Στις 25 Οκτώβρη απέργησε όλο το λιμάνι του Πειραιά: Λιμενεργάτες της COSCO, ναυτεργάτες, μεταλλεργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Στις 25 Οκτώβρη συμπληρώθηκε ένας χρόνος από το θανατηφόρο ατύχημα στις γερανογέφυρες της COSCO, που ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της αγανάκτησης. Αγανάκτηση που προερχόταν από τα ανύπαρκτα μέτρα υγείας και ασφάλειας, τους χαμηλούς μισθούς, την εντατικοποίηση κ.λπ.

Είμαστε μαζί τους. Γιατί:

Κάθε νίκη των εργατών είναι στήριγμα για τους εργαζόμενους σε όλους τους κλάδους. Δείχνει ότι οι εργαζόμενοι έχουν δύναμη, δύναμη που προέρχεται από τη συλλογική τους πάλη κόντρα στην πολιτική που έχει ως ευαγγέλιο τη διατήρηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Κάθε νίκη εργαζομένων αναπτερώνει την ελπίδα. Πόσο μάλλον όταν μια νίκη έρχεται κόντρα σε σκληρές μερίδες του κεφαλαίου, κόντρα στα αστικά ΜΜΕ, κόντρα σε κυβερνήσεις και τα άλλα κόμματα που έχουν κυβερνήσει και έχουν νομοθετήσει σε βάρος των δικαιωμάτων μας, κόντρα σε φασιστικές ομάδες που είναι στην πρώτη εφεδρεία για να χτυπηθεί μια απεργία.

Είμαστε μαζί τους και για έναν άλλο λόγο.

Οι εφοπλιστές και το κράτος τους, που στάθηκαν απέναντι σε αυτή την απεργία, είναι απέναντι και στους νησιώτες. Αυτό έχει να κάνει με το ότι πολλοί νησιώτες είναι ναυτικοί, αλλά έχει να κάνει και με κάτι ακόμα: Τα πανάκριβα ακτοπλοϊκά εισιτήρια.

Σήμερα για να πάει κάποιος από τη Σάμο στον Πειραιά πρέπει να πληρώσει 74 ευρώ το λιγότερο. Χωρίς να φάει ή να πιει κάτι στο ταξίδι και με την ελπίδα να προλάβει συγκοινωνία ή αν φτάσει μετά τα μεσάνυχτα (που είναι το σύνηθες) να έχει κάποιον γνωστό για τη μετακίνησή του, αλλιώς πρέπει να πληρώσει και ταξί.

Επίσης αυτή η κατάσταση παρασύρει και τα αεροπορικά εισιτήρια. Για μια περίοδο του Σεπτέμβρη, που δεν ήταν και στο φουλ η σεζόν, δεν υπήρχε εισιτήριο κάτω από 146 ευρώ!

Πρακτικά με αυτές τις τιμές είναι αδύνατο για πολλές εργατικές - λαϊκές οικογένειες να μετακινηθούν στην πρωτεύουσα.

Τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες που θέλουν να πάνε στην Αθήνα για λόγους υγείας, μιας και τα κενά στο νοσοκομείο είναι πολλά και η ΠΦΥ σε πολλές περιπτώσεις ανύπαρκτη.

Τους φοιτητές και τις οικογένειές τους, που πληρώνουν νοίκια, σε ένα πανεπιστήμιο που έχει λειψές υποδομές.

Τους εκπαιδευτικούς, τους στρατιωτικούς και άλλους εργαζόμενους στο Δημόσιο που δουλεύουν μακριά από τις οικογένειές τους.

Τους ανθρώπους που δουλεύουν εκτός νομού και θέλουν να βλέπουν το νησί τους και πολλούς άλλους.

Αλλωστε τόσα χρόνια μας τα παίρνουν από δυο μεριές: Τόσο από τα πανάκριβα εισιτήρια, όσο και από τις επιδοτήσεις που προέρχονται από τη φορολεηλασία του εισοδήματός μας.

