«Η διαδικασία της συγκέντρωσης γύρω από δύο κύριους πόλους εξουσίας δε θα είναι "αναίμακτη", θα συνεχίζεται όσο οι δύο αυτοί πόλοι, η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ, Δεξιά και Αριστερά, δεν κάνουν μεγάλα λάθη, από αυτά που θα μπορούσαν να αποβούν μοιραία. Ενα τέτοιο λάθος θα μπορούσε να είναι, για παράδειγμα, η περιχαράκωσή τους αντί της αμφίπλευρης διεύρυνσής τους. Επειδή οι συσχετισμοί παραμένουν οριακοί, με την έννοια ότι δε δεσπόζει ο ένας από τους δύο πόλους εξουσίας, είναι πιθανόν να αναπτυχθούν στον ενδιάμεσο χώρο πολιτικοί φορείς που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν ρόλο στη διακυβέρνηση αν δεν είναι "στον αέρα" και έχουν σαφές στίγμα. Τα διλήμματα των δυνάμεων της άλλοτε κραταιάς Κεντροαριστεράς είναι, στην πραγματικότητα, διλήμματα κατεύθυνσης της εξουσίας» («Αυγή», 7-8/6/2014). Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται για την εύρυθμη λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος και νοιάζεται για την ενίσχυση και των δύο πόλων του, προτρέποντας και τη ΝΔ για αμφίπλευρη διεύρυνση. Αλλωστε, οι αστοί θέλουν κυβερνήσεις με πλατιά εκλογική στήριξη. Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ νοιάζεται και για την «κεντροαριστερά» αλλά ως δικό του κυβερνητικό σύμμαχο.

«Στη χώρα μας, όπου το πολιτικό σύστημα είναι ιστορικά ανταγωνιστικό, δεν άργησε αυτή η πολυδιάσπαση να συνοδεύεται και από την ανάδειξη δύο νέων κύριων πόλων εξουσίας, οι οποίοι λειτουργούν ανταγωνιστικά. Ο ένας πόλος είναι ο δεξιός - νεοφιλελελεύθερος, της Ν.Δ. και ο άλλος ο αριστερός - προοδευτικός, του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν βεβαίως και δύο σημαντικοί "αστερίσκοι" του πολιτικού συστήματος, όπως το ιστορικό ΚΚΕ και η εθνικιστική Χρυσή Αυγή».(«Αυγή», 7-8/6/2014).

Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τον ένα κύριο πόλο κυβερνητικής εξουσίας στο αστικό πολιτικό σύστημα, έτοιμος να διαχειριστεί τον καπιταλισμό, είναι επιβεβαιωμένο εδώ και καιρό. Το δείχνουν οι σχέσεις του με τμήματα του επιχειρηματικού κόσμου, (π.χ. ΣΕΒ) αλλά και με τους έξωθεν συμμάχους τους (ΗΠΑ και ΕΕ, ακόμη και Γερμανία, όπως οι συναντήσεις με Σόιμπλε και Ασμουσεν).

Για δεύτερη φορά η «Αυγή» εισάγει τη λογική των «αστερίσκων», τσουβαλιάζοντας με κομψό τρόπο ΚΚΕ και ΧΑ. Τι εξυπηρετεί αυτή η θεώρηση; Αλήθεια, με ποια λογική συγκρίνεται το ΚΚΕ και η ΧΑ; Ως προς τι; Γιατί αλήθεια η ΧΑ δεν αποτελεί ένα κανονικότατο κόμμα του κεφαλαίου; Μήπως μέσα στις υποχρεώσεις του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο κεφάλαιο, ως ένας από τους δύο πόλους της αστικής διακυβέρνησης, είναι να δημιουργεί τέτοιους συνειρμούς;

«Κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πλειοψηφία των αριστερών ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί; Επειδή το πρόγραμμά του αντιστοιχεί στις ανάγκες της ιστορικής στιγμής. Στην ανάγκη σωτηρίας του ελληνικού λαού. Τι κάνουμε λοιπόν; Αγωνιζόμαστε για τη συγκρότηση του λαϊκού μετώπου σωτηρίας. Ενα ελάχιστο πρόγραμμα μπορεί να αποτελέσει τη βάση του μετώπου που θα διεκδικεί την εξουσία. Τι θα γίνει όμως με την ΕΕ και το ευρώ; Υποστηρίζω ότι η μόνη στρατηγική εξόδου από την κρίση είναι η οργάνωση και ο συντονισμός του εργατικού κινήματος πανευρωπαϊκά, με στρατηγικό στόχο τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ευρώπης. Στόχος μακρινός αλλά ίσως ο μόνος μαρξιστικά ορθός». Από άρθρο του Ευτ. Μπιτσάκη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (;) στην «Εφημερίδα των Συντακτών», που καλεί σε στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, φτάνοντας να εξωραΐζει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στην πραγματικότητα απομακρύνεται ακόμα και το αίτημα για έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ, παραπέμποντάς το, με έναν εύσχημο τρόπο, στις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ευρώπης! Κάτι δηλαδή σαν το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ για διάλυση του ΝΑΤΟ και όχι ως άμεσο στόχο την έξοδο από αυτό.