Τρίτη 17 Οχτώβρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«Ευκαιρία»

Η λέξη «ευκαιρία» κυριαρχεί στις αναλύσεις της κυβέρνησης και των αστικών επιτελείων, ενόψει της σημερινής συνάντησης Τραμπ - Τσίπρα. Ακόμα και η ΝΔ χαρακτηρίζει τη συνάντηση «ευκαιρία», καλώντας την κυβέρνηση να την εκμεταλλευτεί.

Με την ίδια ευκολία που χαράσσουν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές και τσακώνονται για τις εντυπώσεις ή για πλευρές της οικονομικής διαχείρισης, τα κόμματα του κεφαλαίου συντάσσονται όλα πίσω από την ίδια άποψη σε ό,τι αφορά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ.

Συμφωνούν δηλαδή ότι η κρίση στις σχέσεις των ΑμερικανοΝΑΤΟικών με την Τουρκία δημιουργεί προϋποθέσεις αναβάθμισης του γεωστρατηγικού ρόλου της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή.

Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού ο στόχος αυτός αποτελεί στρατηγική επιδίωξη της ελληνικής αστικής τάξης, προκειμένου να δημιουργηθούν καλύτεροι όροι ανάδειξης της χώρας σε κόμβο Ενέργειας και Μεταφορών, επενδύσεων επιχειρηματικών ομίλων.

Επομένως, απ' τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αμερικανο-τουρκική κρίση αποτελεί ευκαιρία για να αναβαθμίσει τον περιφερειακό του ρόλο.

Η εξέλιξη αυτή περνάει μέσα από τη στενότερη στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ και τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς για την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, τη Β. Αφρική, αλλά και βορειότερα, τα Δυτικά Βαλκάνια, τη Μαύρη Θάλασσα, τις Βαλτικές χώρες και τη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.

Σε αυτό το έδαφος, συζητιούνται η επέκταση της συμφωνίας για τη βάση της Σούδας και η αναβάθμιση των υποδομών της, αλλά και η αξιοποίηση άλλων αεροδρομίων και στρατιωτικών εγκαταστάσεων, για να χρησιμοποιηθούν από την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ. Για παράδειγμα, ακούγονται το Καστέλι και ο Αραξος (ο τελευταίος για την πιθανή αποθήκευση πυρηνικών όπλων, αν αποφασιστεί η εκκένωση του Ιντσιρλίκ), αλλά και η Ανδραβίδα, για τη στάθμευση των μη επανδρωμένων αμερικανικών πολεμικών αεροσκαφών.

Οπως επίσης έγραψε ο «Κυριακάτικος Ριζοσπάστης», οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις εντείνουν παράλληλα τις συνεκπαιδεύσεις με τον στρατό των ΗΠΑ και άλλων ΝΑΤΟικών κρατών, ενώ στο τραπέζι βρίσκεται και η αντικατάσταση από ελληνικά πλοία των αμερικανικών ναυτικών δυνάμεων που συνοδεύουν τα αεροπλανοφόρα στην Ανατολική Μεσόγειο και πέρα απ' αυτή. Θυμίζουμε ότι ήδη, οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις συμμετέχουν σε 12 ιμπεριαλιστικές αποστολές έξω από τα σύνορα της χώρας.

Αν προχωρήσουν αυτοί οι σχεδιασμοί, τότε θα μιλάμε για μια πρωτοφανή ανάπτυξη ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην ελληνική επικράτεια, ενώ παράλληλα η χώρα θα παίζει ρόλο βασικού ορμητηρίου για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη γύρω περιοχή. Ταυτόχρονα, βέβαια, οι ανταγωνισμοί μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν πρόκειται να κοπάσουν, αντίθετα θα οξυνθούν, για τον πρόσθετο λόγο ότι η Ελλάδα αναζητά αναβαθμισμένο ρόλο και στα Βαλκάνια, όπου η Τουρκία παρεμβαίνει ολοένα και περισσότερο με στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά μέσα.

Ο κίνδυνος για κλιμάκωση της έντασης είναι μεγάλος, μέσα στο γενικότερο κλίμα των ανταγωνισμών ανάμεσα στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα, την αναδιάταξη των συμμαχιών, τα συγκρουόμενα σχέδια που υπάρχουν στην περιοχή για τη χάραξη του ενεργειακού χάρτη.

Μπορούν όλα αυτά να χαρακτηριστούν «ευκαιρία» για το λαό; `Η μήπως είναι «ευκαιρία» για τα λαϊκά στρώματα οι επενδύσεις που λένε ότι θα γίνουν, πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, στο πλαίσιο της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και της παραπέρα απελευθέρωσης τομέων της οικονομίας, που αποβαίνουν συνολικά σε βάρος των εργαζομένων και του λαού;

Τίποτα από αυτά δεν είναι «ευκαιρία» από τη σκοπιά του λαϊκού συμφέροντος. Και πρέπει να απαντηθεί αποφασιστικά η προσπάθεια της κυβέρνησης να σπείρει προσδοκίες στο λαό ότι έχει κάτι να κερδίσει από την επικίνδυνη κατάσταση που διαμορφώνεται στην περιοχή και από τα σχέδια αναβάθμισης του περιφερειακού ρόλου της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις.

Κανένα;

«Σημαία» έχει κάνει από την περασμένη Παρασκευή η κυβέρνηση τις δηλώσεις στελεχών του ΔΝΤ ότι, με βάση τις προβλέψεις του για τους ρυθμούς «ανάκαμψης» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, «δε θα χρειαστούν επιπλέον μέτρα». Η απάτη βέβαια βγάζει μάτι και δεν αφορά μόνο - όπως λένε τα αστικά επιτελεία - την προσπάθεια του ΔΝΤ να φορτώσει την ευθύνη για πιθανά νέα μέτρα στη μεριά της Ευρωζώνης (που προβλέπει υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, άρα και πιάσιμο του στόχου για τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα). Αφορά πολύ περισσότερο την προσπάθεια να κρυφτεί ότι τα «επιπλέον» μέτρα δεν εξαντλούνται στα 95 προαπαιτούμενα που περιλαμβάνονται στην τρίτη «αξιολόγηση», ανάμεσα στα οποία το χτύπημα στο δικαίωμα στην απεργία, το «τσεκούρι» σε κοινωνικά επιδόματα και πάει λέγοντας. Αυτά όχι μόνο θεωρούνται δεδομένα από την κυβέρνηση, αλλά η γρήγορη εφαρμογή τους παρουσιάζεται εκβιαστικά ως όρος «για να μη χρειαστούν»... ακόμα περισσότερα. Επιπλέον, καμιά πλευρά δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να εφαρμοστούν μια ώρα αρχύτερα τα ήδη ψηφισμένα μέτρα για Φορολογικό και συντάξεις. Και βέβαια, τα περί «κανενός επιπλέον μέτρου» δεν αφορούν ούτε τους δημοσιονομικούς κόφτες, που ενεργοποιούνται αυτόματα, ούτε τα μόνιμα «ευρωπαϊκά εξάμηνα», ούτε τις δεσμεύσεις για πλεονάσματα έως το... 2060, που σημαίνουν μνημόνια και μέτρα διαρκείας για το λαό. Και το πιο βασικό: Η επίτευξη υψηλότερων ρυθμών καπιταλιστικής ανάκαμψης, από την οποία εξαρτούν έως ένα βαθμό τα «επιπλέον» μέτρα, σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης και αναδιαρθρώσεις για το κεφάλαιο. Δηλαδή «όχι Γιάννης, Γιαννάκης»...

«Δεσμώτης» αντικομμουνιστής...

Πώς θα χαρακτηρίζατε κάποιον που αφιερώνει μια ολόκληρη σελίδα σε εφημερίδα, δηλαδή περίπου 1.000 λέξεις, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ασχολείται με κάτι που «έχει "αποσυρθεί" από τα εγκόσμια και δεν έχει πολύ σημασία να ασχολείται κανείς μαζί του»; Είτε ο αρθρογράφος (που τυγχάνει και «λογοτέχνης») πλήττει και του λείπει η έμπνευση, είτε κάπου αλλού στοχεύει, ασχολούμενος τόσο πολύ με κάτι που κατά τον ίδιο δεν αξίζει. Κλίνουμε προς το δεύτερο συμπέρασμα, διαβάζοντας το άρθρο του Π. Τατσόπουλου στα «Νέα» με θέμα το ΚΚΕ και το ρόλο που δήθεν δεν παίζει στην κοινωνία, αφού «αποσύρθηκε στη μονή του Περισσού». Ο εν λόγω, θυμίζουμε, είχε περάσει από τα βουλευτικά έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ για να καταλήξει στο Ποτάμι, δείχνοντας κι αυτός με την πορεία του τη φτώχεια του αστικού πολιτικού συστήματος σε πρόσωπα και «σχήματα». Είπε λοιπόν να πάρει μέρος στην ΚΚΕδολογία του τελευταίου διαστήματος και φυσικά δεν πρωτοτύπησε: Ακολούθησε την πεπατημένη των ΣΥΡΙΖΑίων και άλλων συναδέλφων του, κάνοντας λόγο για ΚΚΕ με «κλειδωμένη σκέψη», που αρκείται σε «εποχικές δοξολογίες», σε «μελέτη των λενινιστικών πατερικών κειμένων» και άλλα παρόμοια «παλαιοημερολογίτικα», όπως λέει στην αρχή. Και κάπου εκεί προδίδεται, συγκρίνοντας τη δράση του ΚΚΕ με αυτή της Χρυσής Αυγής, δείχνοντας ότι ανήκει στη γνωστή προβοκατόρικη συνομοταξία που ασχολείται με την εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό. Ετσι είναι. Οταν είσαι «δεσμώτης» του σάπιου συστήματος και «ταμένος» να το υπηρετείς από όποια θέση σού «κάτσει» και «όπως λάχει», θα καταλήξεις να γράφεις και ό,τι αντικομμουνιστική μπούρδα σου έρθει, για να υπερασπιστείς το «τάμα» σου.

