Ο κλάδος της Ενέργειας είναι χαρακτηριστικός για να βγουν συμπεράσματα.

Με επίκεντρο τη Μεγαλόπολη διαμορφώνουν την Περιφέρεια Πελοποννήσου σε ενεργειακό κόμβο.

Ολοκληρώνεται η νέα γραμμή μεταφοράς υπερυψηλής τάσης 400 KV Μεγαλόπολη - Πάτρα και αναβαθμίζεται η γραμμή Μεγαλόπολη - Κόρινθος - Αττική.

Θα κατασκευαστεί νέα γραμμή υπερυψηλής τάσης 400 KV Μεγαλόπολη - Μολάοι και νέα γραμμή υψηλής τάσης 150 KV Μολάοι - Νεάπολη.

Θα γίνει διασύνδεση με διπλό υποβρύχιο καλώδιο εναλλασσόμενου ρεύματος Νεάπολη - Κρήτη (Χανιά).

Διαμορφώνεται έτσι ένα πλέγμα - δάσος γραμμών μεταφοράς και πυλώνων που έχει τη δυνατότητα να παίρνει και να δίνει ρεύμα σε κάθε σημείο που χρειάζονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι, διασφαλίζοντας τη μεταφορά του ρεύματος από τις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά (Φ/Β) που διαρκώς επεκτείνονται στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, αλλά ακόμα και από τις ΑΠΕ της Κρήτης.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας την πολιτική των προκατόχων της, ψηφίζει συνέχεια νόμους που ενισχύουν και θωρακίζουν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων στην Ενέργεια.

Διευρύνουν το μερίδιο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), που λειτουργούν σαν ενεργειακή θηλιά στο λαιμό των λαϊκών καταναλωτών, αφού δίνουν στο δίκτυο πανάκριβο το ρεύμα που παράγουν και τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν επιπλέον χοντρό χαράτσι (τέλη) για να επιδοτούνται οι επιχειρηματικοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στον τομέα. Αναμφίβολα οι ΑΠΕ είναι η κότα που γεννά χρυσά αυγά για το κεφάλαιο, ενώ σημαντικά είναι και τα περιβαλλοντικά προβλήματα που δημιουργούν στις περιοχές που εγκαθίστανται.

Στην Περιφέρεια Πελοποννήσου έχουν υποβληθεί αιτήσεις για εγκατάσταση μονάδων από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, συνολικής ισχύος 5.000 MW, από αυτές έχουν αδειοδοτηθεί από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) μονάδες ισχύος 2.500 MW, και εξετάζονται οι υπόλοιπες. Μονάδες ΑΠΕ συνολικής ισχύος περίπου 700 MW έχουν ήδη ολοκληρωθεί και συνδεθεί στο δίκτυο και πολλές άλλες είναι στο στάδιο της κατασκευής.

Από στοιχεία που έχουμε για ένα μέρος των επιδοτήσεων, έχουν δοθεί μέσα στην κρίση 218.627.525 ευρώ για μονάδες συνολικής ισχύος 525 MW.

Αδειοδότησαν και λειτουργεί στους Αγίους Θεοδώρους μονάδα 442 MW του ομίλου Μυτιληναίου - «Motoroil» με εισαγόμενο και ακριβό φυσικό αέριο. Στον ίδιο όμιλο έχει εγκριθεί άδεια εγκατάστασης και δεύτερης μονάδας ίδιας δυναμικότητας (442 MW).

Η κερδοφορία του ομίλου είναι εγγυημένη, αφού όταν παράγει ρεύμα το πουλάει ακριβά και όταν είναι σε εφεδρεία πληρώνεται με σημαντικά ποσά.

Παράλληλα περιορίζουν τη χρήση του λιγνίτη, πουλάνε το Λιγνιτικό Ενεργειακό Κέντρο Μεγαλόπολης (Μονάδες - Ορυχεία) και μετατρέπουν την ευρύτερη περιοχή της Μεγαλόπολης σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο για σύμμεικτα βιομηχανικά και επικίνδυνα απόβλητα.

