Τα παραπάνω κόλπα είναι τόσο παλιά και σάπια, που τίποτα πρωτότυπο δεν φέρνει η «Αυγή» με το άρθρο της, εκτός από το γεγονός ότι αυτά γράφονται σε ένα έντυπο που συνεχίζει να τιτλοφορείται... «πρωινή εφημερίδα της αριστεράς»!! Η «ομαλότητα» που υπερασπίζεται ο... «Αυγίτης» δημοσιογράφος, η οποία κατά τη γνώμη του απειλείται από το ΚΚΕ, είναι η «ομαλή» διεξαγωγή των πλειστηριασμών, η «άνετη» κατακρεούργηση συντάξεων και προνοιακών επιδομάτων, τα «σταθερά» εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση. Είναι η «σταθερότητα» στην υλοποίηση της αντεργατικής πολιτικής, που διαλύει τους εργαζόμενους για να βγει το κεφάλαιο στο ξέφωτο της ανάκαμψης. Η «Αυγή» ουσιαστικά στέλνει απειλητικά μηνύματα στους εργαζόμενους που απορρίπτουν το παραμύθι της κυβέρνησης περί «δίκαιης» ανάπτυξης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνει στη Βουλή προς ψήφιση όσα δεν τόλμησαν και δεν διανοήθηκαν να φέρουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Κι όμως, με θράσος η «Αυγή» στο ίδιο λιβελογράφημά της δεν παραλείπει να κρώξει τα γνωστά προβοκατόρικα, και διδαγμένη από το ΠΑΣΟΚ γράφει: Το ΚΚΕ «προτιμάει φανερά μια κυβέρνηση Μητσοτάκη»... Ξεχνάει ή δεν θέλει να θυμάται ότι μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο. Οτι η ΝΔ επαναλαμβάνει σταθερά πως ανυπομονεί να ψηφίσει την περιστολή του απεργιακού δικαιώματος που έχει ανακοινώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οτι ο ίδιος ο Αδ. Γεωργιάδης φώναζε πριν μερικές μέρες πως αν το ήξερε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργούσε το απεργιακό δικαίωμα, θα είχε γίνει εδώ και καιρό ΣΥΡΙΖΑίος. Ξεχνάει ότι τα ίδια που σέρνει σήμερα στο ΚΚΕ, τα έλεγαν πριν μερικά χρόνια η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όταν οι εργαζόμενοι πάλευαν δυναμικά ενάντια στην καταιγίδα των μνημονίων.

Οπως όλα δείχνουν, τέτοιες επιθέσεις στο ΚΚΕ από τα κόμματα και τα επιτελεία της αστικής τάξης θα ενταθούν το επόμενο διάστημα. Αυτό δεν φανερώνει μόνο την αποφασιστικότητά τους να ξηλώσουν εργατικά δικαιώματα, αλλά και την επίγνωσή τους ότι δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα με το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Την Πέμπτη, στην πανελλαδική απεργία οι εργαζόμενοι έχουν άλλη μια ευκαιρία να στείλουν το μήνυμα ότι δεν πιάνουν οι απειλές, ότι περνούν στην αντεπίθεση. Οτι η προσπάθεια της κυβέρνησης να επικρατήσει στους χώρους δουλειάς σιγή νεκροταφείου είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Για τον λόγο αυτόν, οι φαντάροι βγήκαν στην αναφορά αρκετές φορές. Διαμαρτυρήθηκαν για σοβαρά προβλήματα και ιδιαίτερα για την ποιότητα του φαγητού. Ακόμη, αναφορές έγιναν από τους φαντάρους για τις κτιριακές υποδομές και τις άσχημες συνθήκες την περίοδο του χειμώνα.

Για την άσχημη κατάσταση που αναδείκνυαν οι φαντάροι μέσα από τις αναφορές τους, η απάντηση ήταν «ήξεις αφήξεις». Η διοίκηση στην πράξη αδιαφόρησε.

