Αλλά κι αν ακόμα δεν... παρακολούθησαν την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα, θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να συμβουλευτούν το σχετικό ενημερωτικό σημείωμα που έδωσε στη δημοσιότητα το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, για τη στάση του Κόμματος στα βασικά άρθρα της συνταγματικής αναθεώρησης.

Μάλιστα, για το χαρακτήρα αυτού του κειμένου είχε γίνει ειδική συζήτηση στην Επιτροπή, την οποία δεν είναι δυνατόν να μη γνώριζαν οι συντάκτες της «Αυγής». Σημειώνεται χαρακτηριστικά απ' τα Πρακτικά της Επιτροπής Συνταγματικής Αναθεώρησης της Βουλής της 8ης Νοέμβρη 2019:

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ (Γενικός Αγορητής του ΚΚΕ): Κύριε Πρόεδρε, το πρόβλημα που υπάρχει δεν έχει να κάνει τόσο με τη διαδικασία της ψηφοφορίας. Εχει να κάνει με τον τρόπο που έχει καταρτιστεί το πλάνο... Τι εννοώ; Ορισμένες διατάξεις, που για παράδειγμα εμείς ως κόμμα καλυπτόμαστε από την πρόταση ενός άλλου κόμματος ή επιλέξαμε να μην καταθέσουμε διατύπωση, μας ομαδοποιούν στο «ως έχει», (σ.σ. δηλαδή να μείνει η συγκεκριμένη συνταγματική διάταξη όπως είναι σήμερα) το οποίο όμως δεν είναι πολιτική μας θέση.

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Πρώτα απ' όλα, να σας πω κάτι. Αυτό που κρατάτε στα χέρια σας δεν είναι ψηφοδέλτιο. Για να το ξεκαθαρίσουμε και να μην δημιουργείται σύγχυση. Είναι ένας οδηγός ο οποίος διευκολύνει τους επικεφαλής των πολιτικών ομάδων να παρακολουθούν τη διαδικασία πρακτικά. Από εκεί και μετά, έχω ξεκαθαρίσει δύο πράγματα και τα επαναλαμβάνω, αν δεν έγιναν κατανοητά. Επειδή η ψήφιση γίνεται κατά διάταξη και σε κάθε διάταξη επί της πρότασης που έχει κάνει η κάθε κοινοβουλευτική ομάδα, όταν τοποθετείται ο επικεφαλής της πολιτικής ομάδος, εάν βλέπει κάποια αστοχία στο κείμενο, έχει τη δυνατότητα με παρέμβασή του εκεί να το επισημαίνει.

• Να γίνουν ακόμα πιο μαζικές οι συνελεύσεις, η συμμετοχή φοιτητών στις κινητοποιήσεις και τον αγωνιστικό σχεδιασμό των συλλόγων.
• Να βγουν στο προσκήνιο τα σύγχρονα δικαιώματα των φοιτητών για μόρφωση - σπουδές - δουλειά - ζωή.
• Να γίνει πράξη η συμπόρευση φοιτητικού κινήματος μαζί με το εργατικό κίνημα.
• Να δυναμώσει η συνολική αμφισβήτηση στην πολιτική ΕΕ - κεφαλαίου που όλες οι κυβερνήσεις υλοποιούν, όλα τα αστικά κόμματα συναινούν και τελικά όλοι μαζί προωθούν, σαρώνοντας πραγματικά τα δικαιώματα φοιτητών και εργαζομένων κάτω από το μύθο περί «σύγχρονου ευρωπαϊκού πανεπιστήμιου».

Για τις δυνάμεις της ΚΝΕ είναι μεγάλη ευθύνη η ανασύνταξη του φοιτητικού κινήματος σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Με τον πρωτοπόρο ρόλο τους στην ενημέρωση, στην οργάνωση, στη διαπάλη, στην αντιπαράθεση, στη συζήτηση, στη διαμόρφωση αιτημάτων - διεκδικήσεων - πλαισίων πάλης έχουν συμβάλει καθοριστικά στο να ξεμπλοκάρουν δυνάμεις από στάση ανοχής ή και στήριξης της πολιτικής που ακολουθείται, οι φοιτητές να δίνουν μαχητική απάντηση στην τακτική της κυβέρνησης απέναντι στους αγώνες των φοιτητών, που εναλλάσσεται μεταξύ ιδεολογικής - πολιτικής παρέμβασης - καταστολής - συκοφάντησης και στόχο έχει να βάλει φρένο στην παραπέρα μαζικοποίηση διεργασιών, να απογοητεύσει δυνάμεις που ήδη κινητοποιούνται, να μη βρει λαϊκή στήριξη ο αγώνας των φοιτητών. Ο μαζικός αντιιμπεριαλιστικός εορτασμός του Πολυτεχνείου, η αυξημένη συμμετοχή από φοιτητές και φοιτήτριες, συνολικά νεολαίας και εργαζομένων, κόντρα στο κλίμα καταστολής και τρομοκρατίας που επένδυε η κυβέρνηση και με την καταπάτηση του ασύλου στην ΑΣΟΕΕ, αποδεικνύουν ότι υπάρχει σημαντικό τμήμα νέων που βγαίνει μπροστά, αντιδρά, δεν συναινεί ούτε αποδέχεται παθητικά την πολιτική που υλοποιεί η κυβέρνηση.

Η ιδεολογική - πολιτική αντιπαράθεση με όλους τους τρόπους και μορφές αποτελεί το πιο καθοριστικό στοιχείο στο οποίο χρειάζεται να γίνουμε καλύτεροι, ώστε να αποκτήσουν αντοχή δυνάμεις που τώρα βρίσκονται στον αγώνα και να μπουν νέες, ξεπερνώντας δισταγμούς, εμπόδια και προκαταλήψεις. Η μαζική συζήτηση και η προσπάθειά μας για την οργάνωση της πάλης των φοιτητών, η ανάδειξη της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ για την κοινωνία και το πανεπιστήμιο που έχουμε ανάγκη έξω από την εκμετάλλευση και την αδικία του σημερινού συστήματος, η οξυμένη αντιπαράθεση με την πολιτική και τη στάση της κυβέρνησης ΝΔ και η διαπάλη με όλες τις δυνάμεις που βάζουν εμπόδια ή αποπροσανατολίζουν τον αγώνα των φοιτητών, αποτελούν βασικά μας καθήκοντα.

1. Να αποκαλύψουμε την ουσία του «νόμου - πλαίσιο» που ετοιμάζεται να καταθέσει η κυβέρνηση της ΝΔ. Είναι ένα ακόμα βήμα στο δρόμο για το «ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο», δρόμο που οι φοιτητές έχουν πληρώσει ήδη πολύ ακριβά όλα αυτά τα χρόνια. Η «αξιολόγηση», η αυτονομία, η ανταποδοτικότητα, βασικά στοιχεία όλων των πανεπιστημίων στην Ευρώπη, σημαίνουν δίδακτρα σχεδόν σε όλα τα προπτυχιακά, ατελείωτα φοιτητοδάνεια, έντονη κατηγοριοποίηση πανεπιστημίων και πτυχίων 1ης και 2ης κατηγορίας. Ο,τι συμβαίνει και στην Ελλάδα δηλαδή, μόνο που βρισκόμαστε «ένα επεισόδιο» πίσω, με δίδακτρα σε όλα τα μεταπτυχιακά, κατηγοριοποιήσεις πτυχίων - πανεπιστημίων και πλέον συζήτηση π.χ. στην Αρχιτεκτονική της Πάτρας για δίδακτρα και στο προπτυχιακό. Το ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο, που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς και υποβαθμίζει πτυχία και σπουδές, χτίζεται χρόνια τώρα στην Ελλάδα, χτίστηκε αποφασιστικά και με τους νόμους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει στον ίδιο δρόμο η κυβέρνηση της ΝΔ.

2. Να γίνει σε περισσότερους πεποίθηση ότι η συλλογική διεκδίκηση και πάλη των φοιτητών είναι μονόδρομος για να ανατραπεί η σημερινή κατάσταση σπουδών, μόρφωσης, δουλειάς. Η υποχρηματοδότηση και τα αποτελέσματα αυτής στις σπουδές των φοιτητών, τα κατηγοριοποιημένα πτυχία και η αποσύνδεσή τους από το επάγγελμα, το εργασιακό καθεστώς ζούγκλας που περιμένει τους αποφοίτους, θα γίνουν χειρότερα όσο οι φοιτητές τα θεωρήσουν δεδομένα, «κανονικά» και δεν τα αμφισβητήσουν. Η σταθερή διεκδίκηση άμεσης λύσης όλων των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν ακόμα πιο έντονα τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης και παραμένουν και εντείνονται τη σημερινή περίοδο της ανάκαμψης αποτελεί σημαντικό στοιχείο στην πάλη των φοιτητών, για να μαζικοποιηθούν περαιτέρω οι διαδικασίες, να πετύχουν κατακτήσεις με τη συλλογική δράση, να βγουν συμπεράσματα συνολικότερα για το άδικο σύστημα, που είτε σε κρίση είτε σε ανάπτυξη πάντα έχει στο στόχαστρο τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας. Ορισμένα μέτρα που παίρνονται από τις πρυτανείες για την αντιμετώπιση προβλημάτων π.χ. στη σίτιση, μετεγγραφέντες μετά από αγωνιστικές παρεμβάσεις και πιέσεις, συμβάλλουν στο να κάνει τα πρώτα του αγωνιστικά βήματα ένας κόσμος, να αποσπούνται κατακτήσεις.

