Ο κλάδος μας είναι από τους κλάδους της οικονομίας που έχει αυξηθεί η δουλειά κατακόρυφα εν μέσω επιδημίας κορονοϊού, ιδιαίτερα το κομμάτι που αφορά το μικροδέμα, το οποίο συνδέεται με τις ιντερνετικές πωλήσεις, που είναι και το πλέον κερδοφόρο κομμάτι του κλάδου. Σε συνθήκες πανδημίας λοιπόν ο courier και ο ταχυδρόμος αναγκάζονται να βγάλουν πολύ περισσότερη δουλειά, με ακόμη λιγότερο προσωπικό. Την ίδια στιγμή, δεν έχει γίνει καμία πρόσληψη μόνιμου προσωπικού και ορισμένοι συνάδελφοι έχουν καταφέρει πολύ σωστά να πάρουν την άδεια ειδικού σκοπού που τη χρειάζονται.

Λέμε κατάφεραν γιατί πολλοί συνάδελφοί μας ενώ τη χρειάζονται δεν μπορούν να την πάρουν κάτω από τον φόβο της απόλυσης. Πολλοί από αυτούς δουλεύουν χρόνια ολόκληρα με συμβάσεις ενοικίασης ή ορισμένου χρόνου. Ακόμη και με δίμηνες συμβάσεις στον κρατικό όμιλο ΕΛΤΑ. Για όλους αυτούς η διεκδίκηση της άδειας ειδικού σκοπού που πολύ διαφημίζει η κυβέρνηση της ΝΔ, σημαίνει μη ανανέωση της σύμβασης.

Γι' αυτό και η δικαιολογημένη αγανάκτηση εργατών και φτωχών λαϊκών στρωμάτων για την αργοπορία στις κατ' οίκον παραδόσεις δεν πρέπει να στρέφεται απέναντι στον courier που στην κυριολεξία ματώνει για να βγει η δουλειά, αλλά απέναντι στον πραγματικό ένοχο, την εργοδοσία, που πάνω από το κέρδος της δεν βάζει τίποτα, απέναντι στην κυβέρνηση που με τα μέτρα της τους διευκολύνει.

Τώρα, με τα νέα μέτρα της κυβέρνησης της ΝΔ, δίνεται η δυνατότητα στην εργοδοσία όποτε το επιθυμεί, όταν, για παράδειγμα, μειωθεί λίγο η δουλειά, να εφαρμόζει εκ περιτροπής εργασία, να αναστέλλει συμβάσεις, να δίνει άδειες άνευ αποδοχών, μιας και σήμερα η άδεια ειδικού σκοπού αφορά στις 3 από τις 4 μέρες. Οι όποιες προσλήψεις γίνουν εφόσον το κρίνουν σκόπιμο οι εργοδότες για την κερδοφορία τους, θα πατήσουν πάνω σε αυτό το νομικό οπλοστάσιο, θα είναι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου χωρίς δικαιώματα.

Οι εργοδότες του κλάδου βρήκαν, λοιπόν, άλλη μια ευκαιρία για να αυξήσουν τα κέρδη τους, μην υπολογίζοντας ακόμη και τη ζωή των εργαζομένων. Σήμερα ο courier και ο ταχυδρόμος, γενικά ο εργαζόμενος στη διανομή, δουλεύει «στο κόκκινο», με εξοντωτικούς ρυθμούς και πολλές υπερωρίες, ακόμη και τα Σαββατοκύριακα. Τους έχουν χάσει τα σπίτια τους, οι οικογένειές τους. Είναι απολύτως εκτεθειμένοι στην πανδημία, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους, αυτή της οικογένειάς τους και των εκατοντάδων οικογενειών που καθημερινά επισκέπτονται για να παραδώσουν.

Γι' αυτό και τα μέτρα της κυβέρνησης για απαγόρευση μετακινήσεων είναι κούφια. Πώς αλλιώς εξηγείται ότι με απαγόρευση μετακίνησης, χιλιάδες courier και ταχυδρόμοι οργώνουν καθημερινά το Λεκανοπέδιο της Αττικής, όλη τη χώρα, μεταφέροντας δέματα σε χιλιάδες οικογένειες χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασίας...

Αλήθεια, πόσο ουσιαστική είναι η συζήτηση για την «ατομική ευθύνη», που καθημερινά μας πιπιλίζουν το μυαλό κυβέρνηση, αστικά κόμματα και ΜΜΕ; Πόσο είναι ατομική η ευθύνη της διασποράς του ιού όταν σε χιλιάδες courier και ταχυδρόμους η εργοδοσία δεν διασφαλίζει τα μέτρα προστασίας και πρόληψης; Μήπως περιμένουν ο courier των 500 ευρώ, ο ενοικιαζόμενος και ο συμβασιούχος με τη σύμβαση 1 μήνα να τα προμηθευτούν από τα ψίχουλα που αμείβονται; Και να ήθελαν δεν μπορούν, δεν τους φτάνει το μεροκάματο ούτε για τα βασικά. Σήμερα πολλοί courier προμηθεύονται γάντια από εργαζόμενους άλλων κλάδων που εκφράζουν την αλληλεγγύη τους.

Για ποια «ατομική ευθύνη» μάς μιλούν όταν στα Κέντρα Διαλογής (HUB) των εταιρειών του κλάδου στοιβάζονται χιλιάδες δέματα από όλο τον πλανήτη; Οταν μάλιστα το 90% των εισερχόμενων δεμάτων εξωτερικού, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕΤΤ για το 2018, προέρχεται από χώρες με έξαρση της επιδημίας, όπως Κίνα, ΗΠΑ, ΕΕ, Βρετανία; Οταν σε αυτούς τους χώρους στοιβάζονται καθημερινά αντικείμενα και εργαζόμενοι χωρίς καν τα υποτυπώδη μέτρα πρόληψης; Αρκεί να περάσει κανείς έξω από ένα κατάστημα εταιρείας του κλάδου για να καταλάβει την κατάσταση που επικρατεί. Οταν courier και ταχυδρόμοι κάνουν παραδόσεις σε νοσοκομεία, κλινικές, χώρους υγειονομικής περίθαλψης χωρίς κανένα απολύτως μέτρο προστασίας; Αυτοί οι εργαζόμενοι έχουν «ατομική ευθύνη»; Από δικό τους βίτσιο δουλεύουν σε τέτοιες συνθήκες;

Για ποια «ατομική ευθύνη» μάς μιλούν όταν σε αυτούς τους χώρους δεν γίνεται καθημερινή απολύμανση εγκαταστάσεων, οχημάτων και των αντικειμένων προς παράδοση; Οταν οι εργαζόμενοι στον κλάδο δεν ελέγχονται αν είναι φορείς του ιού; `Η μήπως είναι «ατομική ευθύνη» του κάθε εργαζόμενου να δίνει ένα σκασμό λεφτά στις ιδιωτικές κλινικές για το τεστ, για να πλουτίζει απρόσκοπτα ο εργοδότης του; Σήμερα οι κούριερ λιώνουν ατέλειωτες ώρες πάνω στα μηχανάκια και τα αμάξια για να κάνουν παραδόσεις με προτεραιότητα τις παραδόσεις σε επιχειρήσεις, ενώ οι παραδόσεις σε λαϊκά νοικοκυριά και ευπαθείς ομάδες «χάνονται» μέσα στην αναρχία που επικρατεί. Ενώ τα «ακούνε» κιόλας από πάνω γιατί οι επιχειρήσεις που δουλεύουν έκαναν αυτές τις μέρες αυξήσεις στα τιμολόγιά τους.

Είναι χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί το παρακάτω παράδειγμα: Μια απ' τις μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου ανακοινώνει στους εργαζόμενους ότι μετά από πολύ κόπο και αίσθημα ευθύνης (και πιέσεις του επιχειρησιακού σωματείου, προσθέτουμε εμείς) τους εξασφάλισε λίγο σαπούνι και μπουκαλάκι με νερό που θα το γεμίζουν οι ίδιοι από τη βρύση!! Αυτά είναι τα μέτρα προστασίας που παίρνουν οι «μεγάλοι ευεργέτες του κράτους». Η ίδια εργοδοσία τόλμησε να προχωρήσει σε εξώδικο ενάντια στο επιχειρησιακό σωματείο γιατί έκανε το αυτονόητο: Ζήτησε μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους.

Είναι η ίδια εργοδοσία που πριν από κάποια χρόνια έσερνε τους εργαζόμενους και το σωματείο τους σε κινητοποιήσεις έξω από τα υπουργεία για να της ρυθμίσουν τα χρέη, να της χαρίσουν μέρος αυτών. Τότε τους έλεγε «είμαστε όλοι μια οικογένεια, είμαστε συνεργάτες, αδέρφια» και άλλα τέτοια. Αποδείχτηκε και στην πράξη ότι δεν υπάρχουν καλή και κακή εργοδοσία, εργασιακή συνεννόηση και ειρήνη που επικαλούνται συντεταγμένα οι εργοδότες του κλάδου και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ όταν οι εργαζόμενοι διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Μπροστά στο κέρδος δεν λογαριάζουν τίποτα, ούτε τη ζωή και την ασφάλεια των εργαζομένων.

Μπροστάρης σε όλη αυτήν την κατάσταση στον κλάδο μας είναι το κράτος, ο κρατικός όμιλος ΕΛΤΑ. Εκεί όπου βασιλεύει η ενοικιαζόμενη εργασία, που γιγαντώθηκε με νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και έγιναν κοντά στις 1.000 απολύσεις ενοικιαζόμενων αρχές του χρόνου. Εκεί που ο διευθύνων σύμβουλος των ΕΛΤΑ COURIER σε επιστολή του απευθύνεται στους εργαζόμενους (και στους ενοικιαζόμενους) και τους αποκαλεί συνεργάτες, τους ευχαριστεί με τα παρακάτω λόγια: «Στις έκτακτες και πρωτόγνωρες συνθήκες με τις οποίες βρεθήκαμε ξαφνικά αντιμέτωποι, νιώθω έντονη την ανάγκη να ευχαριστήσω προσωπικά τον καθένα από σας (σ.σ. και τους ενοικιαζόμενους), για τις υπηρεσίες και την αφοσίωσή σας». Και καταλήγει: «Σας διαβεβαιώνω με τη σειρά μου πως η εργατικότητα και η αυταπάρνησή σας αναγνωρίζονται και εκτιμώνται».

Πώς αναγνωρίζονται και εκτιμώνται από τον κρατικό όμιλο ΕΛΤΑ; Στις συνεχείς καταγγελίες του κλαδικού σωματείου ΣΕΤΤΑ προς τη διοίκηση της εταιρείας για απουσία στοιχειωδών μέτρων προστασίας σε έναν από τους μεγαλύτερους εργασιακούς χώρους του κλάδου, στο Κέντρο Διαλογής στη Λένορμαν και Κωνσταντινουπόλεως, στις καταγγελίες ότι δεν υπάρχουν αντισηπτικά, μάσκες και γάντια για κάθε εργαζόμενο, ότι δεν υπάρχει ούτε καν χαρτί υγείας στις τουαλέτες, η απάντηση της ίδιας διοίκησης των κρατικών ΕΛΤΑ COURIER είναι ότι έχουν πάρει όλοι οι εργαζόμενοί της ατομικά μέτρα προστασίας και ότι σε χώρο δικό της δεν υπάρχουν τέτοιες συνθήκες. Ποιοι εργαζόμενοι; Οι 150 περίπου μόνιμοι εργαζόμενοι πανελλαδικά!!! Προφανώς τους ενοικιαζόμενους δεν τους αναγνωρίζει ως δικούς της εργαζόμενους, παρά το ότι εργάζονται στις δικές της εγκαταστάσεις και παρέχουν έργο αποκλειστικά και μόνο στα ΕΛΤΑ COURIER!! Αλλά από ευχαριστίες χορτάσανε...

Τα παραπάνω είναι ελάχιστα από τα πολλά καθημερινά παραδείγματα του κλάδου μας, που γίνονται αντικείμενο συζήτησης στους χώρους δουλειάς. Σήμερα είναι πιο καθαρό από ποτέ ότι ο δρόμος της συλλογικής οργανωμένης διεκδίκησης στον κάθε χώρο δουλειάς, στο κάθε γραφείο συναλλαγής, διανομής, στο κάθε κέντρο διαλογής είναι η μόνη επιλογή μας. Να δυναμώσουμε το κλαδικό μας συνδικάτο, ΣΕΤΤΑ, να ισχυροποιήσουμε με τη δραστήρια συμμετοχή μας τα επιχειρησιακά σωματεία στον κλάδο, για να δυναμώσει η πάλη για ουσιαστικά μέτρα προστασίας, για καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας, για ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας για τις ανάγκες του λαού, ενάντια σε κυβέρνηση, κράτος και εργοδοσία.

Σε αυτόν το δρόμο μπορούν να συναντηθούν οι εργαζόμενοι του κλάδου μας με το εργατικό - λαϊκό κίνημα και τις ανάγκες του, ακόμα και σε καιρό πανδημίας, που ο κλάδος θα έπρεπε να λειτουργεί για να εξυπηρετεί με προτεραιότητα ευπαθείς και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (ηλικιωμένους, χρόνια νοσούντες, εγκύους κ.τ.λ.), να τους προμηθεύει άμεσα τα είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα, φάρμακα και ό,τι άλλο χρειάζονται, σε ένα συνολικότερο σχεδιασμό για τις ανάγκες του λαού.

Αυτό σήμερα δεν μπορεί να συμβεί γιατί στέκεται εμπόδιο το κριτήριο των κερδών συνολικά και στον κλάδο των ταχυδρομείων - ταχυμεταφορών που θωρακίζεται συνεχώς από το καπιταλιστικό κράτος. Αυτό είναι που πρέπει να μπει στο στόχαστρο μέσα από τους αγώνες μας. Σε αυτόν τον αγώνα, που αφορά το σήμερα και την καθημερινή πάλη των εργαζομένων, την ίδια τη ζωή μας, οι κομμουνιστές δίνουν όλες τις δυνάμεις τους χωρίς να λογαριάζουν κούραση, κόστος, για μέτρα προστασίας της υγείας του λαού, των δικαιωμάτων και με σκοπό να πάρουν την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους οι παραγωγοί του πλούτου, οι εργάτες.