Η υπόθεση ΔΕΠΑ φαίνεται ότι έχει γίνει κόμπος ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στον τομέα της Ενέργειας. Να θυμίσουμε ότι η ιδιωτικοποίησή της με μοναδικό διεκδικητή τη ρωσική «Gazprom» ακυρώθηκε μετά από παρέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ. Η ΔΕΠΑ είναι το μεγαλύτερο μονοπώλιο στον τομέα αγοράς και πώλησης φυσικού αερίου στην Ελλάδα και οι βιομήχανοι ενεργοβόρων βιομηχανιών διεκδικώντας φτηνότερη ενάργεια, διεκδικούν και το σπάσιμο αυτού του μονοπωλίου, δηλαδή την κατάργηση της «δεσπόζουσας θέσης». Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει πού θα οδηγήσει αυτή η όξυνση της κόντρας και μετά την παρέμβαση του εισαγγελέα, ούτε τι θα γίνει με τη ΔΕΠΑ και τον προμηθευτή της την «Gazprom», αλλά ήδη το κουβάρι μπλέκεται, στις κόντρες αμερικάνικων, ρωσικών, ευρωενωσιακών μονοπωλίων γύρω από το φυσικό αέριο και βεβαίως την ηλεκτρική ενέργεια, που το χρησιμοποιεί ως καύσιμο, αλλά και τις προσδοκίες από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση ως προς αυτό, έχει επιλέξει τη στρατηγική συμφωνία με Ισραήλ στον άξονα Ισραήλ - Κύπρος - Ελλάδα, συμφωνούν και οι ΗΠΑ. Αλλά... όταν τσακώνονται τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια!

Το ζήτημα της απελευθέρωσης των απολύσεων που βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων κυβέρνησης - τρόικας δεν είναι καινούργιο. Η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας αποτελεί στρατηγικό ζήτημα για την ΕΕ, αφού αποτελεί ζήτημα - κλειδί για την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου και διευκόλυνση της αναπαραγωγής τους. Οι μονοπωλιακοί όμιλοι εκτός από τους μισθούς, τις ασφαλιστικές εισφορές κ.λπ., επιδιώκουν να έχουν την ελευθερία στη μείωση του εργατικού δυναμικού, χωρίς επιβαρύνσεις με αποζημιώσεις, ή ποσοστό απολύσεων, προκειμένου να αναδιαρθρώνουν την παραγωγή τους, με βάση τις ανάγκες των κερδών τους. Και θέλουν άρση κάθε προστασίας, ιδιαίτερα στις συνθήκες κρίσης. Οι εργαζόμενοι να ορθώσουν ανάστημα σε αντικαπιταλιστική ρότα.

Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, με τη συμμετοχή των κρατών - μελών της ΕΕ και των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών Γεωργίας, Μολδαβίας, Ουκρανίας, Λευκορωσίας, Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, για την «Ανατολική Εταιρική Σχέση» στο Βίλνιους της Λιθουανίας, δεν είχε καλό τέλος για την ΕΕ, που προσδοκούσε την υπογραφή συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου με την Ουκρανία, αλλά τελικά υπέγραψαν μόνο η Γεωργία και η Μολδαβία. Το αποτέλεσμα αναδεικνύει οξύτατους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ΕΕ - Ρωσία με επίκεντρο την Ουκρανία, που εκφράζεται και στο εσωτερικό της Ουκρανίας με διαδηλώσεις υπέρ της ΕΕ και ενάντια στην ΕΕ. Στην επιδίωξη διείσδυσης των ισχυρών κρατών της ΕΕ στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, ως πεδίο δράσης των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, εναντιώνεται η Ρωσία που τις θεωρεί ζωτικό χώρο για τα δικά της μονοπώλια. Αλλά με την Ουκρανία, υπάρχει ένα σημαντικό γεωστρατηγικό ζήτημα. Αποτελεί ως χώρα το πέρασμα μέσω αγωγών φυσικού αερίου από τη Ρωσία στην ΕΕ και ιδιαίτερα στη Γερμανία. Γι' αυτό και «σφάζονται»...