«Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι ευρωπαϊκές συνθήκες δεν εξαντλούνται στην πρόβλεψη διαδικασιών περί υπερβολικού δημοσιονομικού ελλείμματος», αλλά ότι περιέχουν τόσο εγγυήσεις υπέρ των αρμοδιοτήτων των εθνικών οργάνων (π.χ. αρχές της επικουρικότητας και αναλογικότητας) όσο και, κυρίως, υπέρ των θεμελιωδών δικαιωμάτων των ανθρώπων (ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων είναι θεωρητικά ισοδύναμος με τη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ενωση και τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ενωσης). Αυτά όμως τα δικαιώματα, και μάλιστα τα κοινωνικά και οικονομικά, ισοπεδώνονται σήμερα στο μεσογειακό Νότο και αύριο και στον πυρήνα της Ευρωζώνης, καθώς η εργασία απαξιώνεται συστηματικά σε όφελος του κεφαλαίου, προκειμένου να επιτευχθεί, υποτίθεται, η δημοσιονομική "σταθερότητα"» («Αυγή» 13/7/2014). Η «Αυγή» (δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ) επιμένει στην προσπάθεια εξωραϊσμού της ΕΕ, καταφεύγοντας στο ψέμα. Δηλαδή ότι μόνο στις χώρες του Νότου χτυπιούνται εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, όταν αυτό συμβαίνει σε όλη την ΕΕ (βλέπε: 7,5 εκατομμύρια Γερμανοί με μισθό 400 ευρώ). Ψέμα είναι ότι μια ένωση του κεφαλαίου, όπως η ΕΕ, μια ιμπεριαλιστική ένωση μπορεί να κατοχυρώσει κοινωνικά δικαιώματα για τη λαϊκή πλειοψηφία. Ψέματα που έχουν στόχο να καλλιεργήσουν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις...
«Δώδεκα χρόνια πριν τα μέλη του Εργαστηρίου Οργανικής Χημείας του Πανεπιστημίου Κρήτης και ο καθηγητής κ. Χάρης Κατερινόπουλος ανακάλυψαν ένα εργαλείο βιοτεχνολογίας το οποίο στη συνέχεια πουλήθηκε σε μεγάλη αμερικανική εταιρεία. Σε χρόνο-ρεκόρ έκανε τζίρο μισό εκατομμύριο δολάρια. Οι καθηγητές των ελληνικών ΑΕΙ συνεργάζονται οι ίδιοι με μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες, κάνουν έρευνα, πληρώνονται, αλλά τα ίδια τα ιδρύματα δεν το τολμούν. Η απόφαση του Οικονομικού Πανεπιστημίου να ξεπεράσει αυτό το φράγμα και να ξεκινήσει συνεργασία με τον ΟΤΕ, την οποία αποκάλυψε "Το Βήμα", είναι βέβαιον ότι ανοίγει μια νέα πόρτα στη λειτουργία τους. Ουσιαστικά, όπως λειτουργούν σήμερα τα πανεπιστήμια, αυτό που κάνουμε είναι να χαρίζουμε την έρευνά μας σε τρίτους» («Το Βήμα», 13/7/2014). Απαιτούν τα Πανεπιστήμια να δεθούν ακόμη πιο οργανικά με τα μονοπώλια για να προσαρμόζονται η επιστημονική γνώση και έρευνα στις εκάστοτε ανάγκες και απαιτήσεις τους για κερδοφορία, μακριά από τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες...