LaPresse

Η επιδημία έφερε στην επιφάνεια με νέα δύναμη το κοινωνικό πρόβλημα. Η ατομική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, η ιδιοποίηση του κοινωνικού πλούτου, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είναι σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες της κοινωνίας και την κοινωνική πρόοδο

Το κρίσιμο ζήτημα είναι σε ποιο βαθμό θα βγουν, μέσα απ' όλη αυτήν την περιπέτεια, ενισχυμένες η κοινωνική συνείδηση και η ευθύνη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, των γυναικών και των παιδιών τους, για το αύριο, για το μέλλον τους.

Δεν συμβιβάζονται, δεν μπορούν να συνυπάρχουν τα προνόμια των λίγων με τα συμφέροντα των πολλών, χωρίς βαριές κοινωνικές συνέπειες. Συνέπειες που, επαναλαμβάνουμε, αποκτούν σε πολλές περιπτώσεις ανεπίστρεπτο καταστροφικό χαρακτήρα. Τέτοια παραδείγματα είναι οι κυκλικές καπιταλιστικές οικονομικές κρίσεις, οι πόλεμοι, η τάση προς σχετική και απόλυτη φτωχοποίηση των εργατικών και λαϊκών μαζών, η καταστροφή στο περιβάλλον, στη δημόσια υγεία κ.ά.

Δεν είναι τυχαίο ότι η ραγδαία ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων συνοδεύεται από τη θεωρία και την πρακτική της καθολικής σχεδόν ιδιωτικοποίησης των πάντων ως αναγκαιότητας. Δηλαδή, η επέκταση της κερδοσκοπίας του κεφαλαίου σε κάθε ανθρώπινη ανάγκη και δραστηριότητα.

Στον καπιταλισμό όλα γίνονται εμπόρευμα. Τίποτα δεν μένει έξω από τη σφαίρα δράσης του. Είναι νόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Δεν αλλάζει, δεν τροποποιείται κι όταν ακόμα προκαλεί ανεπανόρθωτες καταστροφές. Γι' αυτό είναι φλυαρίες όσα ακούγονται για διορθώσεις, για ΣΔΙΤ κ.ά. Οι καπιταλιστές θα πουλήσουν ακόμα και το σαπούνι και το σκοινί με τα οποία θα κρεμαστούν.

Η επιδημία που περνάει σήμερα ο κόσμος είναι ένα ακόμη επεισόδιο, που πρέπει να προβληματίσει βαθιά κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο.

Δεν πρέπει να μας παρασύρουν τα μεγάλα λόγια που ακούγονται για την προστασία της υγείας του λαού, ακόμα και τα όποια μέτρα παίρνονται αναγκαστικά για την αναχαίτιση και αντιμετώπιση της πανδημίας.

Δεν αμφισβητούμε την ευαισθησία, τις καλές προθέσεις, την πραγματική ανησυχία αστών παραγόντων, ηγετών, επιστημόνων, οργανισμών κ.ά. Οι ευαισθησίες όμως και οι όποιες καλές προθέσεις ανατρέπονται και τσακίζονται στις μυλόπετρες των νόμων λειτουργίας του καπιταλισμού.

Η τάση αυτή ενισχύεται και στηρίζεται από την εντυπωσιακή πρόοδο της ιατρικής επιστήμης και έρευνας, της φαρμακοβιομηχανίας, τη μαζική παραγωγή σύγχρονων μηχανημάτων και μέσων κ.ά. Η τάση αυτή έχει επίσης ενισχυθεί από τα τεράστια επιτεύγματα του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα, όπου η υγεία όλου του λαού ήταν μια από τις βασικές προτεραιότητες και η κατεξοχήν εκδήλωση του βαθιού ανθρωπισμού της εργατικής εξουσίας.

Πώς αντιμετωπίζει ο καπιταλισμός αυτήν την ανάγκη; Τρίβει τα χέρια του και ακονίζει τα δόντια του μαζί, από την απληστία της απόκτησης πρόσθετων κερδών. Βλέπει αυτήν τη ζωτική ανάγκη των ανθρώπων για τη φροντίδα της υγείας του ως μια ακόμη πηγή κερδοφορίας.

Μετατρέπει και αυτήν την ανθρώπινη ανάγκη σε εμπόρευμα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και το κοινωνικό κόστος. Αυτή η αντίληψη είναι κυρίαρχη. Μάλιστα, θεωρείται από τα επιτελεία των καπιταλιστών ως ένας από τους πιο κερδοφόρους τομείς για επενδύσεις συσσωρευμένων και αναξιοποίητων κεφαλαίων.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι εφοπλιστές, έμποροι οπλικών συστημάτων, άλλοι μεγαλοεπιχειρηματίες δημιούργησαν ή έγιναν μέτοχοι επιχειρήσεων στον τομέα της Υγείας. Ούτε είναι τυχαία η τεράστια συγκέντρωση κεφαλαίου στον τομέα της Υγείας. Και βέβαια δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα, αλλά στυγνοί εκμεταλλευτές και κερδοσκόποι. Η κερδοφορία που σημειώνουν, τους κάνει αφάνταστα επιθετικούς. Ούτε είναι παράξενο ότι σχεδιάζουν διαρκώς την επέκτασή τους σε όποια κρατική δομή Υγείας υπάρχει. Ηδη κυριαρχούν σχεδόν καθολικά σε πολύ ευαίσθητους τομείς, που αφορούν τη μητρότητα και το παιδί. Πιέζουν και απαιτούν τον περιορισμό του δημόσιου τομέα Υγείας και διεκδικούν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο, άμεσα είτε μέσω ΣΔΙΤ.

Με λίγα λόγια, έχουν διαμορφωθεί τεράστια συμφέροντα και έχουν αναπτυχθεί μια ισχυρότατη καπιταλιστική βιομηχανία και μεγάλες επιχειρήσεις, που διεκδικούν μεθοδικά με στρατηγικό σχέδιο την επέκταση των συμφερόντων τους. Τη μαζική και ληστρική εκμετάλλευση της ανάγκης του λαού για την προστασία της υγείας του. Μέρος της στρατηγικής τους είναι και ο τομέας Εκπαίδευσης και Ερευνας. Ετσι λοιπόν αντιστρατεύονται και πολεμούν κάθε σχέδιο ή προσπάθεια βελτίωσης των συστημάτων Υγείας.

Από τη σκοπιά αυτή όποιες ευαισθησίες σήμερα εκδηλώνονται από κυβερνητικές ή κρατικές αρχές για την προστασία της δημόσιας υγείας δεν πρέπει να παρασύρουν εργατικά και λαϊκά στρώματα, το μάχιμο ιατρικό δυναμικό, το φοιτητικό κόσμο σε ιατρικές σχολές κ.λπ. ότι θα αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, όταν περάσει αυτή η λαίλαπα. Προσωρινά και μόνο θα σταματήσει το σχέδιο επέλασης των καπιταλιστών, σε βάρος του όποιου δημόσιου συστήματος Υγείας και όχι μόνο.

Οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να υποφέρουν και θα πληρώνουν ακριβά τις συνέπειες, με σοβαρές και ανεπανόρθωτες βλάβες στα δικαιώματά τους, στο βιοτικό τους επίπεδο, στη ζωή τους, στην υγεία τους. Σε τελευταία ανάλυση, αποκαλύπτεται σήμερα ακόμα πιο πολύ, σε όλο του το μεγαλείο, το γεγονός ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι μόνο σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες των ανθρώπων, αλλά και μεγάλη απειλή για τη ζωή και την υγεία τους.

