Η Εκτελεστική Γραμματεία απευθύνθηκε σε δεκάδες συνδικάτα και συνδικαλιστές, αγωνιστές συναδέλφους από χώρους δουλειάς και κλάδους που το προηγούμενο διάστημα βαδίσαμε μαζί τον ελπιδοφόρο δρόμο των αγώνων απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων, των επιχειρηματικών ομίλων, της ΕΕ, απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Με κάποιους από αυτούς δεν έχουμε την ίδια αντίληψη, με άλλους πήγαμε μαζί μέχρις ένα σημείο, με όλους βρεθήκαμε από την ίδια μεριά, των εργαζομένων, απέναντι στη βάρβαρη πολιτική των καπιταλιστών εργοδοτών και των κομμάτων τους.

Το σύνθημα της Σύσκεψής μας, «Στην οργάνωση η δύναμη, στον αγώνα η ελπίδα, όπλο μας η αλληλεγγύη», δείχνει τη συζήτηση που θέλουμε να ανοίξουμε μέσα στην εργατική τάξη. Αλλωστε αυτό το κάναμε το προηγούμενο διάστημα, με την τεράστια προσπάθεια συσπείρωσης και ένταξης καινούργιων δυνάμεων στη μάχη. Παίρνοντας πρωτοβουλίες για όλα τα προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους. Για τις ΣΣΕ, για τις απολύσεις, τον ΟΑΕΔ, ενάντια στον νόμο Χατζηδάκη, για την ακρίβεια, για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τους πλειστηριασμούς. Δεν αφήσαμε κάτι όπου να μην είμαστε παρόντες, είτε συμμετέχοντας είτε πρωτοστατώντας στην οργάνωση των εργαζομένων.

Ο βαθμός οργάνωσης και κινητοποίησης των εργαζομένων είναι ένας καθοριστικός παράγοντας για το πού θα γείρει η πλάστιγγα, για το αν η εργατική τάξη της χώρας μας θα καταφέρει να αμυνθεί και να αντεπιτεθεί. Κάναμε σοβαρή προσπάθεια σε αυτήν την κατεύθυνση.

Τα στοιχεία για την οργάνωση της εργατικής τάξης το αποδεικνύουν. Σε δεκάδες σωματεία καινούργιοι εργαζόμενοι, νέοι, γυναίκες, μετανάστες έγιναν μέλη και μπήκαν ήδη στη μάχη. Δώσαμε βάρος στη μεγάλη μάζα των ανοργάνωτων εργαζομένων και ιδιαίτερα της νεολαίας. Στην προσπάθειά μας αυτή συναντήσαμε εμπόδια, είτε από τις κυβερνήσεις, είτε από τη μεγαλοεργοδοσία, αξιοποιώντας τον νόμο Χατζηδάκη. Δώσαμε μάχη για τη δημιουργία νέων συνδικάτων στα Τρόφιμα, στο Φάρμακο, στους Οικοδόμους, στον Επισιτισμό - Τουρισμό και αλλού.

Βεβαίως, μαζί με τη δημιουργία νέων συνδικάτων δίναμε τη μάχη για το τι συνδικάτα έχει ανάγκη σήμερα η εργατική τάξη. Συνδικάτα που θα είναι ζωντανά, που θα λειτουργούν, που θα αξιοποιούν όλες τις συλλογικές διαδικασίες, που θα μπολιάζουν τους εργάτες με την ταξική ενότητα, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, την αντιλαϊκή πολιτική και τους φορείς της. Διεκδικώντας αιτήματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Σε συντονισμό, σε συμμαχία με τη μικρομεσαία αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, που στενάζουν από την αντιλαϊκή πολιτική.

Δώσαμε μάχες στα συνέδρια Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών, στην ίδια τη ΓΣΕΕ, για συνδικάτα εργατών και όχι των εργοδοτών, για να απαλλαγούν τα σωματεία από τον θανάσιμο εναγκαλισμό κράτους και εργοδοσίας.

Δώσαμε μάχες κόντρα στη λογική ότι οι εργάτες πρέπει να παίρνουν υπόψη τους και να υιοθετούν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων, δηλαδή την εκμετάλλευση. Οτι με μια άλλη διαχείρισή της οι εργαζόμενοι θα δουν άσπρη μέρα. Στη θέση περί «αντοχής της οικονομίας», που παραγράφει τα κέρδη που έχουν συσσωρευτεί, τα κίνητρα και τα προνόμια που δίνονται στις επιχειρήσεις, στηρίζει τη λιτότητα, ενοχοποιεί και εμποδίζει το διεκδικητικό κίνημα κατάκτησης νέων δικαιωμάτων.

