Ως στοιχείο της «εθνικά υπερήφανης» διαπραγμάτευσης προβλήθηκαν από πλευράς των κυβερνητικών επιτελείων τα αποτελέσματα της συνάντησης Τσίπρα - Μέρκελ στο Βερολίνο. Συσκοτίζοντας, βεβαίως, ότι ο πρωθυπουργός προσήλθε στο τραπέζι ως ανισότιμος εταίρος, όπως άλλωστε είναι φυσικό να συμβαίνει μέσα σε ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες, ζητώντας διευκολύνσεις για λογαριασμό του κεφαλαίου της χώρας του και δίνοντας διαβεβαιώσεις συνέχισης των αντιλαϊκών δεσμεύσεων. Ετσι ο Αλ. Τσίπρας δεσμεύτηκε για την ολοκλήρωση της «διαδικασίας δημοσιονομικής προσαρμογής» και την υλοποίηση «μεγάλων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». Ο ίδιος, μάλιστα, εμφανίστηκε να κατηγορεί τις προηγούμενες κυβερνήσεις ότι «δεν ολοκλήρωσαν αξιολογήσεις σε προγράμματα στα οποία είχαν δεσμευτεί»! Δηλαδή, τους έκανε και κριτική γιατί δεν εφάρμοσαν κατά γράμμα τα μνημόνια που ο ίδιος δήλωνε ότι είναι για σκίσιμο! Μετά από αυτές τις δηλώσεις, αυτονόητα ήταν τα χαμόγελα ικανοποίησης, με τα οποία υποδέχτηκε το μεγάλο κεφάλαιο τις συναντήσεις και τους συμβιβασμούς στα κέντρα της ΕΕ, με τους «θεσμούς» της τρόικας και τη συνάντηση στο Βερολίνο.

Σε ύψιστο πατριωτικό καθήκον από τις πρώτες μέρες της η συγκυβέρνηση έχει αναγορεύσει τη συνέχιση του χαρατσώματος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που κλήθηκαν και με το περίφημο νομοσχέδιο για τις 100 δόσεις, αλλά ακόμα και με ατομικές προσκλήσεις να πληρώσουν τα αντιλαϊκά μνημονιακά και μη χαράτσια (π.χ. ΕΝΦΙΑ - ΕΤΑΑ - ΕΕΤΗΔΕ, εισφορές αλληλεγγύης και επιτηδεύματος, ΦΠΑ, κ.ά.). Στην πράξη, αυτό που συμβαίνει είναι πως με πρόσχημα τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών σε εφορίες και ασφαλιστικούς φορείς των λαϊκών στρωμάτων, η κυβέρνηση προχωρά σε νέες κρατικές επιδοτήσεις για το μεγάλο κεφάλαιο. Οπως έχει ήδη υποστηριχτεί από τη σχετική αρθρογραφία στο «Ριζοσπάστη», ο σχετικός νόμος λειτουργεί σε δύο επίπεδα: Αφενός εξασφαλίζει έσοδα στα κρατικά ταμεία, που στη συνέχεια θα αξιοποιηθούν για στήριξη καπιταλιστικών επενδύσεων, αφετέρου δίνει «ανάσα» ρευστότητας σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις, απαλλάσσοντάς τες από πρόστιμα και προσαυξήσεις. Δηλαδή, να πληρωθούν όλα τα χαράτσια που οδήγησαν το λαό στη χρεοκοπία και στην εξαθλίωση. Στόχος είναι να γεμίσουν γρήγορα τα ταμεία του αστικού κράτους, με βάση την εφαρμογή των αντιλαϊκών νόμων και του ισχύοντος κρατικού προϋπολογισμού που υλοποιεί το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Την ίδια στιγμή, ετοιμάζεται νέο φορολογικό κουστουμάκι για τους εργαζόμενους, με βάση όσα ακούγονται για αύξηση στις κλίμακες του ΦΠΑ που περιλαμβάνονται στη νέα λίστα μέτρων που συζητά η συγκυβέρνηση με την ομάδα Βρυξελλών (βλέπε: τρόικα).

Η βδομάδα έκλεισε μ' ένα κόλπο γκρόσο: Συντονισμένα, στελέχη της κυβέρνησης σε ΟΑΕΔ και Περιφέρεια από εκεί που θα έσκιζαν τα μνημόνια και δεν αναγνώριζαν το κρατικό χρέος, μετέφεραν σε μια νύχτα τα διαθέσιμα των οργανισμών στην Τράπεζα της Ελλάδας για να αντιμετωπίσει το κράτος τα προβλήματα ρευστότητας που αφορούν στην αποπληρωμή του κρατικού χρέος και την κάλυψη λειτουργικών αναγκών του. Κι αυτό την ώρα που, όπως επεσήμαναν οι περιφερειακοί σύμβουλοι του ΚΚΕ, «τα λαϊκά σπίτια στη Δυτική Αθήνα και σ' άλλες περιοχές της Αττικής πνίγονται με την πρώτη βροχή λόγω έλλειψης αντιπλημμυρικής προστασίας. Σχολεία και παιδικοί σταθμοί λειτουργούν υπό άθλιες συνθήκες, λιποθυμούν μαθητές από την ασιτία. Οι πόροι αυτοί αντί να διατίθενται για μια σειρά ζωτικές παρεμβάσεις για την ανακούφιση του λαού της Αττικής, με ευθύνη της Περιφερειακής Αρχής, καταλήγουν σε δόσεις του χρέους που δημιουργήθηκε από το μεγάλο κεφάλαιο. Ετσι για άλλη μια φορά το χρέος το πληρώνει ο λαός και όχι αυτοί που το δημιούργησαν».

