Τον τελευταίο καιρό, υπάρχει μια έντονη σύγκρουση ανάμεσα στους φυσικούς με επίκεντρο την επιστημονικότητα διαφόρων απόψεων που υποστηρίζονται από την Ενωση Ελλήνων Φυσικών (ΕΕΦ). Οι προχτεσινές πανελλήνιες εξετάσεις στη Φυσική, όμως, κατόρθωσαν να ενώσουν τις αντιμαχόμενες πλευρές, καθώς όλοι αποδέχονται την άποψη ότι τα θέματα ήταν απαράδεκτα.

Η ΕΕΦ γράφει στη χτεσινή ανακοίνωσή της: «Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ο χρόνος των τριών ωρών δεν επαρκεί για την επίλυσή τους. Τα ερωτήματα Α2 και Α4 απαιτούν υπολογισμούς και ξεφεύγουν από την ενδεδειγμένη μορφή του Α θέματος. Ομοίως, τα ερωτήματα Β2 και Β3, τα οποία αποτελούν ασκήσεις επιπέδου θέματος Γ. Στο δε Β3 θέμα έπρεπε οπωσδήποτε να αναφερθεί ότι πρόκειται για κάτοψη, γιατί το σχήμα που δόθηκε ήταν παραπλανητικό. Η δομή, σε συνδυασμό με το εύρος των θεμάτων, ως επιλογή είναι μη δόκιμη και αντιπαιδαγωγική. Οπως επανειλημμένως έχει τονιστεί, πρόκειται για διαγωνισμό και όχι για εξετάσεις και επομένως θέματα εξαντλητικά, στα οποία η πλειοψηφία δεν μπορεί να ανταποκριθεί, δεν εξυπηρετούν τον σκοπό για τον οποίο οι μαθητές διαγωνίζονται».

Σε αυτές τις παρατηρήσεις χοντρικά συμφωνούν και η ΕΕΦΕΕ (Ελληνική Εταιρεία Φυσικής για την Επιστήμη και την Εκπαίδευση) αλλά και ο ΟΕΦΕ (Ομοσπονδία Φροντιστών Ελλάδας). Η ΕΕΦΕΕ επίσης τονίζει ότι «το κύριο ζητούμενο - πρέπει να - είναι η πληρότητα και συνεκτικότητα και όχι η αποσπασματικότητα των διδασκόμενων και εξεταζόμενων θεματικών. Ακόμη, ζητούμενα - πρέπει να - είναι η διασύνδεση ενός τουλάχιστον θέματος των εξετάσεων με την πειραματική διαδικασία ή πειραματικά δεδομένα και - κυρίως - η ανάδειξη και επιβράβευση όχι της απομνημόνευσης και της επίλυσης εξισώσεων αλλά του ορθολογικού τρόπου σκέψης της φυσικής».

Επιπλέον, η ΕΕΦ προχωρά και στις εξής καταγγελίες: «Αληθεύει ότι οι λύτες της επιτροπής χρειάστηκαν λίγο παραπάνω από δύο ώρες για την επίλυση των θεμάτων; Αν ναι, δεν θορυβήθηκε η επιτροπή; Αν ένας έμπειρος λύτης χρειάζεται άνω των δύο ωρών, πόσες ώρες χρειάζεται ένας έφηβος, με όλα τα άγχη που έχει φορτωθεί; Αληθεύει ότι έγιναν παρατηρήσεις προς την επιτροπή για την ποσότητα και την ποιότητα των θεμάτων, πριν την αποστολή τους στα σχολεία; Αν ναι, γιατί αγνοήθηκαν;». Συνεπώς όλοι παραδέχονται ότι τα θέματα δεν ήταν σύμφωνα με τον νόμο που διέπει τις εξετάσεις και ήταν πάρα πολλά για το τρίωρο που έχει ο μαθητής. Και η ΕΕΦ υποστηρίζει ότι η επιτροπή το ήξερε, αλλά δεν την ενδιέφερε. Αυτό υποδείχτηκε στην επιτροπή από τους πλέον αρμόδιους, δηλαδή τους λύτες που υπάρχουν στο υπουργείο για να ελέγχουν την ορθότητα των θεμάτων, αλλά αγνοήθηκε. Το ερώτημα είναι γιατί; Προφανώς δεν είναι τυχαίο, ούτε έχει να κάνει με καπρίτσια μιας ομάδας ανθρώπων, καθώς τα έχουμε ξαναζήσει σε μικρότερο βαθμό.

