ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το υπόβαθρο του φόβου

Πολλή κουβέντα γίνεται τις τελευταίες μέρες για την τρομοκρατία και τον φόβο με τα οποία φορτώνουν το λαό οι «αγορές» και οι τεχνοκράτες της ΕΕ, μαζί με τους εκπροσώπους της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται ότι η τρομοκρατία αυτή έχει στόχο να επηρεάσει σε βάρος του την ψήφο του λαού σε ενδεχόμενες εκλογές, στη βάση του διλήμματος «σταθερότητα ή αστάθεια» που βάζει η κυβέρνηση. Το ζήτημα, όμως, είναι πολύ βαθύτερο. Η προπαγάνδα του τρόμου έχει στόχο να κλείσει το λαό στο καβούκι του, να τον μετατρέψει σε μοιρολάτρη και παθητικό θεατή των εξελίξεων, που θα θεωρεί μάταιη κάθε αναμέτρηση για τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες του, θα βολεύεται στο «λιγότερο κακό», θεωρώντας μονόδρομο τη «συμβίωση» με αυτούς που τον φοβερίζουν. Στη διαμόρφωση, όμως, μιας τέτοιας αντίληψης, που κάνει τη συνείδηση πιο ευάλωτη στην τρομοκράτηση και την καλλιέργεια του φόβου, έχει συμβολή και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ενα το κρατούμενο είναι ότι συνέβαλε στο να αποψιλωθούν ακόμα και τα ψήγματα του ριζοσπαστισμού που υπήρχαν στο κίνημα τα πρώτα χρόνια της κρίσης. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η ρητορική της συναίνεσης, η προβολή της καπιταλιστικής ΕΕ ως μονόδρομου για το λαό, τα σουλάτσα στελεχών του στα «φόρα» αυτών που σήμερα τρομοκρατούν το λαό, οι διαβεβαιώσεις στο κεφάλαιο ότι «το κράτος έχει συνέχεια» και άλλα παρόμοια, αμβλύνουν τις αντιστάσεις στο φόβο, που με κάθε αφορμή καλλιεργούν τα μονοπώλια και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι.

Ανησυχία για τα κέρδη τους

Οπως διαβάζουμε έκκληση στα κόμματα «να διαχειριστούν σωστά την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση και να συνεννοηθούν με τους Ευρωπαίους εταίρους, προκειμένου ο Τουρισμός να μη δεχτεί ένα ακόμα πλήγμα», απηύθυνε ο πρόεδρος των ξενοδόχων. Πρώτον, ο Τουρισμός δεν έχει δεχτεί κανένα πλήγμα. Οι ξενοδόχοι, αντίθετα, έχουν βγάλει χρυσά λεφτά από την άγρια εκμετάλλευση χιλιάδων εργαζομένων και είναι ο κλάδος με τρελές κερδοφορίες στην καρδιά της καπιταλιστικής κρίσης. Καταλαβαίνουμε ότι θέλουν περισσότερα, αλλά δεν είναι και για λύπηση. Οσο για τον ισχυρισμό ότι «αν καταρρεύσει ο Τουρισμός, θα καταρρεύσει μαζί του και το τελευταίο ανάχωμα της ελληνικής οικονομίας», έτσι βλέπει τον εαυτό του το κεφάλαιο, αλλά και κάθε τμήμα του χωριστά σε ανταγωνισμό με τα υπόλοιπα, αφού γι' αυτούς οικονομία χωρίς καπιταλιστικά κέρδη δεν μπορεί να υπάρξει...

Εργασιακές σχέσεις - κόλαση

Διπλασιάστηκε η μερική απασχόληση σε σχέση με το 2008. Το 18,2% όσων απασχολούνται στο Εμπόριο δουλεύει και την Κυριακή, η προσωρινή εργασία σε ένα χρόνο αυξήθηκε κατά 28,6%, το ποσοστό των απλήρωτων υπερωριών έχει εκτοξευτεί στο 63,4% από 47,6% το 2008, ενώ οι εργοδότες δηλώνουν τους εργαζόμενους σαν «μερικής απασχόλησης», αναγκάζοντάς τους να δουλεύουν περισσότερες ώρες, σύμφωνα με έκθεση της ΕΣΕΕ (Συνομοσπονδία Εμπορίου). Το φαινόμενο της ραγδαίας επέκτασης της ελαστικής εργασίας δεν είναι μόνον ελληνικό φαινόμενο, όσο και αν δείχνει την τάση, ακόμη και στη φάση της ανάκαμψης. Αλλωστε, είναι μια μορφή έντασης της εκμετάλλευσης, άρα και αύξησης της κερδοφορίας. Μην ξεχνάμε την επιμονή των καπιταλιστών και των κυβερνήσεών τους για αναδιαρθρώσεις στην «αγορά εργασίας». Ετσι, στη Βρετανία που η οικονομία της εμφανίζει ανάκαμψη, σύμφωνα με τα συνδικάτα, μόνο μία στις 40 νέες θέσεις εργασίας είναι σταθερή. Αλλά και στη Γερμανία, που μειώνεται η ανεργία, δηλαδή αυξάνονται οι θέσεις εργασίας, οι ώρες εργασίας δεν αυξήθηκαν, άρα έχουμε περισσότερους εργαζόμενους με λιγότερες ώρες δουλειάς, λιγότερο μισθό κ.λπ. Τα λεγόμενα «μίνι τζομπς» με 400 ευρώ μισθό και λιγότερο. Ας σκεφθούν, λοιπόν, οι εργαζόμενοι πως τα ψίχουλα που τους τάζουν για ζωή οι διάφοροι επίδοξοι σωτήρες θα γίνουν αέρας στη στιγμή στο έδαφος αυτού του αντεργατικού πλαισίου.

Η αντιπαράθεσή τους μακριά από τις ανάγκες του λαού

Οποιος παρακολούθησε τη Δευτέρα το βράδυ τη συζήτηση ανάμεσα στους κ.κ. Ντινόπουλο και Στρατούλη στον τηλεοπτικό σταθμό STAR, κατάλαβε από ένα και μόνο παράδειγμα διαπληκτισμού ποια είναι η ουσία της αντιπαράθεσης ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ και τι τραγικές επιπτώσεις μπορεί να έχει για το λαό το να στηρίξουν τη μία ή την άλλη πολιτική πρόταση, που η βάση της, βέβαια, έχει τον ίδιο στρατηγικό στόχο.

Ερχεται ως θέμα συζήτησης η απόφαση της Περιφέρειας Αττικής που διοικεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μοιράσει ένα βοήθημα 360 ευρώ σε όσους έχει κοπεί το ρεύμα για να επανασυνδεθεί. Λέει, λοιπόν, ο υπουργός της ΝΔ: «Κοροϊδεύετε τον κόσμο, τούς δίνετε 1 ευρώ τη μέρα και λέτε ότι τούς δίνετε δωρεάν ρεύμα». Απαντά ο κ. Στρατούλης: «Εσείς τούς κόβετε το ρεύμα».

Και οι δύο έχουν κάποιο δίκιο. Το ερώτημα για το λαό, όμως, είναι άλλο. Μπορεί για τα εργατικά νοικοκυριά, που έχουν συγκεκριμένες ανάγκες και μάλιστα στον 21ο αιώνα, να μπαίνει σαν δίλημμα το: Καθόλου ρεύμα ή 1 ευρώ τη μέρα για ρεύμα (δηλαδή πάλι καθόλου ρεύμα);