Στηρίζει και υλοποιεί με ιδιαίτερο ζήλο κάθε κρίκο «απελευθέρωσης» - ιδιωτικοποίησης και άγριας εμπορευματοποίησης της ηλεκτρικής ενέργειας, που έπρεπε να είναι κοινωνικό αγαθό.

Βάζει γερά πλάτη στις προσπάθειες των επιχειρηματικών ομίλων να εγκαταστήσουν ανεμογεννήτριες στη θαλάσσια περιοχή της Λακωνίας και οραματίζεται συνολική παραγωγή Ενέργειας από ΑΠΕ στην Περιφέρεια Πελοποννήσου 15.000 MW (τριπλάσια από τις συνολικές ανάγκες της χώρας).

Διεκδικεί να περάσει από την Πελοπόννησο και όχι από την Αττική το μεγάλο καλώδιο που σχεδιάζεται για να συνδέσει ενεργειακά το Ισραήλ, την Κύπρο, την Κρήτη και την Ηπειρωτική Ελλάδα με τις χώρες της ΕΕ.

Σε συνεργασία με την κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, μεθόδευσαν στα κρυφά την έγκριση Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για εγκατάσταση ανεμογεννητριών στη Μάνη, μια περιοχή που είναι ανοιχτό μουσείο, γιατί δεν μπορούσαν να πάρουν θετική απόφαση στο Περιφερειακό Συμβούλιο, κάτω από τις έντονες αντιδράσεις και κινητοποιήσεις του λαού και των φορέων της Μάνης.

Εφτασαν στο σημείο να πάρουν απόφαση υπέρ των Ενεργειακών Κοινοτήτων (κρίκος για την παραπέρα «απελευθέρωση» της ηλεκτρικής ενέργειας) δύο και πλέον μήνες προτού η κυβέρνηση ψηφίσει το σχετικό νόμο!

Στηρίζει κάθε ενέργεια που εξυπηρετεί την πώληση του Λιγνιτικού Κέντρου Μεγαλόπολης. Για άλλη μια φορά, κρυφά από το Περιφερειακό Συμβούλιο, έστειλαν στις 28/6/2016 έγγραφο στο υπουργείο Περιβάλλοντος με υπογραφή του κ. Τατούλη, που αναφέρει ότι δεν διαφωνεί με τη δημιουργία Χώρου Υγειονομικής Ταφής επικίνδυνων αποβλήτων στη Μεγαλόπολη.

Οι εξελίξεις αυτές θα αυξήσουν κι άλλο την ανεργία, το μαρασμό, τη φτώχεια και την εξαθλίωση στην περιοχή.

Τι πρότεινε από την Κοζάνη η κυβέρνηση στους σημερινούς και τους μελλοντικούς ανέργους της περιοχής; Να φτιάξουν «ενεργειακούς συνεταιρισμούς»! Που σημαίνει, να γίνουν επιχειρηματίες - «φασονατζήδες» των μεγάλων ενεργειακών ομίλων, μέχρι να τους απορροφήσουν και να τους πετάξουν οριστικά έξω, σε έναν επόμενο γύρο της «απελευθέρωσης».

Φιλολαϊκή λύση στον τομέα της Ενέργειας μπορεί να υπάρξει όταν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές για την παραγωγή Ενέργειας (ορυκτά, ήλιος, αέρας, υδάτινοι πόροι) γίνουν λαϊκή περιούσια, ώστε στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας ένας δημόσιος φορέας Ενέργειας να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι επαγγελματίες, οι αγρότες, οι συνταξιούχοι της Περιφέρειας Πελοποννήσου, χτίζοντας την Κοινωνική τους Συμμαχία, θα δώσουν αγωνιστική απάντηση στην «ανάπτυξη» που τσακίζει τη ζωή τους.

Για άλλη μια φορά έρχεται στην επιφάνεια μια κάλπικη και αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση γύρω από την Προσχολική Αγωγή, με αφορμή τη ρύθμιση του υπουργείου Παιδείας που ανοίγει το δρόμο για καθιέρωση δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής στα νηπιαγωγεία.