Την Πέμπτη 7/12 στο μεσημεριανό συσσίτιο υπήρχαν σκουλήκια στην κοτόσουπα. Οι φαντάροι αποχώρησαν από το εστιατόριο με διαμαρτυρίες, γεμάτοι αγανάκτηση από αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση. Το γεγονός της ύπαρξης σκουληκιών, μετά από συζήτηση με τους φαντάρους, επιβεβαίωσαν και παρόντες αξιωματικοί. Ορισμένοι φαντάροι που έφαγαν το συγκεκριμένο γεύμα, τις επόμενες ώρες έτρεχαν στο ιατρείο της μονάδας με προβλήματα.

Φίλος της νέας ενότητας του «Ριζοσπάστη», «Για τους ένστολους», με αφορμή το περιστατικό στο στρατόπεδο του Μεσολογγίου, μας έστειλε το παραπάνω σκίτσο

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει μεγάλες ευθύνες. Χρήματα διαθέτει όταν πρόκειται για ΝΑΤΟικές δαπάνες, για συμμετοχή σε ασκήσεις και επιχειρήσεις. Αντίθετα, χρήματα δεν δίνει όταν πρόκειται για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης της στρατευμένης νεολαίας.

Η πάλη των φαντάρων με αναφορές - διαμαρτυρίες βοήθησε συνολικά οι στρατευμένοι του 2/39 Συντάγματος Ευζώνων στο Μεσολόγγι να δυναμώσουν τις διαμαρτυρίες τους. Μπορούν, πλέον, και είναι αναγκαίο και με επιτροπές να ελέγχουν τουλάχιστον το ζήτημα της σίτισής τους. Γιατί κυρίως αυτοί σιτίζονται και είναι απαράδεκτο στις μέρες μας να τους δίνουν σάπια κρέατα για σίτιση.

Πολλή κουβέντα έχει «ανοίξει» με αφορμή ορισμένους αιρετούς στην Τοπική Διοίκηση, που εμφανίζονται ως ...«Μητέρες Τερέζες» και δηλώνουν την πρόθεσή τους να «βοηθήσουν» τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά να σώσουν τα σπίτια τους από τους πλειστηριασμούς. Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η πρωτοβουλία κάποιας δημοτικής αρχής, σε συνεργασία με νομικούς, να «στηθεί» από το δήμο μια «εταιρεία ειδικού σκοπού», που θα εξαγοράσει τα «κόκκινα» δάνεια υπερχρεωμένων νοικοκυριών, για να τα διαπραγματευτεί στη συνέχεια μαζί τους, υποσχόμενη καλύτερους όρους αποπληρωμής απ' αυτούς που προσφέρει σήμερα η τράπεζα ή από εκείνους που θα θελήσει να επιβάλει ένα «fund», όταν αγοράσει κοψοχρονιά το δάνειο. Μάλιστα, οι ίδιοι οι εμπνευστές του σχεδίου δεν το κρύβουν ότι θέλουν να παίξουν ρόλο ανάλογο με αυτόν των «funds», ζητώντας να τους πωληθούν τα δάνεια στις ίδιες τιμές που τα διεκδικούν τα άλλα «κοράκια». Την ώρα, λοιπόν, που οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί γενικεύονται από την κυβέρνηση και τις τράπεζες, για να συμπεριλάβουν μαζικά και σπίτια των λαϊκών οικογενειών, την ώρα που τα λαϊκά νοικοκυριά εκβιάζονται και βγαίνουν σωρηδόν «στη σέντρα» τραπεζών, κράτους, δήμων, για να παραδώσουν στο γκισέ των ταμείων τους ό,τι έχουν και δεν έχουν, μήπως και σώσουν το κεραμίδι τους, εμφανίζονται κάποιοι ως «σωτήρες» της λαϊκής κατοικίας και υπόσχονται διέξοδο στο λαό, χωρίς οργανωμένη σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική, την οποία άλλωστε και οι ίδιοι υπηρετούν.

