Από το κείμενο της ΠΟΕ ΟΤΑ και τη μελέτη που παρουσίασε απουσιάζει κάθε αναφορά στους πραγματικούς στόχους της αξιολόγησης και τον τρόπο που συνδέεται με τη δημιουργία ενός φθηνότερου και πιο ευέλικτου κράτους, στην υπηρεσία των επιχειρηματικών ομίλων. Κατά τον ίδιο τρόπο, δε γράφεται κουβέντα για τους στόχους που υπηρετεί η αξιολόγηση στους δήμους, η οποία συνοδεύεται από απολύσεις και διευκολύνει την παραπέρα παράδοση υπηρεσιών στους ιδιώτες, τη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση όσων παραμείνουν στους δήμους, σε βάρος των εργαζομένων και των δημοτών.
Στον αντίποδα, αξιοποιώντας τη μελέτη, η πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ καταγγέλλει την κυβέρνηση για «μη συνεπή εφαρμογή του Προεδρικού Διατάγματος 318 / 1992» για την αξιολόγηση στο Δημόσιο, το οποίο μάλιστα οδηγήθηκε σε «ανυποληψία και σε εκτεταμένη παράλειψη εφαρμογής του» με την «αλλαγή των κριτηρίων αξιολόγησης κατά το 1999, με τον εισαχθέντα τότε νέο Υπαλληλικό Κώδικα (Ν. 2683 / 1999) και τη νέα τροποποίηση των κριτηρίων αξιολόγησης με τον καινούργιο Υπαλληλικό Κώδικα (Ν. 3528 / 2007)».
Αντίθετα από την προηγούμενη παρατήρηση, κινείται σε εντελώς λανθασμένη κατεύθυνση η τυφλή αντιγραφή ενός συστήματος, όπως επιχειρείται με τις διατάξεις του Ν. 4250 / 2014, οι οποίες επιβάλλουν το σύστημα της force distribution (δυναμικής κατανομής) ή συγκριτικής αξιολόγησης, όπως καταγράφεται στα ελληνικά, σε μια άλλη πραγματικότητα από αυτήν των αμερικανικών πολυεθνικών εταιρειών (...)
Ακόμα και σε αυστηρό τεχνικό επίπεδο, ο νόμος δε διακρίνεται για την αρτιότητά του, αφήνοντας πολλά κενά και παραθέτοντας μαζί διατάξεις με έντονη υποχρεωτικότητα που μάλιστα ελέγχεται αυστηρά (π.χ. η αυστηρή τήρηση της ποσόστωσης για τους "ανεπαρκείς υπαλλήλους"), με άλλες διατάξεις με μηδαμινή ρυθμιστική βαρύτητα (π.χ. καταγραφή μέτρων για βελτίωση απόδοσης εργαζομένου).
Εν τέλει, καταδεικνύεται ότι το σύστημα του Ν. 4250 / 2014 είναι τόσο προβληματικό και ακατάλληλο για το σκοπό που καλείται να επιτελέσει, που, στην περίπτωση που εφαρμοστεί, να αναμένεται με βεβαιότητα η εμφάνιση περαιτέρω προβληματικών καταστάσεων στις σχέσεις των δημόσιων υπαλλήλων και στο γενικότερο κλίμα εντός των δημόσιων υπηρεσιών. Ιδίως αναμένεται να υπονομευτεί η ομαδικότητα και να επικρατήσει ο ατομισμός - αριβισμός. Με τα παραπάνω δεδομένα, προφανώς το νέο σύστημα όχι μόνο δε θα συνεισφέρει στην πραγματική αξιολόγηση που έχει έντονα ανάγκη η ελληνική διοίκηση, αλλά κινείται σε σαφώς αντίθετη κατεύθυνση».
Τι αποδεικνύεται; Οτι η πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ διαφωνεί με πλευρές της αξιολόγησης και όχι με την ουσία του μέτρου. Γι' αυτό επιχειρηματολογεί υπέρ μιας «άλλης» αξιολόγησης και ισχυρίζεται ότι υπάρχουν κράτη και κυβερνήσεις που χρησιμοποιούν πιο αποτελεσματικά συστήματα για τους εργαζομένους στο Δημόσιο. Με ποια κριτήρια, όμως, θα μπορούσε το αστικό κράτος να αξιολογήσει «δίκαια» τους υπαλλήλους του, από τη στιγμή που τους θέλει πειθήνια όργανα στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής;
Να γιατί η συνδικαλιστική πλειοψηφία δεν μπορεί να οργανώσει με προϋποθέσεις νίκης τη σύγκρουση με την κυβέρνηση και επί της ουσίας διαπραγματεύεται άλλους όρους για την αντιδραστική αξιολόγηση. Να γιατί οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεπεράσουν την πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ, να εμπιστευτούν τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, να πάρουν τα πρωτοβάθμια σωματεία στα χέρια τους την οργάνωση της πάλης.