Το ΚΚΕ έχει επεξεργασμένο σχέδιο και είναι το μόνο κόμμα που έχει επιστημονικά ολοκληρωμένη αντίληψη. Ολα τα άλλα κόμματα είναι μπλεγμένα στα πλοκάμια του κεφαλαίου. Είναι το μόνο κόμμα που είναι κάθετα και οριζόντια αντίθετο στον ιδιωτικό τομέα της Υγείας. Είναι το μόνο κόμμα που έχει ολοκληρωμένο, επεξεργασμένο σχέδιο για την οργάνωση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ως του θεμέλιου για ένα σύγχρονο σύστημα, με άξονα την πρόληψη, εκεί όπου ακριβώς ζει, εργάζεται, εκπαιδεύεται, αθλείται και γενικά εκεί που δραστηριοποιείται ο πληθυσμός. Στις γραμμές του Κόμματος υπάρχει αξιόλογο, έμπειρο, επιστημονικά συγκροτημένο, με υψηλό ήθος και κύρος ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, που σήμερα με χιλιάδες άλλους συναδέλφους του δίνει σκληρό αγώνα στα νοσοκομεία, και αύριο, όταν καταλαγιάσει ο πόλεμος με τον κορονοϊό, θα φωτίσει πιο ολοκληρωμένα αυτήν την ανάγκη, αξιολογώντας τις πρόσφατες εξελίξεις και εμπειρίες, διεθνείς και εγχώριες.

Σήμερα, από καλύτερες θέσεις, ο λαός μας μπορεί να συνειδητοποιήσει τις ευθύνες για τις τύχες του και να εμπιστευτεί το ΚΚΕ στον αγώνα για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες.

Eurokinissi

Το «σάστισμα» των πρώτων ημερών με την εξάπλωση των κρουσμάτων παγκόσμια αλλά και την εμφάνιση στην Ελλάδα διαδέχτηκαν το κλείσιμο των επισιτιστικών καταστημάτων και ο περιορισμός λειτουργιών τους (take away, delivery), των κέντρων διασκέδασης και των εποχικών καταλυμάτων. Δέκα μέρες μετά ήρθε το κλείσιμο των ξενοδοχειακών καταλυμάτων 12μηνης λειτουργίας.

Η κυβέρνηση, σε ευθυγράμμιση με τον ΣΥΡΙΖΑ, τα υπόλοιπα κόμματα του κεφαλαίου, προχώρησε άμεσα σε «γενναία» μέτρα στήριξης των πολυεθνικών, των μεγάλων επιχειρήσεων, άμεσης και έμμεσης χρηματοδότησης (π.χ. αναστολή πληρωμής φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, δανείων και ενοικίων, πρόσβαση σε χρηματοδότηση με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους). Ταυτόχρονα, «απελευθερώθηκε» η δυνατότητα να απολύουν, να μεταβάλλουν μονομερώς τις συμβάσεις, να αναγκάζουν σε αναγκαστικές άδειες χωρίς κανέναν έλεγχο, αφού την ίδια στιγμή παροπλίστηκαν με εντολή της κυβέρνησης όλοι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί (π.χ. ΣΕΠΕ).

Eurokinissi

Επειτα ξεκίνησαν οι «προτροπές» στο προσωπικό που απέμεινε, τους «αορίστου χρόνου». Να μπουν κανονικές άδειες, να ληφθούν άνευ αποδοχών, να μεταβληθούν οι συμβάσεις σε εκ περιτροπής εργασία, να παραιτηθούν ακόμη ακόμη, καθώς η κατάσταση άρχισε να «σκουραίνει»!!! «Κάτι πρέπει να γίνει, να βάλουμε όλοι πλάτη. Οι ζημιές ήδη συσσωρεύονται! Το παν τώρα είναι να σωθούν οι επιχειρήσεις και οι θέσεις εργασίας. Να βγούμε γρήγορα από την αναπάντεχη κρίση και να επανέλθουμε στην ομαλότητα! Και τότε "δεν χανόμαστε"! Εδώ θα είμαστε να πιάσουμε το νήμα από κει που το αφήσαμε!!!».

