Ο λόγος που επικαλείται το ΚΑΣ είναι ότι οι σκηνές που θα γυρίζονταν στην Ακρόπολη «είναι ασύμβατες με τους συμβολισμούς που εκπέμπει και τις αξίες που προβάλλει η Ακρόπολη και ιδιαιτέρως ο Παρθενώνας, ως οικουμενικό μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς», όπως γράφεται στην απόφαση. Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι η σκηνή θα απεικόνιζε πτώματα.

«Ευαισθησίες» αλά καρτ από το ΚΑΣ, η απόφαση του οποίου πυροδότησε μια κάλπικη αντιπαράθεση στους καλλιτεχνικούς και όχι μόνο κύκλους, όπου η μεταμοντέρνα οπτική του Λάνθιμου κατατάσσεται στη μία μεριά της τραμπάλας και η απόφαση του ΚΑΣ - δηλαδή της κυβέρνησης - στην άλλη.

Ολα τα παραπάνω ήταν συμβατά με τους «συμβολισμούς» της Ακρόπολης; Ρητορικό το ερώτημα... Το υπουργείο Πολιτισμού, που σπεύδει σήμερα να μιλήσει για τις «αξίες» της Ακρόπολης, είναι αυτό που έχει περάσει σωρεία νόμων οι οποίοι διευκολύνουν την εμπορευματοποίηση και την ιδιωτικοποίηση των χώρων της πολιτιστικής κληρονομιάς.

«Προσέλκυση πελατών» και εμπλουτισμός του «τουριστικού προϊόντος». Αυτή είναι η αποστολή που με τη σύμφωνη γνώμη όλων των διαδοχικών κυβερνήσεων έχει ανατεθεί στην πολιτιστική κληρονομιά. Πόσο μάλλον για την Ακρόπολη, η οποία, ως ένα από τα εμβληματικά μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, δεν θα πρέπει γενικά να παραχωρείται για δραστηριότητες κερδοσκοπικού - επιχειρηματικού χαρακτήρα.

Ακόμα και στις σπάνιες και εξαιρετικές περιπτώσεις κάποιας καλλιτεχνικής δραστηριότητας με βαρύνουσα σημασία και υψηλή αισθητική στάθμη, θα πρέπει να εφαρμόζονται αυστηρότατες προδιαγραφές, για την προστασία του χώρου από φθορές.

Μήπως αυτή η αλλαγή πλεύσης του ΚΑΣ συνδέεται με τους κάλπικους «woke» - «αντι-woke» διαχωρισμούς που προωθεί η πολιτιστική διπλωματία των ΗΠΑ μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από τον Τραμπ, αφού με την αποκαλούμενη «woke» ατζέντα θεωρείται ότι συντάσσονται και τα έργα του Λάνθιμου;

Εχει γίνει άλλωστε γνωστή η κριτική που ασκεί το Μεσογειακό Τμήμα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στην κυβέρνηση για την ενεργή προώθηση αυτής της ατζέντας από 12 ιδρύματα (μεταξύ των οποίων είναι η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το Κέντρο Πολιτισμού «Σταύρος» Νιάρχος, το Αμερικανικό Κολλέγιο, το Ιδρυμα Λασκαρίδη κ.λπ.), σε αγαστή σύμπνοια με την απελθούσα διοίκηση της αμερικάνικης πρεσβείας.

Μήπως πάλι σχετίζεται με την προσπάθεια της κυβέρνησης να συσπειρώσει ένα πιο συντηρητικό κομμάτι των ψηφοφόρων της, που το βλέπει να διαρρέει σε άλλα, ακροδεξιά και σκοταδιστικά μορφώματα;

Ας μην ξεχνάμε ότι το υπουργείο Πολιτισμού, μετά και τις έντονες διαμαρτυρίες της Εκκλησίας, ειδικά της Κοινότητας του Αγίου Ορους, δεν καταδίκασε τον βανδαλισμό της Εθνικής Πινακοθήκης από τον βουλευτή της «Νίκης», ενώ η διοίκηση της Εθνικής Πινακοθήκης έχει αφήσει σκόπιμα μετέωρη την τύχη της έκθεσης.

Με άλλα λόγια, καταγγέλλουν την κυβέρνηση ότι δεν προωθεί όσο επιθετικά θα έπρεπε την αγοραία πολιτική της για τον πολιτισμό - εμπόρευμα, και τη σπρώχνουν να επιταχύνει στην κατεύθυνση της μετατροπής του σε εργαλείο κερδοφορίας.

Αλήθεια, όλοι αυτοί που ζητούν να αποκτήσουν ζωή τα μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς, γιατί δεν διαμαρτύρονται για το ότι αποτελούν χώρο απαγορευμένο και όνειρο άπιαστο για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, λόγω των πανάκριβων εισιτηρίων;

Γιατί δεν αγανακτούν που η κυβέρνηση προχώρησε σε αύξηση των τιμών των εισιτηρίων στους αρχαιολογικούς χώρους, μεταξύ τους και στην Ακρόπολη, όπου το εισιτήριο έφτασε τα 30 ευρώ; 'Η για το γεγονός ότι ειδικά στην Ακρόπολη προβλέπεται «τουρισμός VIP», όπου θα μπορούν να επισκέπτονται τον Βράχο σε ώρες εκτός ωραρίου, έναντι μεγάλου ποσού;