Αν έπαιρναν αυτά υπόψη τους οι εργάτες στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, στην COSCO, στην οικοδομή, σε εργοστάσια χημικής βιομηχανίας, σήμερα δεν θα είχαν υπογράψει ΣΣΕ με σημαντικές αυξήσεις και παροχές, δεν θα γίνονταν το παράδειγμα και για άλλους κλάδους. Η μάχη για υπογραφή ΣΣΕ με απεργιακές κινητοποιήσεις, όπως κάνουν τώρα η Ομοσπονδία στα Τρόφιμα - Ποτά, στο Φάρμακο, στα Ξενοδοχεία και τον Επισιτισμό, είναι πολύ σημαντική. Προσπάθεια που πρέπει να αγκαλιάσει όλους τους κλάδους.

Ενώσαμε τις δυνάμεις μας με τους εργάτες γης στη Μανωλάδα από το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν, οι οποίοι οργανώθηκαν, εξέλεξαν μέσα από συλλογικές διαδικασίες επιτροπή για να διεκδικήσουν ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και διαμονής. Αυτό έγινε και στον Μαραθώνα και σε άλλες περιοχές, και συνεχίζεται.

Οι αγώνες των χρόνων μέσα στην πανδημία, αλλά και των τελευταίων μηνών, απέδειξαν ότι η ελπίδα βρίσκεται στον αγώνα και όχι στην αναμονή λύσεων από τα πάνω, από εργολάβους λύσεων, από επίδοξους κυβερνητικούς σωτήρες.

Το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα που συσπειρώνονται σε αυτό, όλα αυτά τα χρόνια δεν έκατσαν με τα χέρια σταυρωμένα. Δυνάμωσε, διευρύνθηκε με καινούργια συνδικάτα, μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης. Μπήκε μπροστά με πολύμορφες κινητοποιήσεις, πετώντας στα σκουπίδια τις θεωρίες - δηλητήριο για την εργατική τάξη, που όλα τα αστικά κόμματα διατυμπάνιζαν, όπως ότι τώρα προέχει η «εθνική ομοψυχία», τα «να σωθεί η οικονομία», «ναι σε απολύσεις για να σωθούν οι υπόλοιποι», «θα λογαριαστούμε μετά», η «ατομική ευθύνη» και άλλα που οδηγούσαν την εργατική τάξη στον συμβιβασμό, στην υποταγή, τα κεφάλια μέσα.

Ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας, με το σύνθημα «Τα καλυμμένα στόματα έχουν φωνή», οι μαχητικές και αποφασιστικές πρωτοβουλίες σε όλους τους κλάδους έσπασαν τη σιωπή, τον φόβο, την τρομοκρατία. Ξεσήκωσαν τους εργαζόμενους, πήραν θάρρος, τόλμησαν και βγήκαν μπροστά. Χιλιάδες εργαζόμενοι, παίρνοντας όλα τα μέτρα προφύλαξης, βγήκαν στον αγώνα. Αψήφησαν τα μέτρα και τις απαγορεύσεις της κυβέρνησης, την καταστολή, έδωσαν θάρρος σε ολόκληρη την εργατική τάξη.

Βεβαίως, η προσφορά του ΠΑΜΕ δεν βρίσκεται μόνο στην αγωνιστική δράση και αντιμετώπιση της επίθεσης. Μια σημαντική - ίσως η σημαντικότερη - πλευρά συνεχίζει να είναι η διατύπωση στόχων και αιτημάτων που ανταποκρίνονται στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και ανοίγουν προοπτική στο μέλλον. Που αναδεικνύουν τη βασική αντίθεση η οποία διαπερνά και την ελληνική κοινωνία, μέσα από τα αιτήματα του ΠΑΜΕ.

