Από τη μια, προβάλλεται ο κίνδυνος της κρατικής χρεοκοπίας και της εξωτερικής υποτίμησης και, από την άλλη, παρουσιάζονται οι αναδιαρθρώσεις, τα αντιλαϊκά δηλαδή μέτρα, ως ελπιδοφόρα, «αντιυφεσιακά» και εκσυγχρονιστικά που θα οδηγήσουν σε πορεία καπιταλιστικής ανάπτυξης, με ταυτόχρονο όφελος για το κεφάλαιο και τα λαϊκά στρώματα. Κυβερνητικά στελέχη κάνουν λόγο για συμφωνία με αστερίσκους, ενώ το κυβερνητικό κόμμα καλεί ήδη το λαό να διαδηλώσει «μαζί με την κυβέρνηση».

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα πρέπει να απορρίψουν το συγκεκριμένο κάλπικο δίλημμα με οποιονδήποτε τρόπο και αν το θέσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ (π.χ. με κάποιο δημοψήφισμα). Στην ουσία, η κυβέρνηση καλεί το λαό να επιλέξει τους τρόπους, τους όρους και το χρόνο «νέας σφαγής» των αναγκών και των δικαιωμάτων του, για λογαριασμό των κερδών του κεφαλαίου. Καλεί, δηλαδή, το λαό να αποδεχτεί ως δεδομένες τις μεγάλες απώλειές του της περιόδου της βαθιάς κρίσης και νέες διαδοχικές λίστες αντιλαϊκών μέτρων για να διασφαλιστεί η «ανταγωνιστικότητα» των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, η ικανότητα της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα πρέπει να σκεφθούν:

Πλήρωσαν, μάτωσαν από το 2009 μέχρι σήμερα για την καπιταλιστική οικονομική κρίση, τα βάρη της οποίας τούς φόρτωσε το κεφάλαιο με τις «μνημονιακές» πολιτικές που εφάρμοσαν οι διάφορες εναλλασσόμενες κυβερνήσεις με τη συμμετοχή βασικού πυρήνα των αστικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. - ΔΗΜΑΡ).

Σήμερα, καλούνται να πληρώσουν τα βάρη της ανάκαμψης, τα βάρη της προσπάθειας να ξανανέβει η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων σε επίπεδα που να μπορούν να διαγκωνίζονται με τους ανταγωνιστές τους.

Κρύβει η συγκυβέρνηση ότι αυτός ο στόχος προϋποθέτει αντιλαϊκά μέτρα διαρκείας για το λαό.

Κρύβει ότι γι' αυτόν το λόγο, δεν πείραξε ούτε «τρίχα» από το αντιλαϊκό - αντεργατικό πλαίσιο της προηγούμενης περιόδου.

Κρύβει ότι, γι' αυτόν το λόγο, με μεγάλη ευκολία αθέτησε όποιες υποσχέσεις για ορισμένα ψίχουλα περιλάμβανε στο πρόγραμμά της.

Κρύβει ότι, οι στόχοι ενίσχυσης του κεφαλαίου που διατύπωνε και προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι βεβαίως στις φτωχογειτονιές, αλλά στα διεθνή και ελληνικά φόρουμ του κεφαλαίου, δεν πάνε μαζί με τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Κρύβει η κυβέρνηση ότι, όσο και να ματώσουν οι εργαζόμενοι, το ενδεχόμενο μιας χρεοκοπίας δεν εξαρτάται από αυτό, αλλά από μεγάλες διαπραγματεύσεις και παζάρια που διεξάγονται σε επίπεδο Ευρωζώνης για λογαριασμό μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Κρύβει η κυβέρνηση ότι, όσο και να ματώσουν οι εργαζόμενοι, το ενδεχόμενο μιας νέας κρίσης είναι υπαρκτό, αφού σημειώνονται συνολικά δυσκολίες στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, στην Ελλάδα, στην Ευρωζώνη και διεθνώς.

Κρύβει η κυβέρνηση, επίσης, ότι ακόμα και στο ενδεχόμενο που η καπιταλιστική οικονομία περάσει σε ανάκαμψη, αυτή προϋποθέτει τσακισμένα τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, θα έρθει να πατήσει πάνω στις μειωμένες απαιτήσεις του λαού που έχουν διαμορφωθεί τα προηγούμενα χρόνια. Η ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου δεν συμβαδίζει ούτε με την ανάκτηση απωλειών ούτε με την κάλυψη των εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Ας αναρωτηθούν οι εργαζόμενοι με τι κριτήρια θα πρέπει να κρίνουν την έκβαση της διαπραγμάτευσης, τον «έντιμο ή επώδυνο συμβιβασμό», ή ακόμα και το ενδεχόμενο μη συμφωνίας:

-- Θα επανέλθουν όλα όσα έχασαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια, όσες απώλειες είχαν σε εισόδημα και εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα;

-- Θα αντιμετωπιστεί η μαζική ανεργία, που σήμερα κυριαρχεί ιδιαίτερα στις νεότερες ηλικιακά κατηγορίες, με θέσεις σταθερής εργασίας με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα;

-- Θα καταργηθούν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, η εργασιακή περιπλάνηση, οι διαφοροποιήσεις, μισθολογικές - δικαιωμάτων, που δίνουν τη δυνατότητα στους εργοδότες να πιέζουν για μισθούς πείνας;

-- Θα ανακτηθούν όσα έχασαν τα ασφαλιστικά ταμεία, εξαιτίας της εισφοροδιαφυγής της εργοδοσίας και των παιχνιδιών του αστικού κράτους με τα αποθεματικά τους. Θα εξασφαλιστεί το δικαίωμα σε δημόσια και δωρεάν καθολική Κοινωνική Ασφάλιση για όλους;

-- Θα αντιμετωπιστούν τα οξυμένα προβλήματα που υπάρχουν στο δημόσιο σύστημα Υγείας και Πρόνοιας; Θα καλυφθούν οι σύγχρονες ανάγκες στην Υγεία; Θα αντιμετωπιστεί η επιχειρηματική δράση στην Υγεία, η οποία αποτελεί παράγοντα που σπρώχνει όλο το σύστημα Υγείας στην επιχειρηματικότητα;

Αυτά και άλλα πολλά που αφορούν ζωτικές εργατικές - λαϊκές ανάγκες πρέπει να μπουν στο επίκεντρο του προβληματισμού των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Τίποτα δεν προμηνύει ότι τα παραπάνω θα απαντηθούν θετικά για τους εργαζόμενους. Σε αυτό συνηγορούν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που μπαίνουν στην ατζέντα της διαπραγμάτευσης. Συνηγορεί η στάση της εργοδοσίας, όπως εκφράστηκε και στους «κοινωνικούς διαλόγους», που έστησε η κυβέρνηση και στη γνωμοδότηση της ΟΚΕ για τις εργασιακές σχέσεις.

Αντίθετα, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι στο τέλος των διαπραγματεύσεων οι ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι έτσι ή αλλιώς θα εξασφαλίσουν:

-- Την περίφημη ρευστότητα, δηλαδή χρήμα μέσω του κράτους και των τραπεζών, προκειμένου να προχωρήσουν τα επενδυτικά τους σχέδια.

-- Τη συνέχιση του καθεστώτος που εξασφαλίζει φθηνή εργατική δύναμη, αξιοποιώντας ελαστικές εργασιακές σχέσεις, μεθόδους μοιράσματος της ανεργίας κ.ά.

-- Νέα προνόμια, φοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις στο όνομα της ανάκαμψης.

-- Νέα πεδία κερδοφορίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων σε συνεργασία με άλλους διεθνείς επιχειρηματικούς ομίλους.

Αυτά και άλλα πολλά είναι που θα προσφέρει η συμφωνία στο κεφάλαιο, στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ο λαός, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να απορρίψουν αυτά τα ψευτοδιλήμματα και να διαλέξουν το δρόμο της πραγματικής ρήξης και σύγκρουσης με γνώμονα τα δικά τους συμφέροντα, τις δικές τους ανάγκες.

Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από την προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, περνάει σήμερα μέσα από την κοινή πάλη των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων σε μια μεγάλη λαϊκή συμμαχία.

Περνάει σήμερα μέσα από τον αγώνα του λαού, όχι για ντεκόρ στους κυβερνητικούς ελιγμούς στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, αλλά κάτω από τις δικές του σημαίες, δηλώνοντας καμία ανοχή στη νέα συμφωνία - στο νέο μνημόνιο που προετοιμάζει νέες μεγάλες μακροχρόνιες αντιλαϊκές δεσμεύσεις. Διεκδικώντας την κατάργηση, εδώ και τώρα, όλων των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, όλου του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, την ανάκτηση των απωλειών, ξεκινώντας από συγκεκριμένα άμεσα μέτρα πραγματικής ανακούφισης του λαού. Διεκδικώντας τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Ο δρόμος αυτός οδηγεί σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να μπορέσει ο λαός, οι εργαζόμενοι να βγουν έξω από τους φαύλους κύκλους της κρίσης και της ανάκαμψης, να σταματήσουν να πληρώνουν ένα χρέος που δε δημιούργησαν, να απαλλαγούν από τις δεσμεύσεις συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Κάνοντας τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής λαϊκή περιουσία, αποδεσμεύοντας τη χώρα από την ΕΕ, σχεδιάζοντας κεντρικά, επιστημονικά την οικονομία και τις κοινωνικές υπηρεσίες, έτσι ώστε να αξιοποιείται πλήρως ο πλούτος που υπάρχει στη χώρα, να κατανέμει τους πόρους και το εργατικό δυναμικό, ώστε να έχουν μόνιμη και σταθερή δουλειά όλοι και όλες, να έχει ως βάση την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών που θα οδηγούν στην ευημερία του λαού και του τόπου.

Στα ΑΕΙ, η Πανσπουδαστική ΚΣ σημειώνει άνοδο σε ψήφους και ποσοστά, συγκεντρώνοντας 19,3%. Στα ΑΕΙ μείωση σε ψήφους έχουν οι παρατάξεις της ΔΑΠ (ΝΔ), της ΠΑΣΠ (ΠΑΣΟΚ) καθώς και η ΕΑΑΚ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), ενώ η κυβερνητική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, ΑΡΕΝ, εξακολουθεί να συγκεντρώνει μικρό μονοψήφιο ποσοστό (7,42%).

Στα ΤΕΙ, η Πανσπουδαστική ΚΣ συγκεντρώνει 23%, σημειώνοντας άνοδο σε ποσοστό, έχοντας μικρή μείωση σε ψήφους. Ολες οι άλλες παρατάξεις έχουν μείωση ψήφων και ποσοστών.

Υπάρχει μια κρίσιμη μάζα φοιτητών και σπουδαστών που εμπιστεύονται, αναγνωρίζουν τις θέσεις, τη δράση και το ρόλο της ΚΝΕ. Διατηρούνται και ανανεώνονται οι δεσμοί της Οργάνωσης με χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές. Δεσμοί που δημιουργούνται στην καθημερινή συλλογική δράση και διεκδίκηση στο έδαφος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές, ενιαία με την παρέμβαση για το τι διδάσκεται και για ποιο σκοπό, στην αντιπαράθεση με την αστική ιδεολογία σε όλες τις εκδοχές της που αναπαράγονται και μέσα από το περιεχόμενο σπουδών. Τη δυνατότητα αυτή μας τη δίνουν οι θέσεις, οι επεξεργασίες και η στρατηγική του Κόμματός μας για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Γνωρίζουμε ότι ο συσχετισμός παραμένει αρνητικός, σημαντικό κομμάτι φοιτητών διατηρεί προσδοκίες από τη νέα συγκυβέρνηση, επικρατεί η λογική του μικρότερου κακού. Σε αυτές, λοιπόν, τις συνθήκες έχει ιδιαίτερη αξία ότι ένα σημαντικό μέρος φοιτητών με πιο ριζοσπαστική σκέψη εμπιστεύεται την ΚΝΕ, στηρίζοντας τα ψηφοδέλτια που συγκροτούμε μαζί και με άλλους φοιτητές. Ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο την αντίσταση και την πάλη ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση, στις κατευθύνσεις της ΕΕ, στις κυβερνήσεις και τις δυνάμεις που τις στηρίζουν.

Είναι μόνιμη επιδίωξη του αστικού συστήματος αυτό που δήλωσε ο Αντ. Σαμαράς για το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών ότι «η νεολαία θέλει την προώθηση των μεταρρυθμίσεων». Αλλωστε, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πήρε τη σκυτάλη της αντιλαϊκής πολιτικής από την προηγούμενη συγκυβέρνηση, δίνοντας έτσι και τη δυνατότητα στη ΔΑΠ να παρουσιάζει την πολιτική που τσακίζει τις σπουδές και το μέλλον των νέων ως μονόδρομο και επιστροφή στο «ρεαλισμό». Η ΔΑΠ και τα απομεινάρια της ΠΑΣΠ, διατηρούν αρκετές δυνάμεις γεγονός που είναι αρνητικό. Ενώ η ΕΑΑΚ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν καλλιεργεί μόνο αυταπάτες για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και γραμμή - κατεύθυνση πάλης που εγκλωβίζει τμήμα φοιτητών κάτω από ξένη σημαία, στις αντιθέσεις του συστήματος.

Οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις είναι κρίσιμες, όλα δείχνουν ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προχωρά σε νέο μνημόνιο - συμφωνία και δε θα παραιτηθεί από την προσπάθεια να κάνει τμήμα του λαού και της νεολαίας συνενόχους. Για άλλη μια φορά, όμως, η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΡΕΝ, ακόμα και από τη θέση της κυβέρνησης, δεν κατάφερε να πείσει τους φοιτητές. Κατάφερε το «αδύνατο», να πάρει στα ΤΕΙ από 2,3% πέρυσι 2,1% φέτος.

Την ίδια ώρα, η αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση μεταξύ των υποστηρικτών του αντιδραστικού πλαισίου της ΕΕ για την ανώτατη εκπαίδευση και των υποστηρικτών του νέου πολυνομοσχεδίου για την Παιδεία, κρύβει τις δηλώσεις του Μπαλτά ότι, το νέο πολυνομοσχέδιο αλλάζει μόλις τα 10 από τα 80 άρθρα του προηγούμενου νόμου - πλαισίου. Ενώ συνεχίζουν να αξιοποιούν ομάδες και ενέργειες που δεν έχουν καμία σχέση με το φοιτητικό κίνημα, αλλά το συκοφαντούν και χρησιμοποιoύνται ενάντιά του.

Εμείς βρισκόμαστε σε συνεχή ετοιμότητα, οργανώνουμε τη πολιτική εξόρμηση και συζήτηση, την ετοιμασία των Φεστιβάλ. Τις επόμενες μέρες, να συζητήσουμε και να πάρουμε τη γνώμη όσο περισσότερων φοιτητών και σπουδαστών, ιδιαίτερα όσων συμμετείχαμε μαζί στα ψηφοδέλτια, όσων τα στήριξαν.

Το αποτέλεσμα των φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών εκφράζει ορισμένες δυνατότητες που μπορεί και είναι αναγκαίο να αξιοποιηθούν το επόμενο διάστημα.

Με ευθύνη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ υπάρχει μια νεολαιίστικη πρωτοπορία που μπορεί να δώσει συνέχεια στην προσπάθεια για αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, ως δύναμη που συμβάλλει στην ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας ρήξης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων. Και αυτό το λέμε, ακριβώς γιατί δεν «πετάμε στα σύννεφα», γνωρίζοντας ότι παραμένουν οι επιπτώσεις εκφυλιστικών φαινομένων στο φοιτητικό κίνημα, ενώ θα δυναμώνει η διαπάλη για την κατεύθυνση του κινήματος, ανάμεσα στις δύο γραμμές που συγκρούονται στο εσωτερικό του.

Ο πιο κρίσιμος παράγοντας, για να αξιοποιηθούν και να εκφραστούν οι δυνατότητες, η δυναμική που περικλείουν είναι το ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό δυνάμωμα της ΚΝΕ. Ιδιαίτερα ο πολλαπλασιασμός των δυνάμεών μας σε όλα τα έτη και τμήματα, με γερές Οργανώσεις Βάσης, με ζωντανή λειτουργία που εμπνέει για πρωτοπόρα δράση. Να κερδίσουν έδαφος τα ιδανικά και οι αξίες της οργανωμένης πάλης. Ανεβάζοντας το μορφωτικό, πολιτιστικό και ιδεολογικό επίπεδο συνολικά των Οργανώσεών μας, μεγαλώνοντας την ικανότητα παρέμβασης των δυνάμεών μας στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, την ικανότητά μας να συσπειρώνουμε ευρύτερα φοιτητές και σπουδαστές.

Η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα δεν αφορά μόνο τα ποσοστά των παρατάξεων στις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές. Μιλάμε για το τι πραγματικά επικρατεί στη συνείδηση των νέων που σπουδάζουν, γεγονός που καθορίζει τη στάση τους και στις εκλογές. Στην πλειοψηφία των φοιτητών και των σπουδαστών επικρατούν, από τη μία, οι μειωμένες απαιτήσεις στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή, από την άλλη, μαζί με αντιδραστικές αντιλήψεις για το ρόλο της επιστήμης και της έρευνας, υπάρχει αποδοχή του στόχου της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων στον οποίο όλα πρέπει να υποτάσσονται, αποδοχή της επιχειρηματικότητας ως μέγιστης αρετής. Μέσα στα πανεπιστήμια είναι διάχυτη όλη η γκάμα των αστικών ιδεολογημάτων, του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού.

Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να δυναμώνει η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση, που δεν μένει ανάμεσα σε εκπροσώπους παρατάξεων, αλλά φτάνει στην πλειοψηφία των φοιτητών, μέσα στα αμφιθέατρα. Αυτό θα βοηθάει στην ενεργή συμμετοχή και την οργάνωση του κινήματος. Για να αντιμετωπίζουμε και λογικές όπως το «δε βγαίνει τίποτα, τίποτα δεν αλλάζει», αντιλήψεις όπως το «έξω τα κόμματα», «ανεξάρτητο κίνημα», που προβάλλονται «αθώα» αλλά επιδιώκεται οι συλλογικές διαδικασίες να μην αναδεικνύουν τις πολιτικές αιτίες και τους υπεύθυνους των προβλημάτων, να μην αποκτούν σωστό προσανατολισμό, ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στον καπιταλισμό.

Απαιτείται να δυναμώσει η αυτοτελής παρέμβαση της ΚΝΕ, με βάση τον κλάδο και τις προοπτικές του. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό, να προβάλλονται με κάθε τρόπο οι προοπτικές ανάπτυξης των κλάδων προς όφελος του λαού με καθεστώς κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και κεντρικά σχεδιασμένης λαϊκής οικονομίας. Η προβολή της στρατηγικής του ΚΚΕ στο έδαφος των εξελίξεων του κλάδου, στον οποίο αύριο θα εργάζονται οι σημερινοί φοιτητές μπορεί να βοηθάει στην καλύτερη κατανόησή της, καθώς και στην κατανόηση των εξελίξεων και των αλλαγών στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

Η αντιπαράθεση μέσα στα αμφιθέατρα με όσα διδάσκονται και όσα γράφονται στα πανεπιστημιακά συγγράμματα, η παρέμβαση με βάση και το περιεχόμενο σπουδών, πρέπει να πάρει χαρακτήρα μορφωτικής - ιδεολογικής - πολιτιστικής αντεπίθεσης. Αυτή θα διαμορφώνει κλίμα αντίστασης και ανάτασης, θα καλλιεργεί αγωνιστικές αξίες και ιδανικά.

Πιστεύουμε ότι και μέσα στους Συλλόγους, στα διεκδικητικά πλαίσια μπορεί και πρέπει να δυναμώσει η συζήτηση για το περιεχόμενο σπουδών και έρευνας, για τη σχέση του επιστημονικού αντικειμένου με τον κλάδο οικονομίας.

Το ΜΑΣ πλέον αναγνωρίζεται, ανεβάζει το κύρος του. Οι 34 Σύλλογοι όπου αναδείχτηκε πρώτη δύναμη η Πανσπουδαστική ΚΣ και με τις δεκάδες επιτροπές ετών αλλά και τις επιτροπές αγώνα, διαμορφώνουν σοβαρή υποδομή για να την ισχυροποίησή του, ως συσπείρωση συλλόγων, επιτροπών ετών και εξαμήνων, νέων μορφών συσπείρωσης. Για να γίνει αυτό χρειάζονται αποφασιστικές τομές στη δράση μας:

Ολο και περισσότεροι Σύλλογοι μέσα από τη δράση, τη λειτουργία και τον προσανατολισμό τους, να αποτελούν πραγματικά παραδείγματα. Να πληθύνουν οι προσπάθειες, ώστε να γίνουν τα έτη, τα εξάμηνα και τα εργαστήρια πυρήνες οργάνωσης και αντίστασης.

Να αποκτήσουμε μεγαλύτερη ικανότητα να δουλεύουμε και με φοιτητές χωρίς πείρα, από συλλογικές διαδικασίες, από διαδικασίες διαμόρφωσης αιτημάτων, από τρόπους και μορφές διεκδίκησης.

Να δυναμώσει η κοινή συλλογική διεκδίκηση για δωρεάν σπουδές, για επιστημονική μόρφωση και ειδίκευση, για να είναι το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για σταθερή δουλειά με δικαιώματα πάνω στο αντικείμενο σπουδών, για επιστήμη και έρευνα στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.

Να διαμορφώνονται όροι για την άνοδο της συλλογικότητας και της συμμετοχής των φοιτητών και σπουδαστών, τη δημιουργία εστιών αντίστασης, την αξιοποίηση και άλλων δρόμων και μορφών συλλογικής δράσης, δημιουργίας και νέων στη βάση των κοινών ενδιαφερόντων και αγωνιών.

Ενισχύοντας τον κοινό συντονισμό με το εργατικό - λαϊκό κίνημα, με το ΠΑΜΕ, στη γραμμή, τα αιτήματα αλλά και σε κοινές πρωτοβουλίες.

Οι δυνάμεις της ΚΝΕ μπορούμε να δράσουμε πιο αποφασιστικά, με μεγαλύτερο πείσμα, ώστε όλο και περισσότεροι νέοι να αποκτούν αγωνιστικές εμπειρίες, να έρχονται σε επαφή με τις αξίες και τα ιδανικά του συλλογικού οργανωμένου αγώνα, να παίρνουν το «βάπτισμα του πυρός» πλάι και μαζί με το λαϊκό κίνημα. Γιατί εκεί θα πρέπει αύριο να παίξουν ενεργητικό ρόλο ως εργατικό ή επιστημονικό δυναμικό, για να αναπτυχθεί ένα δυναμικό και μαζικό αντιμονοπωλιακό, αντικαπιταλιστικό κίνημα, η κοινωνική συμμαχία αναμέτρησης με το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, για την ανατροπή του.