Ολο το προηγούμενο διάστημα, οι φοιτητές Ιατρικής δίπλα στους αυριανούς μας συναδέλφους, τους νοσοκομειακούς γιατρούς, έχουμε δώσει τη μάχη κόντρα στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης που, με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, έχει κάνει τα νοσοκομεία «απέραντες κοιλάδες των Τεμπών», με την Υγεία του λαού και της νεολαίας να γίνεται συνεχώς ένα πιο ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα, θέτοντας, έτσι, σε κίνδυνο τη ζωή μας.

Ημασταν εκεί, σε όλες τις μεγάλες και μικρές μάχες: Στις πανυγειονομικές απεργίες, στις αγωνιστικές υποδοχές μπροστά στις πύλες των νοσοκομείων που έστειλαν από εκεί που ήρθε τον υπουργό ιδιωτικής Υγείας, στη μάχη για να σωθούν όσο περισσότεροι γίνεται στην πανδημία.

Συνολικά, δίνουμε το «παρών» στον καθημερινό αγώνα για να μάθουμε ολοκληρωμένα την επιστήμη μας ώστε να την προσφέρουμε στους ασθενείς μας αύριο με βάση τις ανάγκες τους, αντιπαλεύοντας πλήρως τα κριτήρια κόστους - οφέλους που θέτουν η Ευρωπαϊκή Ενωση και η κυβέρνηση. Γιατί αυτά, εντέλει, είναι που τσακίζουν την εκπαίδευσή μας, που διαμορφώνουν τους αυριανούς γιατρούς έτσι ώστε να προσαρμόζονται στις τραγικές ελλείψεις που επιβάλλουν οι αντιλαϊκοί κρατικοί προϋπολογισμοί, οι λεγόμενες «δημοσιονομικές» αντοχές. Σε αυτά συναινούν και το αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ουρές του, διάφορες οπορτουνιστικές ομάδες, που δεν λένε κουβέντα για τις πολιτικές αυτές γιατί τις έχουν στηρίξει σε όλο τους το «είναι» και με το κυβερνητικό τους έργο, κλείνοντας νοσοκομεία όπως το Νοσημάτων Θώρακος στην Πάτρα αλλά και με την πλήρη στήριξη στα προγράμματα EU HEALTH της ΕΕ. Ας δούμε κάποια παραδείγματα:

«Πρέπει να δούμε την αξιολόγηση των πράξεων. Πόσες απ' αυτές τις πράξεις που κάνουμε κάθε μέρα χρειάζονται; Δηλαδή ένα κόστος τεραστίων διαστάσεων μπορεί να γίνει αν περιορίσουμε μερικά πράγματα απ' αυτά που δεν χρειάζονται να γίνουν. Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε τον άρρωστο αν πάμε και του πούμε ότι "δεν έχει νόημα να κάνουμε αυτό για σας...". Πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή, γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στα έξοδα».

Η παραπάνω κατάπτυστη δήλωση του καθηγητή Ιατρικής στο ΕΚΠΑ Σπ. Πνευματικού, που προκάλεσε τεράστιες αντιδράσεις, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να προσπαθεί να τα μαζέψει και να τον βγάζει από τα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας, είναι ο πυρήνας της αντίληψης για την Υγεία που προσπαθούν να περάσουν τα προγράμματα σπουδών της Ιατρικής, στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ, στους φοιτητές.

Πόσες φορές έχουμε ακούσει στα αμφιθέατρα και στις κλινικές μας ότι ο καλός γιατρός δεν μπορεί να «ξεφεύγει» στην ιατρική πράξη από τα όρια των δημοσιονομικών αντοχών που επιβάλλει η ΕΕ, τα κριτήρια αυτά δηλαδή που καθιστούν κόστος την υγεία του ασθενούς και τον αντιμετωπίζουν σαν πελάτη. Οτι είναι στην ατομική ευθύνη του ασθενούς να κάνει οποιαδήποτε απαραίτητη ιατρική εξέταση, παρόλο που αυτή μπορεί να μην υπάρχει στην περιοχή του ή να έχει μήνες ολόκληρους αναμονή, όπως μια μαγνητική στο ΠΓΝΠ. Πόσες φορές έχουμε διαβάσει για τα τεράστια επιτεύγματα της επιστήμης μας μέσα στα βιβλία μας, τα οποία όμως είναι κοστοβόρα και δεν ενδείκνυται να χρησιμοποιούνται στην καθημερινή ιατρική πράξη... Τέτοιο παράδειγμα είναι το εμβόλιο ενάντια στον μηνιγγιτιδόκοκκο Β, που αν ήταν ενταγμένο στο εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμού, δεν θα θρηνούσαμε νεκρό συνάδελφο φοιτητή στην Πάτρα.

