Συνέντευξη στην «Καθημερινή της Κυριακής» έδωσε ο πρόεδρος του ΣΕΒ και, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων. Οπως είπε, οι όποιες «καθυστερήσεις» οφείλονται «εν μέρει» στις «ιδεολογικές καταβολές» του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, σύμφωνα με τον Θ. Φέσσα, «εξελέγη ευαγγελιζόμενος μια αριστερή προσέγγιση στην οικονομία, με ένα πολύ μεγάλο κράτος, που εργοδοτεί τους πάντες και φροντίζει για όλα. Αυτό το μοντέλο πέθανε το '89 και όπου υπάρχει, φέρνει φτώχεια. Ηταν προφανές ότι δεν μπορούσε να εφαρμοστεί σε μια χώρα με συγκεκριμένες δεσμεύσεις, συγκεκριμένη Ιστορία και πολίτευμα». Είπε ακόμα ότι υπάρχει και μια πιο «αγοραία εξήγηση», ότι «ο εκλογικός στρατός» του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι συνδικαλιστές, οι οποίοι «διοικούν τις κρατικές επιχειρήσεις» και άρα είναι φυσικό το κόμμα να εναντιώνεται στις ιδιωτικοποιήσεις. Η αναφορά του προέδρου του ΣΕΒ στους συνδικαλιστές δεν είναι τυχαία. Αξιοποιώντας υπαρκτά φαινόμενα εκφυλισμού, για τα οποία ευθύνεται εξολοκλήρου ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, παλιός και νέος, προσπαθεί να συκοφαντήσει συλλήβδην τους συνδικαλιστές, σε μια περίοδο που μέσα από τη διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο, η κυβέρνηση ανοίγει θέμα αλλαγής προς το χειρότερο του συνδικαλιστικού νόμου. Το μήνυμα που στέλνει ο ΣΕΒ είναι «να ξεμπερδεύουμε με τον συνδικαλισμό, που εμποδίζει τις ιδιωτικοποιήσεις και την ανάπτυξη» και μ' αυτόν τον τρόπο βοηθάει την κυβέρνηση να προχωρήσει ευκολότερα τα σχέδιά της. Χώρια που προσδίδει στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά που δεν έχει, για να συκοφαντήσει το σοσιαλισμό και το κράτος των εργατών, που καμιά σχέση δεν έχουν με τον «κρατισμό» στο καπιταλιστικό σύστημα. Το έχουν αντιληφθεί άλλωστε οι βιομήχανοι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «πολυεργαλείο» για όλες τις χρήσεις.
Οτι η πρόσφατη απόπειρα πραξικοπήματος έκανε τη σημερινή τουρκική ηγεσία πιο «θερμή» για μια λύση στο Κυπριακό, υποστήριξε ο γνωστός Ελληνοαμερικανός διπλωμάτης και πρώην ανώτατο στέλεχος του ΝΑΤΟ Τζέιμς Σταυρίδης. Μιλώντας στην «Καθημερινή» έκρινε σκόπιμο να σημειώσει ότι «Ελλάδα και Τουρκία, καθώς και Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι είναι πιο κοντά από ποτέ», ενώ, αναφερόμενος στα δεδομένα που κατά τη γνώμη του θα «βαρύνουν» το επόμενο διάστημα, συνέχισε: «Αν αυτό τελικά θα φέρει λύση, μένει να το δούμε. Αλλά μια λογική ανάλυση είναι ότι ο Ερντογάν μπορεί να σκέφτεται ότι έχει να αντιμετωπίσει πολύ μεγαλύτερα ζητήματα από το Κυπριακό και να θέλει να το κλείσει. Ακόμη ένας παράγοντας που θα συνδράμει σε λύση είναι η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου, οι πόροι και τα χρήματα. Μια Κύπρος που έχει πόρους είναι μια Κύπρος πιο πιθανή να φθάσει σε διευθέτηση, επειδή οι άνθρωποι μπορούν να αποζημιωθούν για τις περιουσίες που θα χάσουν. Αυτοί οι δύο παράγοντες μαζί δημιουργούν μεγαλύτερες ελπίδες. Δεν βρισκόμαστε ακόμη στη λύση, αλλά είμαστε πιο κοντά από ποτέ»...
Δεν είναι κανένας αφελής, που κάνει τέτοιες δηλώσεις σε μέρες που η Τουρκία ρίχνει νέο «λάδι στη φωτιά», με την πρόσφατη αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης αλλά και τις αντεγκλήσεις κυβέρνησης - αντιπολίτευσης για το ποιος... πρωτοσυμβιβάστηκε στο Αιγαίο. Ισα ίσα. Τέτοιες εκτιμήσεις, που διατυπώνονται μάλιστα σε μια περίοδο που η τουρκική προκλητικότητα κλιμακώνεται, αναδεικνύουν πόσο σύνθετες είναι οι διεργασίες και οι σχεδιασμοί στα ιμπεριαλιστικά και αστικά επιτελεία.
Αλλωστε, και η ίδια η ελληνική συγκυβέρνηση τους τελευταίους μήνες περηφανεύεται για τους διαύλους που κρατά ανοιχτούς με την Αγκυρα και τις προθέσεις της να συσφίξει τη διμερή συνεργασία. Την ίδια στιγμή, βέβαια, η επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης δυναμώνει, οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου αυξάνονται, οι ποικίλες «απειλές», με πλήρη αξιοποίηση και του Προσφυγικού, δυναμώνουν. Ολα αυτά είναι ενδεικτικά τού πόσο ρευστά είναι τα πράγματα στα «τραπέζια» των εχθρών του λαού, πόσο ψέμα είναι ότι μέσα σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και συμμαχίες είναι δυνατόν να κατοχυρωθούν η ειρήνη και η ασφάλεια για τους λαούς.