Ανάλογης στόχευσης και η σχετική απόφαση στον ΟΑΕΔ, που έκανε καθαρό ότι το θέμα δεν είναι λογιστικό ή οικονομοτεχνικό, αλλά αμιγώς πολιτικό. Αφορά συνολικά τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους ανέργους, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, που από τη θέση που θα πάρουν αναλόγως κρίνονται. Η κυβέρνηση έκανε επίκληση του «πατριωτισμού», για να περάσουν οι σχετικές αποφάσεις.

Την ίδια, όμως, στιγμή με προκλητικό τρόπο τα κέρδη του κεφαλαίου παραμένουν ανέγγιχτα, δείχνοντας καθαρά το τι είδους πατριωτισμό επικαλείται η κυβέρνηση.

Ομως, δίκαιο και πατριωτικό για την εργατική τάξη είναι να μη συναινέσει στη μεταφορά των διαθέσιμων στο παιχνίδι του εσωτερικού δανεισμού, στην κάλυψη των πιστωτών, να μην επιτρέψει, δηλαδή, να δοθεί η ρευστότητα των οργανισμών και των ασφαλιστικών φορέων για να καλυφθούν χρέη που δε δημιούργησαν οι εργαζόμενοι.

Στο μεταξύ, ενόψει της διαπραγμάτευσης που είναι ήδη σε εξέλιξη με τους δανειστές από την αρχή της βδομάδας, η κυβέρνηση επαίρεται ότι σε μόλις δύο μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων της ήδη οδηγεί σε «επανεκκίνηση την οικονομία». Γι' αυτό διαβεβαιώνει ότι στη λίστα νέων μέτρων και αναδιαρθρώσεων που διαπραγματεύεται με τους εταίρους δεν υπάρχουν νέα υφεσιακά μέτρα.

Κρύβει όμως ότι «μη υφεσιακά μέτρα» δε σημαίνει κατ' ανάγκη και φιλολαϊκά. Πολύ περισσότερο, που, όπως αποδείχθηκε και με την πρόσφατη επίσκεψη εργοδοτικών φορέων στη ΝΔ, αυτοί πρωτοστατούν στο να παρθούν «μη υφεσιακά μέτρα», δηλαδή να παρθούν μέτρα που δε θα δυσκολεύουν, αλλά, αντίθετα, θα διευκολύνουν τα επενδυτικά τους σχέδια (φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις, μειωμένο ενεργειακό κόστος κ.λπ.).

Την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και με τα βάρη που τους φορτώθηκαν την προηγούμενη περίοδο και τα οποία, σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις της συγκυβέρνησης, θα παραμείνουν απείραχτα κατά 70%, αλλά και με νέα μέτρα που θα τους φορτωθούν στην πλάτη. Η ανάκαμψη, λοιπόν, δε θα είναι για όλους. Γι' αυτό, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους δεν καθόμαστε όλοι μαζί: Εργαζόμενοι, λαϊκά στρώματα και κεφάλαιο. Από τις διεκδικήσεις για χαλάρωση του περιοριστικού μείγματος που διεκδικεί η κυβέρνηση θα ωφεληθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Ενώ έφτανε στο τυπογραφείο η εφημερίδα, άρχιζαν οι συζητήσεις στο περίφημο Brussels Group, την τρόικα δηλαδή. Η κυβέρνηση παρότι κυκλοφόρησε για τις ανάγκες των εφημερίδων ένα μακροσκελέστατο άτυπο δελτίο πληροφόρησης (δηλαδή καθ' υπαγόρευσιν της κυβέρνησης ρεπορτάζ) δεν έδωσε στη δημοσιότητα ούτε ένα στοιχείο από τα 18 σημεία - μεταρρυθμίσεις για τα οποία γίνεται η συζήτηση. Αντίθετα, τα σχετικά ρεπορτάζ μιλούσαν για «εντατικό μασάζ» στους κυβερνητικούς βουλευτές ώστε να γίνει αποδεκτό το αποτέλεσμα.

ΥΓ: Ο Γιούρι δεν εκτινάχτηκε, τέτοιες μέρες, στις 27-3-1968 για να μη συντριβεί πάνω σε σχολείο. Τον θυμήθηκα γιατί με παρηγορεί η σκέψη αγαθών εκπεπτωκότων αγγέλων...