Πρέπει να έκανε τα μούτρα κρέας στον Μ. Σουλτς ο Δ. Παπαδημούλης όταν στο πλαίσιο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης τού είπε το εξής: «Τελευταία ως υποψήφιος πρόεδρος της Κομισιόν έχετε μετατραπεί σε υποστηρικτή της κυβέρνησης Μέρκελ, χωρίς να έχει αλλάξει η πολιτική Μέρκελ. Πώς γίνεται να είστε ταυτόχρονα εκλεκτός της σοσιαλιστικής αριστεράς, αλλά και του CDU και της κυρίας Μέρκελ; Αυτή η δύσκολη ισορροπία, που θυμίζει σχοινοβασία ακροβάτη, δεν σας προκαλεί ζάλη;». Ναι, ναι, σωστά αντιγράψαμε από το δελτίο Τύπου. Αλλά κοίτα κάτι απορίες... Τα πιστεύουν και τα λένε ή δουλεύουν το λαό; 'Η επειδή τα πιστεύουν και διαψεύδονται, κάνουν σαν την «απατημένη σύζυγο»; Η «σοσιαλιστική αριστερά» είναι η ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία, που διεκπεραίωσε μεγάλο όγκο φιλομονοπωλιακών αναδιαρθρώσεων, που τσάκισε εργατικά δικαιώματα, όπως με την «Ατζέντα 2010» στη Γερμανία που έκοψε επιδόματα ανεργίας, πρόνοιας, τις συντάξεις, αύξησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης κλπ. Αυτή η «σοσιαλιστική αριστερά» δεν συγκυβερνά σήμερα με την Μέρκελ στη Γερμανία; Με τη ΝΔ στην Ελλάδα; Ποια σχοινοβασία και πού είδε την αντίφαση ο Παπαδημούλης;...

«Χθες ήρθε στην Αθήνα το κλιμάκιο της Εξεταστικής Επιτροπής που έχει συστήσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να διερευνήσει το ρόλο που έπαιξε η τρόικα στο Mνημόνιο και την καταστροφή την οποία υφίσταται η Ελλάδα. Η τρόικα και το Μνημόνιο είναι στο εδώλιο του κατηγορουμένου, αλλά, αντί η ελληνική κυβέρνηση, εκπροσωπώντας τη χώρα, να είναι "πολιτική αγωγή" ή μάρτυρας κατηγορίας, αντιθέτως συμπεριφέρεται ως μάρτυρας υπεράσπισης». Αυτά έγραφε η «Αυγή» (30/1/2014) στο κύριο άρθρο. Την ίδια ώρα ο επικεφαλής ευρωβουλευτής της Επιτροπής δηλώνει: «Η τρόικα ήταν απαραίτητη. Η ΕΕ δεν ήταν έτοιμη να επιλύσει από μόνη της την κρίση». Δηλαδή, με όλα τα αρνητικά που της καταλογίζουν, τη θεωρούν χρήσιμη την τρόικα. Αλήθεια, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει και μετά απ' αυτά να θεωρεί χρήσιμο φιλολαϊκό εργαλείο την Επιτροπή; Υπάρχει όμως και ένα ακόμη ζήτημα σ' αυτή τη ΣΥΡΙΖΑίικη προπαγάνδα. Η καλλιέργεια αυταπατών στο λαό πως τέτοιοι μοχλοί του Ευρωκοινοβουλίου μπορούν να αξιοποιηθούν για να αλλάξει η ΕΕ του κεφαλαίου επί το φιλολαϊκότερον. Δούλεμα «ψιλό γαζί», δηλαδή.