«Ο ανταγωνισμός ο οποίος βασίζεται στη λιτότητα, στο εσωτερικό μιας νομισματικής ένωσης αποσταθεροποιεί την ίδια τη νομισματική ένωση και τη βυθίζει στην αυτοτροφοδοτούμενη ύφεση και στην ανεργία», δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα «Il Sole 24 Ore». Να, ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά να ενισχυθεί από το λαό στις εκλογές. Για να συμβάλει με την πολιτική του στη σταθεροποίηση της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Ανησυχεί για το κεφάλαιο και τους μεγαλοεπιχειρηματίες, στην ενδυνάμωση των οποίων εναποθέτει τη λύση των λαϊκών προβλημάτων, επειδή θεωρεί ότι η σημερινή πολιτική στην ΕΕ δε φέρνει καπιταλιστική ανάκαμψη, αλλά ύφεση και ανεργία, ενώ υπόσχεται ότι η δική του πολιτική θα φέρει την ανάκαμψη, θα φέρει και ανακούφιση του λαού. Το ζήτημα είναι οι εργαζόμενοι να κρίνουν με κριτήριο τα δικά τους συμφέροντα και όχι αυτά των αφεντικών τους...

«Η Ευρώπη έχει πάψει να παίρνει διεθνείς πρωτοβουλίες. Είναι απούσα από τη διεθνή πολιτική. Δεν παρεμβαίνει στη διαδικασία ρύθμισης των όρων της παγκοσμιοποίησης. Η παγκοσμιοποίηση των αγορών και οι τεχνολογικές εξελίξεις ρυθμίζονται σε βάρος του κοινωνικού και δημοκρατικού κεκτημένου των ευρωπαϊκών λαών». Αυτή είναι εκτίμηση του κειμένου για υπογραφές στήριξης της υποψηφιότητας του Αλέξη Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν. Τι εκτιμούν; Οτι η ΕΕ είναι απούσα από τη διεθνή ιμπεριαλιστική δράση. Βεβαίως, η ΕΕ είναι παρούσα, όπως και η επέμβασή της στην Ουκρανία, αλλά και στην Αφρική (τελευταίο παράδειγμα η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και το Μάλι, ενώ είχε προηγηθεί η Λιβύη). Δεν είναι δε πρώτη φορά που κάνουν τέτοιες εκτιμήσεις (βλέπε Συρία, Λιβύη κ.α.). Επομένως, η «αριστερά» του ΚΕΑ επιδιώκει να ισχυροποιηθεί η ΕΕ ως ιμπεριαλιστικό κέντρο.

«Να μην ξαναγίνει η Ευρώπη "Σκοτεινή Ηπειρος", αλλά ήπειρος του νέου διαφωτισμού της εποχής μας. Να τεθούν ξανά στο προσκήνιο τα μεγάλα προτάγματα της ελευθερίας, της αλληλεγγύης και της ισότητας, που μας κληροδότησε η Γαλλική Επανάσταση». Αυτό είναι σύμφωνα με την «Αυγή» (25/4/2014), το όραμα του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρώπη. Μια Ευρώπη του 1789, τότε έγινε η Γαλλική Επανάσταση, τόσο καινούργιο όραμα! Με αυτά τα οράματα πασχίζει να πείσει ότι υπάρχει και καλός, ηθικός, αλληλέγγυος με τους εργαζόμενους, με τους λαούς, καπιταλισμός, ότι υπάρχει και καλή ΕΕ, όπως τότε που οι αστοί έπαιζαν προοδευτικό ρόλο, αρκεί να κυριαρχήσουν στην ΕΕ δυνάμεις σαν τον ΣΥΡΙΖΑ! Συγκαλύπτει ότι αλληλεγγύη υπάρχει, αλλά μόνο στην κοινή επίθεση των μονοπωλίων ενάντια στους λαούς. Πολύ περισσότερο συγκαλύπτει ότι δεν μπορεί να υπάρχει «κοινωνική αλληλεγγύη και ισότητα», δηλαδή αλληλεγγύη και ισότητα μεταξύ καπιταλιστών και εργαζομένων γιατί η ανάπτυξη του καπιταλισμού προϋποθέτει το τσάκισμα των εργαζομένων.