Σύμφωνα με ανταποκρίσεις ειδησειογραφικών πρακτορείων, Γερμανία, Γαλλία και άλλα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ επιχειρούν παρασκηνιακά να μπλοκάρουν τη διεξαγωγή της επόμενης Συνόδου του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη, όπως προτείνει ο Τούρκος Πρόεδρος. Ο λόγος που προβάλλεται, τουλάχιστον από την πλευρά της Γερμανίας, είναι ότι από τα μέσα του Μάη, η Αγκυρα έχει απαγορεύσει σε Γερμανούς βουλευτές να επισκεφθούν τη βάση του Ιντσιρλίκ και να συναντηθούν με τα στελέχη των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Η απαγόρευση αυτή έρχεται σε συνέχεια της απροθυμίας του Βερολίνου να εκδώσει στην Τουρκία πολίτες και στρατιωτικούς που κατηγορούνται από την κυβέρνηση Ερντογάν ότι εμπλέκονται στην απόπειρα πραξικοπήματος τον περασμένο Ιούλη. Μπορεί η αντιπαράθεση να γίνεται ακόμα σε επίπεδο συμβολισμών, αλλά αυτό σε καμιά περίπτωση δεν αναιρεί την ουσία: Οι τεταμένες σχέσεις Γερμανίας - Τουρκίας είναι αντανάκλαση ευρύτερων αντιθέσεων και ανταγωνισμών που οξύνονται παγκόσμια, είναι σύνθετες και εκφράζονται και στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ, όπως δείχνει και η «ψύχρα» στις σχέσεις ΗΠΑ - Γερμανίας. Το βάθος αυτών των αντιθέσεων τροφοδοτεί διεργασίες στη μια και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, που βρίσκουν έκφραση και στη γειτονιά μας, καθιστώντας επιτακτική ανάγκη να ανέβουν η ετοιμότητα και η εγρήγορση του λαού απέναντι σε όλες τις πιθανές εξελίξεις.

Συνεχίζει η «Εφημερίδα των Συντακτών» την προσπάθεια να επιβληθεί προληπτική σιωπή σε όποιον καταγγέλλει τη δολοφονική πολιτική του κράτους του Ισραήλ, υιοθετώντας την κριτική περί «αντισημιτισμού» που κάνει το Ιδρυμα Χάινριχ Μπελ στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ, με αφορμή μια κινητοποίηση συνδικάτων και φορέων το 2006 στη Θεσσαλονίκη, ενάντια στον πόλεμο που είχε εξαπολύσει τότε το Ισραήλ σε βάρος του Λιβάνου, με πολλούς νεκρούς, ανάμεσά τους και παιδιά. Η επιμονή της εφημερίδας να υπερασπίζεται την έκθεση και να αναπαράγει την κατηγορία της «βεβήλωσης» του Μνημείου του Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη από τους διαδηλωτές, προκαλεί πολλές απορίες. Μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι αυτό που ενόχλησε ήταν η «βεβήλωση» του Μνημείου με τις φωτογραφίες των νεκρών παιδιών του Λιβάνου και όχι αυτό καθαυτό το αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο της κινητοποίησης. Οπως μας προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι το πιο πρόσφατο ρεπορτάζ της εφημερίδας περιείχε εικόνες με αγκυλωτούς σταυρούς ζωγραφισμένους πάνω σε τάφους εβραϊκού νεκροταφείου, κάτω από τον τίτλο «Ο αντισημιτισμός στην Ελλάδα και η Αριστερά», θέλοντας προφανώς να δημιουργήσει άθλιους συνειρμούς για την αντιιμπεριαλιστική κινητοποίηση του ΠΑΜΕ. Σε κάθε περίπτωση, δημοσιεύματα όπως το χτεσινό της «ΕφΣυν» ενισχύουν την πεποίθησή μας ότι η εφημερίδα με ιδιαίτερη προθυμία συμμετέχει στο ξέπλυμα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής και των εγκλημάτων του κράτους του Ισραήλ. Αλλά αυτό είναι δική τους υπόθεση...

Πολλή κουβέντα έγινε για τη δήλωση Παπαδημούλη, που ζήτησε μέχρι και συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών για να διαμορφωθεί ενιαία «εθνική» στάση στο ζήτημα της διευθέτησης του χρέους. Ο ίδιος, μάλιστα, έθεσε ως προϋπόθεση να είναι καλά προετοιμασμένη η σύσκεψη, λέγοντας ότι θα ήταν επιτυχία, αν «οδηγούσε σε μια συσπειρωμένη φωνή που να εκφράζει το 100% των Ελλήνων υπέρ μιας λύσης για το χρέος». Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ομολογεί τον απώτερο στόχο όλης αυτής της συζήτησης πάνω στο ζήτημα του χρέους: Να μεταφραστεί σε συναίνεση του 100% (!) του λαού η πολιτική συμφωνία των αστικών κομμάτων πάνω σε μια «εθνική γραμμή». Να αποσπάσουν, δηλαδή, την ανοχή ή και την ενεργό συμπαράταξη του λαού σε αντιλαϊκά μέτρα διαρκείας, σαν αυτά που προϋποθέτει η συμφωνία για το χρέος, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης, για την οποία πασχίζουν όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις. Τέτοια χάρη δεν θα τους την κάνει ο λαός, όσο κι αν προσπαθούν «λυτοί και δεμένοι»...