Τους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα είναι «ιδανικός τόπος» για την προσέλκυση κεφαλαίων από το εξωτερικό, ανέλυσε προχτές ο τομεάρχης Εσωτερικών της ΝΔ, Μ. Βορίδης, μιλώντας στον ρ/σ «Alpha», για τις «ιδανικές συνθήκες» που έχει διαμορφώσει η αντιλαϊκή πολιτική της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Συγκεκριμένα, αναλύοντας πώς μπορεί να βγει η εγχώρια καπιταλιστική οικονομία από το «τέλμα», είπε πως μόνος τρόπος είναι η «μεγέθυνσή» της, με δημόσιες ή με ιδιωτικές επενδύσεις (ό,τι δηλαδή ζητάει και το εγχώριο κεφάλαιο) και αφού απέκλεισε τις πρώτες, που είναι «μετρημένα κουκιά», είπε: «Ιδιωτικές επενδύσεις τώρα. Η Ελλάδα είναι μια φθηνή χώρα, αλλά δεν είναι κακό, γιατί έχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και έχει τις βασικές υποδομές: λιμάνια, δρόμους, αεροδρόμια και έχει μορφωμένους ανθρώπους, παιδιά που μπορούν να δουλέψουν. Εχουν πέσει οι μισθοί. Αλλά οι βασικές της υποδομές λειτουργούν. Το κράτος λειτουργεί με τις καθυστερήσεις του, αλλά είναι εκεί, το ίδιο και η δικαιοσύνη». Πάνω σε αυτή την, ιδανική για το κεφάλαιο, βάση για την καπιταλιστική ανάκαμψη, υποστήριξε ότι για να πυροδοτηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, το μόνο που χρειάζεται πλέον είναι ένας άνθρωπος «που είναι συνδεδεμένος με την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις (...) Αυτός στην Ελλάδα είναι ο Κυριάκος». Αλλη μια υπενθύμιση ότι ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ τσακώνονται όχι για το «πώς» της καπιταλιστικής ανάκαμψης, στο οποίο συμφωνούν και οι δυο, αλλά στο «ποιος» θα διαχειριστεί από τη θέση του πρωταγωνιστή την πολιτική αυτή προς όφελος του κεφαλαίου.
Με αφορμή τον τελευταίο γύρο των αγροτικών κινητοποιήσεων, προβλήθηκε ιδιαίτερα η άποψη ορισμένων «γνωστών και μη εξαιρετέων» αγροτοσυνδικαλιστών ότι τα μπλόκα και οι διαδηλώσεις είναι ξεπερασμένα και ότι οι αγρότες χρειάζεται να ακολουθήσουν άλλες μορφές για να προβάλλουν τα αιτήματά τους. Βέβαια, δεν έχουν όλοι οι αγρότες τα ίδια συμφέροντα και τα ίδια αιτήματα. Γι' αυτό και οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές εμφανίζονταν στις περσινές κινητοποιήσεις ως υπέρμαχοι των μέτρων που ενισχύουν τους αγροτοκαπιταλιστές και τις μεγάλες εκμεταλλεύσεις. Φέτος, κάποιοι από αυτούς, οι πιο «εκλεκτοί» από τους συνομιλητές της κυβέρνησης, εμφανίζονται να δηλώνουν ότι «δεν θα μπουν με τα τρακτέρ στη Βουλή, αλλά με τις γραβάτες», υπονοώντας ότι οι διαδηλώσεις και τα μπλόκα δεν ενδείκνυνται πλέον και ότι χρειάζεται ...σύνεση και διάλογος, απέναντι στην πολιτική που ξεκληρίζει τη μικρομεσαία αγροτιά. Προβάλλουν μάλιστα ως το «απαύγασμα» των αγωνιστικών τους πρωτοβουλιών τη συλλογή υπογραφών για την κατάθεση προσφυγής στο ΣτΕ ενάντια σε νόμους της κυβέρνησης για τη φορολογία των αγροτών.
Δεν ανακάλυψαν κάτι καινούργιο. Στόχος τους είναι να λοιδορήσουν και να απαξιώσουν την οργανωμένη πάλη, με τις μορφές που αποφασίζουν κάθε φορά μέσα από τα συλλογικά τους όργανα οι μικρομεσαίοι αγρότες, αντιδρώντας στην πολιτική της ΚΑΠ και της κυβέρνησης, που τους εξοντώνει. Και, ταυτόχρονα, θέλουν τους αγρότες συμμέτοχους στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, να εξαντλούν τις όποιες ενστάσεις τους σε νομικίστικες αντιπαραθέσεις με την κυβέρνηση και να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στα τραπέζια των «κοινωνικών διαλόγων».