Θυμίζουμε:

Η «Fraport» με τις ψήφους ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ επιδοτήθηκε με 168 εκατ. ευρώ για να καλύψει τις ζημιές από την πανδημία.

Τα προνόμια των εφοπλιστών έμειναν άθικτα και στην τελευταία συνταγματική αναθεώρηση με τις ψήφους των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ.

Το μεταφορικό ισοδύναμο δεν καλύπτει τις αυξήσεις, χώρια που δεν δίνεται στην ώρα του. Το ΚΚΕ επέμεινε με Ερωτήσεις στη Βουλή για να δοθεί τώρα, μετά από έναν χρόνο. Χώρια που το ίδιο το ισοδύναμο είναι χρήματα δικά μας, από τη φορολογία, που πάνε πρακτικά στους εφοπλιστές. Η αύξηση δηλαδή του ισοδύναμου που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ (βλ. ομιλία Τσίπρα στην Ικαρία), είναι η ίδια κοροϊδία με τα διάφορα voucher και pass της ΝΔ.

Η απεργία που υπάρχει μπροστά μας είναι μια κρίσιμη αναμέτρηση, που πρέπει να αποτελέσει συνέχεια προηγούμενων κινητοποιήσεων και βήμα κλιμάκωσης για επόμενες. Φυσικά το θέμα της δεν είναι τα εισιτήρια, αλλά η πάλη για αυξήσεις και ενάντια στην ακρίβεια.

Ομως είναι μια πλευρά που μας αφορά, μας βασανίζει. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με τα πανάκριβα εισιτήρια, που ειδικά στη Σάμο είναι πιθανά τα ακριβότερα σε όλο το Αιγαίο!

Διεκδικούμε σήμερα:

-- Αύξηση μισθών πάνω από τον πληθωρισμό, επαναφορά 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο, 13ης και 14ης σύνταξης.

-- Επίδομα ανεργίας για όλους και αύξησή του στα 660 ευρώ, δηλαδή στο 80% του κατώτατου μισθού των 825 ευρώ που διεκδικεί το εργατικό κίνημα.

-- Μείωση τιμών στα εισιτήρια κατά 50%, αύξηση των δρομολογίων με ασφαλή μέσα.

Δίνουμε λοιπόν όλοι το «παρών» στη μεγάλη απεργία στις 9 Νοέμβρη.

Ο Αγιος Κοσμάς δεν είναι απλά ένα αθλητικό κέντρο, είναι κάτι σαν βίωμα, είναι Ιστορία, είναι το αποκούμπι των ανθρώπων του καθημερινού μόχθου που έχουν τη δυνατότητα να το αξιοποιήσουν, είναι φυτώριο αθλητών, είναι μήτρα πρωταθλητών. Εξάλλου και επίσημα ο σκοπός του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Νεότητας (ΕΑΚΝ) Αγίου Κοσμά είναι η ανάπτυξη του λαϊκού - μαζικού αθλητισμού (εργασιακός, πανεπιστημιακός, στρατιωτικός, σχολικός κ.λπ.), η εξασφάλιση δυνατότητας σε όλους τους ενδιαφερόμενους πολίτες να συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες, η αναβάθμιση του πολιτιστικού και αθλητικού επιπέδου του κοινωνικού συνόλου και γενικά η εξυπηρέτηση του αθλητισμού.

Πέρασαν πολλά χρόνια από την πρώτη φορά που βρέθηκα στον χώρο αυτό των αθλητικών εγκαταστάσεων του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Νεότητας στον Αγιο Κοσμά. Εξάλλου και η ηλικία μου παρακολουθεί την ηλικία των αθλητικών αυτών εγκαταστάσεων. Μαγεύτηκα τότε, μικρό παιδί, που κρατούσα το χέρι του πατέρα μου. Μαγεύτηκα και αργότερα, που κρατούσα το χέρι του γιου μου και της κόρης μου και πηγαίναμε στον χώρο αυτόν. Πικράθηκα και αγανάκτησα που η εικόνα αυτή δεν θα έχει συνέχεια για τα εγγόνια μου. Θα σταματήσει βίαια και ετσιθελικά από ανθρώπους που συχνάζουν αλλού, έχουν άλλες συνήθειες και έχουν τα μέσα να τις ικανοποιούν.

Ακόμα συνεχίζω σε τακτά χρονικά διαστήματα να επισκέπτομαι τις εγκαταστάσεις αυτές και να απολαμβάνω χειμώνα και καλοκαίρι τη θάλασσα και το περιβάλλον των αθλητικών εγκαταστάσεων, δωρεάν. Πόσοι και πόσες ακολουθούν την ίδια πορεία... Κάποιες μέρες οι αθλούμενοι ξεπερνούν τους 1.000, νέοι και ενήλικες, σε ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον. Ανοικτά γήπεδα, επτά κλειστά γυμναστήρια, ξενώνες, μαρίνα, εξυπηρετούν 13 Ολυμπιακά Αθλήματα και έχουν αναδείξει Ολυμπιονίκες, παγκόσμιους πρωταθλητές/τριες, ευρωπαϊκούς νικητές/τριες, βαλκανιονίκες και, το σπουδαιότερο, φιλοξενούν κάθε μέρα μαθητές/τριες από όλα τα σχολεία της Αττικής και όχι μόνο.

Ενα αθλητικό κέντρο - πυλώνας Πολιτισμού και Αθλητισμού με ανεκτίμητη οικονομική και κοινωνική αξία εκποιείται για «δεκάρες», στον βωμό του πρόσκαιρου κέρδους, στην υπηρεσία του αδίστακτου κεφαλαίου. Να εκριζώσουν τη νεολαία και τον εργαζόμενο λαό από το δικό τους σπίτι και να το παραδώσουν βορά σε παχυλά πορτοφόλια. Να αποκλείσουν τον λαό από την περιουσία του. Θλίψη και οργή. Και κοντά στο Αθλητικό Κέντρο εκποιούνται και οι παραλίες και οι θάλασσες. Η Αττική Ριβιέρα, λένε δεξιοί και υποτιθέμενοι αριστεροί. Ενας χώρος που αντί να εξασφαλίζει ιδανικές συνθήκες προπόνησης για τους αθλητές, παραδίδεται στην εμπορευματοποίηση και τους επιχειρηματικούς ομίλους, ως η μελλοντική παραλιακή «αυλή» του καζίνο και του ουρανοξύστη στο Ελληνικό, της επονομαζόμενης «αθηναϊκής Ριβιέρας», που στηρίζουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Εξάλλου και ο μεγαλοεπενδυτής τούς ευχαρίστησε: «Θα ήθελα όμως να ευχαριστήσω, θερμές ευχαριστίες στις τρεις κυβερνήσεις των πρωθυπουργών Αντώνη Σαμαρά, Αλέξη Τσίπρα και Κυριάκου Μητσοτάκη». Αυτά ανέφερε μεταξύ άλλων στον χαιρετισμό του στα εγκαίνια του Ελληνικού ο δόκτωρ Σπύρος Λάτσης (18-10-2022) της γνωστής οικογενείας, στην οποία ανήκει η «Lamda Development» που έχει αναλάβει το Ελληνικό.

Αντίθετα με όλους αυτούς, στην επίσκεψή του στις εγκαταστάσεις του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Νεότητας Αγίου Κοσμά στις 28 Μάη 2021, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, επισήμανε: «Ο τελευταίος ελεύθερος χώρος της Αττικής παραδίδεται βορά στις ορέξεις μονοπωλιακών ομίλων για να κάνουν τα επενδυτικά τους σχέδια που θα τους φέρουν τρελά κέρδη. Ομως, τα δικά τους επενδυτικά σχέδια δεν έχουν σχέση με τις πραγματικές ανάγκες του λαού της περιοχής, ευρύτερα όλης της Αττικής, όλης της Ελλάδας. Πρέπει εδώ και τώρα να αναβαθμιστούν, να εκσυγχρονιστούν οι εγκαταστάσεις στον Αγιο Κοσμά, να μπορέσουν να επιτελέσουν τον ρόλο τους. Γι' αυτό χρειάζεται γενναία οικονομική στήριξη και εργασίες που θα αναβαθμίσουν το Κέντρο, έτσι ώστε με ασφάλεια οι αθλητές και οι αθλήτριες να μπορούν να προπονούνται και να φέρνουν τα μετάλλια». Η μόνη φωνή που ακούστηκε για το επιχειρούμενο έγκλημα.