Οι εξετάσεις για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο είναι το τελικό στάδιο μιας προσπάθειας που αποτελεί αντικείμενο μιας τεράστιας βιομηχανίας, που τμήμα της είναι τα φροντιστήρια, οι εκδοτικοί οίκοι, τα ιδιαίτερα κ.λπ. Μιας βιομηχανίας παράλληλης με το δημόσιο σχολείο, το οποίο λόγω και των πολιτικών αποφάσεων όλων των κυβερνήσεων δεν μπορεί ουσιαστικά να κυριαρχήσει πάνω της, αλλά έχει πια υποχωρήσει σε έναν δευτερεύοντα ρόλο. Ενας προφανής στόχος τέτοιων εξωπραγματικών θεμάτων είναι η ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση των φροντιστηρίων, με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη αύξηση του κόστους συμμετοχής σε αυτές τις εξετάσεις για τα παιδιά που προέρχονται από τις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις.

Τέλος είναι και το ερώτημα, γιατί η Φυσική; Οπως λέει και η ΕΕΦΕΕ, στο μάθημα της Φυσικής δεν διδάσκουμε μια συνεκτική επιστήμη, αλλά λίγα αποσπασμένα κομμάτια και ταυτόχρονα ένα τεράστιο εύρος μαθηματικής ασκησιολογίας. Αυτό που διδάσκεται είναι μια παπαγαλία μεθοδολογίας χωρίς λογική. Οι μαθητές δεν μαθαίνουν να σκέφτονται λογικά, με αποτέλεσμα οι αυριανοί πολίτες να μην μπορούν να αξιολογήσουν αυτά που θα ακούνε. Αυτό ενδιαφέρει απόλυτα το σύστημα, καθώς μεθαύριο ο πολίτης θα ακούει ότι για να λυθεί το Ασφαλιστικό χρειαζόμαστε ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας και θα του φαίνεται λογικό, καθώς δεν θα μπορεί να σκεφτεί ότι με μισθούς της τάξης των 600 ευρώ το μήνα, για να πληρωθεί μια κατώτατη σύνταξη, θα απαιτεί τις εισφορές δύο εργαζομένων, συνεπώς πάλι οι συντάξεις θα είναι σε άθλια επίπεδα και τα ασφαλιστικά ταμεία χρεωμένα. Για να λυθεί το Ασφαλιστικό λοιπόν, χρειάζονται όχι μόνο νέες θέσεις εργασίας, αλλά και καλοί μισθοί ταυτόχρονα, δηλαδή μείωση των κερδών των επιχειρηματιών. Αυτό όμως το λογικό συμπέρασμα είναι κόκκινο πανί για το σύστημα.

Και επειδή το σύστημα δεν μπορεί να αφαιρέσει τη Φυσική από το σχολείο, την έχει μετατρέψει σε αυτό το έκτρωμα, ώστε να μην εκπαιδεύει τη λογική των μαθητών. Ενα έκτρωμα το οποίο εξυπηρετούν πολλαπλά τέτοιου είδους θέματα εξετάσεων, καθώς απομακρύνει τους μαθητές από αυτή. Κανείς όμως δεν έβαλε και ένα ακόμα ζήτημα. Υπάρχουν σχολές (π.χ. Πληροφορική) στις οποίες ο απόφοιτος μπορεί να μπει δίνοντας Φυσική ή αντί γι' αυτή δίνοντας Προγραμματισμό, όπου τα θέματα ήταν σημαντικά πιο εύκολα. Πώς αντιμετωπίζεται η ισότητα των μαθητών τότε; Συνεπώς, αυτά τα θέματα φωνάζουν στους μαθητές: Αποφύγετε αν μπορείτε τη Φυσική (και προφανώς και τη λογική του αίτιου και του αποτελέσματος, την οποία αυτή διδάσκει και ενοχλεί το σύστημα).

Η λύση σε όλα αυτά είναι προφανώς η αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου με μείωση παιδιών ανά τμήμα, σημαντικό αριθμό προσλήψεων εκπαιδευτικών, σύγχρονα αναλυτικά προγράμματα και προφανώς επιτροπή εξετάσεων που σέβεται τον κόπο των μαθητών. Αλλά αυτό σημαίνει άλλη πολιτική για την Παιδεία και όχι μόνο για την Παιδεία.