Καταλύτες

Ως «καταλύτες» στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος αξιοποιούνται, το ένα μετά το άλλο, τα αποτελέσματα των εκλογών σε χώρες της ΕΕ (βλ. Γερμανία, Αυστρία). Στην κατεύθυνση αυτή, δεν είναι τυχαίες διάφορες παρεμβάσεις που εκφράζουν «αγωνία» για το μέλλον της ΕΕ και «παροτρύνουν» σε πρωτοβουλίες που θα βάλουν τάχα φρένο στη «συντηρητική στροφή». Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, αυτό το «φρένο» αφήνεται να εννοηθεί ότι θα ενεργοποιηθεί με τη σύγκλιση του ΣΥΡΙΖΑ και του «νέου» φορέα της «κεντροαριστεράς». Ολα γίνονται δήθεν για να προστατευτούν οι «ιδρυτικές αρχές και αξίες της ΕΕ», για να μπει εμπόδιο στην ακροδεξιά και στις «ακραίες φωνές», που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων εκφράζονται από κόμματα τα οποία στις χώρες τους αποτελούν τη βασική έκφραση του αστικού «ευρωσκεπτικισμού». Πόση υποκρισία; Από τη μία καλούν τους εργαζόμενους να υπερασπιστούν την ΕΕ και το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετεί, να την «επαναφέρουν» στον «ίσιο δρόμο», λες και δεν είναι η βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης θεμελιακό της γνώρισμα. Λες και δεν είναι ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο φασισμός γεννήματα του καπιταλισμού. Από την άλλη, πασχίζουν να πείσουν ότι «αντίπαλο δέος» στις ρατσιστικές - ξενοφοβικές και ακροδεξιές δυνάμεις είναι εκείνοι που εφαρμόζουν εδώ και χρόνια τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, κάνοντας το βίο αβίωτο σε εκατομμύρια εργαζόμενους. Η πραγματική τους στόχευση, λοιπόν, είναι να ενισχύσουν τα κάλπικα δίπολα για να μπορούν πιο εύκολα να εγκλωβίζουν τους εργαζόμενους σε «δεξιά» και «αντιδεξιά» σχήματα, ώστε ανενόχλητοι να εφαρμόζουν όλη την γκάμα των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων.

Λόγια του αέρα

Για τα διεμφυλικά άτομα και τη δυνατότητα που τους δίνει ο νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα να «διορθώσουν» το φύλο τους στα νομικά τους έγγραφα γράφει η «Αυγή», σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Μέχρι σήμερα, υπήρχε αποκλεισμός από την αγορά εργασίας, ενώ πολλά άτομα, ειδικά γυναίκες, έχουν ως μόνιμη εναλλακτική την πορνεία». Αλήθεια, τι από αυτά θα αλλάξει τώρα που τους αναγνωρίζεται μόνο τυπικά το δικαίωμα να «διορθώσουν» το φύλο στα νομικά τους έγγραφα; Αραγε, τώρα θα πάψουν ο ρατσισμός και οι αποκλεισμοί, θα ανοίξουν οι δουλειές για τους διεμφυλικούς, θα πάψει η πορνεία; Η τυπική μόνο αναγνώριση του δικαιώματος των διεμφυλικών στη διόρθωση φύλου δεν μπορεί να εξαλείψει κανένα από τα παραπάνω, επειδή ακριβώς το κράτος δεν παίρνει κανένα ουσιαστικό μέτρο για να στηρίξει αυτούς τους ανθρώπους επιστημονικά και κοινωνικά πριν και μετά την επιλογή τους, όπως ζητούσε το ΚΚΕ. Κάπως έτσι, η «Αυγή» καταφεύγει σε παχιά λόγια χωρίς κανένα αντίκρισμα, όπως έκανε άλλωστε και η κυβέρνηση τις μέρες που υπερασπιζόταν το νομοσχέδιο στη Βουλή, με μπόλικες δόσεις αντικομμουνισμού.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