«Αγαπητέ Γιάννη...». Ετσι ξεκινάει την επιστολή της προς τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Γιάννη Παναγόπουλο, η Σάρα Μπάροου, γενική γραμματέας της ITUC, του διαβόητου διεθνούς συνδικαλιστικού μηχανισμού των πολυεθνικών. Στην επιστολή της αυτή καταγγέλλει την ελληνική κυβέρνηση επειδή ...δεν πάει σε διάλογο με τη ΓΣΕΕ, πριν περάσει τα μέτρα - σφαγείο για το Ασφαλιστικό. Συγκεκριμένα, ζητά «να ανοίξει αποτελεσματικός κοινωνικός διάλογος με τους εκπροσώπους των εργαζομένων διότι μόνον έτσι θα ενισχυθεί η κοινωνική ειρήνη». Να ποιος είναι ο καημός της ITUC: Να διασφαλιστεί η εργασιακή ειρήνη, δηλαδή η υποταγή των εργαζομένων στα συμφέροντα των αφεντικών και να λειτουργήσει ο «κοινωνικός διάλογος», ως εργαλείο για την αποτελεσματικότερη χειραγώγηση των λαϊκών αντιδράσεων σε μέτρα που τσακίζουν δικαιώματα και κατακτήσεις. Η οικειότητα, βέβαια, με την οποία η γγ της ITUC απευθύνεται στον επικεφαλής της ΓΣΕΕ, καμιά εντύπωση δεν προκαλεί. Τις ίδιες αρχές και τα ίδια «ιδεώδη» εκπροσωπούν στο συνδικαλιστικό κίνημα, τα συμφέροντα του κεφαλαίου θέλουν να διασφαλίσουν και ταυτόχρονα τον «θεσμικό» τους ρόλο στην υπονόμευση των εργατικών - λαϊκών αγώνων.

Απάνθρωπο και αποκρουστικό. Τέθηκε σε ισχύ νόμος στη Δανία που επιτρέπει στην Αστυνομία να κατάσχει αντικείμενα αξίας των μεταναστών που εισέρχονται στη χώρα. Μάλιστα, όπως αναφέρεται σε σχετικά ρεπορτάζ, «η επιθεώρηση από αστυνομικούς μπορεί να πραγματοποιηθεί με ψηλάφηση και άγγιγμα των ρούχων και με ψάξιμο των τσεπών. Η Αστυνομία μπορεί να ζητήσει να ξεκουμπωθεί το πάνω μέρος του πουκάμισου ή να σηκωθούν τα μανίκια». Διαβάστε όμως μέχρι πού φτάνει η αθλιότητα: «Οι αστυνομικοί δεν έχουν δικαίωμα να διατάξουν κάποιον να γδυθεί ή να προχωρήσουν σε διείσδυση σε σωματική κοιλότητα». Και αυτό το παρουσιάζουν ως ένα πολύ θετικό σημείο του νόμου που θα ξεκινήσει άμεσα να εφαρμόζεται. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ στο Προσφυγικό, εκεί οδηγούν οι πολιτικές τους. Να ψαχουλεύουν τα θύματα της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας σαν ζώα και να τους αφαιρούν ό,τι έχουν μαζί τους...

Κατά την κορύφωση της προετοιμασίας του μεγάλου απεργιακού αγώνα διάφορα μέσα ενημέρωσης άρχισαν να θυμούνται και να αναδεικνύουν την μπόχα του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Από τη μία η αναφορά της ιστοσελίδας «Αλτσαντίρι» στα πολυτελή αυτοκίνητα και διαμερίσματα του προέδρου της ΠΑΣΕΓΕΣ, από την άλλη η αναφορά του Θ. Καρτερού από την «Αυγή» στους «εξεγερμένους» των μπλόκων, στους απεργούς της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και στους «βαρόνους» της ταξικής πάλης... Ολα αυτά συμπλήρωναν το γνωστό προκλητικό παιχνίδι της συγκυβέρνησης, περί αξιοποίησης των κινητοποιήσεων στις «μάχες που δίνει με τους δανειστές...». Μάταιη η προσπάθεια της κυβέρνησης και των παπαγάλων της να λερώσουν τις δεκάδες χιλιάδες απεργών, ταυτίζοντάς τους με το συνδικαλισμό της σαπίλας. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα όχι μόνο έχει μεγάλη πείρα στην αντιμετώπιση της συκοφάντησης των αγώνων, αλλά κυρίως: Εχει μέτωπο πολλά χρόνια τώρα απέναντι σε όλους εκείνους που αλληλοστηρίζονταν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συνδικαλιστικές του δυνάμεις με κάθε ευκαιρία.