Οσα δηλαδή ακούγαμε κατά την περίοδο της κρίσης, προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι συνέπειες για το μεγάλο τουριστικό και επισιτιστικό κεφάλαιο, με τις μειώσεις των μισθών και των δικαιωμάτων μας, με απολύσεις, με το ξεκλήρισμα των Ταμείων και της Ασφάλισής μας. Με τη γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Τα ίδια πάνω - κάτω που επαναλαμβάνονται την τελευταία 7ετία των συνεχόμενων ρεκόρ, προκειμένου να «μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα και ζητάμε πολλά». Για να μη θιχτούν τα δισεκατομμύρια έσοδα, που στην πλειοψηφία τους έγιναν κέρδη και νέες επενδύσεις για πολυεθνικούς ομίλους.

Με το ίδιο επιχείρημα και οι εργοδοτικοί - κυβερνητικοί συνδικαλιστές της ηγεσίας της ΓΣΕΕ αλλά και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας του κλάδου, σε επιχειρησιακά σωματεία που παρεμβαίνουν και σε χώρους δουλειάς, έσπευσαν να «βοηθήσουν στη διάσωση του καραβιού», να εξασφαλίσουν ότι οι εργαζόμενοι θα δεχτούν τα μέτρα που σχεδίαζαν οι εργοδότες (άδειες, εκ περιτροπής εργασία κ.λπ.), να βοηθήσουν τους μεγαλοξενοδόχους να προσπεράσουν τον σκόπελο της υπογραφής ΣΣ στα ξενοδοχεία.

Για πολλοστή φορά στα τελευταία χρόνια, οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία και τον Επισιτισμό κλήθηκαν να βάλουν σε δεύτερη μοίρα τις δικές τους ανάγκες, τις ανάγκες των παιδιών τους, να θυσιάσουν εισόδημα και δικαιώματα για την «εθνική υπόθεση».

Οι προσπάθειες της μεγαλοεργοδοσίας μέσω του ΣΕΤΕ να παρουσιαστεί ως «Μητέρα Τερέζα» αποτελούν πρόκληση. Λίγες μέρες πριν «χτυπήσει» ο κορονοϊός και ενώ οι προβλέψεις ήταν για ακόμη μια χρονιά ιδιαίτερα αισιόδοξες, οι ξενοδόχοι αρνούνταν να υπογράψουν την κλαδική ΣΣ των ξενοδοχοϋπαλλήλων, αν δεν γίνονταν δεκτές οι απαράδεκτες, πρόσθετες απαιτήσεις τους για παραπέρα μειώσεις στους μισθούς με τον υποκατώτατο στους νεοπροσλαμβανόμενους, για πλήρη κατάργηση του 5ήμερου - 8ωρου, για «σπαστά» ρεπό και άλλα. Τότε οι επιχειρηματίες στην εστίαση, στα μεγάλα catering, στις επισιτιστικές αλυσίδες στην πράξη καταργούσαν την ΣΣ των εργαζομένων στον Επισιτισμό με τη μη εφαρμογή της. Οργίαζαν η μαύρη - ανασφάλιστη εργασία, η μη πληρωμή δεδουλευμένων, η πολυαπασχόληση και τα εργατικά ατυχήματα.

Το ισχυρό επιχείρημα που αξιοποιεί ως διαρκές «μαστίγιο» το κεφάλαιο στον κλάδο είναι πως η κατάσταση που διαμορφώνεται είναι αντικειμενική. Ο Τουρισμός είναι ευάλωτος. «Νεκρώνει» στο πλαίσιο μιας κρίσης πανδημίας, όπως αυτή. Οπως επίσης πλήττεται από την οικονομική κρίση, από διπλωματικά και πολεμικά επεισόδια, πολέμους κ.λπ. Και μάλιστα επειδή ακριβώς ο Τουρισμός είναι ευάλωτη δραστηριότητα, όπως και η διασκέδαση, το «φαγητό έξω» κ.λπ., ακόμη και σε περίοδο ανάπτυξης και θετικών ρυθμών πρέπει να είμαστε - οι εργαζόμενοι - εγκρατείς.