Το σίγουρο είναι ότι ακόμα κι αν προχωρήσουν τέτοιοι σχεδιασμοί, οι δανειολήπτες θα συνεχίσουν να «ματώνουν» μέχρι τρίτης γενιάς για την αποπληρωμή των δανείων τους, την ώρα που οι τράπεζες θα ξεφορτώνονται σωρηδόν τα «κόκκινα» δάνεια, ανεξάρτητα με το ποιος θα τα αγοράσει. Σε κάθε περίπτωση, είναι προκλητικό η Τοπική Διοίκηση να καμώνεται τον προστάτη των λαϊκών νοικοκυριών από τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς, τον θεματοφύλακα του λαϊκού εισοδήματος, όταν χαρατσώνει ανελέητα το λαό στη λογική της εμπορευματοποίησης και της ανταποδοτικότητας των πάντων, όταν δεν λέει κουβέντα για τα χιλιάδες νοικοκυριά που βρίσκονται ήδη στο στόχαστρο της Εφορίας με ειδοποιητήρια για κατασχέσεις, επειδή χρωστάνε 200, 300 και 500 ευρώ στους δήμους! Κάτι που σημαίνει ότι σε βάθος χρόνου, χρέη που προέρχονται από αδυναμία πληρωμών στο δήμο (νερό, κλήσεις για στάθμευση, τροφεία κ.ά.), μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και σε πλειστηριασμούς περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη, ενώ οι κατασχέσεις λογαριασμών είναι πλέον καθημερινότητα. Αρκεί να δει κάποιος την ημερήσια διάταξη ενός Δημοτικού Συμβουλίου για να διαπιστώσει πόσες αποφάσεις για μέτρα αναγκαστικής κατάσχεσης υπάρχουν ακόμα και για πρόστιμα ύψους 10, 20 ή 100 ευρώ, που εκτοξεύονται με τις προσαυξήσεις.

Σε αυτήν την πραγματικότητα έρχονται να «κουμπώσουν» οι πρωτοβουλίες από «τοπικούς άρχοντες», που ισχυρίζονται ότι βρήκαν τη λύση για την προστασία της λαϊκής κατοικίας και προτίθενται να φτιάξουν ένα είδος «δημοτικού fund», που θα αγοράσει τα δάνεια και θα διαπραγματευτεί με ευνοϊκούς όρους την εξυπηρέτησή τους! Τα «κοράκια» εμφανίζονται με πολλούς τρόπους... Ας αφήσουν την κοροϊδία. Αν νοιάζονται για τη λαϊκή κατοικία και την προστασία της, ας ξεκινήσουν από το αυτονόητο: Ας υιοθετήσουν τα αιτήματα των ταξικών συνδικάτων για μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης και προστασίας όσων χρωστάνε στους δήμους, συνολικά των φτωχών λαϊκών οικογενειών. Ας διαγράψουν τα πρόστιμα - ακόμα και μικροποσά - που οφείλουν πολλά νοικοκυριά και αδυνατούν να τα πληρώσουν και που γι' αυτό κινδυνεύουν άμεσα να βρεθούν στο στόχαστρο της Εφορίας και των μέτρων αναγκαστικής είσπραξης που γενικεύονται. Κι ας αφήσουν τα «κόλπα» μέσω της επιχειρηματικής δράσης των δήμων. Οι δημοτικές αρχές, όμως, όχι μόνο δεν κάνουν αυτά τα ελάχιστα, αλλά δεν ζητάνε καν να καταργηθεί το καταναγκαστικό νομικό πλαίσιο που έχει επιβάλει η κυβέρνηση και υποχρεώνει εργαζόμενους στους δήμους και προϊσταμένους να στέλνουν στην Εφορία όποιον χρωστάει 300 ευρώ. Η πολιτική απατεωνιά έχει πολλούς οπαδούς, όταν βρίσκει μπροστά της τις οξυμένες λαϊκές ανάγκες και αγωνίες. Ποντάρουν στη λογική «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται» και αφήνουν στο σκοτάδι την αντιλαϊκή πολιτική που τσακίζει τη ζωή και το βιος του λαού. Αφήνουν στο απυρόβλητο τον ένοχο, για να κρύψουν και τις δικές τους ευθύνες, στην υπηρέτηση της αντιλαϊκής πολιτικής, για την κερδοφορία του κεφαλαίου, που συνθλίβει τις λαϊκές ανάγκες.