Το δημόσιο αγαθό, δηλαδή, μετατρέπεται σε εμπόρευμα. Οι παραλίες, το δημόσιο κτήμα, οι αθλητικές εγκαταστάσεις παραδόθηκαν και συνεχίζουν να παραδίδονται στους επιχειρηματίες που τις μετατρέπουν σε μαγαζί τους ή σε προέκταση του μαγαζιού τους. Το συμπέρασμα απλό και πάντα πρόσφορο, αλλά και βαρετό: «Δεν υπάρχει άλλη λύση. Το κράτος δεν έχει τη δυνατότητα να συντηρεί τους δημόσιους χώρους». Επομένως το κράτος υπάρχει για να εισπράττει τους φόρους και να εξυπηρετεί τους πλούσιους, στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Κοινωνική Ασφάλιση και, φυσικά, στους δημόσιους χώρους.

Και όμως, η παραπάνω λογική καταργεί το απλό και αυτονόητο: Η ξεκούραση, η αναψυχή, οι παραλίες, οι θάλασσες δεν είναι εμπορεύματα, είναι δικαίωμά μας. Και έτσι οφείλουμε να διεκδικήσουμε ακόμα και το αυτονόητο, με αγώνες και οργανωμένη απειθαρχία. Πιστεύω ότι όποιοι συναινούν στην απομάκρυνση των εγκαταστάσεων του Αγίου Κοσμά από το παράκτιο μέτωπο, όπου κι αν δραστηριοποιούνται, Τοπική Διοίκηση Α' και Β' βαθμού, πολιτικά κόμματα έχουν λάθος εκτίμηση και η Ιστορία θα τους διαψεύσει. Τα μεγαλοσυγκροτήματα, τα καζίνο και τα καταφύγια των πλουσίων δεν ταιριάζουν με τον χώρο αυτό.

Είναι αδιανόητο να επιτρέπουμε να ξεπουληθεί το Αθλητικό Κέντρο του Αγίου Κοσμά που προσφέρει σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες του Λεκανοπεδίου της Αττικής την ευκαιρία να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον αθλητισμό και να νιώσουν το αίσθημα της χαράς που προσφέρει η συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες. Αντίθετα, θα έπρεπε να απαιτούμε να χρηματοδοτηθεί η συντήρηση των εγκαταστάσεών του και να αναβαθμιστεί το ανεκτίμητο αυτό πολιτιστικό - αθλητικό κέντρο (τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά) που συμπληρώνει 6 δεκαετίες ζωής.

Αποτελεί κληρονομιά στον ελληνικό Αθλητισμό και στη νεολαία της πατρίδας μας. Κάτω τα χέρια σας από το κτήμα αυτό του λαού. Ελεος πια. Παραλίες, θάλασσες, αθλητικά κέντρα, όλα στον βωμό του κέρδους και για λίγους; Ας κάνουμε επιτέλους κάτι. Μην τους επιτρέψουμε.

Πάντα θα υπάρχει η ελπίδα του ξεσηκωμού, πάντα θα είμαστε ζωντανοί να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους, έστω και με τον τρόπο που το λέει ο Κοέλιο: «Το μόνο πράγμα που με κρατά ζωντανό είναι η ελπίδα. Ερχεται κοντά μου κάθε πρωί. Τραυματίζεται βαριά κατά την διάρκεια της ημέρας και πεθαίνει αργά το βράδυ. Ξαναγεννιέται όμως κάθε ξημέρωμα». Και τώρα είναι το ξημέρωμα.