Αυτό είναι πολύ βασικό, αν το συγκρίνει κανείς με αυτά που προβάλλονται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από τη μεριά των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, που στην ουσία αποδέχονται τις βασικές επιλογές της ΕΕ, του κεφαλαίου, των κυβερνήσεών τους, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Με αυτό το κριτήριο επεξεργαστήκαμε τις θέσεις και το πλαίσιο στόχων πάλης του ΠΑΜΕ για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, τη γενική μείωση του σταθερού και ημερήσιου χρόνου εργασίας, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία - Πρόνοια, την Παιδεία. Τους κοινούς στόχους πάλης με την αγροτιά και τους βιοπαλαιστές της πόλης. Ενάντια στους πλειστηριασμούς, στις κατασχέσεις, για την κατάργηση της φοροληστείας. Ηταν στο επίκεντρο του προβληματισμού όλων των εργαζομένων που σήκωσαν κεφάλι.

Το ΠΑΜΕ ηγήθηκε με τα στελέχη του και άλλους πρωτοπόρους αγωνιστές σε μεγάλους αγώνες (COSCO, ΛΑΡΚΟ, «e-food», Οικοδόμοι κ.α.), που έφεραν θετικά αποτελέσματα για όλη την εργατική τάξη. Ηταν αγώνες που σχεδιάστηκαν και οργανώθηκαν από τα ίδια τα ΔΣ, με τη συμμετοχή των εργαζομένων, που μέσα στις μαχητικές Γενικές τους Συνελεύσεις συζήτησαν, αντάλλαξαν απόψεις, άκουσαν άλλες γνώμες, έκαναν κριτική και αποφάσισαν. Οπως επίσης κατά τη διάρκεια του αγώνα πραγματοποιούσαν κάθε φορά Γενική Συνέλευση, με ενημέρωση αλλά και απόφαση για τη συνέχεια. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει σε πρώτο πλάνο τη συμμετοχή των εργαζομένων και τη δημοκρατική, μαζική λειτουργία του πρωτοβάθμιου σωματείου.

Ηταν απάντηση στα επικίνδυνα ιδεολογήματα της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ ότι «οι αγώνες δεν έχουν αποτελέσματα», «να βρούμε άλλες μορφές», ότι «οι απεργίες έφαγαν τα ψωμιά τους» ή ότι «οι επιχειρήσεις μπορούν να έχουν ανθρώπινο πρόσωπο». Τέτοιου είδους επιχειρήματα είναι βούτυρο στο ψωμί της εργοδοσίας και των κυβερνήσεών της. Οταν έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς, όπως λέει η λαϊκή παροιμία.

Τέτοιοι αγώνες με αυτά τα χαρακτηριστικά θέλουμε να αναπτυχθούν το επόμενο διάστημα, που θα βοηθούν στη συσπείρωση, στη μαζικοποίηση, στη συμμετοχή των εργαζομένων. Για να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις να έχουν θετικά αποτελέσματα.

Για το ΠΑΜΕ το καθήκον αυτό είναι πρώτης γραμμής. Το κάναμε πράξη όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και διεθνώς. Στηρίξαμε τους αγώνες, τις κινητοποιήσεις που έγιναν, όχι στα λόγια, αλλά με την παρουσία συνδικάτων και εργαζομένων από άλλους κλάδους. Για να σπάει ο φόβος, η τρομοκρατία, να υπάρχουν θετικά αποτελέσματα. Στηρίξαμε τους αγώνες των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, ιδιαίτερα με τα μπλόκα, στην Εύβοια, τους πλημμυροπαθείς στη Μάντρα, στο Μάτι, με το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου να παίζει σημαντικό ρόλο στήριξης και γι' αυτό είναι αναγνωρισμένο. Τους πρόσφυγες και μετανάστες με όλους τους τρόπους. Στηρίξαμε τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις στην Ιταλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ισπανία, στην Αμερική, στην Κούβα, στη Συρία και σε πολλές άλλες χώρες. Βεβαίως εισπράξαμε και αλληλεγγύη από τα συνδικάτα των άλλων χωρών. Η στάση μας, η μαχητικότητα, η μαζικότητα των κινητοποιήσεων στη χώρα μας συμβάλλει σημαντικά στη δράση των συνδικάτων του εξωτερικού.

Αυτό είναι το ΠΑΜΕ, το μέτωπο συσπείρωσης Εργατικών Κέντρων - Ομοσπονδιών - Συνδικάτων που παλεύει ενάντια στα μονοπώλια και την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Προχωράμε αποφασιστικά μπροστά.