Ο Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ, αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και ένθερμος θιασώτης της ΕΕ, γνωστός προβοκάτορας σε βάρος του ΚΚΕ και μόνιμος ανταποκριτής παραπολιτικών ειδήσεων, συνεχίζει να διοχετεύει ψεύδη, προκειμένου να συκοφαντήσει το ΚΚΕ.
Τι δήλωσε ο γνωστός προβοκάτορας σε συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό «Κόκκινο», που αναπαρήγαγε η εφημερίδα «Αυγή» του ΣΥΡΙΖΑ: «Προσωπικά, μου προκαλεί θλίψη, πολιτικά, η επιλογή του ΚΚΕ να φύγει από την Ευρωομάδα και να ενταχτεί στους μη Εγγεγραμμένους. Αυτή η επιλογή του για αυτοαπομόνωση και ρήξη με όλα τα άλλα κόμματα της Αριστεράς που συναποτελούν την Ευρωομάδα εδώ και δεκαετίες (μεταξύ αυτών και κομμουνιστικά κόμματα από την Πορτογαλία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Τσεχία) τους οδήγησε σε μια ομάδα που, κακά τα ψέματα, κυριαρχούν οι φασίστες».
Ολα αυτά βέβαια ειπώθηκαν με αφορμή το περιστατικό στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης ζήτησε το λόγο επί της διαδικασίας, όπως είχε δικαίωμα, ξεκαθαρίζοντας ότι το ΚΚΕ εκπροσωπείται στο Ευρωκοινοβούλιο μόνο από τους ευρωβουλευτές του, κάτι το οποίο δέχτηκε τελικά και ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου.
Ομως ο Παπαδημούλης το χαβά του... Σε αντίθεση με τον κανονισμό του Ευρωκοινοβουλίου, αν και αντιπρόεδρός του ο ίδιος, εξακολουθεί ψευδώς να αποκαλεί τους μη «εγγεγραμμένους» ευρωβουλευτές ως «ομάδα», μόνο και μόνο για να συκοφαντήσει το ΚΚΕ, ότι δήθεν ανήκει σε ομάδα όπου κυριαρχούν οι φασίστες...
Οι άθλιοι ανυπόστατοι ισχυρισμοί του συκοφάντη καταρρίπτονται. Σύμφωνα με τον Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την 8η κοινοβουλευτική περίοδο (2014 - 2019) που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιούλη του 2014 - και είναι αναρτημένος στην ηλεκτρονική σελίδα του Ευρωκοινοβουλίου - σύμφωνα με το Αρθρο 35, οι μη εγγεγραμμένοι ευρωβουλευτές δε συνιστούν πολιτική ομάδα.
Δεν είναι τυχαίο ότι τους ψευδείς ισχυρισμούς του Παπαδημούλη ενάντια στο ΚΚΕ επικαλούνται σάιτ της ναζιστικής Χρυσής Αυγής και αναπαράγονται από άλλα ΜΜΕ που ελέγχει η πλουτοκρατία.
Η αθλιότητα του Παπαδημούλη για δήθεν ρήξη του ΚΚΕ με άλλα κομμουνιστικά κόμματα αποτελεί στοιχείο της υπονομευτικής δράσης των οπορτουνιστών, απόδειξη και της αδυναμίας τους να αντιπαρατεθούν ιδεολογικά και πολιτικά με το ΚΚΕ.
Μόλις προχτές άλλωστε, δόθηκε στη δημοσιότητα κοινή ανακοίνωση - πρωτοβουλία καταδίκης της ισραηλινής επιθετικότητας ενάντια στον παλαιστινιακό λαό, που υπογράφεται από 50 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα απ' όλο τον κόσμο. Οι πολύμορφες πρωτοβουλίες του ΚΚΕ αποτελούν χαρακτηριστικό στοιχείο της καθημερινής δράσης του για την ανασύνταξη του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.
Αλλά τι να περιμένει κανείς από κάποιον ο οποίος ουκ ολίγες φορές έχει βάλει το χέρι του σε αντιλαϊκές αποφάσεις της ΕΕ;
Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι η αντι - ΚΚΕ εμπάθεια πάει χέρι - χέρι με την ψευτιά, τη συκοφαντία και το χτύπημα των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων που υπηρετεί και ο Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ.