Είναι γνωστή, κι έχουμε ξαναγράψει, η προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με ένα σωρό νομοθετικές ρυθμίσεις να ενισχύσει την ολοσχερή εμπορευματοποίηση του κινηματογράφου με ολέθριες συνέπειες για την κινηματογραφική τέχνη και τους ανεξάρτητους δημιουργούς. Οπως και γνωστό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί τον κινηματογράφο άλλο ένα - έστω «ιδιαίτερο» - οπτικοακουστικό εμπόρευμα, ένα «προϊόν» εν δυνάμει κερδοφόρο και γι' αυτό και πρόσφατα νομοθέτησε για τη σύσταση της Ανώνυμης Εταιρείας με την ονομασία Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων (ΕΚΟΜΕ). Οργανισμός που, επί της ουσίας - όπως είχε τονίσει και το ΚΚΕ στη Βουλή - έρχεται να πατήσει πάνω στο πρόβλημα της ανυπαρξίας κινηματογραφικής παραγωγής, με την διευκόλυνση των επιχειρηματικών ομίλων, ελληνικών και ξένων, να διεισδύσουν και να επενδύσουν στον τομέα. Υλοποιώντας πιστά επί της ουσίας το πρόγραμμα της ΕΕ «Δημιουργική Ευρώπη 2014 - 2020» και το υποπρόγραμμα MEDIA που έχει ως στόχο την ενίσχυση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων της κινηματογραφικής βιομηχανίας απέναντι στην κυριαρχία των ΗΠΑ, όπως και το ξαναμοίρασμα της νέας ψηφιακής αγοράς λόγω διεύρυνσης του ανταγωνισμού με χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία.

Επιβεβαίωση για τα παραπάνω ήρθε να δώσει προχτεσινό άρθρο του Λ. Κρέτσου, γενικού γραμματέα Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, με τον μάλλον παραπλανητικό τίτλο «Να σώσουμε τον οπτικοακουστικό μας πλούτο». Τι λέει ο γενικός γραμματέας; Οτι η Ελλάδα κατέχει την τελευταία θέση σε σχέση με τα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ στο επίπεδο της «πολιτιστικής παραγωγής», ότι το «οπτικοακουστικό απόθεμα της Ελλάδας (...) παλεύει να επιβιώσει και να διασωθεί λόγω έλλειψης υποδομών, έλλειψης κονδυλίων και χρηματικών πόρων». Και ούτε λίγο ούτε πολύ λέει ότι ο ΕΚΟΜΕ, πατώντας πάνω σε αυτή την υποχρηματοδότηση ήρθε να συγκεντρώσει όλο αυτό τον πλούτο για να προβάλει όπως λέει το πολιτιστικό «κεφάλαιο» (προφανώς με τους όρους και για τις ανάγκες του... κεφαλαίου). Αλλά δε μένει εκεί. Για να μην υπάρχουν παρερμηνείες, φροντίζει να ξεκαθαρίσει μέσα από το άρθρο του ότι το ΕΚΟΜΕ ήρθε να κάνει ακόμα παραπάνω και συγκεκριμένα «προσδοκά να γίνει πόλος έλξης επενδύσεων, συνεργασιών στον τομέα παραγωγής οπτικοακουστικών μέσων (...). Πρόκειται να αναδομήσει τον - υπό διάλυση - τομέα παραγωγής οπτικοακουστικών μέσων, δημιουργώντας και προάγοντας ένα κλίμα συνέργειας ανάμεσα σε όλους εκείνους τους εταίρους (δημόσιου και ιδιωτικού τομέα) που δραστηριοποιούνται στο χώρο».

Ο στόχος δεν είναι δηλαδή η δημιουργία, η ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης, αλλά η ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που υποχρεώνει το δημιουργό να γίνει εξάρτημα των αγοραίων νόμων της καπιταλιστικής μηχανής και άθυρμα της κυρίαρχης ιδεολογίας. Κάτι σαν να λέμε, έργο σε σκηνοθεσία κεφαλαίου...