Αυτή η πολιτική που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές και την υγεία μας, λοιπόν, καθορίζει και το με τι ερχόμαστε αντιμέτωποι μέσα στη σχολή. Χαρακτηριστικά, στην Ιατρική της Πάτρας έχουμε από 156 μέλη ΔΕΠ το 2011, μόλις 113 σήμερα, με αποτέλεσμα να κάνουμε λιγότερα εργαστήρια σε σχέση με 15 χρόνια πριν, να είμαστε πολύ μεγαλύτερες ομάδες στις κλινικές, με αποτέλεσμα να πέφτει στην «ατομική ευθύνη» του κάθε φοιτητή τι γιατρός θα βγει, χωρίς να μπορεί να υπάρχει ενιαίο πρόγραμμα διδασκαλίας λόγω των ελλείψεων, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κάνουν οι αυριανοί μας συνάδελφοι να μας μάθουν κάποια βασικά πράγματα. Το αποτέλεσμα: Η κλινική μας άσκηση να αποτελεί ένα απέραντο κυνήγι minimum γνώσεων και δεξιοτήτων.

Για όλα τα παραπάνω, οι φοιτητές Ιατρικής δίνουμε τη μάχη μέσα στους συλλόγους μας μαζί με τα σωματεία των νοσοκομειακών γιατρών, γιατί θέλουμε να γίνουμε ολοκληρωμένοι γιατροί με βάση αυτά που έχει ανάγκη η κοινωνία. Γιατί κουραστήκαμε με τις πολιτικές που θέλουν την εκπαίδευση και τη δουλειά μας αύριο ένα απέραντο «πάμε και όπου βγει».

Γιατί βλέπουμε πολύ καθαρά πώς θα μπορούσαν να ζουν ο λαός και η νεολαία αν δεν έμπαινε το κέρδος κριτήριο στην ιατρική πράξη και έτσι το σύστημα Υγείας θα ήταν πλήρως στελεχωμένο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, με επίκεντρο την πρόληψη, όχι μόνο από ένα σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που θα έχει σταθερή μέριμνα για την υγεία του πληθυσμού, αλλά συνολικά αντιμετωπίζοντας όλες τις αιτίες, κοινωνικές, περιβαλλοντικές, κ.ά., που δημιουργούν μια νόσο, όπως τα ωράρια - λάστιχο, τα μηδενικά μέτρα προστασίας από το επιλεκτικά ανίκανο αστικό κράτος για τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες.

Κάτι τέτοιο ξέρουμε ότι δεν μπορεί να γίνει στο σημερινό σάπιο σύστημα που έχει στο επίκεντρό του τη λογική «το κέρδος πάνω από όλα» αλλά μόνο στην κοινωνία που θα απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνάμεις, που θα έχει ένα σύστημα Υγείας όπως περιγράψαμε παραπάνω, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Αυτό το σύστημα Υγείας δεν θα βγάζει γιατρούς που βλέπουν τους ασθενείς ως πελάτες, αλλά γιατρούς, όπως οι κομμουνιστές σήμερα, που δίνουν τη μάχη για να σωθεί η ανθρώπινη ζωή με αυτοθυσία και μαχητικότητα μέσα στα δημόσια νοσοκομεία παλεύοντας για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, για μόνιμες και μαζικές προσλήψεις. Γιατρούς, όπως ο Χουσάμ Αμπού Σαφίγια, που αρνιόταν να εγκαταλείψει τους ασθενείς του στο τελευταίο νοσοκομείο στη Γάζα, λίγο πριν εισβάλει ο ισραηλινός στρατός.

Γιατί, αν ο πυρήνας της ιατρικής εκπαίδευσης σήμερα στον καπιταλισμό είναι οι κατάπτυστες δηλώσεις του Πνευματικού, ο πυρήνας της ιατρικής εκπαίδευσης στον σοσιαλισμό δεν μπορεί να είναι άλλος παρά τα λόγια του μεγάλου επαναστάτη, κομμουνιστή γιατρού, Ερνέστο Τσε Γκεβάρα:

«Η ζωή ενός ανθρώπινου πλάσματος αξίζει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο απ' την περιουσία του πλουσιότερου ανθρώπου στη Γη».

Με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στην πρώτη γραμμή, λοιπόν, στην καθημερινή πάλη κόντρα στο σύστημα που θέλει την υγεία του λαού εμπόρευμα, για την κοινωνία που θα εξασφαλίζει πραγματικά τις ανάγκες σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μέτρα πρόληψης, που θα εξαλείφει, αξιοποιώντας όλα τα πρωτοπόρα στοιχεία της επιστήμης, τις κοινωνικές αιτίες που οδηγούν στις ασθένειες και στον θάνατο. Γιατί η πραγματική νόσος είναι ο καπιταλισμός και η μόνη θεραπεία οι επαναστατικές μας ιδέες και η κοινωνία που θέλουμε να οικοδομήσουμε, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός.