Χωροταξία, γεωπολιτική σ' ένα τουρλού με καταπατημένα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, με ξεφτιλισμένες θεμελιώδεις πολιτισμικές έννοιες, όπως υπηκοότητα, ιθαγένεια, αλληλεγγύη, ανθρωπισμός, θεσμοί και άλλα τέτοια εύηχα, θολώνουν την κρίση των πολιτών - θεατών κι ενίοτε τους μετατρέπουν σε δράστες - ενσαρκωτές του εφιάλτη του καθενός μας. Αυτή η γιγάντια διαφορά, η απόσταση μεταξύ μπάλας και γηπέδου, δεν έτυχε, πέτυχε! Είναι η συστηματική συμπίεση της πολιτικής σκέψης και δράσης υπό τα άρβυλα ενός παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Τα συμφέροντα των πολυεθνικών περιβάλλονται τον τύπο των συμμαχιών, την τάχα μου δήθεν συνθηκών ακόμα και των πολυεθνικών στρατών που συμπτύσσονται είτε υπό το ΝΑΤΟ, είτε υπό τη σημαία του Ισλάμ, για παράδειγμα, έτσι ώστε να οριοθετούν, αν όχι το γήπεδο, τουλάχιστον τον αντίπαλο. Ευκρινής, διακριτός και στοχοποιημένος: Ο κάθε λαός, η κάθε κοινωνική εθνική ή ιδεολογική κρίσιμη μάζα που αρνείται να μείνει ακίνητη και να βλέπει την μπάλα - οβίδα να κατευθύνεται καταπάνω της.
Ζούμε τέτοιους καιρούς. Για παράδειγμα, όποιος παρακολούθησε έστω και λίγο τη συζήτηση στη Βουλή για το Προσφυγικό έπρεπε να συνθέσει με τη διαδικασία του κατεπείγοντος συγκλονιστικές αντιφάσεις σκέτα κλισέ. Από τη μια λόγου χάριν να αισθάνεται Ευρωπαίος, δηλαδή ν' ανήκει στο γήπεδο της κόλασης που τον φτωχαίνει και τον ξεφτιλίζει με Σκοπιανούς φρουρούς στα σύνορά του και απειλούμενος από την Τουρκία στα ανατολικά του, που όμως οφείλει να τη θεωρεί ασφαλή χώρα για να της επιστρέφει το ανθρώπινο προσφυγικό εμπόρευμα που περίσσεψε από τους Ευρωπαίους συνεταίρους και δυνάστες του. Κι έτσι η μπάλα κολλάει στις λάσπες της Ειδομένης, στ' αλληλομαχαιρώματα των απελπισμένων και στα τσιμέντα του προβλήτα στον Πειραιά όπου εγκλωβίζεται κάθε έννοια ανθρώπου του 21ου αιώνα.