα αξιοποιήσει κάθε παραγωγική δυνατότητα της χώρας και με τον κεντρικό σχεδιασμό θα ικανοποιεί τις διευρυμένες σύγχρονες ανάγκες του λαού.
Χ.
Χυδαίοι...
Στην ιστοσελίδα «rproject.gr» της ΔΕΑ - συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ - δημοσιεύεται κείμενο του Παντελή Μέλιου, μέλους της Ομάδας Μελών ΣΥΡΙΖΑ Αγρινίου. Σε αυτό γράφεται: «Την Πέμπτη 19/6 στο Επιμελητήριο του Αγρινίου, το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ, με πρωτοβουλία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, διοργάνωσε συζήτηση με θέμα "Διαθεσιμότητες - Απολύσεις και η κατάσταση του Δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος". Η εκδήλωση ήταν το πρώτο βήμα συγκρότησης του ΜΕΤΑ (σ.σ. παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) και της ευρύτερης αριστερής εργατικής αντιπολίτευσης. Ακολούθησε βέβαια ανοικτή συζήτηση, που αποτύπωσε (...) και τον αγώνα δεκάδων αγωνιστών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλων αγωνιστών (...) των ανένταχτων αριστερών και του ΠΑΜΕ που μας τίμησαν με την παρουσία τους».
Η αθλιότητα των συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει «ταβάνι». Οργανωτής της συγκεκριμένης εκδήλωσης εμφανιζόταν να είναι το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ. Σ' αυτήν συμμετείχαν και τρεις συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, εκλεγμένοι σε πρωτοβάθμια σωματεία του Δημοσίου, που είναι μέλη του Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ. Οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, βάφτισαν τη συγκεκριμένη εκδήλωση «πρώτο βήμα συγκρότησης του ΜΕΤΑ» και προσπαθούν να δημιουργήσουν συγχύσεις, επικαλούμενοι την παρουσία συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ! Πρόκειται για προβοκάτσια, που τους αποκαλύπτει και πρέπει να προβληματίσει τους εργαζόμενους.
Το θράσος τους, όμως, δεν προκαλεί εντύπωση. Ετσι αντιλαμβάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ τα συνδικάτα: Σαν «εργαλεία» που θα συνδράμουν την ανέλιξή του στην καρέκλα της διακυβέρνησης, σαν μέσο ενσωμάτωσης των λαϊκών αντιδράσεων και υποταγής τους στη λογική της διαχείρισης με το μείγμα που αυτός προτείνει. Σ' αυτή του την προσπάθεια, δε διστάζει πουθενά. Στη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ μοιράζει πίσω από τις πλάτες των εργαζομένων τις έδρες με τον Φωτόπουλο και στο Αγρίνιο μετατρέπει σε παραμάγαζό του το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ. Ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν έχει τίποτα να ζηλέψει στη χυδαιότητα από τον παλιό...
Χ. Μ.
Feeds
