Μιας κι ο λόγος για τα «F-16», ας δούμε μια ακόμα πλευρά: Σχολιάζοντας τη συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ, αξιωματούχοι της ΕΕ σημείωναν χαρακτηριστικά ότι «οι πρωτοβουλίες των ελληνικών αρχών θα πρέπει να είναι συμβατές με τους στόχους του προγράμματος στήριξης και να τηρούν τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο του μνημονίου, συμπεριλαμβανομένης της μεσοπρόθεσμης δημοσιονομικής στρατηγικής». Συμπλήρωναν μάλιστα με νόημα ότι «τα θεσμικά όργανα θα προβούν στις απαραίτητες εκτιμήσεις, συμπεριλαμβανομένης της αξιολόγησης των αμυντικών δαπανών». Στην πραγματικότητα, αυτό που ανησυχεί την ΕΕ είναι να μην χάσουν ισχυρά μονοπώλια στρατιωτικών εξοπλισμών (κυρίως της Γαλλίας και της Γερμανίας) στον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ. Και προκειμένου να μη γίνει αυτό, ανασύρουν τα μνημόνια και τη δημοσιονομική προσαρμογή για να υπενθυμίσουν στην ελληνική κυβέρνηση ότι δεν «παίζουν» μόνες τους οι ΗΠΑ στον ανταγωνισμό. Αλλωστε και οι προτάσεις της ΕΕ για Ευρωπαϊκό Ταμείο Αμυνας, εκεί αποσκοπούν. Στο να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων και να «περιορίζεται» ο χώρος σε ανταγωνιστές. Τα μαχαίρια επομένως έχουν βγει από τα θηκάρια και ο λαός χρειάζεται να βρίσκεται σε εγρήγορση.
Η αλήθεια είναι ότι έχει τις δυσκολίες της η προσπάθεια που κάνουν οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες να δώσουν κάλυψη στο «ξέπλυμα» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού από τον Τσίπρα. Ορισμένων, όμως, η προσπάθεια είναι πραγματικά φιλότιμη. Για παράδειγμα, γράφει η «Εφημερίδα των Συντακτών» στο κύριο άρθρο της σαββατοκυριακάτικης έκδοσης: «Η Αριστερά, από τη φύση της αντίθετη σε κάθε επεκτατική πολιτική, δεν κινδυνεύει να χάσει τα αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά της από οποιοδήποτε ταξίδι του πρωθυπουργού στο εξωτερικό. Ο μόνος κίνδυνος που διατρέχει είναι να μη δίνει σ' αυτά τα χαρακτηριστικά σύγχρονο και ουσιαστικό περιεχόμενο, να αρκείται σε συνθήματα και γενικότητες, να μην εκτιμά σωστά τις περιστάσεις (...) Σε κάθε περίπτωση, η εξωτερική πολιτική είναι μια ρεαλιστική υπόθεση, από την οποία σίγουρα θα βγεις χαμένος - ιδιαίτερα αν είσαι ο λιγότερο δυνατός - αν επιχειρήσεις να την ασκήσεις με ιδεοληψίες». Αφού λοιπόν η «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ έχει τις καλύτερες προθέσεις, δικαιούται να «λιβανίζει» τον Τραμπ και την ιμπεριαλιστική πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης μέσα κι έξω από τη χώρα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά στο πρόσωπο του Τραμπ να «ξεπλένει» συνολικά το σάπιο σύστημα των πολέμων, της προσφυγιάς, της φτώχειας. Αλλωστε, αυτό είναι το ...σύγχρονο περιεχόμενο του - κατά ΣΥΡΙΖΑ - «αντι-ιμπεριαλισμού». Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, είναι τουλάχιστον ιδεοληπτικός... Με τις υγείες τους.
Εναν σύντομο διάλογο με τον επικεφαλής των Εργατικών στη Βρετανία σοσιαλδημοκράτη Τζέρεμι Κόρμπιν είχε στις Βρυξέλλες ο Αλέξης Τσίπρας, στο περιθώριο της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, πριν από τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. «Χαίρομαι που σε βλέπω. Είμαστε πολύ περήφανοι για όσα καταφέρατε», είπε ο Τσίπρας στον Κόρμπιν, που του ανταπάντησε: «Ακολουθούμε το παράδειγμά σας. Πιστεύω σύντομα θα το πετύχουμε». Η εξαπάτηση του λαού, με παραμύθια για φιλολαϊκή διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και «δίκαιη ανάπτυξη», είναι αυτό που τους ενώνει. Αλλωστε, ο επικεφαλής των Εργατικών στη Βρετανία, στις πρόσφατες έκτακτες εκλογές, συμμετείχε με εξαγγελίες αντίστοιχες με αυτές που περιέχονταν στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που παρουσίασε ο Τσίπρας το 2015. Μάλλον γι' αυτό του είπε ότι «ακολουθούν το παράδειγμά του»... Σε κάθε περίπτωση, τα περί «προοδευτισμού» και «αριστεράς», απέναντι τάχα στο «σκότος» του «νεοφιλελευθερισμού» και της «δεξιάς», είναι χιλιοπαιγμένα έργα, απ' όλων των ειδών τους κολαούζους της αστικής τάξης.