Αν αποκωδικοποιήσει κανείς την προπαγάνδα της κυβέρνησης για να στηρίξει τη συμφωνία - λαιμητόμο για το λαό με τους εταίρους της, τη νέα δανειακή σύμβαση - αντιλαϊκό μνημόνιο και τη λίστα με τα προαπαιτούμενα, θα διαπιστώσει τα εξής: Ολα τα επιχειρήματά τους περνάνε μέσα από μια σύγκριση με όσα έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. και ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι το μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι πολύ καλύτερο από τα προηγούμενα! Αυτοί που πριν από τις εκλογές του Γενάρη κορόιδευαν το λαό με τα «σκισίματα των μνημονίων», αυτοί που μιλούσαν για τις αυτοκτονίες πολιτών, τους πεινασμένους και εξαθλιωμένους, τους χτυπημένους από τα «μνημόνια της λιτότητας», σήμερα επιχειρηματολογούν με απίστευτο θράσος, υπέρ του δικού τους μνημονίου. Που φέρνει όσα δεν τόλμησαν να φέρουν τα προηγούμενα. Με μέτρα τέτοιας βαναυσότητας και σκληρότητας που καμιά προηγούμενη κυβέρνηση δεν τόλμησε να φέρει, κάτω από το φόβο της λαϊκής κατακραυγής. Αυτή είναι και η μεγάλη συνεισφορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα.

Λένε για μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα. Λένε για 86 δισ. ευρώ χρηματοδότηση από τους δανειστές αντί για 4 δισ. που θα έφερνε η προηγούμενη κυβέρνηση. Για αναπτυξιακά πακέτα 35 δισ. ευρώ («πακέτο Γιούνκερ» για καπιταλιστικές επενδύσεις), που δεν μπορούσαν να φέρουν οι προηγούμενοι. Για ιδιωτικοποιήσεις με πολύ καλύτερους όρους από εκείνους των προηγούμενων. Για κοινοτικό δίκαιο και όχι αγγλικό, στο οποίο είχαν συμφωνήσει οι προηγούμενοι. Και τόσα άλλα που αποκαλύπτουν το μέγεθος της κοροϊδίας σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Λένε, δηλαδή, ότι ξεζουμίζουν το λαό καλύτερα από τους προηγούμενους ενισχύοντας πιο αποτελεσματικά το κεφάλαιο. Γιατί όλα τα μέτρα που παίρνει τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι μέτρα που φορτώνουν το λαό με νέα βάρη για να την βγάλει το κεφάλαιο «καθαρή». Για να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, να ενισχυθεί με πολύ και «ζεστό» χρήμα, ώστε να υπάρχει αυτό που λένε «ανάκαμψη της οικονομίας». Μία ανάκαμψη που όχι μόνο δεν θα φέρει κάτι θετικό για τους εργαζόμενους αλλά, αντίθετα, προϋπόθεση γι' αυτή την ανάκαμψη είναι να φτύσουν αίμα οι εργάτες, να ματώσουν κι άλλο οι φτωχοί αγρότες και οι επαγγελματίες, να χάσουν κι άλλα από τη σύνταξή τους οι συνταξιούχοι.

Ολο το προηγούμενο διάστημα, είναι γνωστό ότι δεκάδες εκπρόσωποι ξένων επιχειρηματικών ομίλων και funds είχαν πυρετώδεις επαφές με υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη. Οι επαφές έχουν ως αντικείμενο τις επικείμενες επενδύσεις και τις επενδύσεις που έχουν ήδη αρχίσει και περιμένουν να συνεχίσουν να αναπτύσσονται. Αλλωστε, για τα συμφέροντά τους δουλεύουν από κοινού συγκυβέρνηση και δανειστές, παρά τις όποιες - υπαρκτές - διαφωνίες εκδηλώνονται ανάμεσα στις δύο πλευρές αλλά και στο εσωτερικό των εταίρων της κυβέρνησης. Αρκεί να δει κανείς το θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών σε συνδυασμό με την υπόθεση των «κόκκινων» δανείων, όπου βασική μέριμνα είναι η σωτηρία των τραπεζιτών, αλλά και κάποιων μεγάλων επιχειρήσεων με «κόκκινα» δάνεια. `Η το θέμα του νέου Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, που λειτουργεί παράλληλα με το ΤΑΙΠΕΔ, που βάζει ως πρώτη προτεραιότητα το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο με παράδοση στους ιδιωτικούς επιχειρηματικούς ομίλους κρατικών τομέων οικονομίας για εκμετάλλευση με διάφορες μορφές. Παράλληλα, είναι μακρύς ο κατάλογος των μέτρων που αφορούν το χτύπημα σε συντάξεις, μισθούς, αγροτικό εισόδημα, φορολογία λαϊκών νοικοκυριών. Που κάνει πιο φτηνούς τους εργάτες, αλλά ενισχύει και τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση, ξεκληρίζοντας μικρομεσαίους αγρότες και αυτοαπασχολούμενους της πόλης.

Δεν πάει άλλο. Και απέναντι σε αυτή την κατάσταση, το ΚΚΕ - και προχτές με την παρέμβασή του μετά την οριστικοποίηση του μνημονίου - λέει στο λαό ότι υπάρχει ελπίδα. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι η οργάνωση και το δυνάμωμα της πάλης ενάντια στο τρίτο μνημόνιο και τα μέτρα που φέρνει και η ενίσχυση των ταξικών και ριζοσπαστικών δυνάμεων στο εργατικό - λαϊκό κίνημα για την κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, την ανάκτηση των απωλειών, την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών, σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους. Αυτό που χρειάζεται είναι η συμπόρευση, η στήριξη και ισχυροποίηση του ΚΚΕ, που ποτέ δεν είπε ψέματα στο λαό, στάθηκε πάντα δίπλα του και σήμερα προτείνει τη μοναδική ρεαλιστική φιλολαϊκή διέξοδο: Τη συνολική αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, του πλούτου της χώρας, με τον ίδιο το λαό στην εξουσία.