Πίσω από το επιχείρημα του ευάλωτου χαρακτήρα του κλάδου θέλουν να κρύψουν την πραγματική αιτία που καθιστά τους εργαζόμενους στον Τουρισμό και τον Επισιτισμό ευάλωτους και θύματα όλων αυτών.

Σ' αυτήν την αρνητική συγκυρία, αλλά και με την πείρα που έχουν συγκεντρώσει οι εργαζόμενοι του κλάδου όλα αυτά τα χρόνια, μπορούν να βγουν σημαντικά συμπεράσματα σχετικά με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Να αποκαλυφθεί ότι ανάπτυξη και κέρδη για τους καπιταλιστές σημαίνει διαρκείς, όλο και πιο επώδυνες συνέπειες για τους εργαζόμενους και τον λαό.

Σε ένα σύστημα που μοχλός της οικονομίας και επίκεντρο δεν θα ήταν το κέρδος του καπιταλιστή, δεν θα έμπαινε το δίλημμα ποιος θα πληρώσει τη χασούρα από την αναστολή της τουριστικής δραστηριότητας (που προφανώς είναι αντικειμενική σε κάθε τέτοια κατάσταση), αλλά προτεραιότητα θα ήταν η διαρκής κάλυψη των αναγκών των εργατικών - λαϊκών οικογενειών στις ιδιαίτερες αυτές συνθήκες.

Δεν θα θυσιάζονταν τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων, τα μέτρα προστασίας της υγείας τους επειδή αυτά είναι «κόστος για την επιχείρηση» ή «αρνητική εικόνα».

Σε ένα σύστημα που η Υγεία θα ήταν πραγματικό δικαίωμα και όχι πεδίο κερδοφορίας πολυεθνικών, δεν θα ερχόταν ο λαός αντιμέτωπος με ένα διαλυμένο και απογυμνωμένο δημόσιο σύστημα Υγείας, ανίσχυρο να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις μιας πανδημίας.

Σε ένα σύστημα που ο Τουρισμός και η αναψυχή δεν θα ήταν εμπόρευμα στα χέρια των πολυεθνικών και των μεγαλοεπιχειρηματιών, η δουλειά για τον εργαζόμενο του κλάδου δεν θα εξασφαλιζόταν «όποτε και για όσο έχει ανάγκη η επιχείρηση», δεν θα είχε εποχικό, πόσο μάλλον «ορισμένου χρόνου χαρακτήρα». Οι επισιτιστικές ανάγκες των μαθητών, των φοιτητών, των εργαζομένων δεν θα καλύπτονταν όταν, όπως και για όσο συμφέρει τον έναν ή τον άλλο καπιταλιστή του κλάδου.

Σήμερα τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, μπροστά στις δύσκολες και επικίνδυνες καταστάσεις που εξελίσσονται σε βάρος των εργαζομένων του κλάδου και συνολικά του λαού μας, πρωτοστατούμε με κάθε μορφή και τρόπο, ώστε να δυναμώσουν η διεκδίκηση και η πάλη για την προστασία της δημόσιας Υγείας και τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας. Για την εξασφάλιση της επιβίωσης κάθε εργατικής - λαϊκής οικογένειας, για την υπεράσπιση των μισθών, των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων μας. Μέσα από τη συμμετοχή μας στα Συνδικάτα και τα σωματεία του κλάδου, οργανώνουμε την υπεράσπιση, την αλληλεγγύη, ώστε κανένας εργαζόμενος να μη μείνει μόνος τη δύσκολη αυτή περίοδο.