3. Να δοθεί η καλύτερη απάντηση στην κρατική καταστολή και συκοφάντηση των αγώνων. Δεν είναι καινούριο το έργο, ούτε πρωτοτυπεί η ΝΔ ως κυβέρνηση, που επενδύει στην καταστολή για να περάσει την αντιλαϊκή της πολιτική. Τα ίδια έκαναν και οι προηγούμενοι π.χ. ιδιώνυμα, πλειστηριασμούς, εμπόδια στην απεργία, περιφρούρηση του αγάλματος Τρούμαν. Το δόγμα «νόμος και τάξη» ενισχύεται γιατί μεγαλώνει και η επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας. Δεν είναι «προνόμιο» μόνο «δεξιών» κυβερνήσεων ή «εμμονή» της κυβέρνησης της ΝΔ, όπως καλλιεργούν δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και οπορτουνιστές. Τέτοιες λογικές αθωώνουν το ίδιο το σύστημα, την αστική δημοκρατία, την ικανότητά του να εναλλάσσει τρόπους ενσωμάτωσης και επιβολής της πολιτικής του, αποτελούν το καλύτερο πλυντήριο της σοσιαλδημοκρατίας και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ. Και το βασικό... Αποδυναμώνουν την ίδια την απάντηση των φοιτητών στην κρατική καταστολή. Καθήκον των φοιτητών δεν είναι να διαλέξουν «τα καλά και κακά ΜΑΤ», αλλά να αμφισβητήσουν την πολιτική, τα επιχειρηματικά και ιμπεριαλιστικά συμφέροντα που η καταστολή και η τρομοκρατία προστατεύουν. Η κυβέρνηση της ΝΔ βγαίνει επιθετικά απέναντι στους φοιτητές με εργαλεία που της άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ, π.χ. επιτροπή Παρασκευόπουλου για το άσυλο, η λογική «κομματικοί - υποκινούμενοι αγώνες».

Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Το άσυλο καταργήθηκε όταν έπρεπε να προχωρήσουν πιο αποφασιστικά οι νόμοι στην Ανώτατη Εκπαίδευση και να ετοιμαστούν νέοι, το άσυλο καταπατήθηκε μια βδομάδα πριν από το Πολυτεχνείο και την ώρα που φοιτητές είναι στο δρόμο. Παράλληλα, η κυβέρνηση κάνει επίσημη προπαγάνδα της τη συκοφάντηση όχι μόνο του ασύλου αλλά και των φοιτητικών συλλόγων. Από τη μια, κρύβουν ότι αυτό που πραγματικά απασχολεί και κινητοποιεί χιλιάδες φοιτητές είναι τα οξυμένα προβλήματα στις σπουδές, η ανησυχία για την εργασιακή τους προοπτική. Από την άλλη, ταυτίζουν φαινόμενα εγκληματικότητας με το άσυλο, τη δράση των φοιτητικών συλλόγων με ομάδες και ενέργειες που καμία σχέση δεν έχουν με αυτούς και οι ίδιοι οι φοιτητές έχουν καταγγείλει.

Βρίσκουν και νέο τρόπο παρέμβασης στο φοιτητικό κίνημα, όπως η εκ του πονηρού, δήθεν «ανεξάρτητη» συζήτηση που ανοίγει τώρα σε ορισμένους φοιτητικούς συλλόγους και πριμοδοτείται έντονα από τον αστικό Τύπο για την ηλεκτρονική ψηφοφορία, στο όνομα μάλιστα της δημοκρατίας. Αυτή η κίνηση στόχο έχει να διαλύσει τους φοιτητικούς συλλόγους, τις Γενικές Συνελεύσεις. Δεν υπάρχει καμία δημοκρατία στο να αποφασίζει ο καθένας μόνος του χωρίς ενημέρωση, συζήτηση, αντιπαράθεση, ανταλλαγή απόψεων που μπορεί να γίνει μέσα στη Γενική Συνέλευση, δεν υπάρχει καμία δύναμη στα «like» ή «dislike» να αντιμετωπίσουν νόμους και προβλήματα που μπορεί να κάνει μόνο η οργανωμένη πάλη των φοιτητών.