Συγκεκριμένα, το άρθρο 33 του νομοσχεδίου για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής (που περιλαμβάνει και άλλες διατάξεις) ορίζει ότι η φοίτηση στο νηπιαγωγείο είναι υποχρεωτική για τα παιδιά από 5 έως 6 ετών, το νηπιαγωγείο είναι διετές, περιλαμβάνοντας και τα προνήπια (4 έως 5 ετών) και στους δήμους που ο διευθυντής Εκπαίδευσης δίνει τη συγκατάθεσή του, γίνεται υποχρεωτική και η φοίτηση των προνηπίων.

Η ρύθμιση αυτή προκάλεσε την αντίδραση της ΚΕΔΕ, που από κοινού με την ΠΟΕ - ΟΤΑ και τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Βρεφονηπιαγωγών (ΠΑΣΥΒΝ) προχώρησαν σε κινητοποιήσεις, με αίτημα να αποσυρθεί από το νομοσχέδιο, θεωρώντας ότι θα συρρικνωθούν οι παιδικοί σταθμοί αν τα προνήπια περάσουν εξολοκλήρου στα σημερινά νηπιαγωγεία.

Από την πλευρά του, το υπουργείο Παιδείας απάντησε στην ΚΕΔΕ με στατιστικά στοιχεία των γεννήσεων σε σύγκριση με τις θέσεις που διατίθενται στους παιδικούς σταθμούς, λέγοντας ότι περίπου 188.500 παιδιά 1-4 ετών μένουν εκτός παιδικών σταθμών, οπότε δεν τίθεται θέμα συρρίκνωσής τους. Υπενθύμισε δηλαδή στους δήμους ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν μια μεγάλη «δεξαμενή» για να αντλήσουν πελατεία, μιας και η φοίτηση στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς γίνεται με τροφεία (ή με voucher), ενώ σημαντικό μερίδιο διεκδικούν και οι ιδιώτες.

Η κυβέρνηση και το υπουργείο, πέρα από τη συγκεκριμένη εξαγγελία, δεν ανακοίνωσαν κανένα ουσιαστικό μέτρο στήριξης τόσο των νηπιαγωγείων, για να ανταπεξέλθουν με επάρκεια στο νέο τους ρόλο, όσο και των δημοτικών παιδικών σταθμών. Αντίθετα, ετοιμάζονται να φέρουν «α λα καρτ» την επέκταση της υποχρεωτικότητας, χωρίς να εξασφαλίζουν τους απαραίτητους όρους.

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Οτι η υλοποίηση της εξαγγελίας, ενώ εμφανίζεται πως καλύπτει κάποιες ανάγκες, δεν μπορεί να δώσει ουσιαστικές λύσεις, αφού: Δεν θα συνοδεύεται από αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, από τη διεύρυνση των δομών, από δημόσιες επενδύσεις για σύγχρονες κτιριακές εγκαταστάσεις, από τη διευρυμένη λειτουργία των δομών που θα στηρίζει, κατά προτεραιότητα με υποστηρικτικές δομές σίτισης και ξεκούρασης, τις ανάγκες του παιδιού, των εργαζόμενων γονέων. Και βέβαια δεν θα γίνουν μαζικές προσλήψεις παιδαγωγών και του αναγκαίου βοηθητικού προσωπικού.

Και επειδή ήδη κυβερνητικά στελέχη κάνουν λόγο για «ανακούφιση» των εργαζόμενων γονιών από την υλοποίηση αυτού του μέτρου, οι γονείς θα πρέπει να απαντήσουν ότι η φοίτηση των παιδιών τους σε δομές Προσχολικής Αγωγής δεν είναι απλά μια «διευκόλυνση» στους ίδιους για να βρουν εργασία ή να συνεχίσουν αυτήν που μπορεί να έχουν. Είναι βασική ανάγκη και δικαίωμα του παιδιού, προκειμένου να κοινωνικοποιηθεί, να αναπτυχθεί ολόπλευρα. Ως τέτοιο δικαίωμα και ανάγκη χρειάζεται να προσφέρεται, με ευθύνη αποκλειστικά του κράτους, σε σύγχρονες και ασφαλείς δομές, με ολοκληρωμένο παιδαγωγικό πρόγραμμα και για όλα τα παιδιά.

Ολα αυτά τα ουσιαστικά ζητήματα παρακάμπτονται από την ΚΕΔΕ και τους άλλους φορείς, οι οποίοι με συντεχνιακές λογικές καταφέρονται κατά της υποχρεωτικότητας, για να μη χάσουν οι δήμοι πελατεία. Ευθύνη γι' αυτό έχουν και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στα σωματεία των εργαζομένων, που «πατούν» πάνω στην ανασφάλεια και στην αγωνία για το αν θα συνεχίσουν να έχουν δουλειά (στην πλειοψηφία τους είναι συμβασιούχοι, με ανανεούμενες συμβάσεις) και εξάπτουν το συντεχνιασμό, βάζοντας απέναντι και μεγάλη μερίδα των γονέων, που ούτως ή άλλως πληρώνουν πανάκριβα την Προσχολική Αγωγή των παιδιών τους.

Η λογική που προβάλλουν, να μπορεί ο γονιός να επιλέγει τη δομή που θέλει για τα παιδιά του, «κλείνει το μάτι» στις ιδιωτικές δομές αλλά και στις ιδιωτικοποιημένες δομές των δήμων και δεν εξασφαλίζει το δικαίωμα των παιδιών στη δωρεάν Προσχολική Αγωγή.

Εκεί οδηγεί και το αντιδραστικό αίτημα της ΚΕΔΕ να περάσουν ακόμα και τα νηπιαγωγεία στους δήμους, σμπαραλιάζοντας έτσι το ενιαίο παιδαγωγικό πρόγραμμα που πρέπει να έχει η Προσχολική Αγωγή και αφήνοντάς το στις δυνατότητες που έχει ο κάθε δήμος, πριονίζοντας τον δωρεάν χαρακτήρα της Προσχολικής Αγωγής, ανοίγοντας το δρόμο της ανταποδοτικότητας. Υπάρχει εξάλλου ανάγλυφη η εμπειρία από το πέρασμα παλιότερα του δικτύου των κρατικών παιδικών σταθμών στους δήμους, που ακολούθησαν ακριβώς αυτήν την πορεία.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, αποκτά ξεχωριστή σημασία η παρέμβαση των πέντε κομμουνιστών δημάρχων, που με κοινή τους δήλωση ανέδειξαν τις ουσιαστικές ανάγκες που υπάρχουν στις δομές των δήμων, την ανάγκη μονιμοποίησης των εκατοντάδων συμβασιούχων παιδαγωγών και άλλων εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς, που η παρουσία τους είναι κάθε χρόνο «στον αέρα» και η λειτουργία των παιδικών σταθμών σε μόνιμη αμφισβήτηση.

Κατέδειξαν επίσης ότι δεν μπορεί η χρηματοδότηση των παιδικών σταθμών να συναρτάται από το πρόγραμμα του ΕΣΠΑ, που ουσιαστικά αγκαλιάζει τους επιχειρηματίες στο χώρο της φροντίδας του παιδιού, που δεν εξασφαλίζει ούτε τα δικαιώματα των εργαζομένων ούτε των γονιών και των παιδιών τους, αφού με το ΕΣΠΑ κάθε χρόνο το παιδί ψάχνει τη θέση του στους σταθμούς και ο παιδαγωγός ψάχνει τη δουλειά του. Και μπορεί να φαίνεται ότι τα voucher του προγράμματος ανακουφίζουν τις λαϊκές οικογένειες, όμως τα τροφεία καλά κρατούν και η θέση του κάθε παιδιού στην Προσχολική Αγωγή παίζεται κάθε χρόνο στη ρουλέτα...

Οι θέσεις αυτές των πέντε κομμουνιστών δημάρχων, η επί της ουσίας στήριξη στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων για μόνιμη και σταθερή δουλειά και των εργαζόμενων γονέων για δωρεάν Προσχολική Αγωγή και φροντίδα, δίνουν το στίγμα της διεκδίκησης που πρέπει να έρθει στο προσκήνιο, με μέτωπο τόσο στην πολιτική της κυβέρνησης όσο και στον αποπροσανατολισμό που επιχειρούν η ΚΕΔΕ και η συνδικαλιστική πλειοψηφία των εργαζομένων στους δήμους.