Γνωρίζουμε πως για εκατοντάδες συναδέλφους είμαστε αποκούμπι, πως στρέφονται σε εμάς με εμπιστοσύνη και προσδοκίες. Αυτό από μόνο του είναι μια σημαντική κατάκτηση για κάθε μέλος και φίλο του Κόμματος, για το Κόμμα μας συνολικά. Με την ίδια εμπιστοσύνη καλούμε να δυναμώσουν τη συμπόρευσή τους με το ΚΚΕ, τόσο σήμερα όσο και στους αγώνες που θα ακολουθήσουν. Να δυναμώσουν μέσα στο εργατικό κίνημα, στα σωματεία του κλάδου μας οι διεκδικήσεις και η πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες μας, σε σύγκρουση με τις απαιτήσεις των μεγαλοεργοδοτών, με τις πολιτικές της σημερινής κυβέρνησης και των προηγούμενων, με τις λυκοσυμμαχίες των ιμπεριαλιστών ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Να συστρατευτούν με το ΚΚΕ και να γυρίσουν την πλάτη σε όσους προβάλλουν ως μονόδρομο τη σημερινή βαρβαρότητα. Οσους επιχειρούν να ορθώνουν αδιέξοδα στη μόνη ρεαλιστική και αισιόδοξη προοπτική, σε αυτό που ακόμη μια φορά προβάλλει ως αναγκαίο για το σύνολο της εργατικής τάξης και του λαού μας. Την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης.

Στους εκατοντάδες απολυμένους εργαζόμενους του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος» έρχονται να προστεθούν και οι δεκάδες απολυμένοι του αεροδρομίου «Μακεδονία». Η «Skyserv», εταιρεία επίγειας εξυπηρέτησης, ανακοίνωσε την Πέμπτη 26/3 στους 16 εργαζομένους της ότι χάνουν τη δουλειά τους. Οι εργαζόμενοι αυτοί είναι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, που εργάζονται με ανανεωνόμενες μηνιαίες συμβάσεις για κάποια χρόνια στο αεροδρόμιο. Οι προϊστάμενοί τους, τους διαβεβαίωσαν υποκριτικά ότι μετά από αυτήν την κατάσταση θα είναι οι πρώτοι που θα ξαναπάρουν, προσθέτοντας ότι στη συγκεκριμένη εταιρεία δεν δικαιούνται καν τα 800 ευρώ που εξήγγειλε η κυβέρνηση. Στο ίδιο πλαίσιο, εργαζόμενοι με συμβάσεις αορίστου χρόνου στην «Ellinair» και στην «Αerocandia» υποχρεούνται από τις 27/3 σε αναγκαστική άδεια χωρίς να προσδιορίζεται το πόσο θα κρατήσει αυτή η άδεια και τι θα γίνει με τους μισθούς τους. Ο κατάλογος συνεχίζεται με τους εκατοντάδες εργαζόμενους που δουλεύουν στις επισιτιστικές αλυσίδες του χώρου, στο χάντλινγκ κ.τ.λ.

Τόσο οι απολύσεις για τους εργαζόμενους ορισμένου χρόνου όσο και το καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας για τους αορίστου προβλέπονται από τις πρόσφατες ΠΝΠ της κυβέρνησης για τη στήριξη των επιχειρήσεων λόγω της πανδημίας. Στα μέτρα της κυβέρνησης δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την προστασία των εργαζομένων που απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και είναι οι πρώτοι που πληρώνουν το μάρμαρο, με τη μη ανανέωση των συμβάσεων, δηλαδή με την απόλυσή τους.

Ταυτόχρονα, η ρήτρα απολύσεων, η υποχρέωση δηλαδή των επιχειρήσεων να μην κάνουν απολύσεις για να δικαιούνται τα γενναία μέτρα στήριξης που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, ισχύει για τους εργαζόμενους αορίστου χρόνου, αφήνοντας ξεκρέμαστους τους χιλιάδες που απασχολούνται με καθεστώς «ευελιξίας». Το ίδιο ισχύει και με το καθεστώς της εκ περιτροπής εργασίας, που προτείνεται από τις ΠΝΠ της κυβέρνησης ως μια από τις πολλές εναλλακτικές που διαθέτει η εργοδοσία για να φορτώσει στους εργαζόμενους την όποια «χασούρα».