Ολα αυτά επιβεβαιώνουν την ανησυχία που υπάρχει, οι δήθεν «μειοψηφίες» για τις οποίες η κυβέρνηση μιλά να δυναμώσουν, να γενικευτούν σε μαχητικό, μαζικό, ριζοσπαστικό φοιτητικό κίνημα που τους βάζει στο στόχαστρο και ανοίγει δρόμο για τα δικαιώματά του. Εκτός των άλλων, είναι άλλη μια απάντηση στο ερώτημα που παραμένει σε πολλούς φοιτητές «αν μας ακούνε» και αν ο αγώνας έχει αποτέλεσμα.

4. Να υπάρξει συμπόρευση με το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Η Παιδεία αφορά πρώτα και κύρια τον εργαζόμενο λαό, όχι μόνο γιατί πληρώνει πολύ ακριβά τη μόρφωση των παιδιών του, αλλά και γιατί τα αποτελέσματα της επιστήμης, των σπουδών, της μόρφωσης που παίρνουν οι νέοι, αφορούν και επιδρούν συνολικά στη ζωή, στη δουλειά του εργαζόμενου λαού. Οι ίδιοι οι φοιτητές σπουδάζουν για να δουλέψουν αύριο, τα όποια εφόδια πάρουν θα τους ακολουθούν για μια ζωή ως εργαζόμενους, ενώ το εργασιακό τους μέλλον εξαρτάται από τους αγώνες που δίνουν σήμερα οι εργαζόμενοι στον κλάδο και συνολικά. Ο αγώνας για δημόσια και δωρεάν Παιδεία προς όφελος του λαού και της νεολαίας, το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με βάση το αντικείμενο σπουδών θα δυναμώνει αντικειμενικά όσο αυτό γίνεται υπόθεση όλου του λαού και όχι μόνο των δυνάμεων της Εκπαίδευσης.

Το δυνάμωμα αυτών των κατευθύνσεων, των κριτηρίων δεν γίνεται μονομιάς, ούτε μόνο μέσα σε μια ΓΣ ή ένα ΔΣ. Είναι υπόθεση σταθερής, καθημερινής, μαζικής παρέμβασης των δυνάμεων της ΚΝΕ στα αμφιθέατρα, στις Γενικές Συνελεύσεις, στο συντονισμό φοιτητικών συλλόγων, στη διαμόρφωση πλαισίων πάλης σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, στην οργάνωση συσκέψεων, προπαγάνδας, εκδηλώσεων, ανακοινώσεων. Απαιτείται από τα όργανα και τις ΟΒ μελέτη της διαπάλης και της αντιπαράθεσης σταθερά, έλεγχος της συσπείρωσης και διεύρυνσης δεσμών, σταθερή πρωτοβουλία κινήσεων σε όλα τα επίπεδα. Να στηρίζεται το κάθε μέλος της ΚΝΕ γύρω από το πώς θα γίνει στην πράξη οργανωτής μαζών, φοιτητών, στηρίζοντας πρώτα και κύρια τη λειτουργία, τη συζήτηση, τη συλλογική σκέψη στην ΟΒ. Η άνοδος της κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη» και του «Οδηγητή», η δουλειά με το κουπόνι μέσα στα αμφιθέατρα αποτελούν τους βασικούς δείκτες της διαμόρφωσης δεσμών με πολλαπλάσιο κόσμο από ό,τι συνήθως, που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στους σημερινούς αγώνες και κύρια στην πορεία και την προοπτική τους.

Η ίδια η πραγματικότητα αποτυπώνει τις διεργασίες που γίνονται στην πορεία πολιτικοποίησης των αγώνων μέσα στη φωτιά της μάχης και τη συμβολή των δυνάμεων της ΚΝΕ σε αυτή την υπόθεση. Διεργασίες που εκφράστηκαν και στις πρωτοβουλίες συντονισμού φοιτητικών συλλόγων που βρίσκονται σε αγωνιστικό σχεδιασμό, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα. Οπου διαμορφώθηκαν όροι για να ενισχυθεί στο φοιτητικό κίνημα η κατεύθυνση που απαντά μαχητικά στο νέο νόμο - πλαίσιο, βάζει στο στόχαστρο την πολιτική όλων των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που απαντά στην κρατική καταστολή ως την άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής, που ανοίγει τον δρόμο για διεύρυνση των διεκδικήσεων των φοιτητών για σπουδές, μόρφωση και δουλειά.