Τι κι αν η αναβάθμιση του αεροδρομίου «Μακεδονία» αναδείχθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα σε «Εργο της Χρονιάς 2019»; Ενα έργο που υποτίθεται θα συντελούσε στην αύξηση του τουρισμού στη Θεσσαλονίκη, θα την μετέτρεπε σε έναν πολύ ελκυστικό προορισμό και κορυφαίο επιχειρηματικό και εμπορικό κέντρο... Tι κι αν η εταιρεία που διαχειρίζεται το αεροδρόμιο «Μακεδονία» και συνολικά 14 περιφερειακά αεροδρόμια, η «Fraport», σημειώνει έσοδα πάνω από 300 εκατ. ευρώ από τη λειτουργία τους;

Η πραγματικότητα που αναδεικνύεται και στην περίπτωση του αεροδρομίου «Μακεδονία», παρά τα ωραία, μεγάλα και αισιόδοξα σχέδια, είναι ότι για ακόμη μια φορά το μάρμαρο το πληρώνουν οι εργαζόμενοι είτε την περίοδο της ανάπτυξης και των επενδύσεων, με την εντατικοποίηση της εργασίας να σπάει κόκαλα, είτε πολύ περισσότερο την περίοδο των τελευταίων βδομάδων.

Γίνεται φανερό ότι, εν μέσω πανδημίας, κυβέρνηση και εργοδοσία έχουν στο μυαλό τους να σαρώσουν όποιο εργασιακό δικαίωμα έχει μείνει όρθιο από την πολιτική όλων των κυβερνήσεων τα προηγούμενα χρόνια. Ουσιαστικά καλούν τους εργαζόμενους να μοιραστούν τις ζημίες που αντιμετωπίζουν οι εταιρείες, να βάλουν πλάτη για άλλη μια φορά στη μοιρασιά του κόστους. Ο λαός μας έχει αποκτήσει τεράστια πείρα από την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης. Γνωρίζει πολύ καλά ότι η αστική τάξη και τα κόμματά της, αξιοποιώντας ακόμα και το σοβαρό ζήτημα της υγείας, παίρνουν μέτρα για να σταθεροποιήσουν την κερδοφορία τους, φορτώνοντας νέα βάσανα στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Οι εργαζόμενοι σε αυτές τις συνθήκες χρειάζεται να σηκώσουν ψηλά το κεφάλι, να μη συναινέσουν με οποιονδήποτε τρόπο στο περαιτέρω τσάκισμα των δικαιωμάτων τους. Ορμητικά και μαχητικά να εμπιστευτούν και να συμπορευτούν με τα ταξικά σωματεία, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης της υγείας, της δουλειάς, της ζωής των εργαζομένων.

Χρειάζεται άμεσα, με ευθύνη της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, να εξασφαλιστούν: Ο συχνός καθαρισμός και η απολύμανση όλων των εργασιακών χώρων στο αεροδρόμιο. Ποσοτική και ποιοτική επάρκεια απολυμαντικών και άλλων μέσων προστασίας (γάντια, μάσκες κ.λπ.). Η καθημερινή κάλυψη του χώρου από τεχνικό Ασφαλείας, γιατρό Εργασίας, νοσοκόμες. Επίσης να καταργηθούν όλες οι αντεργατικές διατάξεις των ΠΝΠ. Να κηρυχτούν παράνομες όλες οι απολύσεις που έγιναν από 1η Μάρτη και οι αρνητικές μεταβολές στις συμβάσεις, στα ωράρια, στους μισθούς, στις εργασιακές σχέσεις.