Η ίδια η πορεία της διαπάλης μέσα στα αμφιθέατρα τους τελευταίους μήνες είναι χαρακτηριστική για τις απαιτήσεις που έχει το σύνθετο καθήκον της πολιτικοποίησης της πάλης για τις δυνάμεις της ΚΝΕ. Για παράδειγμα, στην αρχή της χρονιάς (κάτω και από την επιμονή άλλων δυνάμεων κυρίως του οπορτουνισμού) παρέμενε η συζήτηση γύρω και μόνο από το ν+2 και επιμέρους πλευρές ή υπήρχε έντονα η λογική από φοιτητές που κινητοποιούνταν πως «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τα έκανε αυτά» κ.λπ. Χωρίς να έχει αλλάξει γενικώς η σκέψη της πλειοψηφίας των φοιτητών, ξεχωρίζει σε αυτή τη φάση τμήμα φοιτητών που σκέφτονται πιο ολοκληρωμένα απέναντι στις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, που κατανοεί ότι η πάλη ενάντια μόνο σε μια πλευρά του νόμου δεν μας πάει και πολύ μακριά, που βλέπει την πολιτική και δεν κολλάει μόνο στα πρόσωπα που την εφαρμόζουν. Ζητήματα γραμμής του φοιτητικού κινήματος, δηλαδή, που σταθερά η ΚΝΕ προσπαθεί να υιοθετούνται από όλο και περισσότερους.

Το σύνολο της παρέμβασής μας είναι που φέρνει σε αμηχανία και δυνάμεις του οπορτουνισμού που δεν τους βγαίνει η γραμμή περί «περιχαρακωμένης ΚΝΕ» και πρέπει να δικαιολογηθούν με το αστείο επιχείρημα ότι «η ΚΝΕ μετατοπίζεται». Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση κλιμακώνει με όλους τους τρόπους την παρέμβασή της μέσα στα πανεπιστήμια, οι εκπρόσωποι της ΔΑΠ βγαίνουν πιο επιθετικά απέναντι στους αγώνες, στις καταλήψεις, πρωτοστατούν στη διάλυση των φοιτητικών συλλόγων, στηρίζονται ποικιλόμορφα από διάφορα «κανάλια» του συστήματος οι διάφορες ανεξάρτητες ομάδες που με τις «ηλεκτρονικές ψηφοφορίες», τη λογική «κατάληψη - αντικατάληψη» βγάζουν τη βρώμικη δουλειά της κυβέρνησης. Είναι ενθαρρυντικά φαινόμενα φοιτητών που παίρνουν πάνω τους την υπεράσπιση των Γενικών Συνελεύσεων ενάντια σε προσπάθειες διάλυσής τους με ηλεκτρονική ψηφοφορία ή με ενέργειες ομάδων που δεν έχουν σχέση με τους συλλόγους. Φοιτητές που μέχρι πρότινος «δεν ήθελαν παρατάξεις» στις σχολές ή θεωρούσαν τις Γενικές Συνελεύσεις «χώρο όπου τσακώνονται τα κόμματα».

Ξέροντας πολύ καλά ότι υπάρχουν δυσκολίες που βάζει ο αντίπαλος, οι δυνάμεις της ΚΝΕ έχουμε συμβάλει καθοριστικά στον παραπάνω θετικό προσανατολισμό. Τώρα χρειάζεται να δυναμώσουν περισσότερο οι προσπάθειές μας ώστε να αντιμετωπιστούν οι προσπάθειες εκπροσώπων της ΔΑΠ και «ανεξάρτητων» να χτυπήσουν αγωνιστικές διαδικασίες και να ανοίξουν παραπέρα δρόμο εκφυλισμού και διάλυσης των φοιτητικών συλλόγων, να γίνει θέμα γενικού προβληματισμού και διαπάλης «τι κίνημα χρειάζεται», κάνοντας σημαντικά βήματα στην οργάνωση και την κατεύθυνσή του.

Η διαπάλη δυναμώνει, οι απαιτήσεις ανεβαίνουν, η όρεξη και η μαχητικότητα των κομμουνιστών να συμβάλουν στην παραπέρα ανάπτυξη των αγώνων σε ριζοσπαστική κατεύθυνση το ίδιο.